நரேன்-

சர்வதேச நாடுகளின் ஆதரவுடனும் இந்த நாட்டின் சிறுபான்மை தேசிய இனமான தமிழ் மக்களினதும், முஸ்லிம் சமூகத்தினதும் ஆதரவுடன் இந்த நாட்டில் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்டு நான்காவது ஆண்டை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருக்கின்றது. ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்டவுடனேயே தென்னிலங்கை அரசாங்கத்துடன் இணக்க அரசியல் என்னும் பெயரில் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு சரணாகதி அரசியல் செய்து வருகின்றது. ஆனாலும் அரசாங்கத்துடன் தமக்குள்ள தொடர்பை பயன்படுத்தி தமிழ் மக்களது அவசிய பிரச்சனைகள் கூட தீர்க்கப்படாத நிலையே தொடர்கிறது. ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்ட போது தமது பூர்வீக நிலங்கள் விடுவிக்கப்படும் என்றும், காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி கிடைக்கும் என்றும், அரசியல் கைதிகள் விடுவிக்கப்படுவர் என்றும் தமிழ் மக்கள் நம்பியிருந்தனர். ஆனாலும், இன்று வரை அந்த மக்களின் நம்பிக்கைக்கு உரிய பதில் கிடைக்கவில்லை. கடந்த 3 வருடங்களாக கூட்டமைப்பினர் அரசாங்கத்துடன் இணக்க அரசியல் செய்தும், பாராளுமன்றத்தில் 16 உறுப்பினர்களை கொண்டிருந்தும், எதிர்கட்சி தலைமையைப் பெற்றிருந்தும் பாதிக்கப்பட்ட தமிழ் மக்களது பிரச்சனைகளை தீர்க்க முடிந்ததா…? குறைந்தபட்சம் போதிய அழுத்தம் கொடுத்து இராஜதந்திர ரீதியாக கூட கூட்டமைப்பு தலைமை செயற்பட தவறியிருக்கிறது. இந்த நிலையே மக்கள் தமது உரிமைக்காக தாமாகவே ஜனநாயக ரீதியாக போராட்டங்களை கட்டமைக்க வேண்டிய தேவை ஏற்பட்டது.

நல்லாட்சி அரசாங்கம் மட்டுமன்றி தமது தலைமைகளும் ஏமாற்றி விட்டதாக கருதியே தமிழ் தேசிய இனம் தாமாகவே வீதிகளில் இறங்கி நிலமீட்பு போராட்டத்திலும், காணாமல் ஆக்கப்பட்டோருக்கு நீதி கோரியும், அரசியல் கைதிகளின் விடுதலையை வலியுறுத்தியும் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டனர். இத்தகைய போராட்டங்கள் ஆரம்பிக்கப்பட்டு இன்று 450 நாட்களைக் கடந்து இரண்டாவது ஆண்டை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருக்கின்றது. இத்தகைய போராட்டங்களை ஒழுங்கமைத்து மக்களை வழிநடத்த வேண்டிய தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பின் தலைமை இந்த போராங்களின் பார்வையாளர்களாக இருந்தனரே தவிர, அந்த மக்களை வழிநடத்த தவறிவிட்டனர். இது 2009 முள்ளிவாய்கால் பேரவலத்திற்கு பின்னர் தமிழ் மக்களுக்கு சரியான ஒரு தலைமை இல்லை என்பதை வெளிப்படுத்துவதாகவே அமைகின்றது. இது புதிய தலைமைக்கான அல்லது மாற்று தலைமைக்கான தேடலையும் உருவாக்கியிருக்கிறது.

பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் தாமாகவே வலுவான போராட்டங்களை தொடர்ச்சியாக முன்னெடுத்து வரும் நிலையில் அந்தப் போராட்டங்கள் குறித்து ஐ.நாவுக்கும், சர்வதேச இராஜதந்திரிகளுக்கும் தெரியப்படுத்தி மக்களது எழுச்சியை இராஜதந்திர ரீதியாக கூட்டமைப்பு தலைமை கையாள தவறியிருக்கின்றது. மாறாக அரசாங்கம் அந்த மக்களின் போராட்டங்களை தாம் கொடுத்த ஜனநாயக இடைவெளியை பயன்படுத்தி மக்களால் சுதந்திரமாக, அச்சமின்றி போராட முடிகிறது எனவும், அந்த மக்களின் காணிகள் மெல்ல மெல்ல விடுவிக்கப்படுவதுடன் அவர்களுக்கான தீர்வுகளும் வழங்கப்படும் எனவும் அதற்கு கால அவகாசம் தேவை எனவும் கூறி இராஜதந்திரமாக செயற்பட்டு சர்வதேசத்தை திசை திருப்பியிருக்கிறது. இந்த நிலையில் தமிழ் தலைமைகளின் இராஜதந்திரம் குறிப்பாக சம்மந்தரது இராஜதந்திரம் தென்னிலங்கையிடம் தோல்வி அடைந்து விட்டதாகவே கருதவேண்டியுள்ளது. காத்திரமான செயற்பாடுகளுமின்றி, இராஜதந்திரமுமின்றி செயற்படுவதன் மூலம் தமிழ் மக்களது அபிலாசைகளை எவ்வாறு அடைய முடியும்…?

மக்கள் தமது உறுதியான போராட்டங்களின் காரணமாக கேப்பாபுலவு- புலக்குடியிருப்பு, இரணைதீவு, வலிவடக்கு என்பவற்றில் ஒரு தொகுதி நிலங்களை மீட்டுள்ளனர். இது அந்த மக்களின் தற்துணிவான, தன்னெழுச்சியான போராட்டங்களுக்கு கிடைத்த வெற்றி. மக்கள் தமது நிலங்களை மீட்டு அங்கு நுழைந்த பின் அதனை பார்வையிடுபவர்களாகவே தமிழ் தலைமைகள் இருக்கின்றார்கள் என்பதை இரணைத்தீவு சம்பவம் வெளிப்படுத்தியிருக்கின்றது. இப்படியான தலைமைகள் தமிழ் மக்களுக்கு தேவையா…? என்ற கேள்வி இயல்பாகவே மக்கள் மத்தியில் எழுந்திருக்கின்றது.

ரணில் – மைத்திரி அரசாங்கத்திற்கு நிபந்தனையற்ற ஆதரவை வழங்கி இந்த அரசாங்கத்தை சர்வதேச அழுத்தங்களில் இருந்து காப்பாற்றிய கூட்டமைப்பு பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் அதன் மூலம் தமிழ் மக்களுக்கு பெற்றுக் கொடுத்தது என்ன…? 2016 ஆம் ஆண்டுக்குள் தீர்வு வரும் என கூட்டமைப்பு தலைவர் இரா.சம்மந்தன் முன்னர் கூறியிருந்தார். ஆனால் தற்போது 2018 ஆம் ஆண்டும் அரையாண்டை அண்மித்துள்ளது. எந்த தீர்வை அவரால் பெற முடிந்தது. அல்லது எந்த தீர்வை பெற முடியும் என நம்பிக்கையை வழங்க முடிந்தது. புதிய அரசியலமைப்பு வருகிறது. அதில் தமிழ் மக்களுக்கு நம்பிக்கை தரக்கூடிய விடயங்கள் இருக்கின்றது என்று தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பின் தலைமை கூறி வந்தது. ஆனால் தமிழ் மக்களது அபிலாசைகளை புறக்கணித்த இடைக்கால அறிக்கையுடனனேயே புதிய அரசியலமைப்பு முயற்சிகள் கிடப்பில் போடப்பட்டுள்ளன. இப்போது 20 ஆவது திருத்தச் சட்டம் பற்றி பேசுகிறார்கள். இந்த நிலையில் தமிழ் மக்களது அபிலாசைகளை அடைவதற்காகவும், தேர்தலின் போது தாம் வழங்கிய வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்றுவதற்காகவும் கூட்டமைப்பினால் காத்திரமாக என்ன செய்ய முடிந்தது…? குறைந்த பட்சம் போர் முடிந்து 9 ஆண்டுகள் கடந்த நிலையில் தமிழ் அரசியல் கைதிகளையாவது விடுதலை செய்ய முடிந்ததா..?

2015 ஆம் ஆண்டு ஐ.நா மனிதவுரிமை பேரவையில் நிறைவேற்றப்பட்ட 30-1 தீர்மானம் நடைமுறைப்படுத்துவதற்கான அறிகுறிகள் எதுவுமின்றியே அதே தீர்மானத்தை அமுல்படுத்துவதற்கு 34-1 இன் மூலம் அரசாங்கத்திற்கு மேலும் இரண்டு ஆண்டுகள் கால அவகாசம் வழங்கப்பட்டது. தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு தலைமையின் ஆதரவுடன் இந்த காலநீடிப்பில் அரசாங்கம் வெற்றி பெற்றிருந்தது. அந்த கால நீடிப்பு வழங்கி 15 மாதங்கள் கடந்து விட்டது. இதன் பின் கிடைத்த மாற்றம் என்ன..? கால நீடிப்புக்கு ஆதரவு வழங்கிய கூட்டமைப்பு தலைமை அதனை நடைமுறைப்படுத்த கொடுத்த அழுத்தம் என்ன…? அல்லது உரிய வகையில் நடைமுறைப்படுத்த போதிய அழுத்தத்தை கொடுத்திருக்கின்றதா..?

கடந்த ஆட்சிக் காலத்தைப் போன்று தற்போதும் திட்டமிட்ட சிங்கள குடியேற்றங்கள், இனவிகிதாசாரத்தை குழப்பும் வகையிலான குடிப்பரம்பல்கள், தமிழரின் ஆட்புல அடையாளத்தை சிதைக்கும் எல்லை மீள்நிர்ணயம் என்பன நடைபெற்றுள்ளது. கிழக்கு மாகாணம் முழுமையாக பறிபோய் விட்டது. வவுனியா, மன்னார், முல்லைத்தீவு என வடக்கிலும் நிலப்பறிப்புக்கள் தீவிரமாக இடம்பெறுகிறது. மகாவலி திட்டத்தின் மூலம் குடியேற்றங்கள் வடக்கு நோக்கி நகருகின்றன. இதைத்தடுப்பதற்கு தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களால் என்ன செய்ய முடிந்தது. குறைந்த பட்சம் வடக்கு- கிழக்கின் அபிவிருத்தி திட்டங்களை தாம் விரும்பியவாறு செய்ய முடிந்ததா…? இதைக் கூட 16 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் ஒன்று சேர்ந்து செய்ய முடியாமல் போய்விட்டது. விரும்பிய இடத்தில் ஒரு அபிவிருத்தி திட்டத்தைக் கூட மேற்கொள்ள முடியாத இவர்கள் தீர்வை பெற்றுத் தருவார்கள் என்று எவ்வாறு நம்ப முடியும்..?

ஆக, ஆட்சி மாற்றத்திற்கு பின்னரான இணக்க அரசியல் மூலம் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் வரிச்சலுகைளையும், சொகுசு வாகனங்களையும், பாராளுமன்ற பதவிகளையும், வெளிநாட்டு பயணங்களையும், மாவட்ட மற்றும் பிரதேச ஒருங்கிணைப்புக் குழு இணைத் தலைமைப் பதவிகளையும் பெற்றுக் கொண்டதை தவிர மக்களுக்காக அவர்களால் முழுமையாக எதை செய்ய முடிந்திருக்கின்றது. ஜனாதிபதி, பிரதமருடன் விருந்துகளிலும், வீட்டு வைபவங்களிலும் பங்கு பற்றியதுடன், அவர்களை தமது வீடுகளுக்கும் அழைத்து கொண்டாட்டங்களை செய்ய முடிந்திருக்கின்றது. இவ்வாறு தென்னிலங்கை ஆட்சியாளர்களுடன் அன்னியோன்னியமாக பழக முடியும் என்றால் அந்த நட்பையும், தொடர்பையும் பயன்படுத்தி மக்களுக்கான பிரச்சனைகளை ஏன் தீர்க்க முடியாது…? தமிழ் மக்களுக்காகவும் இவர்களால் எதையும் செய்ய முடியவில்லை. தமது கட்சியின் ஒற்றுமையையும் காக்க முடியவில்லை. இவ்வாறான நிலையில் இவர்களை நம்பி தீர்வுக்காக தமிழ் தேசிய இனம் காத்து இருப்பதன் மூலம் அடையக் கூடியது என்ன என்ற கேள்வியே எழுகிறது. எனவே, தமிழ் தேசிய இனம் அரசியல் ரீதியாக விழிப்படையாத வரை அவர்களுக்கான தீர்வு என்பது கானல் நீராகவே இருக்கப் போகிறது. இதனையே தலைமைகளின் செயற்பாடுகள் வெளிப்படுத்தி நிற்கின்றது.

ஜன­நா­ய­கத்தை உறு­திப்­ப­டுத்­து­வ­தற்கு அல்­லது அதற்கு உயிர்ப்­பிப்­ப­தற்கு பல்­லின மக்­களின் உரி­மைகள் மதிக்­கப்­பட வேண்­டி­யதும், அவர்­க­ளுக்­கான உரி­மை­களைப் பகிர்ந்­த­ளிப்­பதும் அடிப்­ப­டையில் அவ­சியம். அவ்­வாறு உரி­மைகள் மதிக்­கப்­ப­டா­விட்டால், அந்த உரி­மைகள் பகிர்ந்­த­ளிக்­கப்­ப­டா­விட்டால், ஜன­நா­யகம் உறு­திப்­ப­டுத்­தப்­பட முடி­யாது. ஜன­நா­ய­கத்தை உயிர்ப்­பிக்­கவும் முடி­யாது. இந்த வகையில் ஜன­நா­ய­கத்தை மீண்டும் நிலை­நி­றுத்தப் போவ­தாக உறு­தி­ய­ளித்து ஆட்­சிக்கு வந்த நல்­லாட்சி அர­சாங்கம் தோல்­வியைத் தழு­வி­யி­ருப்­ப­தா­கவே கருத வேண்டி இருக்­கின்­றது.

ஊழல்கள் மலிந்த, சர்­வா­தி­காரப் போக்கில் சென்ற சிறி­லங்கா சுதந்­திரக் கட்­சியின் முன்­னைய ஆட்­சியை மாற்றி, ஜன­நா­யக வழி­யி­லான நல்­லாட்­சியை நிறு­வு­வதே 2015 ஆம் ஆண்டின் ஜனா­தி­பதித் தேர்­த­லி­னதும், அதனைத் தொடர்ந்து வந்த பொதுத் தேர்­த­லி­னதும் ஆணை­யாக இருந்­தது. அந்த ஆணைக்கு – அந்தத் தேர்தல் உறு­தி­மொ­ழிக்­கா­கவே மக்கள் மைத்­தி­ரி­பால சிறி­சே­னவை ஜனா­தி­ப­தி­யாகத் தேர்ந்­தெ­டுத்­தார்கள். தொடர்ந்து சிறி­லங்கா சுதந்­தி­ரக்­கட்­சியும், ஐக்­கிய தேசிய கட்­சியும் இணைந்த கூட்­டாட்­சிக்கு மக்கள் வாக்­க­ளித்து வெற்­றி­பெறச் செய்­தி­ருந்­தார்கள். 

ஜனா­தி­பதி தேர்­த­லி­லும்­சரி, பொதுத்­தேர்­த­லி­லும்­சரி அப்­போது கூட்டுச் சேர்ந்­தி­ருந்த ரணில் விக்­கி­ர­ம­சிங்க, முன்னாள் ஜனா­தி­பதி சந்­தி­ரிகா பண்­டா­ர­நா­யக்கா மற்றும் ஜனா­தி­பதி தேர்­தலில் பொது வேட்­பா­ள­ராகக் கள­மி­றக்­கப்­பட்­டி­ருந்த மைத்­தி­ரி­பால சிறி­சேன ஆகிய மூவர் மீதும் சிறு­பான்மை தேசிய இனத்­த­வ­ரா­கிய தமிழ் மக்கள் நம்­பிக்கை வைத்து வாக்­க­ளித்­தி­ருந்­தார்கள். அந்த வாக்­க­ளிப்பின் கார­ண­மாக அந்தத் தேர்­தல்கள் இரண்­டிலும், இந்தத் தலை­வர்­க­ளுக்கு வெற்றி கிட்­டி­யி­ருந்­தது.

முன்­னைய அர­சாங்­கத்தின் கீழ் ஜன­நா­யகம் படிப்­ப­டி­யாகக் குழி­தோண்டி புதைக்­கப்­பட்டுக் கொண்­டி­ருந்­தது. தனி­ம­னித அர­சியல் அதி­கார செல்­வாக்கும், நிரந்­த­ர­மான குடும்ப அர­சி­ய­லுக்­கான அடித்­த­ளமும், அர­சி­ய­ல­மைப்புச் சட்­டத்தின் ஊடாக நிலை­நி­றுத்­தப்­ப­டு­வ­தற்­கான முயற்­சிகள் முன்­னெ­டுக்­கப்­பட்­டி­ருந்­தன. நிறை­வேற்று அதி­காரம் கொண்ட ஜனா­தி­பதி ஆட்சி முறையைப் பயன்­ப­டுத்தி, எதேச்­ச­தி­காரம் எல்லா விட­யங்­க­ளிலும் தலை­தூக்கி இருந்­தது. 

அத்­த­கைய ஒரு சூழ­லில்தான் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்­பட வேண்டும். குழி­தோண்டிப் புதைக்­கப்­ப­டு­கின்ற ஜன­நா­ய­கத்­திற்குப் புத்­து­யி­ர­ளிக்க வேண்டும் என்ற தேவை சிவில் அமைப்­பு­க­ளுக்கும், ஜன­நா­ய­கத்தின் மீது பற்­று­கொண்­ட­வர்­க­ளுக்கும் ஏற்­பட்­டி­ருந்­தது. அதற்­காகக் குரல் கொடுத்து அவர்கள் செயற்­பட்­டி­ருந்த பின்­ன­ணி­யி­லேயே இந்த மூன்று தலை­வர்­களும் தமிழ்த்­தே­சிய கூட்­ட­மைப்பின் தலைவர் இரா.சம்­பந்­தனின் நிபந்­த­னை­யற்ற ஆத­ர­வோடு, தமது தேர்தல் வெற்­றி­களைச் சாத­க­மாக்கிக் கொண்­டார்கள். 

ஊழல்­களை ஒழிப்­ப­தா­கவும், பிரச்­சி­னை­க­ளுக்குத் தீர்வு கண்டு, நிறை­வேற்று அதி­காரம் கொண்ட ஆட்சி முறையில் மாற்­றங்­களை ஏற்­ப­டுத்தி, ஜன­நா­ய­கத்தை நிலை­நாட்­டு­வ­தா­கவும் உறு­தி­ய­ளித்து ஆட்­சிக்கு வந்­த­வர்கள், மூன்று வரு­டங்­களின் பின்னர், நிறை­வேற்று அதி­காரம் கொண்ட ஜனா­தி­ப­திக்­கான அடுத்த தேர்­தலில் எவ்­வாறு வெற்றி பெறு­வது என்­பது குறித்து சிந்­திப்­ப­திலும், அதற்­கான காய் நகர்த்­தல்­களை மேற்­கொள்­வ­திலும் தீவிர கவனம் செலுத்­தி­யி­ருக்­கின்­றார்கள். 

நிறை­வேற்று அதி­காரம் கொண்ட ஜனா­தி­பதி பத­வியை எவ்­வாறு கைப்­பற்றிக் கொள்­ளலாம் என்­ப­தற்­கான தேர்தல் வியூ­கங்­களை வகுப்­பதில் நல்­லாட்சி அர­சாங்­கத்தின் தலை­வர்­க­ளான ஜனா­தி­பதி மைத்­தி­ரி­பால சிறி­சே­னவும், பிர­தமர் ரணில் விக்­கி­ர­ம­சிங்­கவும் ஈடு­பட்­டி­ருக்­கின்­றார்கள். 

இந்த அர­சாங்­கத்தின் ஆட்சிக் காலம் முடி­வ­டை­வ­தற்கு இன்னும் ஒன்­றரை வரு­டங்கள் இருக்­கின்­றன. நல்­லாட்சி அர­சாங்கம் மூன்று வரு­டங்­களைக் கடந்­துள்­ளது. எஞ்­சி­யுள்ள ஆட்­சிக்­கா­லத்தில் தங்­க­ளது தேர்தல் கால ஆணை­களை எவ்­வாறு நிறை­வேற்­று­வது, நாட்டில் புரை­யோடிப் போயுள்ள இனப்­பி­ரச்­சி­னைக்கு எவ்­வாறு அர­சியல் தீர்வு காண்­பது என்­ப­வற்றைச் சிந்­தித்து, அவற்­றுக்­கான முயற்­சி­களை மேற்­கொள்­வ­திலும் பார்க்க, ஒன்­றரை வரு­டங்­களின் பின்னர் வர­வுள்ள ஜனா­தி­பதி தேர்தல் குறித்து, இந்தத் தலை­வர்கள் சிந்­தித்து, அதில் அக்­க­றையும், ஆர்­வமும் கொண்­டி­ருப்­பது வேடிக்­கை­யாக இருக்­கின்­றது. அதே­வேளை அர­சியல் ரீதி­யாக வேத­னை­யா­கவும் உள்­ளது. 

நிலை­மை­களும் மாற்­றங்­களும்

முன்னைய ஆட்­சியில், மஹிந்த ராஜ­பக்ச யுத்­தத்தில் வெற்­றி­பெற்ற வர­லாற்று நாய­க­னாகத் திகழ்ந்தார். யுத்த வெற்­றியின் மூலம், சிங்­கள மக்கள் மத்­தியில் தன்­னிக­ர­கற்ற தலை­வ­னா­கவும்  நினைத்­த­வற்றை எல்லாம் நிறை­வேற்றிக் கொள்­ளத்­தக்க சாத­னை­யா­ள­னா­கவும் அவர் ஆட்சி புரிந்தார்.

அவரை அர­சியல் ரீதி­யாக எதிர்த்­த­வர்கள், அவ்­வாறு எதிர்க்கத் துணிந்த மாத்­தி­ரத்­தி­லேயே அர­சியல் களத்­திலும், அதி­கார நிலை­யிலும் நிர்­மூ­ல­மாக்­கப்­பட்­டார்கள். அவ்­வாறு பலிக்­க­டாக்­க­ளாகிப் போன­வர்­களில், அவரை எதிர்த்து ஜனா­தி­பதி தேர்­தலில் போட்­டி­யிட்ட முன்னாள் இரா­ணுவத் தள­பதி சரத்பொன்­சே­காவும், முன்னாள் தலைமை நீதி­ய­ரசர் ஷிராணி பண்­டா­ர­நா­யக்­காவும் முக்­கி­ய­மா­ன­வர்கள். அவர்கள் இரு­வரும் அர­சியல் பொது­வெ­ளியில் சிறு­மைப்­ப­டுத்­தப்­பட்­டார்கள். அவர்­களின் தனி­ம­னித கௌர­வத்­திற்கு இழுக்கு ஏற்­படும் வகையில் அவ­மா­னப்­ப­டுத்­தப்­பட்­டார்கள். இதனால் நாடே அதிர்ச்­சி­ய­டைந்­தது. சர்­வ­தேசம் திகைப்­போடு ஏறிட்டு நோக்­கி­யது. சுய அர­சியல் நலன்­க­ளுக்­காக அதி­காரத் துஷ்பி­ர­யோ­கமும், குடும்ப நலன்­க­ளுக்­காக ஊழல்­களும் தாரா­ள­மாக இடம்­பெற்­றி­ருந்­தன. இந்த வகையில் பல்­வேறு நட­வ­டிக்­கைகள் முன்­னெ­டுக்­கப்­பட்­டி­ருந்­தன. அவற்­றுக்கு எதி­ராக எவரும் குரல் கொடுக்­கவோ நட­வ­டிக்­கை­களை மேற்­கொள்­ளவோ முடி­யாத பின்­ன­ணி­யி­லேயே 2015 ஆம் ஆண்டு நடத்­தப்­பட்ட ஜனா­தி­பதி தேர்­தலை ஜன­நா­ய­கத்தின் மீது பற்றுக் கொண்­டி­ருந்­த­வர்கள் சரி­யான முறையில் பயன்­படுத்திக் கொண்­டார்கள். 

ஆட்சி மாற்­றத்­தை­ய­டுத்து, வடக்­கிலும் கிழக்­கிலும் நில­விய இரா­ணுவ மய­மான நெருக்­கடி நிலை­மைகள் தளர்த்­தப்­பட்­டன. அர­சாங்­கத்தின் அனைத்து விட­யங்­க­ளிலும் இரா­ணு­வத்­திற்கு அளிக்­கப்­பட்­டி­ருந்த  முதன்மை நிலைமை குறிப்­பி­டத்­தக்க அளவில் நீக்­கப்­பட்­டது. அரச நிர்­வா­கத்தில் கடைப்­பி­டிக்­கப்­பட்­டி­ருந்த எதேச்­ச­தி­கார முறை­மையும் முடி­வுக்கு வந்­தி­ருந்­தது. மக்கள் மனம் மகிழ்ந்­தார்கள். நல்­லாட்சி அர­சாங்­கத்தின் மீதான அவர்­க­ளு­டைய தேர்தல் கால நம்­பிக்கை, தேர்தல் கால வாக்­கு­று­தி­களை இந்த அரசு நிறை­வேற்றி நல்­லாட்சி புரியும் என்ற எதிர்­பார்ப்­பாக மாறி­யது.

ஆயினும், ஆட்சி மாற்­றத்தின் பின்னர், நிறை­வேற்று அதி­காரம் கொண்ட ஜனா­தி­ப­திக்கு அந்த ஆட்சி உரு­வாக்­கத்­தின்­போது அர­சி­ய­ல­மைப்பு ரீதி­யாக வழங்­கப்­பட்­டி­ருந்த அதி­கா­ரங்­க­ளுக்கு மேலாக, 18 ஆவது அர­சியல் திருத்தச் சட்­டத்தின் மூலம் முன்­னைய ஜனா­தி­பதி பெற்­றுக்­கொண்­டி­ருந்த மேல­திக அதி­கா­ரங்­களை 19 ஆவது திருத்தச் சட்­டத்தின் மூலம் இல்­லாமல் செய்­ததே முக்­கிய நட­வ­டிக்­கை­யாகும். 

ஜனா­தி­பதி ஆட்சி முறையில் மாற்­றத்தைக் கொண்டு வரப்­போ­வ­தாக அளித்த வாக்­கு­று­தியின் ஒரு முக்­கிய செயற்­பா­டாக இது நோக்­கப்­பட்­டது. அதே­வேளை, நிறை­வேற்று அதி­காரம் கொண்ட ஜனா­தி­ப­தியின் அதி­கா­ரங்­களைக் குறைத்து பாராளு­மன்­றத்­திற்கு அதி­கா­ரங்­களை வழங்­கு­வ­தற்கும், விகி­தா­சார தேர்தல் முறையில் மாற்­றங்­களைக் கொண்டு வரு­வ­தற்கும், இனப் பிரச்­சி­னைக்கு அர­சியல் தீர்வு காண்­ப­தற்­கு­மான பல மாற்­றங்­களைச் செய்­வ­தற்­காக, புதிய அரசி­ய­ல­மைப்பு உரு­வாக்­கப்­படும் என்ற வாக்­குறு­தியை நிறை­வேற்­று­வ­தற்­கான நட­வ­டிக்­கை­களும் ஆரம்­பிக்­கப்­பட்­டன. 

மறு­பக்­கத்தில் இறுதி யுத்­தத்தின் போது இடம்­பெற்ற மனித உரிமை மீறல்­க­ளுக்கும், சர்­வ­தேச மனி­தா­பி­மான சட்­ட­மீ­றல்­க­ளுக்கும் பொறுப்பு கூறு­வ­தற்­காக ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேர­வையின் தீர்­மா­னங்­க­ளுக்கு அமை­வாக நிலை­மா­று­கால நீதியை நிலை­நாட்­டு­வ­தற்­கான பொறி­மு­றை­களை உரு­வாக்கும் நட­வ­டிக்­கைகள், முடிந்த அளவில் இழுத்­த­டிக்­கப்­பட்டு, வேண்டா வெறுப்­புடன் மேற்­கொள்­வது போன்ற செயற்­பா­டு­களே  முன்­னெ­டுக்­கப்­பட்­டி­ருந்­தன. இந்த நட­வ­டிக்­கைகள் ஐ.நா.­வையும், சர்­வ­தே­சத்­தையும் மட்­டு­மல்­லாமல் போரினால் பாதிக்­கப்­பட்ட தமிழ் மக்­களின் எதிர்­பார்ப்­புக்­க­ளையும் ஏமாற்­றத்­திற்கு உள்­ளாக்­கவே வழி வகுத்­தி­ருந்­தது.

நல்லாட்சி அர­சாங்­கத்தின் உரு­வாக்­கத்­திற்கு, தமிழர் தரப்பில் இருந்து முக்­கி­ய­மாக முன்­னின்று செயற்­பட்ட தமிழ்த்­தே­சிய கூட்­ட­மைப்பின் தலைவர் இரா.சம்­பந்தன் அளித்­தி­ருந்த நிபந்­த­னை­யற்ற ஆத­ர­வுக்கு எதிர்­ம­றை­யான நட­வ­டிக்­கை­யா­கவே அர­சாங்­கத்தின் செயற்­பா­டு­களை நோக்க வேண்டி இருந்­தது. 

இருப்­பினும், இந்த எதிர்­ம­றை­யான நட­வ­டிக்­கை­க­ளுக்கு எதிர் வினை­யாக தமிழர் தரப்பில் இருந்து எதிர்ப்புகள் தெரி­விக்­கப்­பட்டால், அல்­லது அர­சாங்­கத்தை வழிக்குக் கொண்டு வரு­வ­தற்­கான போராட்­டங்­களை முன்­னெ­டுத்தால், அது, மீண்டும் ஆட்சி அதி­கா­ரத்தைக் கைப்­பற்­று­வ­தற்­கான அர­சியல் செயற்­பா­டு­களை இன­வாத நோக்கில் முன்­னெ­டுத்­துள்ள முன்னாள் ஜனா­தி­பதி மஹிந்த ராஜ­பக்­ ஷவின் செயற்­பா­டு­க­ளுக்கு ஊக்­க­ம­ளிப்­ப­தாக அமைந்­து­விடும். அத்­துடன் நல்­லாட்சி அர­சாங்­கத்தின் இருப்­புக்கே ஆபத்­தாக முடிந்­து­விடும் என்ற நோக்கில் பாதிக்­கப்­பட்ட தரப்­பி­ன­ரா­கிய தமிழ் மக்­களை அமைதி காக்க வேண்டும். அரசு மீது அதி­ருப்தி தெரி­வித்து, போராட்­டங்­களில் ஈடு­படக் கூடாது. பாரா­ளு­மன்­றத்­தில்­கூட, அர­சுக்கு எதி­ரா­கவோ அல்­லது அர­சாங்­கத்தின் செயற்­பா­டு­களை விமர்­சிக்கும் வகை­யிலோ தமிழ்த்­தே­சிய கூட்­ட­மைப்பின் பாராளு­மன்ற உறுப்­பி­னர்கள் உரை­யாற்றக் கூடாது என்­பதில் கூட்­ட­மைப்பின் தலைவர் இறுக்­க­மா­கவே நடந்து கொண்­டி­ருந்தார். 

அர­சாங்­கத்­திற்கு ஆத­ர­வ­ளித்து, அதற்கு தமிழர் தரப்பில் இருந்து அர­சியல் ரீதி­யாக ஊறு நேரி­டாமல் பாது­காத்து ஒத்­து­ழைப்­பதன் மூலம், இனப்­பி­ரச்­சி­னைக்கு ஓர் அர­சியல் தீர்வை எட்­டி­வி­டலாம் என்­பது அவ­ரு­டைய நம்­பிக்­கை­யா­கவும், அர­சியல் ரீதி­யான உத்­தி­யா­கவும் இருந்­தது. ஆனால், அந்த அர­சியல் உத்தி அவ­ரு­டைய எதிர்­பார்ப்­புக்கு அமைய சாத­க­மான விளை­வு­களை ஏற்­ப­டுத்தத் தவ­றி­விட்­டது.

நடப்­ப­தென்ன......?

அர­சாங்­கத்­திற்குப் பாதிப்பு ஏற்­பட்­டு­விடக் கூடாது. அதன் இருப்­புக்குப் பங்கம் ஏற்­பட்­டு­விடக் கூடாது என்ற நோக்­கத்தில் தமிழ்த் தரப்பில் இருந்து அர­சுக்கு அளித்து வந்த நிபந்­த­னை­யற்ற ஆத­ரவும் ஒத்­து­ழைப்பும் தமிழ் மக்­க­ளுக்கு மட்­டு­மல்ல, அந்த ஆத­ரவில் அழுங்குப் பிடி­யாகச் செயற்­பட்டு வந்த கூட்­ட­மைப்பின் தலை­வ­ருக்கும் நன்­மை­ய­ளிக்­க­வில்லை. 

ஆனால், தீட்­டிய மரத்தில் கூர் பார்த்­ததைப் போன்று, வளர்த்த கடாவே மார்பில் பாய்ந்­ததைப் போன்று அர­சாங்­கத்­துக்­கான நிபந்­த­னை­யற்ற ஆத­ரவு என்ற அர­சியல் சாணக்­கியம் பாத­க­மான விளை­வு­க­ளையே ஏற்­ப­டுத்தி இருக்­கின்­றது. 

ஆட்சி மாற்றம் ஏற்­பட்டு மூன்று வரு­டங்கள் கழிந்த நிலையில், வடக்கு, கிழக்கு மாகா­ணங்­களின் அபி­வி­ருத்திச் செயற்­பா­டுகள் குறித்த பணிப்­பு­ரை­களை வழங்­கு­வ­தற்கும், அந்தச் செயற்­பா­டு­களை ஒன்­றி­ணைப்­ப­தற்கும், கண்­கா­ணிப்­ப­தற்­கு­மாக 48 பேர் கொண்ட உயர் மட்ட செய­ல­ணிக்­குழு ஒன்று அர­சாங்­கத்­தினால் உரு­வாக்­கப்­பட்­டி­ருக்­கின்­றது. ஜனா­தி­பதி மைத்­தி­ரி­பால சிறி­சேன தலை­மையில் அமைக்­கப்­பட்­டுள்ள இந்த செய­லணி யுத்தம் முடி­வ­டைந்­த­தை­ய­டுத்து, கடந்த 9 வரு­டங்­களில் வடக்கு கிழக்கில் முன்­னெ­டுக்­கப்­பட்­டுள்ள அபி­வி­ருத்தி வேலைத்­திட்­டங்­களை மீளாய்வு செய்து, அவற்றின் செயற்­பா­டு­களைத் துரி­தப்­ப­டுத்­து­வ­தற்­கு­ரிய நட­வ­டிக்­கை­களை மேற்­கொள்ளும் என்று அறி­விக்­கப்­பட்­டி­ருக்­கின்­றது. 

ஆயினும், வடக்கு கிழக்குப் பிர­தே­சங்­களின் மீள் கட்­ட­மைப்­பிலும், புனர்­வாழ்­விலும், அபி­வி­ருத்­தி­யிலும் நேர­டி­யாக சம்­பந்­தப்­பட்­டுள்ள தமிழ் மக்­களின் ஜன­நா­யக ரீதி­யான அதி­முக்­கிய பிர­தி­நி­தி­க­ளா­கிய தமிழ்த்­தே­சிய கூட்­ட­மைப்பின் பாரா­ளு­மன்ற உறுப்­பி­னர்கள் எவரும் இந்த செய­ல­ணியில் உள்­ள­டக்­கப்­ப­ட­வில்லை. இதில் வேடிக்கை என்­ன­வென்றால், இந்த செய­லணி உரு­வாக்­கப்­பட்டு, அது தொடர்­பான அறி­வித்தல் அர­சாங்க வர்த்­த­மா­னியில் வெளி­யி­டப்­பட்ட பின்பே தமிழ்த்­தே­சிய கூட்­ட­மைப்­பி­ன­ருக்கு இது­பற்றி தெரி­ய­வந்­துள்­ளது. வர்த்­த­மானி அறி­வித்­தலைப் பார்த்­துத்தான் தாங்கள் பிர­தி­நி­தித்­து­வப்­ப­டுத்­து­கின்ற வடக்கு கிழக்குப் பிர­தே­சங்­களின் அபி­வி­ருத்­திக்­கான இந்த அதி உயர் மட்ட செய­லணி உரு­வாக்­கப்­பட்­டி­ருக்­கின்­றது என்­பதை கூட்­ட­மைப்­பினர் தெரிந்து கொண்­டனர். 

அர­சி­ய­ல­மைப்பு விதி­க­ளுக்­க­மைய நாட்டின் பிர­த­ம­ருக்கு அடுத்­த­தாக அர­சியல் அந்­தஸ்து பெற்­றுள்ள நாட்டின் எதிர்க்­கட்சித் தலை­வ­ராக உள்­ள­வரும், வடக்கு கிழக்குப் பிர­தேச மக்­களின் முக்­கிய தலை­வ­ரு­மா­கிய, தமிழ்த்­தே­சிய கூட்­ட­மைப்பின் தலைவர் இரா.சம்­பந்­த­னுக்­குக்­கூட, இந்த செய­லணி பற்றி வர்த்­த­மானி அறி­வித்தல் வெளி­யா­வ­தற்கு முன்னர் தெரி­ய­வில்லை. அர­சாங்­கத்­தினால் தெரி­விக்­கப்­ப­ட­வில்லை. இது பார­தூ­ர­மா­னது. மிகவும் இர­க­சி­ய­மாக மேற்­கொள்­ளப்­பட்­டுள்ள இந்த நட­வ­டிக்­கை­யா­னது, எதிர்­க்கட்சித் தலைவர் என்ற அந்­தஸ்தில் உள்ள தமிழ் மக்­களின் ஜன­நா­யக ரீதி­யான அதி முக்­கிய பிர­தி­நி­தியை திட்­ட­மிட்டு அலட்­சி­யப்­ப­டுத்­தி­யி­ருப்­ப­தையே காட்­டு­கின்­றது. ஒரு வகையில் இதனை ஜன­நா­யக வரை­மு­றை­களை மீறிய, நாட்டின் எதிர்க்­கட்சித் தலை­வ­ரா­கிய தமிழ் மக்­களின் முக்­கிய தலை­வரை உதா­சீனம் செய்து அர­சியல் ரீதி­யாக அவ­ம­தித்­த­தாகக் கரு­து­வ­தற்கும் இட­முண்டு. 

அது மட்­டு­மல்ல. தமிழ் மக்­களின் உரி­மைகள், யுத்­தத்­தினால் மோச­மாகப் பாதிக்­கப்­பட்­டுள்ள அந்த மக்­க­ளுக்­கான அபி­வி­ருத்திச் செயற்­பா­டு­களில் அர­சாங்கம் கொண்­டுள்ள இர­க­சிய நிகழ்ச்சி நிரலின் ஓர் அம்­ச­மா­கவே நோக்க வேண்­டி­யுள்­ளது.

இந்த செய­ல­ணியில், ஜனா­தி­ப­தியின் தலை­மையில், பிர­தமர் ரணில் விக்­கி­ர­ம­சிங்க அமைச்­ச­ரவை அந்­தஸ்­துள்ள அமைச்­சர்கள் 15 பேர், வடக்கு கிழக்கு மாகா­ணங்கள் இரண்­டி­னதும், இரண்டு ஆளு­நர்கள், அவற்றின் இரண்டு முத­லமைச்சர்கள், பல்­வேறு அமைச்சுக்­களின் செய­லா­ளர்கள், மற்றும் இரா­ணுவம், கடற்­படை, விமா­னப்­படை ஆகி­ய­வற்றின் தள­ப­தி­களும் இடம்­பெற்­றி­ருக்­கின்­றார்கள். ஆனால் சட்ட ரீதி­யாக ஜன­நா­யக முறைப்­படி தெரிவு செய்­யப்­பட்­டுள்ள அந்தப் பிர­தே­சங்­களின் முத­ல­மைச்சர் தவிர, ஏனைய பாராளு­மன்ற உறுப்­பி­னர்கள் எவரும் உள்­ள­டக்­கப்­ப­ட­வில்லை. 

மாகாண சபை முறை­மையின் கீழ் வடக்கும் கிழக்கும் தனித்­தனி சபை­க­ளினால் நிர்­வ­கிக்­கப்­ப­டு­கின்­றன. அந்த மாகாண சபை­க­ளுக்கு மேலாக மத்­திய அர­சாங்­கத்தின் அதி உயர் பீடங்­களின் தலைமை நிலை அந்­தஸ்து உள்­ள­வர்­களும், அதி­கா­ரி­களும், அமைச்­சர்­களும் இந்த செய­ல­ணியில் உள்­ள­டக்­கப்­பட்­டுள்­ள­போது, நாட்டின் முக்­கிய அந்­தஸ்­து­டைய எதிர்­கட்சித் தலை­வரும் சம்­பந்­தப்­பட்ட பிர­தேச மக்­களின் முக்­கிய பிர­தி­நிதித் தலை­வ­ரு­மா­கிய இரா.சம்­பந்தன் உள்­ள­டக்­கப்­ப­டா­தது ஏன் என்­பது முக்­கிய கேள்­வி­யாகும். 

அதி உயர் அந்­தஸ்தும், அதி உயர் அரச அதி­கார வலுவும் கொண்ட இந்த செய­லணி தொடர்­பான தக­வல்­களை எதிர்க்­கட்சித் தலை­வ­ருக்கும், சம்­பந்­தப்­பட்ட பிர­தேச மக்­க­ளினால் தெரிவு செய்­யப்­பட்­டுள்ள பாரா­ளு­மன்ற பிர­தி­நி­தி­க­ளுக்கும் தெரி­விக்­காமல் மறைத்து, மறை­மு­க­மாகச் செயற்­பட்ட செய­லா­னது, நாட்டின் எதிர்க்­கட்சித் தலை­வ­ரையும், பாதிக்­கப்­பட்ட தமிழ் மக்­க­ளையும் அர­சியல் ரீதி­யாக அவ­மா­னப்­ப­டுத்­திய ஒரு கைங்­க­ரி­ய­மா­கவே நோக்க வேண்டி உள்­ளது.

எதிர்க்­கட்சித் தலை­வ­ராக இருந்த போதிலும், நல்­லாட்சி அர­சாங்­கத்­திற்கு எந்த விதத்­திலும் பாதிப்பு எற்­ப­டாத வகையில், ஆளுந்­த­ரப்பின் ஒரு முக்­கிய தலை­வ­ரா­கவே இரா.சம்­பந்தன் அநே­க­மாக அர­சாங்­கத்தின் எல்லாச் செயற்­பா­டு­க­ளுக்கும் ஆத­ர­வ­ளித்து வந்­துள்ளார். 

அது மட்­டு­மல்­லாமல் போரினால் பாதிக்­கப்­பட்ட மக்­களின் எரியும் பிரச்­சி­னை­க­ளா­கி­யுள்ள அர­சியல் கைதி­களின் விடு­தலை, வலிந்து காணாமல் ஆக்­கப்­பட்­டோ­ருக்கு பொறுப்பு கூறல், இரா­ணு­வத்­தினர் ஆக்­கி­ர­மித்­துள்ள பொது­மக்­களின் காணி­களை விடு­வித்து, அவற்றின் உரி­மை­யா­ளர்­க­ளான இடம்­பெ­யர்ந்த மக்­களை மீள்­கு­டி­யேற்றம் செய்தல் போன்ற பிரச்­சி­னை­க­ளுக்கு, அர­சாங்­கத்­துடன் நல்­லு­றவைக் கொண்­டுள்ள தமிழ்த்­தே­சிய கூட்­ட­மைப்பு தீர்வு பெற்­றுக்­கொ­டுக்­காத கார­ணத்­தினால் தாங்­களே வீதி­களில் இறங்கி போரா­டு­வ­தற்குப் பாதிக்­கப்­பட்ட மக்­களும் அர­சியல் கைதி­களின் உற­வி­னர்­களும் வீதி­களில் இறங்கிப் போராட நேர்ந்­துள்­ளது. 

வீதிப் போராட்­டங்­களில் தொடர்ச்­சி­யாக ஈடு­பட்­டுள்ள மக்கள், தங்­களால் தேர்தல் மூல­மாகத் தெரிவு செய்­யப்­பட்ட தமிழ்த்­தே­சிய கூட்­ட­மைப்பின் மீதும், கூட்­ட­மைப்பின் தலை­வரும் எதிர்க்­கட்சித் தலை­வ­ரு­மா­கிய இரா.சம்­பந்தன் மீது நம்­பிக்கை இழந்து எதிர்ப்­பு­ணர்வை வெளிப்­ப­டுத்­தி­யுள்ள நிலை­யிலும், அர­சாங்­கத்­திற்குப் பாதகம் ஏற்­பட்­டு­விடக் கூடாது என்று அர­சாங்­கத்­திற்கு ஒத்­து­ழைப்பு வழங்கி வரு­கின்ற நிலையில், வடக்கு கிழக்கு அபி­வி­ருத்­திக்­கான உயர் மட்ட செய­ல­ணியில் அவரை உதா­சீனம் செய்து புறக்­க­ணித்­தி­ருப்­பது ஏற்­பு­டை­ய­தல்ல. 

யுத்­தத்தின் பின்னர், நாட்டில் ஐக்­கி­யத்­தையும், சமா­தா­னத்­தையும் உரு­வாக்­கு­வ­தற்­காக மேற்­கொண்­டுள்ள நல்­லி­ணக்க முயற்­சிக்கு அர­சாங்­கத்தின் இந்த நட­வ­டிக்கை நேர்­மு­ர­ணான செய­லாகும். அது தொட்­டி­லையும் ஆட்டி குழந்­தையைக் கிள்­ளி­வி­டு­வது போன்­றது. 

முன்னாள் போரா­ளி­க­ளுக்­கான

 நிவா­ரண உதவி மறுப்பு

வடக்கு கிழக்குப் பிர­தேச அபி­வி­ருத்­திக்­கான செய­லணி உரு­வாக்கம் மட்­டு­மல்ல. இந்து சமய விவ­கா­ரத்­திற்கு முஸ்லிம் பாரா­ளு­மன்ற உறுப்­பினர் ஒரு­வரைப் பிரதி அமைச்­ச­ராக நிய­மித்­தது, அமைச்சர் சுவா­மி­நாதன் சமர்ப்­பித்த முன்னாள் போரா­ளி­க­ளுக்­கான நிவா­ரண உத­விக்­கான அமைச்­ச­ரவைப் பத்­திரம் நிரா­க­ரிப்பு போன்ற வேறு சில நட­வ­டிக்­கை­க­ளும்­கூட, நிபந்­த­னை­யற்ற ஆத­ரவை வழங்கி வரு­கின்ற தமிழ்த்­தே­சிய கூட்­ட­மைப்­பையும், அவர்­களால் பிர­தி­நி­தித்­து­வப்­ப­டுத்­தப்­ப­டு­கின்ற தமிழ் மக்­க­ளையும் திட்­ட­மிட்ட வகையில் அர­சியல் ரீதி­யாகப் புறக்­க­ணிக்­கின்ற செயற்­பா­டா­கவும், அவர்­களை வேண்­டு­மென்றே உதா­சீனம் செய்­கின்ற ஒரு செய­லா­கவும் நோக்க வேண்­டி­யுள்­ளது.

முப்­பது வரு­டங்­க­ளாகத் தொடர்ந்த அர­சியல் உரி­மைக்­கான ஆயுதப் போராட்­டத்தை - அந்த உள்­நாட்டு யுத்­தத்தை சர்­வ­தேச அளவில் பயங்­க­ர­வா­த­மாகச் சித்­தி­ரித்து, அள­வுக்கு அதி­க­மான ஆயுதப் பலத்­தையும், மிக மோச­மான எதிரி நாடு ஒன்­றுடன் நடத்­திய யுத்­தத்தைப் போன்று இர­சா­யன ரீதி­யான அழி­வு­களை ஏற்­ப­டுத்த வல்ல ஆயுத பலத்­தையும் பிர­யோ­கித்து வெற்றி கொண்டு, முன்­னைய அர­சாங்கம் யுத்­தத்­திற்கு முடிவு கண்­டி­ருந்­தது. 

அந்த அர­சாங்­கத்தின் தலை­வரே அர­சாங்­கத்தின் வேண்­டு­கோளை ஏற்று இரா­ணு­வத்­தி­ன­ரிடம் சர­ண­டைந்­த­வர்­களில் பன்­னீ­ரா­யிரம் பேரை புனர்­வாழ்வுப் பயிற்­சிக்கு உட்­ப­டுத்தி பின்னர் சமூக வாழ்க்­கையில் இணைத்­தி­ருந்­தது. இந்த நட­வ­டிக்­கையை முன்னாள் விடு­த­லைப்­பு­லி­க­ளுக்­கான பொது மன்­னிப்பு நட­வ­டிக்­கை­யாக அர­சியல் ரீதி­யாக அப்­போது பிர­சா­ரமும் செய்­யப்­பட்­டி­ருந்­தது. ஆனால், அந்த அர­சாங்­கத்­திற்கு அடுத்­த­தாக ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்­றுள்ள நல்­லாட்சி அர­சாங்கம், சமூ­கத்தில் இணைக்கப்­பட்டு சாதா­ரண குடும்ப வாழ்க்­கைக்குத் திரும்­பி­யுள்ள முன்னாள் போரா­ளி­களின் வாழ்க்கை மேம்­பாட்­டிற்­காக அளிக்­கப்­ப­டு­கின்ற நிவா­ரண உதவி, இல்­லா­தொ­ழிக்­கப்­பட்ட பயங்­க­ர­வா­தத்தை ஆத­ரிக்­கின்ற ஒரு செயற்­பா­டாகக் கரு­தப்­படும் என குறிப்­பிட்டு, அந்த உத­விக்­கான அமைச்­ச­ரவைப் பத்­தி­ரத்தை ஜனா­தி­பதி நிர­ாக­ரித்­துள்ளார். 

இந்தச் செயற்­பா­டா­னது, இரா­ணுவ போக்கில் எதேச்­ச­தி­கார முறையில் செயற்­பட்­டி­ருந்த அர­சாங்­கத்­திலும் பார்க்க மோச­மான செயற்­பா­டா­கவே நோக்­கப்­ப­டு­கின்­றது. யுத்தம் முடி­வ­டைந்து ஒன்­பது வரு­டங்­க­ளா­கின்­றன. முன்னாள் போரா­ளிகள் சமூ­கத்தில் இணைக்­கப்­பட்டு வரு­டங்கள் பல கடந்­து­விட்­டன. இக்­காலப் பகு­தியில் அழிக்­கப்­பட்­ட­தாகக் கூறப்­ப­டு­கின்ற பயங்­க­ர­வா­தத்­துக்கு உயிர் கொடுக்­கத்­தக்க செயற்­பா­டுகள் எதுவும் இடம்­பெ­ற­வில்லை. இதனை அர­சாங்கத் தரப்­பி­னரே உறு­திப்­ப­டுத்தி கூறியிருக்கின்றனர். 

இந்த நிலையில் முன்னாள் போராளிகளுக்கு வாழ்வாதாரத்துக்காக, சமூக வாழ்க்கை மேம்பாட்டுக்காக கோரப்படுகின்ற நிவாரண உதவியை வழங்கினால், பயங்கரவாதத்திற்கு உதவியதாக முடியும் என்றும், பயங்கரவாதிகள் மீண்டும் உருவாகுவதற்கு உதவியதாக முடியும் என்று கருதுவதும், அவ்வாறு கருதப்படும் என்ற அனுமானத்தில் அந்த உதவியை வழங்க மறுப்பதும் ஒரு ஜனநாயக அரசுக்கு அழகல்ல. 

முன்னாள் போராளிகள் எங்கிருந்தோ ஏதோ தேவைகளுக்காக இங்கு வழிப்போக்கர்களல்ல. வேறு ஒரு நாட்டு அரசாங்கத்தினால் அல்லது எதிரி நாடு ஒன்றினால் இங்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்ட கூலிப்படையினரும் அல்ல. அவர்கள் இந்த நாட்டின் பரம்பரை குடிமக்களின் வழித்தோன்றல்கள். அவர்கள் இந்த நாட்டின் ஏனைய மக்களைப் போன்று பிறப்புரிமை வழியாக உரித்துள்ள குடிமக்கள். இயற்கை நீதியின் அடிப்படையில் இந்த நாட்டில் வாழ்வதற்குரிய அடிப்படை உரிமை பெற்றவர்கள். தேசிய சிறுபான்மை இனமாகிய தமது சமூகத்தின் அடிப்படை அரசியல் உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டதன் காரணமாக, சாத்வீகப் போராட்டங்கள் வலுவிழக்கச் செய்யப்பட்டு, அடக்கி ஒடுக்கப்பட்ட ஒரே காரணத்திற்காக ஆயுதமேந்தி அரசியல் உரிமைக்காகப் போராடியவர்கள். 

யுத்தம் முடிவுக்கு வந்ததும், அரசாங்கத்தின் பாதுகாப்பு உத்தரவாதத்தை ஏற்று இராணுவத்திடம் சரணடைந்து பல்வேறு துன்பங்களுக்கும், சிறுமைகளுக்கும் ஆளாகி அரசாங்கத்தின் புனர்வாழ்வுப் பயிற்சியின் பின்னர் சமூக வாழ்க்கை வாழ்வதற்காக அனுமதிக்கப்பட்டவர்கள். அவர்களுக்கு நிவாரண உதவி வழங்குவது பயங்கரவாதத்திற்கு உதவியதாகக் கருதப்படும் என்று கூறுவது, வெந்த புண்ணில் வேல்பாய்ச்சுவதற்கே ஒப்பானதாகும். 

யுத்தம் முடிவடைந்ததன் பின்னர், நல்லாட்;சி புரிவதற்காக இரண்டு தேசிய கட்சிகளும் இணைந்து அமைத்துள்ள நல்லாட்சி அரசாங்கமானது, மோசமான யுத்த அழிவுகளுக்குப் பின்னணியில் பல்வேறு விட்டுக்கொடுப்புக்களைச் செய்து இணைந்து வாழ விருப்பம் தெரிவித்துள்ள தேசிய சிறுபான்மை இன மக்களின் மனங்களைக் காயப்படுத்தும் வகையில் செயற்பாடுகளை முன்னெடுப்பது நல்லதல்ல. 

சுய அரசியல் இலாபத்திற்காக தேசிய மட்டத்தில் சிங்களப் பேரினவாதிகளின் ஆதரவைப் பெறுவதற்கான இனவாத முயற்சிகளிலும், அந்த மக்களை உதாசீனம் செய்யும் நடவடிக்கைகளிலும் ஈடுபடுவது ஒரு ஜனநாயக அரசுக்கு அழகல்ல. ஜனநாயகத்தை நிலைநிறுத்துவதாகவும், அதனை மேம் படுத்துவதாகவும் கூறி அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றியதன் பின்னர் இத்தகைய நடவடிக் கைகளை மேற்கொள்வது ஜனநாயக விரோத நடவடிக்கையாகவே கருதப்படும். இந்தச் செயற்பாடுகள் நாட்டை இருண்டதோர் அரசி யல் சூழலுக்கு இட்டுச் செல்வதற்கே வழி வகுக் கும் என்பதிலும் ஐயமில்லை.  

சில விநா­டிகள் நீடித்த கை குலுக்கல், தசாப்த கால வர­லாற்றை மாற்­றி­யெ­ழுதும் ஆற்றல் கொண்­ட­தென எவரும் நினைத்­தி­ருக்­க­மாட்­டார்கள்.

இந்தக் கைகு­லுக்கல் 14 செக்­கன்கள் நீடித்­தது. கைலாகு கொடுத்­த­வரில் ஒருவர் அமெ­ரிக்க ஜனா­தி­பதி டொனால்ட் ட்ரம்ப். மற்­றவர் வட­கொ­ரியத் தலைவர் கிம் யொங் உன்.

கடந்த செவ்­வாய்க்­கி­ழமை சிங்­கப்­பூரின் செந்­தோஸா தீவி­லுள்ள கபெல்லா ஹோட்­டலில் நிகழ்ந்த தருணம். அமெ­ரிக்­கா­விற்கும், வட­கொ­ரி­யா­விற்கும் இடை­யி­லான ஆறரை தசாப்த கால வர­லாற்றை மாற்­றி­யெ­ழு­தி­யது.

இவ்­விரு நாடு­களின் தலை­வர்கள் நேருக்கு நேர் சந்­தித்த முதல் சந்­தர்ப்பம் என்­பது வர­லாற்று ஏடு­களில் பதி­யப்­பட வேண்­டிய தகவல். இதனை உலக அர­சியல் ஒழுங்கை திசை திருப்பும் ஆற்றல் கொண்ட தருணம் என்றும் கூறலாம்.

இது­வரை அமெ­ரிக்­காவில் 44 பேர் ஜனா­தி­ப­தி­களாகக் கட­மை­யாற்­றி­யி­ருக்­கி­றார்கள். அவர்­களில் எவரும் செய்­யாத காரி­யத்தைத் துணிந்து டொனால்ட் ட்ரம்ப் வட­கொ­ரியத் தலை­வ­ருக்கு கைலாகு கொடுத்­ததைக் கண்டோம். வட­கொ­ரிய ஸ்தாபகத் தலை­வரின் பேரன் கிம் யொங் உன் தமது நாட்டின் முக்­கி­ய­மான நிகழ்ச்­சி­களில் கலந்­து­கொள்­கையில், தமது தாத்­தா­வி­னதும், தந்­தை­யி­னதும் படங்கள் பொறித்த இலச்சி­னை­களை ஷேர்ட்டில் அணிந்­தி­ருப்பார். டொனால்ட் டரம்­பிற்கு கைலாகு கொடுக்க கைநீட்­டிய சந்­தர்ப்­பத்தில், அத்­த­கைய எதுவும் அவ­ரது சட்­டையில் இருக்­க­வில்லை.

இது­வொரு சிறிய விடயம். இருந்­த­போ­திலும், இது இரு நாடுகள் சார்ந்த கடந்த கால மர­பு­களை எவ்­வாறு தகர்த்­தெ­றி­கி­றது என்­பது அவ­தா­னிக்­கப்­பட வேண்­டி­ய­தாகும். தமது முன்­னோ­டி­களின் ஆட்­சி­கா­லத்தில் தனித்து விடப்­பட்­டி­ருந்த வட­கொ­ரி­யாவை உல­க­நா­டு­க­ளுடன் புதிய உற­வு­களை ஏற்­ப­டுத்திக் கொள்ளும் தேச­மாக பரி­ண­மிக்கச் செய்யும் ஆர்வம், கிம் ஜொங் உன்னின் உடல் மொழியில் தெளி­வாக வெளிப்­பட்­டது.

ட்ரம்ப் –- கிம் உச்­சி­மாட்டில் கவ­னிக்க வேண்­டிய எத்­த­னையோ விஷ­யங்கள் இருந்­தன. ஒன்­றை­யொன்று பரஸ்­பர எதி­ரி­க­ளாகக் கரு­திய இரு தேசங்­களின் பகைமை. தனிப்­பட்ட குணா­தி­ச­யங்கள் மற்றும் உடற்­கு­றை­பா­டு­களின் அடிப்­ப­டையில் பரஸ்­பரம் அடுத்­த­வரை தரக்­கு­றை­வாக விமர்­சித்த இரு தனி­ம­னி­தர்­களின் குரோதம், இவை­யி­ரண்­டையும் கடந்த காலத்­திற்கு ஒப்­ப­டைத்­து­விட்டு, எதிர்­கா­லத்தை நம்­பிக்­கை­யுடன் எதிர்­கொள்­வ­தற்­கான திட­சங்­கற்பம் போன்­றவை முக்­கி­ய­மா­னவை.

இரு தலை­வர்­களும் மாத்­திரம் பங்­கேற்கும் பேச்­சு­வார்த்­தைக்கு முன்­ன­தாக வயதில் இளை­ய­வ­ரான வட­கொ­ரியத் தலைவர் சொன்னார்; “இந்த இடத்­திற்கு வரு­வது இல­கு­வான காரி­ய­மாக இருக்­க­வில்லை. கடந்த கால கசப்­பு­ணர்­வு­களைத் தடைக்­கற்­க­ளாக அன்றி படிக்­கற்­க­ளாக மாற்றிக் கொண்டு இன்று இந்த இடத்தில் நிற்­கின்றோம்”என்று.

இந்தப் பேச்­சு­வார்த்­தையைத் தொடர்ந்து இரு தலை­வர்­களும் தமது பரி­வா­ரங்கள் சகிதம் இரு­த­ரப்பு கலந்­து­ரை­யா­டலில் ஈடு­பட்­டார்கள். பின்னர், பிரத்­தி­யே­க­மாக தயா­ரிக்­கப்­பட்ட மதிய போச­னத்தைப் புசித்­தார்கள். அடுத்­த­தாக இரு­த­ரப்பு உடன்­ப­டிக்­கை­யொன்றில் கைச்­சாத்­திட்­டார்கள். இதனைத் தொடர்ந்து மூத்­த­வ­ரான டொனால்ட் ட்ரம்ப் பேசினார். “இவ்­வு­லகின் மிகவும் பயங்­க­ர­மான பிரச்சி­னையை இரு தலை­வர்­களும் சமா­ளிக்கப் போகிறோம்”. பின்னர், அமெ­ரிக்க ஜனா­தி­பதி தாம் கைச்­சாத்­திட்ட உடன்­ப­டிக்­கையை ஊட­க­வி­ய­லா­ளர்­க­ளுக்குக் காட்­டினார்.

ட்ரம்ப் –- கிம் உச்­சி­மா­நாட்டின் முக்­கி­ய­மான விடயம் யாதெனில், இரு­த­ரப்பு உடன்­ப­டிக்கை தானென சர்­வ­தேச ஊட­கங்கள் அறி­வித்­தன. இன்­றைய உலகின் மிகப் பயங்­க­ர­மான பிரச்சினை அமெ­ரிக்க, வட­கொ­ரிய பகை­யு­ணர்­வு­தானெனக் கரு­தினால், தனி­யொரு ஆவணம் எவ்­வாறு பிரச்சி­னையைத் தீர்க்கப் போகி­றது என்ற கேள்வி எழலாம்.

கூட்டு ஆவ­ணத்தின் நான்கு அம்­சங்கள் உள்ளன அவை.

1. இரு நாட்டு மக்­க­ளி­னதும் அபி­லா­ஷை­க­ளுக்கு அமைய புதிய உற­வு­களைக் கட்­டி­யெ­ழுப்­பு­வதில் கடப்­பாடு

2. கொரிய தீப­கற்­பத்தில் நிலை­யான, ஸ்திர­மான சமா­தா­னத்தை நிலை­நாட்டும் முயற்­சி­களில் இரு­நா­டு­களும் இணைந்து செயற்படும்.

3. 2018 ஏப்ரல் 27ஆம் திகதி செய்த பிர­க­ட­னத்­திற்கு அமைய, கொரிய தீப­கற்­பத்தில் முழு­மை­யான அணு­வா­யுத மய நீக்­கத்­திற்­காக வட­கொ­ரியா பாடு­ப­டுதல்

4. போர்க் கைதிகள், போரின் போது காணாமல் போன­வர்கள் விட­யத்தில் ஒத்­து­ழைத்து நடத்தல்.

இந்த ஆவணம் புதிய அமெ­ரிக்­க–­வ­ட­கொ­ரிய உற­வு­களை ஸ்தாபிப்­பது பற்றி பேசு­கி­றது. ஆனால், இரு நாடு­களும் ராஜ­தந்­திர உற­வு­களை உத்­தி­யோ­க­பூர்­வ­மாக ஆரம்­பிக்கப் போகின்­ற­னவா என்­பதைக் கூற­வில்லை.

கொரிய தீப­கற்­பத்தில் நிலை­யான சமா­தா­னத்தை ஏற்­ப­டுத்­து­வ­தற்கு இரு நாடு­களும் இணைந்து பாடு­படும் என ஆவ­ணத்தின் அடுத்த ஷரத்து குறிப்­பி­டு­கி­றது. அது எத்­த­கைய கூட்டு முயற்சி என்­பது விப­ரிக்­கப்­ப­ட­வில்லை.

இந்தத் தீப­கற்­பத்தில் முழு­மை­யான அணு­வா­யு­த-­மய நீக்­கத்­திற்­காக வட­கொ­ரியா பாடு­படும் என்­பது அடுத்த ஷரத்­தாகும். அந்­நாடு எவ்­வாறு அணு­வா­யு­தங்­களைக் களைய வேண்டும் எனக் கூறப்­ப­ட­வில்லை. அதற்­கு­ரிய கால­வ­ரை­ய­றை­களும் விப­ரிக்­கப்­ப­ட­வில்லை.

இரு நாடு­களில் தடுத்து வைக்­கப்­பட்­டி­ருக்கும் போர்க் கைதி­களை விடு­தலை செய்து சொந்த நாட்­டுக்குத் திருப்பி அனுப்­பு­வது பற்­றியும், போரில் மாண்­ட­வர்­களின் சட­லங்­களை மீள ஒப்­ப­டைப்­பது பற்­றியும் உடன்­ப­டிக்கை பேசு­கி­றது. இதன்­மூலம் எத்­தனை போர்க்­கை­திகள் நன்மை பெறு­வார்கள் என்ற விப­ரமும் கிடை­யாது.

அமெ­ரிக்­கா­விற்கும், வட­கொ­ரி­யா­விற்கும் இடை­யி­லான கடந்த கால பகை­மைக்கு முக்­கி­ய­மான கார­ணங்கள் இருக்­கலாம். இவற்றில் வட­கொ­ரி­யாவின் அணு­வா­யுத சோத­னைகள் முக்­கி­ய­மா­னவை.

வட­கொ­ரியா அணு­வா­யு­தங்­களை முற்­று­மு­ழு­தாகக் கைவிட வேண்டும் என்­பது அமெ­ரிக்­காவின் விருப்பம். அமெ­ரிக்­காவை சார்ந்­தி­ருக்கும் நாடு­களும் அதையே விரும்­பு­கின்­றன.

தேசத்தின் பாது­காப்பை உறுதி செய்ய அணு­வா­யு­தங்கள் முக்­கி­ய­மா­னவை என்­பது வட­கொ­ரி­யாவின் வாதம். தவி­ரவும், அணு­வா­யுத சோத­னைகள் மூலம் அச்­சு­றுத்தல் விடுத்து உலக நாடு­களை பேச்­சு­வார்த்தை மேசைக்கு கொண்டு வரு­வது வட­கொ­ரி­யாவின் உத்தி. அந்­நாடு அணு­வா­யுத சோதனை மேற்­கொள்ளும் சகல சந்­தர்ப்­பங்­க­ளிலும் தென்­கொ­ரி­யாவும், ஜப்­பானும் ஐக்­கிய நாடுகள் சபையில் முறை­யிடும். அதனைத் தொடர்ந்து கூட்­டங்கள் கூட்­டப்­படும். அணு­வா­யுத சோத­னை­களை நிறுத்த வேண்­டு­மானால், பொரு­ளா­தாரத் தடை­களை நீக்கி தமது மக்­க­ளுக்கு உதவி செய்­வது அவ­சியம் என நிபந்­தனை விதிக்கும். இந்த நிபந்­த­னை­களின் அடிப்­ப­டையில், சீனா போன்ற நட்பு நாடு­களின் தலை­யீட்­டுடன் உலக நாடுகள் வட­கொ­ரி­யா­விற்கு உதவும். இந்தப் பேச்­சு­வார்த்­தை­களில் முக்­கி­ய­மான பேரம் பேசக்­கூ­டிய விட­ய­மாக இருப்­பது அணு­வா­யு­தங்கள் தான். அதுவே அமெ­ரிக்க, வட­கொ­ரிய உற­வு­களில் உணர்­வுபூர்வமான விட­ய­மாக அமைந்­தி­ருந்­தது.

அமெ­ரிக்க ஜனா­தி­பதி நினைத்­தி­ருந்தால், ஆயு­தங்­களைக் கீழே வைத்தால் தான் பேசுவேன் என்­றி­ருக்­கலாம். அர­சியல் பேச வேண்­டு­மானால், அணு­வா­யு­தங்கள் பற்றி வாய் திறக்கக் கூடா­தென வட­கொ­ரியத் தலைவர் நிபந்­தனை விதித்­தி­ருக்­கலாம்.

இருந்­த­போ­திலும், எது பிரச்சி­னையின் மையப்­புள்­ளியோ, அதனை நேர­டி­யாகத் தொட்டு விரலை சுட்டுக் கொள்ளத் தேவை­யில்லை என்ற நியா­ய­மான விருப்பம் ட்ரம்ப், கிம் ஆகிய இரு­வ­ருக்கும் இருந்­ததை உச்­சி­மா­நாட்டில் அவர்கள் வெளிப்­ப­டுத்­திய உடல்­மொழி சுட்­டிக்­காட்­டி­யது. இதுவே கூட்டு உடன்­ப­டிக்­கை­யிலும் வெளிப்­பட்­டது எனக் கூறலாம்.

இத்­தனை நாட்­க­ளுக்குள் வட­கொ­ரியா அணு­வா­யு­தங்­களைக் களைந்து விட வேண்டும் என்றோ, இவ்­வாறு தான் ஆயு­தங்­களை முடக்க வேண்டும் என்றோ உடன்­ப­டிக்­கையில் நிபந்­தனை விதிக்­கப்­ப­ட­வில்லை. இதுவே முக்­கி­ய­மான மாற்றம்.

இரு பகைமை பூண்ட நாடுகள் உற­வு­களை ஆரம்­பிக்க முனை­கையில், சுமு­க­மான பேச்­சு­வார்த்­தையை ஆரம்­பிப்­பது முக்­கி­ய­மா­னது. அது தவிர, ஒரு தரப்பு ஏதேனும் செய்தால் மற்­றைய தரப்பு பதில் நட­வ­டிக்கை எடுத்தல் என்­பது ஆரோக்­கி­ய­மான அணு­கு­முறை ஆகாது. இதை அமெ­ரிக்க ஜனா­தி­ப­தியும், வட­கொ­ரியத் தலை­வரும் நன்­றாக புரிந்து கொண்­டுள்­ளார்கள் என்­பதை இரு­வ­ரதும் விட்டுக் கொடுப்­புக்கள் புலப்­ப­டுத்தி நிற்கின்றன.

அமெ­ரிக்க, வட­கொ­ரிய பிரச்சினை யைத் தீர்ப்­ப­தற்கு இதற்கு முன்னர் பல தட­வைகள் முயற்­சிகள் மேற்­கொள்­ளப்­பட்­டுள்­ளன. இந்த முயற்­சி­களில் சீனா, ரஷ்யா ஆகிய நாடு­களின் ஆத­ர­வுடன் வட­கொ­ரி­யாவும், ஜப்பான், தென்­கொ­ரியா ஆகிய நாடு­களின் ஒத்­து­ழைப்­புடன் அமெ­ரிக்­காவும் இணைந்­த­போ­திலும், எந்­த­வொரு சந்­தர்ப்­பத்­திலும் பிரச்சினை தீர­வில்லை. வட­கொ­ரியா அணு­வா­யுத சோத­னை­களை நிறுத்திக் கொள்­ளவும் இல்லை. அந்­நாட்டின் மீதான தடை­களை அமெ­ரிக்கா நீக்­கவும் இல்லை.

இன்று கடந்த கால கசப்­பு­ணர்­வு­களை ஒரு­புறம் தள்ளி வைத்து விட்டு, ராஜ­தந்­திர முயற்­சி­க­ளுக்கு ஒரு தடவை வாய்ப்­ப­ளித்துப் பார்ப்போம் என அமெ­ரிக்க, வட­கொ­ரியத் தலை­வர்கள் தீர்­மா­னித்­ததைக் காண்­கிறோம். இந்தத் தீர்­மா­னத்தை நோக்­கிய நகர்­வுகள் அத்­தனை இல­கு­வா­ன­தாக இருந்­தி­ருக்க மாட்­டாது என்­பதே உண்மை.

அமெ­ரிக்­காவைப் பொறுத்­த­வ­ரையில், தமது தேசத்தை இலக்கு வைக்­கக்­கூ­டிய ஏவு­க­ணை­களைத் தயா­ரிக்கும் மனி­த­ருடன் பேச வேண்­டுமா என்ற கேள்வி இருக்­கி­றது. இந்தக் கேள்வி உள்­நாட்டு கட்சி அர­சி­யலில் தாக்கம் செலுத்­தக்­கூ­டி­யது. ஜன­நா­யகக் கட்சி நினைத்தால் ட்ரம்ப் –- கிம் உடன்­ப­டிக்­கையை அமெ­ரிக்­காவில் வலி­தற்­றதாக்கக் கோரும் வாக்­கெ­டுப்பை மக்­க­ள­வையில் நடத்த முடியும்.

வட­கொ­ரிய மக்­களைப் பொறுத்­த­வ­ரையில், தமது நாட்டின் மீது பொரு­ளா­தாரத் தடை­களை விதித்து தம்மை வறுமை நிலைக்குள் தள்­ளிய அமெ­ரிக்­கா­வுடன் உறவு கொள்ள வேண்­டுமா என்ற கேள்வி உள்­ளது. தமது முன்­னைய ஆட்­சி­யா­ளர்­களின் பாதையில் இருந்து இளந்­த­லைவர் விலகிச் செல்­வதால் ஏற்­ப­டக்­கூ­டிய விளை­வுகள் பற்­றிய சந்­தே­கமும் வட­கொ­ரிய மக்­க­ளுக்கு இருக்­கி­றது.

இத­னை­யெல்லாம் பொருட்­ப­டுத்­தாமல், நாம் சமா­தா­னத்­திற்­காக முயன்று பார்க்­கலாம் என்ற திட­சங்­கற்­பத்­துடன் ட்ரம்ப்பும், கிம்மும் சந்­தித்­தி­ருக்­கி­றார்கள் என்றால், அது வர­வேற்கத் தக்க விஷயம்.

இந்த சந்­திப்பில் கைச்­சாத்­திட்ட ஆவ­ணத்­தையும், செய்­தி­யாளர் மாநாட்டில் டொனால்ட் ட்ரம்ப் பிரஸ்­தா­பித்த விட­யங்­க­ளையும் ஆராய்ந்தால், உச்­சி­மா­நாட்டின் நோக்­கங்­களை உணர்ந்து கொள்­ளக்­கூ­டி­ய­தாக இருக்கும்.

இவற்றில் முக்­கி­ய­மா­னது அணு­வா­யுத ஒழிப்பு. கடந்த ஆண்டு வட­கொ­ரி­யாவின் அணு­வா­யுத திட்டம் அப­ரி­மி­த­மான வளர்ச்சி கண்­டி­ருந்­தது. வலு­வான ஏவு­க­ணை­க­ளையும், அணு­மு­னைகள் தாங்­கிய வெடி பொருட்­க­ளையும் வட­கொ­ரியா தயா­ரித்­தி­ருந்­தது. பரி­சோ­தித்­தி­ருந்­தது. வட­கொ­ரி­யாவில் இருந்து அணு­வா­யு­தங்­களை முற்­று­மு­ழு­தாக அப்­பு­றப்­ப­டுத்­து­மாறு நிர்ப்­பந்­திக்க வேண்டும் என்ற நோக்­கத்­துடன் உச்சி மாநாட்­டுக்­கான ஏற்­பா­டு­களில் அமெ­ரிக்கா களம் இறங்­கி­யது. எனினும், மாநாட்டின் ஆரம்ப கட்­டத்தில் எதிர்­பார்ப்­பு­களின் தீவிரம் சற்று குறைந்­தது. இரு தலை­வர்­க­ளுக்கு இடை­யி­லான சந்­திப்பு, ஒரு சம்­பா­ஷ­ணையை ஆரம்­பிப்­ப­தற்­கான வாய்ப்­பாகக் கருதி, அதற்­கு­ரிய ஏற்­பா­டுகள் முன்­னெ­டுக்­கப்­பட்­டன.

அடுத்து கொரிய தீப­கற்­பத்தின் போருக்கு முற்­றுப்­புள்ளி வைத்தல் என்ற விடயம் முக்­கி­யத்­துவம் பெறு­கி­றது. 1950ஆம் ஆண்டு தொடக்கம் 1953ஆம் ஆண்டு வரை நீடித்த கொரிய யுத்தம்.முக்கியமானது. இந்த யுத்தம் ஓய்ந்­தி­ருந்­தாலும், இதற்கு உத்­தி­யோ­கபூர்வமாக முற்­றுப்­புள்ளி வைக்­கப்­ப­ட­வில்லை. 1953இல் நிலை­நாட்­டப்­பட்ட போர் நிறுத்தம் முற்­று­மு­ழு­தான சமா­தா­ன­மாக பரி­ண­மிக்­கவும் இல்லை. இன்று வட­கொ­ரி­யாவும், தென்­கொ­ரி­யாவும் சமா­தான முயற்­சி­களை ஆரம்­பித்­துள்­ளன. அடுத்த கட்ட நகர்­வு­களைத் தீர்­மா­னித்­தி­ருக்­கின்­றன. இந்த நிலையில், வட­கொ­ரி­யாவின் நம்­பிக்­கையை தென்­கொ­ரியா வெல்ல வேண்­டிய கட்­டாயம் உள்­ளது. இதனைக் கருத்­திற்­கொண்டு, தென்­கொ­ரி­யா­வுடன் இணைந்து நடத்தும் கூட்டு இரா­ணுவ ஒத்­தி­கை­களை நிறுத்தப் போவ­தாக சிங்­கப்பூர் உச்­சி­மா­நாட்டைத் தொடர்ந்து அமெ­ரிக்க ஜனா­தி­பதி அறி­வித்­துள்ளார்.

வட­கொ­ரி­யாவின் பொரு­ளா­தா­ரத்தை வலுப்­ப­டுத்தல் என்­பது முக்­கி­யான விஷயம். அதி­க­ரித்து வரும் இரா­ணுவ ஆற்­றலும், தென்­கொ­ரி­யா­வு­ட­னான நல்­லி­ணக்க முயற்­சி­களும் வட­கொ­ரியத் தலை­வரின் பிம்­பத்தை மேம்­ப­டுத்­தி­யுள்­ளது. ஆனால், அவ­ரது நாட்டைச் சேர்ந்த மக்கள் வறு­மையில் வாடு­கி­றார்கள். வட­கொ­ரிய பிர­ஜை­யொ­ரு­வரின் சரா­சரி மாதாந்த சம்­பளம் 30 முதல் 40 டொல­ருக்கு இடைப்­பட்ட தொகை. வட­கொ­ரி­யாவில் இரண்­டரை கோடியை எட்டும் சனத்­தொகை. ஆனால், 30 இலட்சம் பேர் மாத்­தி­ரமே செல்­போன்­களை வைத்திருக்கிறார்கள். சர்வதேச தடைகளின் முன்னிலையில், இனிமேலும் இறுக்கமான பொருளாதாரத்தைப் பேண முடியாது. தமது நாட்டை மூடியுள்ள இரும்புத் திரையை அகற்றி உறவுகளை ஏற்படுத்திக் கொள்ள வேண்டுமானால், சீனாவின் தயவுடன் மாத்திரம் தனித்து நின்று சாதிக்க முடியாது என்பதை வடகொரியத் தலைவர் உணர்ந்துள்ளார். தமது சிங்கப்பூர் விஜயத்தில் மக்களோடு மக்களாக செல்பி புகைப்படங்களை எடுத்துக் கொண்டதன் மூலமும், அரச ஊடகங்கள் வாயிலாக சிங்கப்பூரின் அழகை வடகொரிய மக்களுக்கு காட்டியதன் மூலமும் அவர் மாற்றத்திற்கான முதல் அடியை எடுத்து வைத்துள்ளார். அமெரிக்க, வடகொரிய உறவுகள் சார்ந்த சர்வதேச அரசியலின் சிக்கலை அறிந்தவர்களிடம் இப்படியெல்லாம் நடக்குமா என்று கேட்டிருந்தால், நீங்கள் கனவு காண்கிறீர்களா என்று பதில் கேள்வி கேட்டிருப்பார்கள். இருந்தபோதிலும், அடுத்த கணத்தில் என்ன செய்வார்கள் என்று அனுமானிக்க முடியாதவர்களாக கணிக்கப்பட்ட இருதலைவர்கள், கடந்த காலத்தை மறந்து விட்டு துணிச்சலுடன் முயற்சியொன்றை ஆரம்பித்துள்ளார்கள். அவர்களது முயற்சி கடினமானது என்பது வெளிப்படையாகத் தெரிந்தாலும், நல்லதொரு ஆரம்பப் புள்ளி என்பதை தெளிவாக நிரூபித்துள்ளது. மிகவும் சிக்கலான நெருக்கடிகளைத் தீர்ப்பதற்கு மாற்று வழிகள் உள்ளன என்பதை எடுத்துக் காட்டியுள்ளது. இந்த முயற்சி வெற்றி பெறும் பட்சத்தில், மாற்று வழிகள் மீதான நம்பிக்கை குறித்த பாடங்களே உலகத்திற்கு படிப்பினையாக அமையும்.

நரேன்-

கிழக்கு மாகாண சபையின் ஆயுட்காலம் முடிவடைந்து சில மாதங்கள் கடந்து விட்டது. வடக்கு மாகாண சபையின் காலம் முடிவதற்கு நாட்களை எண்ணிக் கொண்டிருக்கின்றது. இந்த நிலையில் இவ்வருட இறுதியில் அல்லது அடுத்த வருட முற்பகுதியில மகாணசபைத் தேர்தல் நடைபெறும் என்ற நிலையே உள்ளது. இந்த தேர்தலுக்கான நகர்வுகளில் அரசியல் கட்சிகள் இறங்கியுள்ளன. இதனையே அண்மைய சம்பவங்கள் வெளிப்படுத்தி நிற்கின்றன. தென்னிலங்கையின் பிரதான இரு கட்சிகளும் தமது வாக்கு வங்கியை அதிகரிக்கும் நோக்கில் வடக்கு நோக்கி தனது கவனத்தை திருப்பியுள்ளது. ஐக்கிய தேசியக் கட்சி வன்னியில் அமைச்சர் றிசாட் பதியுதீன் ஊடாகவும், யாழில் அமைச்சர் விஜயகலா மகேஸ்வரன் ஊடாகவும் மற்றும் நேரடியாக தனது கட்சி உறுப்பினர்கள் ஊடாகவும் வாகடகு வேட்டைக்கான தனது நகர்வுகளை மேற்கொண்டு வருகின்றது. சிறிலங்கா சுதந்திரக்கட்சியும் அதிரடியாக வடக்கின் இரு பிரதான தேர்தல் மாவட்டங்களுக்கும் இரு பிரதி அமைச்சுக்களை நியமித்துள்ளது. யாழ் மாவட்டத்தில் அங்கஜன் இராமநாதனும், வன்னியில் கே.கே.மஸ்தான் அவர்களுக்கும் பிரதி அமைச்சு பதவிகள் வழங்கப்பட்டு சுதந்திரக் கட்சியின் வாக்கு வங்கி அதிகரிப்புக்காக களம் இறக்கப்பட்டுள்ளனர். கடந்த உள்ளூராட்சி சபைத் தேர்தலில் இருவரும் சிறிலங்கா சுதந்திரக் கட்சிக்கான ஆதரவுத் தளத்தை அதிகரித்துக் காட்டியிருந்தனர். அதனடிப்படையில் இம் அமைச்சுப் பதவிகள் வழங்கப்பட்டதாக காட்டப்பட்டாலும் உண்மையில் அடுத்த வடக்கு மாகாண சபை தேர்தலை நோக்கிய நகர்வே இது. அத்துடன் ஜனாதிபதியின் கீழ் முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் பிரபா கணேசன் அவர்களும் வடக்கில் கால் ஊன்றியுள்ளார்.

இவ்வாறு தென்னிலங்கை தேசிய கட்சிகளினுடைய தேர்தல் நோக்கிய செயற்பாடுகள் ஒருபுறமிருக்க தமிழ் கட்சிகளும் தற்போது வடக்கு மாகாணசபை குறித்து கவனம் செலுத்தியுள்ளது. இதனால் புதிய கட்சிகள், புதிய கூட்டுக்கள் பற்றி எல்லாம் பரபரப்பாக பேசப்பட்டு வருகின்றது. ஈபிடிபி சார்பில் அதன் செயலாளர் நாயகம் டக்ளஸ் தேவானந்தா முதல்வர் வேட்பாளராக களம் இறங்கவுள்ளதாக தெரிவித்துள்ளதுடன், அந்தக் கட்சியும் அதற்கான வேலைகளில் தீவிரமாக இறங்கியுள்ளது. இளைஞர்கள் பலரை உள்வாங்கி கிராம மட்டத்தில் கட்சி கட்டமைப்பை வளர்ப்பதற்கான தீவிர வேலைகளில் அண்மை நாட்களாக ஈபிடிபி ஈடுபட்டுள்ளது.

கடந்த உள்ளூராட்சி சபைத் தேர்தலில் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்புக்கு ஏற்பட்ட பின்னடைவையடுத்து மாகாணசபைத் தேர்தலை எதிர்கொள்ளத்தக்க முன்னேற்பாடுகளில் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு ஈடுபட்டு வருகின்றது. அதன் ஒரு கட்டமாக உள்ளூராட்சி தேர்தலில் ஏற்பட்ட பின்னடைவுகளுக்கான காரணங்களை ஆராய்ந்துள்ள கூட்டமைப்பு அதை நிவர்த்தி செய்ய என்ன செய்யலாம் என்ற வழிவகைகள் குறித்தும் கவனம் செலுத்தியுள்ளது. இந்த நிலையிலேயே கூட்டமைப்பின் பேச்சாளர் எம்.ஏ.சுமந்திரன் இதுவரை அரசுக்கு முண்டு கொடுத்து வந்ததாகவும் இனியும் அவ்வாறு தொடரமுடியாது. அரசுடனான தொடர்பை துண்டிக்கப் போவதாகவும் தெரிவித்துள்ளதுடன், வடமராட்சி கிழக்கு மீனவர்களின் போராட்டத்திலும் பங்கெடுத்திருந்தார். கடந்த 450 நாட்களுக்கு மேலாக காணி விடுவிப்புக்காகவும், காணாமல் ஆக்கப்பட்டோருக்கு நீதி வேண்டியும் பாதிக்கப்பட்ட மக்களால் ஜனநாயக ரீதியாக மேற்கொள்ளப்பட்டு வரும் மக்கள் போராட்டங்களில் கலந்து கொள்ளாத சுமந்திரன் வடமராட்சி கிழக்கு மீனவர்களின் போராட்டத்தில் கலந்து கொண்டமையும், மேற்சொன்ன கூற்றும் தேர்தல் நோக்கிய நகர்வு என்பதையே வெளிப்படுத்துகின்றது.

தமிழரசுக் கட்சி தமது மக்கள் பலத்தை நிரூப்பிக்கும் வகையில் இளைஞர் மாநாடு ஒன்றினை நடத்துவதற்கும் திட்டமிட்டுள்ளது. ஆனாலும் தமிரசுக் கட்சி தனித்து இளைஞர் மாநாடு நடத்தாமல் கூட்டமைப்பின் இளைஞர் மாநாடாக நடத்துமாறு பங்காளிக்கட்சிகள் வலியுறுத்தி வருவதால் அதில் இழுபறி நிலை காணப்படுகின்றது. தமிழரசுக் கட்சி தனித்து ஒரு இளைஞர் மாநாட்டை நடத்தினால் அது பங்காளிக்கட்சிகளுக்குள் உள் முரண்பாடுகளை மேலும் வலுவடையச் செய்வதுடன், வடக்கு முதலமைச்சர் தலைமையிலான புதிய அனி அல்லது கூட்டுக்கு சாதகமாக அமைய வாய்ப்பும் உள்ளது. கட்சி ஒற்றுமையை பாதுகாத்து வாக்கு வங்கியை தக்க வைப்பதா அல்லது கூட்டமைப்பை மேலும் உடைவுறச் செய்வதா என்பது தமிழரசுக் கட்சியின் கைகளிலேயே தங்கியுள்ளது.

இவ்வாறானதொரு பரபரப்பான நிலையில் வடக்கு முதலமைச்சரின் நடவடிக்கைகள் இந்த விவகாரத்தை மேலும் சூடு பிடிக்கச் செய்துள்ளது. வடக்கு முதலமைச்சர் தலைமையில் ஒரு அணியும் மாகாணசபை தேர்தலில் களம் இறங்கவுள்ளது. அண்மைக் காலமாக வடக்கு முதலமைச்சர் சி.வி.விக்கினேஸ்வரன் தலைமையில் ஒரு மாற்று அணி அல்லது புதிய கட்சி உருவாகப்படவுள்ளதாக பேசப்பட்டு வருகின்ற போதும் அது தொடர்பில் முதலமைச்சர் சூட்சுமான முறையில் சில நகர்வுகளை செய்கின்றாரே தவிர பகிரங்கமாக எதனையும் கூறவில்லை. தமிழ் மக்கள் பேரவையின் ஆதரவுடன் வடக்கு முதலமைச்சர் தலைமையில் ஒரு கூட்டு அல்லது புதிய கட்சி உருவாக்கப்படுவதற்கான வேலைகள் நடைபெறுகின்றது. தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்புக்கு சவால் அளிக்கத்தக்க வகையில் அந்த கூட்டு அமைய வேண்டுமானால் அது முதலமைச்சர் தலைமையிலான அணி, தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனி, ஈபிஆர்எல்.எப் ஆகியன இணைவதன் மூலமே சாத்தியம். அதுவே வடக்கு மாகாணசபையில் ஒரு போட்டி நிலையை உருவாக்கும். இந்த அணிகளை இணைக்கும் போது முதலமைச்சர் தனது பலத்தையும், செல்வாக்கையும் நிரூபிக்க வேண்டிய நிலையில் இருக்கின்றார். குறிப்பாக கடந்த உள்ளூராட்சி சபைத் தேர்தலில் கூட்டமைப்பு பின்னடைவைச் சந்தித்து இருந்தது. இதனை முதலமைச்சர் வெளிப்படுத்தியும் இருந்தார். அதேநேரம் தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனி கணிசமான வாக்குகளைப் பெற்று வடக்கில் கூட்டமைப்புக்கு சவால் அளித்துள்ளது. குறிப்பாக யாழ்ப்பாணத்தின் சில சபைகளில் ஆட்சி அமைப்பதற்கு கூட்டமைப்புக்கு கடும் நெருக்கடி நிலையையும் ஏற்படுத்தியிருந்தது. இந்த நிலையில் கூட்டமைப்புக்கு போட்டியான மாற்று அணி என்ற நிலையை தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனி தக்க வைக்க முயல்கிறது. அது ஒருபுறமிருக்க, முதலமைச்சர் தலைமையில் புதிய கூட்டு உருவாக்கப்பட்டால் தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனி சில நிபந்தனைகளுடன் இணையக் கூடிய சூழலே இருக்கிறது. தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனியின் வாக்கு வங்கி அதிகரிப்பு முதலமைச்சருக்கும் சங்கடத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. புதிய கட்சி அல்லது கூட்டு அமைக்கப்படும் பட்சத்தில் தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனியை விட தனக்கு அதிக செல்வாக்கு உள்ளது என்பதை வெளிப்படுத்த வேணடிய தேவையும் முதலமைச்சருக்கு எழுந்திருக்கின்றது. அதன் மூலமே ஏனைய கட்சிகளுடன் சமாந்தரமாக நின்று பேசி ஒரு மாற்றுத் தலைவராக தன்னை நிலைநிறுத்தி ஏனைய கட்சிகளை எந்தவித நிபந்தனைகளையும் தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனி விதிக்காத வகையில் புதிய கூட்டுக்குள் கொண்டுவரமுடியும்.

இந்த பின்னனியிலேயே தமிழ் மக்கள் பேரவை முதலமைச்சர் தலைமையில் இளைஞர் மாநாடு ஒன்றை நடத்த முயல்கிறது. இந்த இளைஞர் மாநாட்டில் வரும் இளைஞர்கள் எண்ணிக்கையே வடக்கு முதல்வரின் ஆரவுத் தலத்தை வெளிப்படுத்தப் போகிறது. வடக்கு முதல்வர் தலைமையில் எழுக தமிழ் பேரணி வடக்கிலும், கிழக்கிலும் இடம்பெற்ற போது பெரும் மக்கள் வெள்ளத்தை காணமுடிந்தது. அந்த மக்கள் திரட்டலுக்கு பேரவை துருப்புச் சீட்டாக இருந்தாலும் களத்தில் தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனி மற்றும் ஈபிஆர்எல்எப் என்பனவே வேலை செய்திருந்தது. அதிலும் தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனியின் பங்களிப்பு அதிகம் என்றே சொல்லாம். இதேபோல் வடக்கு முதலமைச்சருக்கு எதிராக தமிழரசுக் கட்சியால் அரச கட்சிகளுடன் இணைந்து நம்பிக்கையில்லா பிரரேரணை கொண்டுவரப்பட்ட போது நல்லூர் வீதியால் பல ஆயிரக்கணக்கான இளைஞர்கள் முதலமைச்சரின் இல்லத்தை நோக்கி திரண்டார்கள். அதிலும் தமிழரசுப் கட்சி அதிருப்தியாளர்கள், கூட்டமைப்பின் பங்காளிக்கட்சிகளின் இளைஞர்கள், தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனியினர், ஈபிஆர்எல்எப்பினர் எனப் பலரும் இருந்தனர். இந்த நிலையில் தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனி, ஈபிஆர்எல்எப் என்பன புதிய கூட்டுக்குள் தனிக்கட்சிகளாக தம்மை அடையாளப்படுத்தி இணையுமாயின் முதலமைச்சரும் தனது செல்வாக்கை வெளிப்படுத்தி தனிக்கட்சியாக வெளிப்படுத்த வேண்டிய தேவையுள்ளது. இதனை வெளிப்படுத்தவே இளைஞர் மாநாடு ஒன்றை நடத்த முயற்சிகள் இடம்பெறுகிறது. முதலமைச்சரின் பலத்தை நிரூப்பிக்க நடைபெறும் இளைஞர் மாநாட்டுக்கு தமிழ் தேசிய மக்கள் முன்னனி, ஈபிஆர்எல்எப் என்பன ஆதரவு வழங்கினாலும் மனப்பூர்வமாக முதலமைச்சரின் பலத்தை காட்ட அணிதிரட்டலை செய்வார்களா என்ற கேள்வி எழுகிறது. மறுபுறம் பேரவையில் உள்ளவர்களும் பெரியளவில் மக்களை அணி திரளச் செய்யக் கூடியவர்கள் அல்ல. அவர்கள் கருதுருவாக்கத்தை ஏற்படுத்துவர்களே தவிர மக்களுடன் நேரடித் தொடர்பு குறைந்தவர்கள். முதலமைச்சருக்கு ஆதரவு இருக்கின்ற போதும் அவர் கீழ் மட்டத்தில் இறங்கி அணிதிரட்டலை செய்யக் கூடியவர் அல்ல. தற்போது உள்ள சூழலில் முதலமைச்சர் தன்னுடன் நெருக்கமாகவுள்ள ஐங்கரநேசன், அனந்தி சசிதரன், அருச்தவபாலன் ஆகியோரை வைத்தே அவ்வாறான தொரு அணிதிரட்டலை செய்ய வேண்டும். அவர்களால் பெரியளவிலான அணி திரட்டலை செய்ய முடியுமா என்ற கேள்வியும் உள்ளது. இந்த பின்னனியிலேயே முதலமைச்சரின் புதிய அணி அல்லது புதிய கூட்டு தொடர்பான வேலைகள் மெதுவாக நகர்ந்து கொண்டிருக்கின்றது.

ஆக, தேர்தல் நோக்கிய நகர்வில் கட்சிகளும், தலைவர்களும் தீவிரமாக இறங்கியுள்ளார்கள். இதனை மக்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். தமிழ் தேசிய மக்களது அபிலாசைகளையும், அவர்களது உரிமைகளையும் எந்தவித விட்டுக் கொடுப்புமின்றி முன்னகர்த்தி செல்வதற்கான ஒரு தலைமையே தமிழ் மக்களுக்கு தேவைப்படுகிறது. கூட்டமைப்பு அந்த நிலையில் தடுமாறி நிற்கின்றது. இதனாலேயே மாற்றுத் தலைமைக்கான தேடல் தொடங்கியது. அந்த மாற்று தலமை என்பது வெறும் தேர்தல் நோக்கிய கட்சி அரசியலாக இல்லாது உண்மையான ஒரு கொள்கை கொண்டதும், தமிழ் மக்களது அபிலாசைகள் நோக்கி நகரக் கூடியதுமானதாக அமையவேண்டும். அவ்வாறான தொரு கூட்டினை அமைப்பதற்கான தேவையே தற்போது எழுந்திருக்கின்றது. இதனை முதலமைச்சர் மற்றும் கட்சித் தலைமைகள் புரிந்து பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்காக வலுவான ஒரு அணியாக செயற்பட முன்வரவேண்டும் என்பதே பலரதும் எதிர்பார்ப்பு.

இந்த 2018ஆம் ஆண்டின் தலை­யாய அர­சியல் நிகழ்வு என்றால் ஜுன் மாதம் 12ஆம் திகதி சிங்­கப்­பூரில் நடை­பெற்ற அமெரிக்க அதிபர் டொனால்ட் ட்ரம்ப் மற்றும் வட­கொ­ரிய அதிபர் கிம் ஆகி­யோ­ருக்­கி­டையில் நடை­பெற்ற உச்­சி­ மா­நாடு என்­பது எவரும் எளிதில் ஏற்­றுக்­கொள்ளக் கூடிய விட­ய­மாகும். உலகின் அர­சியல், பொரு­ளா­தார ஆற்­றல்­களில் மிகப்­ப­ல­மான அமெரிக்க நாட்டின் பத­வி­யி­லி­ருக்கும் ஜனா­தி­ப­தியும்,கம்­யூனிச ஆட்சி நடை­பெறும் நாட்டின் வெளியு­லகில் பெரு­ம­ளவில் பய­ணிக்­காத தலை­வரும் சந்­தித்­தனர். உச்­சி­ம­ா­நாடு நடத்­தினர் என்­பது உலக சமா­தா­னத்தை நேசிக்கும் எவரும் பெரு­மைப்­ப­டத்­தக்க நிகழ்ச்­சி­யாகும். ஜூன் 12ஆம் திகதி உச்­சி­ ம­ா­நாட்டை நேர­டி­யாக ஊட­கங்­க­ளுக்கு அறிக்­கை­யி­டு­வ­தற்கும் தொலைக்­காட்­சியில் ஒளிப­ரப்­பவும் ஆயி­ரக்­க­ணக்­கான ஊட­க­வி­ய­லா­ளர்கள் சிங்­கப்பூர் ஹோட்­டல்களில் முகா­மிட்­டி­ருந்­தனர். சிங்­கப்பூர் நேரம் காலை 09.00 மணிக்கு திட்­ட­மி­டப்­பட்­டி­ருந்த உச்­சி­மா­நாட்டின் முத­லா­வது காட்சி ட்ரம்ப், கிம் ஆகியோர் மட்டும் கைகு­லுக்­கி­ய­தாகும். இரண்­டா­வது காட்சி உத­வி­யா­ளர்­க­ளின்றி மொழி­பெ­யர்ப்­பா­ளர்­களின் துணை­யோடு இரு­த­லை­வர்கள் மட்டும் சந்­தித்­த­மை­யாகும். மூன்றாம் காட்சி தத்தம் அரச உய­ர­தி­கா­ரிகள் சகிதம் இரு தலை­வர்­களும் சந்­தித்து பேச்சுவார்த்தை நடத்­தி­ய­மை­யாகும். அமெ­ரிக்க தரப்பில் பாது­காப்பு, வெளிவி­வ­கார அமைச்­சர்­களும், வட­கொ­ரிய சார்பில் சில அமைச்­சர்­களும் தத்தம் தலை­வர்­க­ளுடன் இணைந்து பேச்­சு­வார்த்­தை­களில் ஈடு­பட்­டனர். இரண்­டா­வது காட்சி அதா­வது உத­வி­யா­ளர்கள் சகிதம் பங்­கு­பற்­றிய பேச்சுவார்த்தை மதி­ய­போ­சன பேச்சுவார்த்தை என அர­சியல் இரா­ஜ­தந்­திர பாஷையில் கூறப்­ப­டு­கி­றது. சிங்­கப்பூர் அர­சாங்­கத்தின் சிறப்­பான ஏற்­பா­டு­களின் கீழ் நடை­பெற்ற இரண்டு பேச்சுவார்த்­தை­களும் வெற்­றி­ய­ளித்­த­னவா? ஒப்­பந்­தங்கள் கைச்­சாத்­தா­கினால் இரு நாடு­க­ளையும் முரண்­பட வைத்த அர­சியல், இரா­ணுவ விவ­கா­ரங்கள் முற்றுப்பெறும் வாய்ப்­புக்கள் தெரி­கின்­றதா? தொடர் பேச்­சு­வார்த்­தைகள் இடம்­பெ­றுமா? இரா­ஜ­தந்­திர உறவு நில­வாத இரு நாடு­க­ளுக்­கு­மி­டையில் இரா­ஜ­தந்­திர உற­வுகள் ஆரம்­பிக்­கப்­ப­டுமா? தென்­கொ­ரி­யாவில் இருந்து அமெ­ரிக்க படை­யினர் விலக்கிக் கொள்­ளப்­ப­டு­வார்­களா? வட­கொ­ரிய அதிபர் அணு­ஆ­யுத உற்­பத்தி முயற்­சி­களை பூர­ண­மாக இல்­லா­தொ­ழிப்­பாரா என்­பது போன்ற வினாக்கள் பல­ராலும் குறிப்­பாக பல நாட்டுத் தலை­வர்­க­ளாலும் கேட்­கப்­ப­டு­கின்­றன. 

ஜூன் 12ஆம் திகதி காலை முத­லா­வது காட்சி நிறை­வே­றிய சற்­று­நே­ரத்தில் முன்னாள் மத்­திய புல­னாய்வு அமைப்பு (சீ.ஐ.ஏ) தலைவர் பத்­தி­ரி­கை­க­ளுக்கு செவ்வி ஒன்றை வழங்­கி­யி­ருந்­தார். அமெ­ரிக்கா என்­கின்ற உல­கப்­புகழ் பெற்ற ஜன­நா­யக நாட்டின் தலைவர் உலகின் மிகப்­பெரும் சர்­வா­தி­கா­ரியும் மனித உரி­மை­களை எள்­ள­ள­வேனும் மதிக்­காத வட­கொ­ரிய தலை­வ­ருடன் ஒன்­றி­ணைந்து இரண்டு நாட்டுத் தேசிய கொடிகள் பின்­ன­ணியில் பறக்க கைலாகு கொடுத்­த­மையை பார்க்க சகிக்க முடி­ய­வில்லை என்றார். அமெ­ரிக்க அதி­ப­ருக்கு பெருமை சேர்க்கக் கூடிய விட­ய­மல்ல என்றும் அமெ­ரிக்க தேசியக் கொடியை வட­கொ­ரிய தேசியக் கொடிக்கு அரு­கா­மையில் சம­னாக பறக்க விடப்­பட்­டமை அமெ­ரிக்­கா­வுக்கு அவ­மானம் என்றார் .எனினும் அமெ­ரிக்க நலன்­களும் அமெ­ரிக்­காவின் நட்பு நாடு­களும் பாது­காக்­கப்­ப­டு­மானால் ஒப்­பந்தம் வர­வேற்கக் கூடி­யது என்றார்.

இரு தலை­வர்­களும் உச்­சி­ம­ா­நாட்­டுக்கு பின்னர் கைச்­சாத்­திட்டு ஒப்­பந்தம் ஒன்றை வெளியிட்­டுள்­ளனர். ஐக்­கிய அமெ­ரிக்க நாடுகள் என அழைக்­கப்­படும் அமெ­ரிக்­கா­விற்கும் ஜன­நா­யக மக்கள் கொரிய குடி­ய­ரசு என அழைக்­கப்­படும் வட­கொ­ரியாவுக்­கு­மி­டை­யி­லான ஒப்­பந்­த­மாகும். இரு­நாட்டு மக்­களின் சமா­தானம், செழிப்பு ஆகி­யவை தொடர்­பான அபி­லா­சை­களை நிறை­வேற்­று­வ­தற்­காக ஒப்­பந்தம் செய்­யப்­ப­டு­கி­றது என முன்­னு­ரையில் கூறப்­ப­டு­கின்­றது. ஒப்­பந்­தத்தின் பிர­தான அம்­சங்கள் ஆவன.

கொரிய தீப­கற்­பத்தில் நிலை­யா­னதும் நீடிக்­கக்­கூ­டி­ய­து­மான சமா­தா­னத்தை ஏற்­ப­டுத்­து­வதில் இரு­நா­டு­களும் இணைந்­துள்­ளன.

27.04.2018ஆம் திக­திய பன்­ முன் ஜொம் பிர­க­ட­னத்தை வட­கொ­ரியா மீளவும் உறு­திப்­ப­டுத்­து­கி­றது.அதா­வது கொரிய தீப­கற்­பத்தில் அணு­ஆ­யுத ஒழிப்­பிற்கு வட­கொ­ரியா உத்­த­ர­வாதம் அளிக்­கின்­றது.

1950–1953 அமெ­ரிக்க, கொரிய மக்கள் குடி­ய­ரசு ஆகி­ய­வற்­றுக்­கி­டையில் நிகழ்ந்த யுத்­தத்தின் போது சிறை­பி­டிக்­கப்­பட்ட கைதி­க­ளையும், யுத்த நட­வ­டிக்­கை­களின் போது காணாமல் போன­வர்கள் தொடர்­பான எஞ்­சி­யி­ருக்கும் விட­யங்கள் மீது தொடர் நட­வ­டிக்கை மேற்­கொள்­ளவும், இனங்­கா­ணப்­பட்­ட­வர்­களை அந்­தந்த நாடு­க­ளுக்கு அனுப்பி வைக்­கவும் அமெ­ரிக்­காவும் கொரிய ஐக்­கிய மக்கள் குடி­ய­ரசும் இணங்­கு­கின்­றன.

பல சகாப்­தங்­க­ளாக நில­விய பகை­மை­களும், முரண்­பா­டு­களும், பதற்­றங்­களும் இரு­நா­டு­களுக்­கு­மி­டையில் நிறை­வேற்­றப்­படும் முத­லா­வதும் வர­லாற்று புகழ்­மிக்க ஒப்­பந்­தத்­துடன் முடி­வுக்கு வரு­கின்­றது என்ற நிலைப்­பாட்டை பூர­ண­மாக ஏற்றுக்கொண்டு ஒப்­பந்­தத்தில் குறித்­து­ரைக்­கப்­பட்­டுள்ள நிபந்­த­னை­களை இரு­நாட்டுத் தலை­வர்­களும் இத­ய­சுத்­தி­யுடன்,அர்ப்­ப­ணிப்­புடன் நிறை­வேற்ற இணங்­கி­யுள்­ளனர். ஒப்­பந்­தத்தில் வரை­ய­றுக்­கப்­பட்­டுள்ள தொடர் நட­வ­டிக்­கை­களை மேற்­கொள்­வ­தற்கு அமெ­ரிக்க வெளிநாட்டு அமைச்சர் பொம்­பியோ அமெ­ரிக்­காவின் தரப்­பிலும் அவ­ருக்கு சம­னான கொரிய அமைச்சர் கொரிய தரப்­பிலும் நிய­மிக்­கப்­பட்­டுள்­ளனர். 

வர­லாற்றுப் புகழ்­மிக்க ஒப்­பந்­தத்தில் கைச்­சாத்­திட்ட பின்னர் அமெ­ரிக்க, வட­கொ­ரிய, தென்­கொ­ரிய மற்றும் சர்­வ­தேச ஊட­கங்கள் வெவ்­வேறு வித­மான கருத்­துக்­களை வழங்­கிக்­கொண்­டி­ருக்­கின்­றன. வட­கொ­ரிய செய்தி ஸ்தாபனம் வெளியிட்ட கருத்­துக்கள் முக்­கி­ய­மா­னவை. அமெ­ரிக்க அதிபர் டொனால்ட் ட்ரம்ப் அமெ­ரிக்க–- தென்­கொ­ரிய கூட்டு இரா­ணுவ ஒத்­தி­கைகள் பயிற்­சிகள் யாவற்­றையும் நிறுத்த இணங்­கி­யுள்­ளார் என்ற செய்­திக்கும் வட­கொ­ரி­யா­வுக்கு எதி­ரான பொரு­ளா­தாரத் தடை­களை தளர்த்­தவும் இணங்­கி­யுள்ளார் என்ற செய்­திக்கும் முக்­கி­யத்­துவம் அளித்­துள்­ளன. அத்­துடன் இரு­நாட்டுத் தலை­வர்­களும் பரஸ்­பர அழைப்­பி­தழை வழங்கி தத்தம் நாட்­டுக்கு இராஜாங்க விஜயம் மேற்­கொள்ளும் படி கேட்­டுக்கொண்டுள்­ளனர். இரு தலை­வர்­களும் கொள்­கை­ய­ளவில் இணங்­கி­யுள்­ளனர். அவ்­வா­றான விஜயம் எப்­போது நிகழும் என்­கின்ற திட்­டங்கள் தற்­போது வெளியி­டப்­ப­ட­வில்லை. அமெ­ரிக்க அதிபர் தென்­கொ­ரி­யா­வுடன் மேற்­கொள்ளும் கூட்டு இரா­ணுவ ஒத்­தி­கைகள், பயிற்­சி­களை படிப்­ப­டி­யாக நிறுத்­து­வ­தற்கு இணங்­கி­யுள்­ளார் என்­பது தெளிவா­கின்­றது. தென்­கொ­ரிய அதிபர் அமெ­ரிக்க அதி­பரின் விட்­டுக்­கொ­டுப்­பிற்கு புக­ழுரை வழங்­கி­யுள்ளார். விடாக்­கண்டன், கொடாக்­கண்­ட­னாக சர்­வ­தேச வில்­ல­னாக சித்­த­ிரிக்­கப்­பட்ட வட­கொ­ரிய அதிபர் கிம், அமெ­ரிக்க அதி­ப­ருடன் ஒரே மேசையில் அமர்ந்து பேச இணங்­கி­யமை ட்ரம்பின் இரா­ஜ­தந்­திர முயற்­சிக்கு கிடைத்த வெற்­றி­யாகும்.

உச்சிமா­நாட்­டுக்கு முன்­னரே இரு­த­ரப்பு உயர்­மட்ட பேச்­சு­வார்த்­தைகள் மூலம் சில தீர்­மா­னங்­களை மேற்­கொள்­வது இரா­ஜ­தந்­திர நடை­மு­றையில் சாதா­ர­ண­மாக பின்­பற்­றப்­படும் நட­வ­டிக்­கை­யாகும். ஒப்­பந்­தங்கள் மூலம் ஏற்­றுக்­கொள்­ளப்­படும் விட­யங்கள் ஒரே நாளில் மேற்­கொள்­ளப்­ப­டு­பவை அல்ல. இந்த அடிப்­ப­டையில் அமெ­ரிக்க தரப்­பினால் முன்­னரே வட­கொ­ரிய தரப்­புக்கு உறு­தி­ய­ளிக்­கப்­பட்ட முக்­கி­ய­மான விட­யங்­களில் ஒன்­றாக அமெ­ரிக்க–தென்­கொ­ரிய கூட்டு இரா­ணுவ ஒத்­திகை பயிற்சி, நிறுத்தல் கரு­தப்­ப­டு­கி­றது. வட­கொ­ரிய அதிபர் வெறுங்கையுடன் தமது நாட்­டுக்கு திரும்­பு­வதை ஒரு போதும் விரும்­ப­மாட்டார். அமெ­ரிக்கா தனது உலக ஒரே வல்­ல­ரசு என்­கின்ற பெரும் அந்­தஸ்­தி­லி­ருந்து கீழே இறங்கி விட்­டுக்­கொ­டுப்­புக்­களை செய்ய இணங்­கி­யது என்­பது வட­கொ­ரி­யா­வுக்கு பெரும் வெற்­றி­யென்­பதில் சந்­தே­க­மில்லை. வட­கொ­ரியா தமது அர்ப்­ப­ணிப்பில் அணு­ஆ­யு­தங்­களை ஒழிப்­பது தொடர்­பாக தெளிவாக எத­னையும் குறிப்­பி­ட­வில்லை. கொரிய தீப­கற்­பத்தில் நிலை­யா­னதும் நீடிக்கக் கூடி­ய­து­மான சமா­தா­னத்தை ஏற்­ப­டுத்­து­வதில் இரு­நா­டு­களும் இணைந்­துள்­ளன எனவும் கொரிய தீப­கற்­பத்தில் அணு­ஆ­யுத ஒழிப்­புக்கு வட­கொ­ரியா உத்­த­ர­வா­த­ம­ளிக்­கி­றது என்ற வாச­கங்கள் ட்ரம்பின் இரா­ஜ­தந்­திர முயற்­சிக்கு கிடைத்த வெற்றி என பர­வ­லாக ஏற்­றுக்­கொள்­ளப்­ப­டு­கின்­றன. அமெ­ரிக்க அதிபர் ட்ரம்ப் நட்பு நாடு­களை கைவிட்­டு­விட்டார் என்ற குற்­றச்­சாட்­டு­களும் எழு­கின்­றன. கொரிய யுத்தம் 1950களில் ஆரம்­பிக்­கப்­பட்ட பின்னர் அமெ­ரிக்க படைகள் தென்­கொ­ரி­யா­விலும் ஜப்­பா­னிலும் நிலை கொண்­டி­ருந்­தன. தொடர்ச்­சி­யாக கூட்டு ஒத்­தி­கைகள், பயிற்­சிகள் இடம்பெற்­றன. 

பன்­ முன் ஜொம் பிர­க­டனம் பற்றி வாச­கர்களுக்கு தெளிவு­ப­டுத்த வேண்டும். சித்­திரை 28ஆம் திகதி 2018ஆம் ஆண்டு இரு கொரிய தலை­வர்­களும் வட, தென் கொரிய எல்­லை­களைப் பிரிக்கும் பன்­ முன் ஜொம் என்ற பிர­தே­சத்தில் சந்­தித்து உல­கையே ஆச்­ச­ரி­யப்­பட வைத்­தனர். இரு தலை­வர்­களும் சந்­தித்து கொரிய தீப­கற்­பத்தில் அமைதி, செழிப்பு, கொரிய வளை­கு­டாவை இணைத்தல் ஆகிய விட­யங்­க­ளுக்­காக இணைந்து செயற்­பட வேண்­டு­மென அர்ப்­ப­ணிப்பு ஒன்றை ஏற்றுக்கொண்­டனர். இது பன்­ முன் ஜொம் பிர­க­டனம் என அழைக்­கப்­ப­டு­கி­றது. ட்ரம்ப்–கிம் கூட்­ட­றிக்­கையில் பன்­ முன் ஜொம் பிர­க­ட­னத்தின்படி செயற்­ப­டுவோம் என்­கின்ற உறுதிமொழி கூறப்­பட்­டுள்­ளது. ட்ரம்ப் உச்சிமாநாட்­டுக்கு செல்­வ­தற்கு முன் ஜீ 7 கைத்­தொழில் நாடு­களின் உச்சிமா­நாட்­டுக்கு சென்று அங்­கி­ருந்து சிங்­கப்­பூருக்கு புறப்­பட்டார். அமெ­ரிக்க அதிபர் ஐரோப்­பிய நாடு­க­ளையும் கன­டா­வையும் நேர்­மை­யற்ற வர்த்­தக முறை­களில் ஈடு­ப­டு­கி­றார்கள் என சாடினார். கனடா பிர­தமர் நேர்­மை­யற்­றவர், நீதி­யற்ற வர்த்­த­கத்தை ஊக்­கு­விக்­கின்றார் என கண்­டித்து ஜீ 7 மா­நாடு முடி­வ­டை­வ­தற்கு முன்னர் மா­நாட்டை விட்டு ட்ரம்ப் கிளம்­பி­விட்டார். ட்ரம்பின் செயல் ஐரோப்­பிய நட்பு நாடு­க­ளிலும் கன­டா­விலும் அதி­ருப்­தியை தோற்­று­வித்­துள்­ளது. உண்­மையில் ஜீ 8 நாடு­களின் உச்சிமா­நாடு ரஷ்யா, கிரி­மியா பிரச்­சி­னையின் கார­ண­மாக தற்­கா­லி­மாக வெளியேற்­றப்­பட்­டதால் ஜீ 7 உச்சிமா­நாடு என அழைக்­கப்­ப­டு­கி­றது. காலம் கால­மாக அமெ­ரிக்­காவின் நட்பு நாடு­க­ளான ஜேர்­மனி, பிரான்ஸ், பிரிட்டன் ஆகிய நாடு­களை சினப்­ப­டுத்தி ட்ரம்ப் புதிய கூட்­டா­ளி­யுடன் உச்சிமா­நாட்­டுக்கு புறப்­பட்டுச் சென்­றமை ஐரோப்­பிய தலை­வர்­க­ளி­டையே ட்ரம்­புக்கு எதி­ரான உணர்­வலைகளைத் தோற்­று­வித்­துள்­ளமை குறிப்­பி­டத்­தக்­கது.

வேறு வார்த்­தை­களில் கூறினால் ட்ரம்ப், கிம்­மு­ட­னான சந்­திப்­புக்கு மிக முக்­கி­யத்துவ­ம­ளித்­துள்ளார் என்­பது புல­னா­கி­றது.அமெ­ரிக்க அதிபர் ட்ரம்ப் மேற்­கொண்ட முயற்சி அமை­திக்­கான தொடர் முயற்சி எனக் கூறலாம். 1996ஆம் ஆண்டு ஐப்­பசி மாதம் முன்னாள் அதிபர் பில்­ கி­ளின்ரன் வட­கொ­ரிய அர­சுடன் ஒப்­பந்­த­மொன்றைச் செய்தார். அணு­ ஆ­யுத கட்­ட­மைப்­புக்­களை முடக்­கவும் படிப்­ப­டி­யாக இல்­லாது ஒழிக்­கவும், சர்­வ­தேச பரி­சோ­த­னைக்கு அணு உற்­பத்தி நிலை­யங்­களை பரி­சோ­த­னை­யி­டவும் இணங்­கப்­பட்­டது. ஆனால் பின்னர் அந்த ஏற்­பாடு முறி­வ­டைந்­து­விட்­டது. இது தொடர்­பான ஒப்­பந்தம் 950 சொற்கள் அடங்­கிய ஒப்­பந்தம் என்­பது குறிப்­பி­டத்­தக்­கது.

2003 இல் ஜோர்ஜ் புஷ் ஜனா­தி­ப­தி­யான ஆட்­சிக்­கா­லத்தில் அமெ­ரிக்கா, வட, தென் கொரிய நாடுகள், சீனா, ஜப்பான், ரஷ்யா ஆகிய 6 நாடு­களின் கூட்டுப் பேச்­சு­வார்த்­தை­யிலும் வட­கொ­ரியா விட்­டுக்­கொ­டுப்­புக்கு இணங்­கி­யது.ஆனால் அந்த ஏற்­பாடும் முறி­வ­டைந்­தது. இந்தப் பின்­ன­ணியில் ஜூன் 12ஆம் திகதி உச்சி மா­நாட்டு ஒப்­பந்தம் நிறை­வேற்­றப்­ப­டுமா? என சில ஆய்­வா­ளர்கள் கேள்வி எழுப்­பு­கி­றார்கள். பில்­ கி­ளின்­ர­னு­ட­னான ஒப்­பந்தம் 950 சொற்­களைக் கொண்­டது, அது வெற்­றி­ய­ளிக்­க­வில்லை ஜூன் 12ஆம் திகதி ஒப்­பந்தம் 350 சொற்­களைக் கொண்ட ஒப்­பந்தம் வெற்­றி­ய­ளிக்­குமா? என விமர்­சிக்­கப்­ப­டு­கி­றது.

எது எவ்­வா­றா­யினும் 2018ஆம் ஆண் டில் சர்­வ­தேச அர­சியல், பொரு­ளா­தார சூழலும், பூகோ­ளத்தில் புதிய ஆதிக்க மையங்கள் உரு­வாகும் சூழ­லையும் கவ­னத்­துக்கு எடுக்க வேண்­டிய கட்­டா யம் எந்த அர­சுக்கும் உள்­ளது. வட­கொ­ரி­யாவைப் பொறுத்­த­மட்டில் மூடிய பொரு­ளா­தார முறை­மையும் உலகில் தனித்­து­வி­டப்­பட்ட நாடு போன்று இயங்­கு­வதும், சீனாவில் பெரிதும் தங்­கி­யுள்ள நாடு என்­பதும், வட­கொ­ரிய மக்கள் ஒப்­பிட்டு ரீதி­யாக பின்­தங்கி வாழ்­கி­றார்கள் என்­பதும், வட­கொ­ரிய பொரு­ளா­தாரம் சீனாவின் பொரு­ளா­தார அடிப்­ப­டையில் மாற­வேண்­டிய அவ­சியம் இருப்­ப­தையும் ஆய்­வா­ளர்கள் சுட்­டிக்­காட்­டு­கின்­றார்கள்.

இந்த வர­லாற்று முக்­கி­யத்­துவம் வாய்ந்த ஒப்­பந்தம் நிறை­வேற்­ற­ப­ட்­டது தொடர்­பாக பல வித­மான கருத்­து­ரைகள் நில­வு­கின்­றன.ஆசிய கண்­டத்தைப் பொறுத்­த­ளவில் இந்த ஒப்­பந்தம் சீனா­வுக்கு பெரும் நன்மை என கூறப்­ப­டு­கின்­றது. 1950 இல் வட­கொ­ரிய கம்­யூ­னிசக் கட்­சிக்கு ஆத­ர­வாக மாவோ தலை­மை­யி­லான சீனா அமெ­ரிக்கப் படை­களை விரட்டி அடிப்­ப­தற்­காக சீனச் செம்­ப­டை­களை அனுப்­பி­யது மட்­டு­மல்ல, ஆயி­ரக்­க­ணக்­கான சீனப்­ப­டை­யினர் உயிர்­நீர்த்­தனர். எந்த வித­மான யுத்த நிறுத்த ஒப்­பந்­த­மின்றி யுத்தம் முடி­வுக்குக் கொண்­டு­வ­ரப்­பட்டு வட-,தென் கொரிய எல்­லைகள் நிர்­ண­யிக்­கப்­பட்­டன. அமெ­ரிக்கப் படைகள் தென் கொரி­யா­விலும் ஜப்­பா­னிலும் நிலை­கொண்­டன. இவ் அமெ­ரிக்கப் படைகள் சீனா­விற்கு ஒரு சவா­லாக அமைந்­தன. புதிய ஒப்­பந்­தத்தின் மூலம் அமெ­ரிக்கா, தென் கொரியா, ஜப்­பா­னி­லி­ருந்து படை­களை விலக்­கு­வதால் சீனாவை நோக்கி ஏற்­ப­டுத்­தப்­பட்ட இரா­ணுவ அச்­சு­றுத்­தல்கள் முடி­வுக்குக் கொண்­டு­வ­ரப்­படும். அத்­துடன் தென் சீனக் கடலில் பலர் உரி­மை­ பா­ராட்­டு­வதும் குறிப்­பாக ஜப்பான் உரிமை கோரு­வதும் அமெரிக்கா படைகளை விலக்கிய பின்னர் சீனாவின் விஸ்தரிப்பினை கேள்விக்குட்படுத்த முடியாத சூழ்நிலை உருவாகலாம். அத்துடன் சீனா வடகொரியாவின் நம்பத்தகுந்த நட்பு நாடு என்ற ரீதியிலும் அயல் நாடு என்ற ரீதியிலும் அமெரிக்க வடகொரிய தலைவர்கள் சந்திப்பிற்குப் பின்னணியில் செயலாற்றிய நாடு என்ற ரீதியில் சீனாவிற்கு இந்த ஒப்பந்தம் ஒரு சாதகமான நிலையைத் தோற்றுவித்துள்ளது. 

தென்கொரிய அதிபர் வடகொரிய அதிபரின் நம்பிக்கையை பெற்றபடி யால் தான் வட,தென் கொரிய அதிபர் களின் சந்திப்பும் வடகொரிய–அமெ ரிக்க தலைவர்களின் சந்திப்பும் சாத்திய மாயிற்று.மேலும் கொரிய மக்கள் தங்களுக்கிடையில் மோதும் நிலை தவிர்க்கப்பட்டுள்ளது. தென்கொரிய பொருளாதாரப் பலம் வட கொரியா வின் பொருளாதாரத்திற்கு வலுச்சேர்க் கலாம் எனவும் எதிர்பார்க்கப்படுகின் றது. தென்கொரிய அதிபர் மூன் வட கொரியாவுடனான இராணுவ முறுக லையோ, அமெரிக்கா வடகொரியா வைத் தாக்குவதையோ விரும்பவில்லை என்பதை தேர்தல் பரப்புரைகளில் கூறி யவை நினைவு கூரத்தக்கது. 

ஜப்பானைப் பொறுத்த மட்டில் இந்த ஒப்பந்தம் ஏமாற்றம் அளிப்பதாகக் கூறமுடியும். பசுபிக் பிராந்தியத்தில் சீனாவின் கை இராணுவ ரீதியாகவும், பொருளாதார ரீதியாகவும் ஓங்குவது ஜப்பானின் நலன்களுக்கு பாதகமாக அமையுமென நம்பப்படுகின்றது. இந்த ஒப்பந்தத்தின் வெற்றியாளர்களாக அமெரிக்க ஜனாதிபதி ட்ரம்பும் வட கொரிய ஜனாதிபதி கிம்மும் என்றால் மிகையில்லை. அரசியல் இராஜதந்திர அனுபவ முதிர்ச்சி குறைந்தவர் என கருதப்படும் ட்ரம்ப் வடகொரிய தலை வரை உச்சி மாநாட்டிற்கு அழைத்து அணு ஆயுத உற்பத்தி தொடர்பான விடயங் களை நிறுத்துவதற்கு கிம்மைச் சம்மதிக்க வைத்தமை ட்ரம்பின் அந்தஸ்தினை உய ர்த்தியுள்ளது என்பது கண்கூடாகும்.

ஐயம்பிள்ளை தர்மகுலசிங்கம்  
(இளைப்பாறிய பணிப்பாளர், இலங்கை வெளிவிவகார அமைச்சு.)  

அர­சி­யல்­வா­தி­களின் ஒத்­து­ழைப்பு பாரா­ளு­மன்­றத்தில், மாகா­ண ­ச­பையில், உள்­ளூ­ராட்சி சபை­களில் முக்­கி­ய­மா­னது. அந்த விட­யங்­களை மறந்து விட்டு. அர­சி­யல்­வா­திகள் வேண்டாம் , நாங்­களே பார்த்துக் கொள்வோம் என்று கிளம்பும் போக்கு, இப்­போ­தைய நிலையில், ஆரோக்­கி­ய­மான அர­சி­ய­லுக்கு நல்­ல­தல்ல.

அர­சியல் என்­பது சமூ­கத்­தி­னதும், அன்­றாட வாழ்­வி­ய­லி­னதும் ஒரு அங்கம். அதனைப் புரிந்து கொள்­ளா­த­வர்கள் தான், அர­சி­யல்­வா­தி­க­ளுக்கு எதி­ரான போராட்­டத்தை கிளப்பி விடு­கின்­றனர்.

ஒரு பக்­கத்தில், அர­சி­யல்­வா­தி­களை ஓரம்­கட்ட வேண்டும் என்று தமிழ் மக்­களில் ஒரு பகு­தி­யினர் கிளம்­பி­யி­ருக்கும் நிலையில் மற்­றொரு பகு­தி­யினர், இரா­ணுவ அதி­காரி ஒரு­வரைத் தலையில் தூக்கிக் கொண்­டாடிக் கொண்­டி­ருக்­கி­றார்கள்.

வடக்கில் அண்­மையில் நிகழ்ந்த பல சம்­ப­வங்கள், ஆரோக்­கி­ய­மான ஜன­நா­யக அர­சி­ய­லுக்­கான சவா­லையும், அதே­நே­ரத்தில், இரா­ணுவ மய­மாக்­க­லுக்­கான சூழ­லையும் வலுப்­ப­டுத்­தி­யி­ருக்­கின்­றன.

* முள்­ளி­வாய்க்கால் நினை­வேந்தல் நிகழ்வில், நிகழ்ந்த சம்­ப­வங்கள்.

* யாழ்ப்­பா­ணத்தில், மீன­வர்­களின் பேர­ணியில் இருந்து பாரா­ளு­மன்ற உறுப்­பினர் மாவை சேனா­தி­ராசா வெளி­யேற்­றப்­பட்ட சம்­பவம்.

* விசு­வ­ம­டுவில், இரா­ணுவ அதி­காரி ஒரு­வ­ருக்கு முன்னாள் போரா­ளிகள் உள்­ளிட்­ட­வர்கள் அளித்த பிரி­யா­வி­டையின் போது இடம்­பெற்ற விட­யங்கள்.

* வடக்கு-, கிழக்கு அபி­வி­ருத்­திக்­காக உரு­வாக்­கப்­பட்­டுள்ள விசேட ஜனா­தி­பதி செய­லணி.

போருக்குப் பின்னர், தமிழச் சமூகம் எதிர்­கொண்­டுள்ள முக்­கி­ய­மா­ன­தொரு சவாலை வெளிப்­ப­டுத்­தி­யுள்ள சம்­ப­வங்கள் இவை.

முள்­ளி­வாய்க்கால் நினை­வேந்தல் நிகழ்வின் போது, அர­சி­யல்­வா­தி­க­ளுக்கு இட­மில்லை என்று ஆரம்­பிக்­கப்­பட்ட கோசம் இப்­போது, மீன­வர்­களின் பிரச்­சி­னைக்­கான பேர­ணியில் இருந்து பாரா­ளு­மன்ற உறுப்­பினர் மாவை சேனா­தி­ரா­சாவை வெளி­யேற்றும் நிலைக்கு வந்­தி­ருக்­கி­றது.

பாரா­ளு­மன்ற உறுப்­பி­னர்கள், மாகா­ண­சபை உறுப்­பி­னர்கள் தமது பிரச்­சி­னை­களில் கூடுதல் கவனம் செலுத்­த­வில்லை என்ற கவலை, தமிழ் மக்­க­ளிடம் நிறை­யவே இருக்­கி­றது.

அதே­வேளை, தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்பு அர­சுடன் இணக்கப் போக்­குடன் செயற்­பட்­டாலும், நிறை­வேற்று அதி­காரம் அவர்­க­ளிடம் இருக்­க­வில்லை. அதனால் எந்தப் பிரச்­சி­னைக்கும் தீர்வு காணும் வல்­லமை அவர்­க­ளிடம் இல்லை. இந்த தெளிவும் தமிழ் மக்­களில் பல­ரிடம் இல்லை.

இப்­ப­டி­யான நிலையில் தான், தமது பிரச்­சி­னை­களைத் தீர்க்க முடி­யாத அர­சி­யல்­வா­திகள் தமது போராட்­டங்­களில்- நிகழ்­வு­களில் தேவை­யில்லை என்று சிலர் எதிர்ப்புக் குரல் எழுப்ப ஆரம்­பித்­தி­ருக்­கி­றார்கள்.

இதற்குப் பின்னால் அர­சியல் தூண்­டு­தல்கள் இருப்­ப­தாக பர­வ­லான குற்­றச்­சாட்­டுகள் இருக்­கின்­றன.

எனினும், இது ஆபத்­தா­னது. பூமராங் போல அவர்­க­ளையும் ஒரு காலத்தில் தாக்கும் என்­பதை தூண்டி விடும் தரப்­புகள் உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.

அர­சி­யல்­வா­திகள் ஒன்றும், வானத்தில் இருந்து குதித்து வந்­த­வர்கள் அல்ல. அவர்­களும், இதே மண்ணில் பிறந்து வளர்ந்­த­வர்கள், வாழ்ந்து வரு­ப­வர்கள் என்­ப­தையும், இங்­குள்ள ஒவ்­வொ­ரு­வ­ரையும் போலவே அவர்­களும் உரி­மை­களைக் கொண்­ட­வர்கள் என்­ப­தையும் யாராலும் மறுக்க முடி­யாது.

அத்­துடன் அவர்கள் மக்­களால் தெரிவு செய்­யப்­பட்ட பிர­தி­நி­திகள் என்­ப­தையும் மறந்து விட­மு­டி­யாது.

தாங்கள் வாக்­க­ளிக்­காது போனால், இவர்கள் அர­சி­யலில் நிலைத்­தி­ருக்க முடி­யாது என்று எவ­ரேனும் தப்­புக்­க­ணக்குப் போட்டால், அது தவ­றா­னது.

ஏனென்றால், ஒட்­டு­மொத்த மக்­களும் தேர்­தலைப் புறக்­க­ணித்தால் கூட, வேட்­பா­ளர்கள் தமக்கு தாமே வாக்­க­ளித்­தாலும் கூட வெற்றி பெற்று விடு­வார்கள். இது தான் தேர்தல் முறை.

அர­சி­யல்­வா­தி­க­ளையும், அவர்­களின் துணை­யையும் உதறித் தள்ளிக் கொண்டு, ஒரு சமூ­கத்­தினால் முன்­நோக்கிச் செல்ல முடி­யாது. எல்­லோரும் தமது பிரச்­சி­னை­களை தாமே தீர்த்துக் கொள்ள முடியும் என்று கிளம்­பினால், எது­வுமே நடக்­காது.

தேர்­தல்கள், பாரா­ளு­மன்றம், மாகா­ண­சபை, உள்­ளூ­ராட்சி சபைகள் எதுவும் தேவைப்­ப­டாது.

அர­சி­யல்­வா­தி­களின் ஒத்­து­ழைப்பு பாரா­ளு­மன்­றத்தில், மாகா­ண­ச­பையில், உள்­ளூ­ராட்சி சபை­களில் முக்­கி­ய­மா­னது. அந்த விட­யங்­களை மறந்து விட்டு. அர­சி­யல்­வா­திகள் வேண்டாம் , நாங்­களே பார்த்துக் கொள்வோம் என்று கிளம்பும் போக்கு, இப்­போ­தைய நிலையில், ஆரோக்­கி­ய­மான அர­சி­ய­லுக்கு நல்­ல­தல்ல.

அர­சியல் என்­பது சமூ­கத்­தி­னதும், அன்­றாட வாழ்­வி­ய­லி­னதும் ஒரு அங்கம். அதனைப் புரிந்து கொள்­ளா­த­வர்கள் தான், அர­சி­யல்­வா­தி­க­ளுக்கு எதி­ரான போராட்­டத்தை கிளப்பி விடு­கின்­றனர்.

ஒரு பக்­கத்தில், அர­சி­யல்­வா­தி­களை ஓரம்­கட்ட வேண்டும் என்று தமிழ் மக்­களில் ஒரு பகு­தி­யினர் கிளம்­பி­யி­ருக்கும் நிலையில் மற்­றொரு பகு­தி­யினர், இரா­ணுவ அதி­காரி ஒரு­வரைத் தலையில் தூக்கிக் கொண்­டாடிக் கொண்­டி­ருக்­கி­றார்கள்.

ஒரு இரா­ணுவ அதி­கா­ரியின் பிரி­யா­விடை நிகழ்வில் நடந்­தே­றிய சம்­ப­வங்கள், தமிழ் மக்­களை தலை­கு­னிய வைத்­தி­ருக்­கி­றது. முகம்­சு­ழிக்க வைக்கும் அள­வுக்கு அங்கு நிகழ்­வுகள் நடந்­தே­றி­யி­ருக்­கின்­றன.

குறித்த இரா­ணுவ அதி­கா­ரியின் மீதான அன்பின் வெளிப்­பா­டாக- அவர் மக்கள் மத்­தியில் ஆற்­றிய பணி­களின் மீதான விசு­வா­சத்தின் வெளிப்­பா­டாக இது பார்க்­கப்­ப­டு­கி­றது. காட்­டப்­ப­டு­கி­றது.

ஆனால் இது ஒரு இரா­ணுவ மய­மாக்கல் சூழலின் ஆபத்து என்­பது பல­ருக்குப் புரி­யா­தி­ருக்­கி­றது.

கேணல் ரத்­னப்­பி­ரிய என்ற அந்த இரா­ணுவ அதி­காரி, வேலை­வாய்ப்பை பெற்றுக் கொடுத்­தி­ருக்­கிறார், வாழ்­வா­தா­ரத்­தையும், அடிப்­படைச் சூழ­லையும் ஏற்­ப­டுத்திக் கொடுத்­தி­ருக்­கிறார். அது உண்மை.

ஆனால் அதனை அவர் இரா­ணு­வ­ம­ய­மாக்கல் சிந்­த­னை­யுடன் தான் முன்­னெ­டுத்­தி­ருக்­கிறார்.

3500 முன்னாள் போரா­ளி­களை, அரச படைக் கட்­ட­மைப்பின் ஒரு அங்­க­மான, சிவில் பாது­காப்புப் படையில் இணைத்­தி­ருக்­கிறார். இரா­ணுவ மய­மாக்­க­லுக்கு எதி­ரான போராட்­டத்தை எதிர்க்கும் தரப்­பாக இவர்கள் மாற்­றப்­பட்­டுள்­ளனர்.

இரா­ணுவப் பிடியில் இருக்கும் விவ­சாயப் பண்­ணை­க­ளையும், காணி­களையும் விடு­விக்­கப்­ப­டு­வதை எதிர்ப்­ப­வர்­க­ளாக இவர்­களே மாறி­யி­ருக்­கி­றார்கள். மாற்­றப்­பட்­டி­ருக்­கி­றார்கள்.

கல்­வித்­து­றையின் கீழ் இருக்க வேண்­டிய முன்­பள்­ளி­களை அடாத்­தாக சிவில் பாது­காப்புப் படை தன்­வசம் எடுத்துக் கொண்­டி­ருக்­கி­றது. அங்கு பணி­யாற்றும் ஆசி­ரி­யர்­க­ளுக்கு அதிக ஊதி­யத்தைக் கொடுத்து, அவர்­களை தமது பக்கம் இழுத்து வைத்­தி­ருக்­கி­றது.

இரா­ணுவப் பிடியில் இருந்து முன்­பள்­ளி­களை விடு­விக்க வேண்டும் என்ற முயற்­சி­க­ளுக்கு இப்­போது அவர்­களே தடைக்­கற்­க­ளாக உரு­வாக்­கப்­பட்­டி­ருக்­கி­றார்கள்.

இவ்­வா­றாக, வடக்கில் இரா­ணு­வ­மய சூழ­லுக்கு ஒத்துப் போகி­ற­வர்­க­ளாக, ஒத்து ஊது­கி­ற­வர்­க­ளாக ஒரு சமூகம் மாற்­றப்­பட்­டி­ருக்­கி­றது. இது ஒரு சூட்­சு­ம­மான இரா­ணுவ தந்­தி­ரோ­பாயம்.

அதற்குப் பலி­யாகி விட்ட தரப்­பாக முன்னாள் போரா­ளி­களும் இருக்­கின்­றனர். அவர்­களின் சூழ்­நிலை, மற்றும் நிலை­மை­களை இங்கு யாரும் குறை­ம­திப்­புக்கு உட்­ப­டுத்தி விட முடி­யாது.

ஆனாலும், ஒரு கால­கட்­டத்தில் தமிழ் மக்­களின் விடு­த­லைக்­காக போரா­டி­ய­வர்­களே இன்று ஒரு இரா­ணுவ மய­மாக்­க­லுக்கு துணை போகி­ற­வர்­க­ளாக, இரா­ணு­வ­ம­ய­மாக்­கலின் துணைக் கார­ணி­க­ளாக மாறி­யி­ருக்­கி­றார்கள் என்று பர­வ­லாக விமர்­சிக்­கப்­ப­டு­கி­றது.

தமது நலன்­களை மாத்­திரம் சிந்­திக்­கி­ற­வர்­க­ளாக தமிழ் மக்கள் இப்­போது மாறி வரு­கின்­றனர். அதனால் தான் குறு­கிய சிந்­த­னைகள், குறு­கிய வாதங்­க­ளுக்­குள்­ளேயும் அவர்கள் அமுக்­கப்­ப­டு­கின்­றனர்.

இதனால் தமிழ்த் தேசிய சிந்­தனை மழுங்­க­டிக்­கப்­படும். சாதிய, பிர­தேச, மத வாதங்கள் முனைப்­ப­டையும். அத­னையும் தாண்டி, யார் யாரையோ எல்லாம் தலையில் வைத்துக் கொண்­டா­டு­கின்ற நிலையும் உரு­வாகும்.அதற்குச் சரி­யான உதா­ர­ணமே, விசு­வ­மடு சம்­பவம்.

அந்த நிகழ்வில் பங்­கேற்­ற­வர்­கள பெரும்­பா­லா­ன­வர்கள் முன்னாள் போரா­ளிகள். ஆனால் அவர்கள் விடு­தலைப் புலிகள் இயக்­கத்தில் இருந்­த­போது ஒரு போதும் கடைப்­பி­டித்­தி­ராத கொள்­கை­க­ளையும் வழக்­கங்­க­ளையும் இங்கு பின்­பற்­றி­யி­ருக்­கி­றார்கள்.

புலிகள் இயக்­கத்தில் மாலை மரி­யாதை இருந்­த­தில்லை. காலில் விழும் கலா­சா­ரமோ கட்­டி­ய­ணைக்கும் வழக்­கமோ இருந்­த­தில்லை. காயப்­பட்­ட­வர்­க­ளையும், மாவீ­ரர்­க­ளையும் தவிர வேறெ­வ­ரையும், தோளில் தூக்கிச் செல்லும் அடிமைச் சேவக முறையும் இருந்­த­தில்லை.

ஆனால், ஒரு சில ஆண்­டு­களில் இந்த முன்னாள் போரா­ளிகள் இத­னை­யெல்லாம் செய்யக் கூடி­ய­வர்­க­ளாக மாற்­றப்­பட்­டி­ருக்­கி­றார்கள். இது இரா­ணுவ மய­மாக்­க­லுக்குள் எவ்­வாறு தமிழ்ச் சமூகம் மூழ்­க­டிக்­கப்­ப­டு­கி­றது என்­ப­தற்­கான ஒரு உதா­ர­ணமே.

பல்­வேறு வழி­களில் இதனை வலிந்து திணிக்கும் முயற்­சிகள் நடக்­கின்­றன. அதற்கு தமிழர் தரப்பில் பலர் துணை­போ­கின்­றனர் என்­ப­தையும் மறுப்­ப­தற்­கில்லை.

நல்­லி­ணக்­கத்தை உரு­வாக்­கு­வ­தற்கும் இதற்கும் வேறு­பாடு உள்­ளது, நல்­லி­ணக்கம் என்­பது பரஸ்­பர புரிந்­து­ணர்வை ஏற்­ப­டுத்­து­வது. எந்த எதிர்­பார்ப்பும் இல்­லாமல், விட்­டுக்­கொ­டுத்து செயற்­ப­டு­வது.

ஆனால், வடக்கில் இரா­ணுவம் விட்­டுக்­கொ­டுக்கத் தயா­ராக இல்லை. படைக்­கு­றைப்­புக்கு, நிலங்­களின் விடு­விப்­புக்கு அது முழு­மை­யாகத் தயா­ரில்லை.

நல்­லி­ணக்கம் என்ற பெயரில், படை­நி­லைப்­ப­டுத்­தலை- இரா­ணுவ மய சூழலை தமிழ் மக்கள் ஏற்­றுக்­கொள்ளும் நிலையை உரு­வாக்க முனை­கி­றது.

ஜனா­தி­பதி மைத்­தி­ரி­பால சிறி­சேன அண்­மையில் உரு­வாக்­கி­யி­ருக்கும், வடக்கு, கிழக்கு அபி­வி­ருத்­தியைத் துரி­தப்­ப­டுத்­து­வ­தற்­கான விசேட செய­ல­ணியும் இதே நோக்­கத்தைக் கொண்­டது தான்.

48 பேர் கொண்ட இந்தச் செய­ல­ணியில் ஜனா­தி­பதி, பிர­த­ம­ருடன் 15 அமைச்­சர்கள் இடம்­பெற்­றி­ருக்­கி­றார்கள். முப்­ப­டை­களின் தள­ப­திகள் இடம்­பெற்­றி­ருக்­கி­றார்கள்.

பிராந்­திய இரா­ணுவத் தலை­மை­யக கட்­டளை அதி­கா­ரிகள் இடம்­பெற்­றி­ருக்­கி­றார்கள். ஆனால் அந்தப் பிராந்­தி­யத்தில் மக்­களால் தெரிவு செய்­யப்­பட்ட பிர­தி­நி­தி­க­ளுக்கு இட­ம­ளிக்­கப்­ப­ட­வில்லை.

மாகாண முத­ல­மைச்­சர்­க­ளுக்கு மாத்­திரம் இட­ம­ளிக்­கப்­பட்­டி­ருக்­கி­றது.

இது ஒரு­வ­கையில், தமிழ் மக்­க­ளிடம் இருந்து அர­சி­யல்­வா­தி­களை ஓரம்­கட்­டு­கின்ற, இரா­ணுவ செல்­வாக்கை நிலைப்­ப­டுத்­து­கின்ற நட­வ­டிக்­கை­யாகத் தான் பார்க்­கப்­ப­டு­கி­றது.

வடக்கு, கிழக்கின் அபி­வி­ருத்­தியை துரி­தப்­ப­டுத்த முப்­ப­டை­களின் ஒத்­து­ழைப்பு முக்­கியம் தான். அது எந்த வகையில் என்றால், தனியார் காணிகள், பொதுக்காணிகளை இராணுவப் பிடியில் இருந்து விடுவித்து, அவற்றை அபிவிருத்தித் தேவைகளுக்காக பயன்படுத்துவதற்கு ஏற்ற சூழலை ஏற்படுத்த அவர்களின் ஒத்துழைப்பு தேவை.

அதற்கு அப்பால் அபிவிருத்தியைத் துரிதப்படுத்த முப்படை தளபதிகளோ, அதிகாரிகளோ தேவையில்லை. ஆனால் அரசாங்கம், படை அதிகாரிகளை இதில் முக்கிய தரப்பாக இணைத்திருக்கிறது.

இதன் மூலமே வடக்கு, கிழக்கை இராணுவமய சூழலுக்குள் வைத்திருக்கிறோம் என்பதை அரசாங்கம் ஒப்புக்கொள்கிறது.

இதே அரசாங்கம், கொழும்பு நகர அபிவிருத்தி செயலணியில் படை அதிகாரிகளுக்கு அதிக முக்கியத்துவமும் வகிபாகமும் வழங்கத் தயாராக இருக்கிறதா? நிச்சயமாக வடக்கு- கிழக்கு தவிர ஏனைய பகுதிகளில் படையினரை இவ்வாறான தேவைகளுக்கு அரசாங்கம் பயன்படுத்தாது.

ஒரு பக்கத்தில், தமிழ் அரசியல்வாதிகளை தமிழ் மக்களிடம் இருந்து வேறாக்குவதிலும், அதேவேளை இராணுவ மயசூழலுக்கு இயல்பாக்கம் அடைந்த சமூகமாக தமிழ்ச் சமூகத்தை மாற்றுவதற்கும் அரசாங்கம் திட்டமிட்டு காய்களை நகர்த்திக் கொண்டிருக்கிறது.

இந்த சூட்சுமங்களை புரிந்து கொள்ள முடியாத தரப்பாக தமிழர் தரப்பு மாறி வருகிறது.

உலக அலுவல்கள் இயல்பாக நடப்பது போலத் தோற்றமளிக்கிறது. ஆனால், அனைத்தும் இயல்பாக நடப்பதில்லை.   

இன்னொரு வகையில் சொல்வதானால், உலகின் முக்கிய மாற்றங்கள் எவையும் இயற்கையானவையும் இயல்பானவையுமல்ல.   

உலக அலுவல்களைத் தீர்மானிப்போர் உளர். அவர்களின், செல்வாக்கு எல்லைகள் குறித்த, தெளிவான முடிவுகள் எவையும் கிடையாது. ஆனால் போர்கள், தேர்தல்கள், முக்கிய நிகழ்வுகள் என அனைத்திலும் செல்வாக்குச் செலுத்துவோர் இத்தரணியில் உண்டு.   

அவர்கள் பற்றி, நாம் அறிந்திருப்பது இல்லை. நாம் எல்லாம் இயற்கையாகவே நடக்கின்றன என்று நம்பவைக்கப்பட்டிருக்கிறோம், அவ்வளவே.

கடந்த வாரம், இரண்டு நிகழ்வுகள் பலரது கவனத்தைப் பெறாமல், கடந்து போயுள்ளன. இரண்டுமே முக்கியமான விடயங்கள் என்பதாலும், கவனம் பெறுதல் நல்லதல்ல என்பதாலும், அவை ஊடகங்களால் இருட்டடிப்புச் செய்யப்பட்டன; செய்யப்படுகின்றன.   இதனால், இவ்வாறு முக்கியத்துவம் பெறும் நிகழ்வுகளை, எதுவித கவனமும் குவியா வண்ணம் பார்த்துக் கொள்ளப்படுகிறது.   

முதலாவது நிகழ்வு, கனடாவின் கியூபெக் நகரில் நடைபெற்ற ஜி-7 மாநாடு ஆகும். அம்மாநாடு, முதன்முறையாக எந்தவோர் உடன்படிக்கையும் எட்டப்படாமல், அதேவேளை கூட்டறிக்கை வெளியிடப்படாமலே முடிவடைந்துள்ளது.   

இது வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. அம்மாநாட்டில் நடைபெற்றவை, அமெரிக்காவுக்கும் ஏனைய நாடுகளுக்கும் இடையிலான முரண்பாட்டின் தீவிரத்தை வெளிப்படையாகக் காட்டி நின்றன.   

உலகப் பொருளாதாரத்தில் முன்னணியில் உள்ள ஏழு நாடுகளை அங்கத்தவர்களாகக் கொண்ட இக்குழுவுக்கு இடையேயான முறுகல் நிலையும் தீர்க்க முடியாத முரண்பாடுகளும் உலக ஒழுங்கு தொடர்பான வினாக்களைத் தோற்றுவித்துள்ளன.   

இரண்டாவது, உலகின் மிகவும் இரகசியமான குழுக்களில் ஒன்றான ‘பில்டர்பேர்க் குழு’ (Bilderberg Group) தனது வருடாந்தக் கூட்டத்தில் என்ன விடயங்களைப் பேசியது என்பதை, புலனாய்வு ஊடகவியலாளர் ஒருவர் கண்டுபிடித்து வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.   

இது, இக்குழு தொடர்பான புதிய வினாக்களை எழுப்பியுள்ளதோடு, உலக அலுவல்களில் இக்குழுவின் செல்வாக்குத் தொடர்பில் கவனம் செலுத்த வேண்டிய தேவையை உருவாக்கியுள்ளது.  

ஜி-7 திமிங்கிலங்கள்  

ஜேர்மனி, பிரான்ஸ், பிரிட்டன், இத்தாலி, ஜப்பான், கனடா, அமெரிக்கா ஆகிய உலகின் ஏழு அபிவிருத்தியடைந்த, பெரும் பொருளாதாரங்களின் கூட்டானது, 1975ஆம் ஆண்டு முதல், தொடர்ச்சியாகக் கூடி வருகின்றன.   

அமெரிக்கா மைய உலக ஒழுங்கின் தளகர்த்தாக்களான இக்குழுவானது, உலக அலுவல்களின் தீர்மானகரமான சக்தியாக இருந்து வந்துள்ளது. 

ஆனால், இம்முறை மாநாட்டின் போதும் அதன் பின்னரும், அமெரிக்காவும் ஏனைய நாடுகளும் தங்களுக்கிடையே வெளிப்படையாக முரண்பட்டுக் கொண்டதோடு, குற்றச்சாட்டுகளையும் முன்வைத்துள்ளன.  

இம்மாநாட்டை அடுத்து, முன்னொருபோதும் இல்லாதளவில் கசப்புணர்வுகளும் பிளவுகளும் பின்தொடர்கின்றன.   

இது, இரண்டாம் உலக போருக்குப் பின்னர், அமெரிக்கா கட்டமைத்த பொருளாதார ஒழுங்கமைப்பில், அடிப்படையான மற்றும் சீர்படுத்தப்பட முடியாத முறிவையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது. அத்துடன், உலக முதலாளித்துவம் கணக்கிட முடியாத பாதக விளைவுகளோடு, ஓர் உலகளாவிய வர்த்தகப் போருக்குள் மூழ்கி வருவதையும் சுட்டிக்காட்டுகிறது.  

பதற்றங்கள் மற்றும் பெரும்பாலும் கசப்பான விவாதங்களை அடுத்து, அமெரிக்காவுக்கும் ஏனைய ஜி-7 நாடுகளுக்கும் இடையே ஆழமடைந்து வரும் பிளவை மூடிமறைக்க, எழுதப்பட்டிருந்த ஜி-7 அறிக்கையை, அமெரிக்க ஜனாதிபதி ட்ரம்ப் ஏற்றுக் கொள்ள மறுத்தார்.   

ட்ரம்ப் வழி, தனி வழி  

மாநாட்டுக்குத் தாமதமாக வந்த ட்ரம்ப், காலநிலை மாற்றம் மீதான அமர்வில் பங்குபற்றுவதில் இருந்து தவிர்த்துக் கொண்டார்.   

இதன்மூலம், காலநிலை மாற்றம் தொடர்பான விடயங்களில், அமெரிக்கா அக்கறை கொள்ளாது என்ற செய்தியை இன்னொருமுறை தெளிவுபடுத்தியுள்ளார்.   

உலகம் எதிர்நோக்கியுள்ள காலநிலை மாற்றத்துக்கு, முக்கிய காரணகர்த்தாக்களாகிய இந்த ஏழு நாடுகளும், போலியாகவேனும் காலநிலை மாற்றம் தொடர்பில், அக்கறை கொண்டுள்ளதாகக் காட்டமுனையும் நிலையில், அமெரிக்கா வெளிப்படையாகவே, அதற்கெதிரான நிலைப்பாட்டை எடுத்துள்ளது.   

அதேவேளை, இம்முறை மாநாட்டில், ட்ரம்ப் முழுமையாகக் கலந்து கொள்ளவில்லை. மாநாடு முடியும் முன்னதாகவே, புறப்பட்டுச் சென்று விட்டார்.   

மாநாட்டில் இருந்து புறப்படுவதற்கு முன்னர், ஒரு பத்திரிகையாளர் சந்திப்பை நடாத்தி, கனடா மற்றும், ஏனைய ஐரோப்பிய உறுப்பு நாடுகள் நியாயமற்ற வர்த்தக நடைமுறைகளைப் பின்பற்றுவதாகக் குற்றஞ்சாட்டினார். மேலும், “ஜி-7 இல் உள்ள ஏனைய நாடுகள், அமெரிக்காவை ‘கொள்ளையிடுவதற்கான ஒரு வங்கிக் கருவூலம்’ போல, கையாளுகின்றன” என்றார்.  

ட்ரம்பின் இக்கருத்துகள், ஏனைய ஜி-7 தலைவர்களை எரிச்சலூட்டின. ஜேர்மன் சான்சிலர் அங்கேலா மேர்க்கெல், “ட்ரம்பின் கருத்துகள் வருத்தமளிக்கின்றன” என்று விளித்து, “நாம் ஐரோப்பியர்களாக, நம் தலைவிதியை, நமது கரங்களில் எடுத்தாக வேண்டும்” என்ற அவர், அதிக சுதந்திரமான ஒரு ஜேர்மன்-ஐரோப்பிய இராணுவ வல்லரசுக் கொள்கைக்கான தேவையை முன்மொழிந்தார்.   

மேர்க்கெல், “இதை, அமெரிக்கா கவனித்துக் கொள்கிறது என்று, பல பத்தாண்டுகளாக நாம் ஏதோவிதத்தில் கவனக்குறைவாக இருந்ததைப் போல, இனியும் நம்பிக் கொண்டிருக்க முடியாது” என்றார்.   

ஜேர்மனி மற்றும் ஐரோப்பாவைப் பொறுத்த வரையில், முடியுமானளவில் கனடாவுடனும் ஜப்பானுடனும்  கூட்டணி சேர்ந்து, ஐரோப்பாவில் நமது கோட்பாடுகளையும் நமது மதிப்புகளையும் முன்னெடுக்க வேண்டும்; அட்லாண்டிக் கடந்த நாடுகளுக்கு இடையிலான பங்காண்மையை, இனியும் சார்ந்திருக்க முடியாது என்ற நிலைப்பாட்டுக்கு வந்துள்ளன.   

மேர்க்கலின் கருத்துகள், இனியும் அமெரிக்காவைக் கூட்டாளியாகக் கொள்ளவியலாது என்பதையும் அமெரிக்காவில் தங்கியிராத, சுதந்திரமான ஒரு ஜேர்மன்-ஐரோப்பிய இராணுவக் கோட்பாட்டின் தேவையை, இனிமையான வகையில் எடுத்துரைக்கின்றன.   

ட்ரம்பின் வருகையைத் தொடர்ந்து, ‘அமெரிக்கா முதலில்’ என்ற கொள்கை தீவிரத்தன்மையுடன் நடைமுறைப்படுத்தப்படும் காலமதில், அதற்கான பதிலாக, ‘ஜேர்மனி மற்றும் ஐரோப்பா முதலில்’ என்பதை ஜேர்மன்-ஐரோப்பிய பதிலாகக் கொள்ளவியலும்.  

இதில் கவனிப்புக்குரிய விடயம் யாதெனில், இன்றைக்குப் பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன், ஈராக்குக்கு எதிரான சட்டவிரோதமான போருக்கான ஏற்பாடுகளை, அமெரிக்கா செய்து கொண்டிருந்த வேளை, அப்போதைய ஜேர்மன் சான்சிலர், ஹெகார்ட் ஷ்ரோடர், நிபந்தனையின்றி அமெரிக்காவை ஆதரிக்கவில்லை என்று கடுமையாக விமர்சித்து, ‘வொஷிங்டன் போஸ்ட்’ பத்திரிகையில் ஒரு கட்டுரையை, அப்போதைய ஜனாதிபதி ஜோர்ஜ் புஷ் எழுதியிருந்தார்.  

அக்கட்டுரையில், பின்வரும் வரிகளை, இப்போதைய நிலைப்பாட்டுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்க வேண்டும். ‘ஜேர்மனியைப் பொறுத்த வரையில், அமெரிக்காவுடன் பங்காளியாக இருப்பது அடிப்படையானது. இது ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தைப் போல, அதேயளவுக்கு ஜேர்மன் கொள்கை வகுப்பின் ஓர் அடிப்படைக் கூறாகும். அமெரிக்காவுடன் சேர்ந்து இயங்குவது என்பது, கேள்விகளுக்கு அப்பாற்பட்டது’ என்று குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.   

இன்று அதிலிருந்து தலைகீழான நிலைப்பாட்டுக்கு மேர்க்கலால் எப்படி வரமுடிந்தது; அதைச் சாத்தியமாக்கிய காரணிகள் எவை என்பது ஆராயத் தகுந்தவை.   

அமெரிக்கா எதிர் ஐரோப்பா   

 அமெரிக்க மக்களால் ட்ரம்ப், அமெரிக்க ஜனாதிபதியாகத் தெரிவுசெய்யப்பட்டது முதல், அவரது ‘அமெரிக்கா முதலில்’ தேசியவாதப் பொருளாதாரக் கொள்கைக்கு உள்ள ஆதரவும், அதை மிகுந்த வலுவுடன் உந்தித் தள்ளும் அமெரிக்கக் கொள்கை வகுப்பாளர்கள் வரை, அனைத்துமே தீவிரமடைந்துள்ள நெருக்கடியின் குறிகாட்டிகளே.   

இரண்டாம் உலகப் போரைத் தொடர்ந்து, சந்தைப் பொருளாதாரத்தை மையப்படுத்தி, உலகைக் கட்டுப்படுத்த முனைந்த அமெரிக்காவின் அயலுறவுக் கொள்கைகள், உலகமயமாக்கலின் உதவியுடன் முன்தள்ளப்பட்டு, உலகைத் தனது பொருளாதார வலுவால், அமெரிக்கா கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருந்தது.   

சோவியத் ஒன்றியத்துடனான கெடுபிடிப்போர் அதற்கு வாய்ப்பாகியது. சோவியத் ஒன்றியத்தின் மறைவைத் தொடர்ந்து, அமெரிக்கா உலகப் பொலிஸ்காரனாகியது.   

ஆனால், நிதிமூலதனத்தின் விரிவாக்கத்துக்குப் போர்கள் தேவைப்பட்டன. உலகெங்கும் அமெரிக்கா போர் தொடுத்தது. இவ்வளவும் செய்த பின்னரும், 2008இல் ஏற்பட்ட பொருளாதார நெருக்கடியைத் தவிர்க்க இயலவில்லை. அதன் விளைவே இப்போதைய அமெரிக்க நிலைப்பாடு.   

அண்மையில், அமெரிக்கா விதித்த உருக்கு மற்றும் அலுமினிய இறக்குமதி வரிகள், ஐரோப்பா மற்றும் கனடாவுடன் நேரடியான வர்த்தகப் போருக்கான முதலடியாகும்.   

இது குறிப்பாக, அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பாவுக்கு இடையே பதற்றங்களைத் தீவிரப்படுத்தி உள்ளது. இதைப் பரந்த நோக்கில் சிந்தித்தால், முதலாளித்துவ அமைப்பு முறையின், ஓர் உலகளாவிய நெருக்கடியின் உச்ச நிலையில், அமெரிக்காவானது அதன் நெருக்கடியை, அதன் பிரதான போட்டியாளர்கள் மீது சுமத்தும் ஒரு முயற்சியாகும்.   

இந்த முயற்சியின் ஒரு பகுதியாக, இத்தகைய வர்த்தகப் போர் முறைகளைப் பயன்படுத்தி வருகிறது. 
இதே வகையான ஒரு நெருக்கடியை, அமெரிக்கா 1930களில் எதிர்கொண்டது. அதுதான் இரண்டாம் உலகப் போராகப் பரிமாணம் பெற்றது. அவ்வகையில் இன்னொரு நீண்ட கொடிய போருக்கான விதைகள் தூவப்படுகின்றன.   

இப்போது தோற்றம் பெற்றுள்ள இந்த வர்த்தகப் போர்கள், அமெரிக்காவின் மீயுயர் நிலையைத் தக்க வைப்பதற்கான மூலோபாயத்தின் பகுதியே ஆகும். உலக ஆதிக்கத்துக்கான மோதலானது ரஷ்யா, சீனா அல்லது ஐரோப்பிய சக்திகளையும் உள்ளடக்கிய, வல்லரசு மோதலாக அமையக்கூடும் என அமெரிக்காவின் கொள்கை வகுப்பாளர்கள் கடந்தாண்டு இறுதியில் கூறியதை இங்கு நினைவுகூரல் தகும்.   

ஒருபுறம், அமெரிக்க ஜனாதிபதி முழு அளவிலான வர்த்தகப் போரொன்றைக் கட்டமைத்து வருகிறார்.  
மறுபுறம் ஜேர்மன் சான்சலர் மேர்க்கெல், இப்போது அமெரிக்கா, ரஷ்யா மற்றும் சீனாவிடமிருந்து சுதந்திரமாக, ஜேர்மன்-பிரெஞ்சு தலைமையின் கீழ் ஐரோப்பா ஓர் இராணுவ பலம் வாய்ந்த அணியாக, ஸ்தாபிக்கப்பட வேண்டுமென அறிவுறுத்துகிறார்.   

இவை இரண்டும், தவிர்க்கவியலாமல் உலகை அமைதியின் பாதையில் எடுத்துச் செல்லவில்லை.   

‘பில்டர்பேர்க்’ குழு  

‘பில்டர்பேர்க்’ குழு என அழைக்கப்படுவது, அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பிய நாடுகளின் உயர்தட்டு வர்க்கத்தினரின் பிரதிநிதிகளை, இரகசியமான உறுப்பினர்களாகக் கொண்ட ஒரு குழுவாகும்.   

உலகின் முக்கியமான அரசியல் தலைவர்கள், கொள்கை வகுப்பாளர்கள், பல்தேசியக் கம்பெனிகளின் தலைவர்கள், கல்வியியலாளர்கள் ஆகியோரைக் கொண்ட குழு இதுவாகும்.   

இவர்கள் ஆண்டுதோறும் கூடி, பல விடயங்களை விவாதிக்கிறார்கள். அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஜோன் எப். கென்னடியின் கொலையில் இவர்களுக்கு பங்கு உண்டு என்றொரு வாதம் முன்வைக்கப்படுவதுண்டு.   

 அதேவேளை, 1990ஆம் ஆண்டு, பில் கிளின்டன் கூட்டத்துக்கு அழைக்கப்பட்டார். அப்போது, கிளின்டன் ஓர் இடைநிலை அரசியல்வாதி மட்டுமே. 1992ஆம் ஆண்டு அவர் அமெரிக்க ஜனாதிபதியானார்.   

இதேபோலவே, சாதாரண அரசியல்வாதியாக இருந்த மார்கிரட் தட்சர், பிரித்தானியப் பிரதமரானதில் இக்குழுவுக்குக் கணிசமான பங்குண்டு என்று சொல்லப்படுகிறது.   

 அதேவேளை, 1990களில் சாதாரண அரசியல்வாதியாக இருந்த டொனி பிளேயர், தொடர்ச்சியாக இக்குழுவினரால் அழைக்கப்பட்டார். 1997இல் பிளேயர் பிரித்தானியப் பிரதமரானார்.   

மேற்கு ஐரோப்பாவில் கொம்யூனிச அபாயம் அதிகரித்து வருவதை அவதானித்து, அது தொடர்பில் கலந்துரையாடுவதற்கு 1954இல் உருவாக்கப்பட்டதே, ‘பில்டர்பேர்க்’ குழுவாகும்.   

இதை முன்னின்று உருவாக்கியவர், நாடு கடந்து வாழ்ந்த போலந்து அரசியல்வாதியான ஜோசெப் ரைட்டிங்கர். இதற்கு உருக்கொடுத்தவர் நெதர்லாந்து இளவரசர் பேர்ன்கார்ட்.   

முதலாவது கூட்டம், நெதர்லாந்தில் உள்ள, பில்டர்பேர்க் ஹோட்டலில் நடைபெற்றது. இம்முறை கூட்டம், இத்தாலியின் டூரின் நகரில் நடைபெற்றது.   

இதற்குள் உள்நுழைந்த பிரித்தானிய ஊடகவியலாளர் ஒருவர், இங்கு உரையாடப்பட்ட விடயங்கள் பற்றிய தகவல்களைப் பெற்றுள்ளார். 

மிகவும் இரகசியமாக நடைபெறும் இக்கூட்டத்தில் தீர்மானிக்கப்படும் விடயங்களோ கலந்துரையாடப்பட்ட விடயங்களோ, வெளியே சொல்லப்படுவதில்லை.   

இக்குழுவே, உலக அலுவல்களைத் தீர்மானிக்கிறது என்ற ஒரு கருத்து நிலவுகிறது. 

ஒருபுறம் அமெரிக்க- ஐரோப்பிய சண்டையானது இக்குழுவுக்குப் புதிய சவால்களை வழங்கியுள்ளது என்பதை மறுப்பதற்கில்லை.  

உலகை மறுபங்கீடு செய்யும் போட்டியின் இன்னோர் அத்தியாயம், இப்போது அரங்கேறுகிறது.  

எந்த இராணுவத்தின் மீது போர்க்குற்றம் சுமத்தப்பட்டதோஇ எந்த இராணுவம் தமிழர் நிலங்களை ஆக்கிரமித்துள்ளது என குற்றச்சாட்டப்படுகின்றதோஇ எந்த இராணுவத்தினரால்  தமிழர்கள் காணாமல் ஆக்கப்பட்டார்கள் என விரல் நீட்டப்படுகிறதோ அதே இராணுவத்தின் கேர்ணல் அதிகாரியபன கேர்ணல் ரட்ணப்பிரிய பண்டு  இடமாற்றம் பெற்றுச் செல்லும்  போது ஏன் இவ்வாறு ஒரு பிரியர்விடை?! அப்படி அவர் என்ன செய்தார்? ஏன் முன்னாள் போராளிகள் அவரை தூக்கிச் சென்றனர்? பெண்கள் ஏன்  கதறி அழுது விடைகொடுத்தார்கள்?  போன்ற   பல கேள்விகள் எழுவதோடு வாதப்பிரதிவாதங்களும் தற்போது இடம்பெற்றுவருகின்றன.

யார் இந்த கேர்ணல் ரட்ணபிரிய பண்டு?  அவர் அப்படி என்னதான் செய்தார்?

1971 ஆம் ஆண்டு மாத்தளையில் பிறந்த ரட்ணப்பிரிய தனது ஜந்தாம் ஆண்டு வரையான ஆரம்ப கல்வியை ஹலேவெல வித்தியாலயத்திலும்இ  க.பொ.த. உயரதரம் வரை மாத்தளை சென்.தோமஸ் கல்லூரியிலும் கல்வி கற்றுள்ளார். பின்னர் 1990 இல் இலங்கை இராணுவத்தில்  இணைந்துகொண்ட ரட்ணப்பிரிய 2012 ஆம் ஆண்டு செப்ரெம்பர் மாதம் 13 ஆம் திகதி யாழ்ப்பாணம்இ கிளிநொச்சிஇ முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களின் சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தின் இணைந்த கட்டளை அதிகாரியாக பொறுப்பேற்றிருக்கின்றார். அன்று முதல் கடந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை வரை வன்னியில் தனது பணிகளை மேற்கொண்டிருக்கின்றார்.

இந்தக் காலப்பகுதியில்தான் ரட்ணப்பிரிய முன்னாள் போராளிகள்இ உட்பட பொது மக்களின் மனங்களை  வென்றெடுக்கும் வகையில் தனது பணிகளை மேற்கொண்டிருக்கின்றார். சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தில் 3500 பேர் பணியாற்றுகின்றனர்இ இதில் 261 முன் பள்ளிகளை சேர்ந்த் 530 முன்பள்ளி ஆசிரியர்களும் காணப்படுகின்றனர், இதனை தவிர முன்னாள் போராளிகள் உட்பட 15000 பேர் வரை சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்திற்குள் இணைந்துகொள்வதற்காக விண்ணப்பங்களை வழங்கிவிட்டு காத்திரு;ககின்றனர். இது ஒரு புறமிருக்க

சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தின் ஊடக சந்திப்பு ஒன்றுக்காக ஒரு நாள் நாம் விசுவமடுவில் அமைந்துள்ள சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தின் கிளிநொச்சி  முல்லைத்தீவு இணைந்த கட்டளை  பணியகத்திற்கு சென்றிருந்தோம்இ அப்போதுதான் முதல் முதலாக கேணல் ரட்ணப்பிரிய பண்டுவை நேரில் சந்தித்தோம் சில நிமிடங்கள் உரையாடலின் பின் சொன்னார் என்னிடம் ஒரு கைதுப்பாக்கியும் இல்லைஇ எனது அலுவலகத்திலும் எந்தவொரு ஆயுதத்தையும் காணமாட்டீர்கள்.  ஆனால் என்னுடன் இருப்பத்து நான்கு மணிநேரமும் இருப்பவர்கள் முன்னாள் போராளிகள் என்றார்.

தொடர்ந்தும் அவர் சொன்னார் யுத்தம் நிறைவுக்கு வந்த பின்னர் அதில் இடம்பெற்ற சரிபிழைகளை  நான் ஆராயவோஇ விமர்சனம்  செய்யவோ வரவில்லை, என்னுடைய பணி இப்போது என்னை நம்பி வந்துள்ள முன்னாள் போராளிகள் உட்பட  ஆயிரக்கணக்கான தமிழ் உறவுகளின் முன்னேற்றத்திற்காக   ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்பதே. நிற்க

கடந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை கிளிநொச்சி கூட்டுறவாளர் மண்டபத்தில் சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்கள பணியாளர்களினால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த அவருக்கான பிரியாவிடை  நிகழ்வில்   கேணல் ரட்ணபிரியவை சந்தித்தேன் அப்போது அவர் சொன்னார் நான் என்னுடைய மக்களை மிஸ் பண்ணுகிறேன் (i அளைள அல pநழிடந) என்றார். எனவே நான் எண்ணுகிறேன் இதுதான் கேணல் ரட்ணபிரியவின் பிரியாவிடையின் போது  அவரின் கழுத்தை மறைத்து நிரம்பி வழிந்த மாலைகளும்இ அவரை நனைத்த கண்ணீரும். அவரை தங்களின் தோளில் சுமந்து வந்து வழிய அனுப்பிய முன்ளனாள் போராளிகளும்.

எந்த இராணுவத்தின் மீது போர்க்குற்றம் சுமத்தப்பட்டதோஇ எந்த இராணுவம் தமிழர் நிலங்களை ஆக்கிரமித்துள்ளது என குற்றச்சாட்டப்படுகின்றதோஇ எந்த இராணுவத்தினரால்  தமிழர்கள் காணாமல் ஆக்கப்பட்டார்கள் என விரல் நீட்டப்படுகிறதோ அதே இராணுவத்தின் கேர்ணல் அதிகாரியபன கேர்ணல் ரட்ணப்பிரிய பண்டு  இடமாற்றம் பெற்றுச் செல்லும்  போது ஏன் இவ்வாறு ஒரு பிரியர்விடை?! அப்படி அவர் என்ன செய்தார்? ஏன் முன்னாள் போராளிகள் அவரை தூக்கிச் சென்றனர்? பெண்கள் ஏன்  கதறி அழுது விடைகொடுத்தார்கள்?  போன்ற   பல கேள்விகள் எழுவதோடு வாதப்பிரதிவாதங்களும் தற்போது இடம்பெற்றுவருகின்றன.

யார் இந்த கேர்ணல் ரட்ணபிரிய பண்டு?  அவர் அப்படி என்னதான் செய்தார்?

1971 ஆம் ஆண்டு மாத்தளையில் பிறந்த ரட்ணப்பிரிய தனது ஜந்தாம் ஆண்டு வரையான ஆரம்ப கல்வியை ஹலேவெல வித்தியாலயத்திலும்இ  க.பொ.த. உயரதரம் வரை மாத்தளை சென்.தோமஸ் கல்லூரியிலும் கல்வி கற்றுள்ளார். பின்னர் 1990 இல் இலங்கை இராணுவத்தில்  இணைந்துகொண்ட ரட்ணப்பிரிய 2012 ஆம் ஆண்டு செப்ரெம்பர் மாதம் 13 ஆம் திகதி யாழ்ப்பாணம்இ கிளிநொச்சிஇ முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களின் சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தின் இணைந்த கட்டளை அதிகாரியாக பொறுப்பேற்றிருக்கின்றார். அன்று முதல் கடந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை வரை வன்னியில் தனது பணிகளை மேற்கொண்டிருக்கின்றார்.

இந்தக் காலப்பகுதியில்தான் ரட்ணப்பிரிய முன்னாள் போராளிகள்இ உட்பட பொது மக்களின் மனங்களை  வென்றெடுக்கும் வகையில் தனது பணிகளை மேற்கொண்டிருக்கின்றார். சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தில் 3500 பேர் பணியாற்றுகின்றனர்இ இதில் 261 முன் பள்ளிகளை சேர்ந்த் 530 முன்பள்ளி ஆசிரியர்களும் காணப்படுகின்றனர், இதனை தவிர முன்னாள் போராளிகள் உட்பட 15000 பேர் வரை சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்திற்குள் இணைந்துகொள்வதற்காக விண்ணப்பங்களை வழங்கிவிட்டு காத்திரு;ககின்றனர். இது ஒரு புறமிருக்க

சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தின் ஊடக சந்திப்பு ஒன்றுக்காக ஒரு நாள் நாம் விசுவமடுவில் அமைந்துள்ள சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தின் கிளிநொச்சி  முல்லைத்தீவு இணைந்த கட்டளை  பணியகத்திற்கு சென்றிருந்தோம்இ அப்போதுதான் முதல் முதலாக கேணல் ரட்ணப்பிரிய பண்டுவை நேரில் சந்தித்தோம் சில நிமிடங்கள் உரையாடலின் பின் சொன்னார் என்னிடம் ஒரு கைதுப்பாக்கியும் இல்லைஇ எனது அலுவலகத்திலும் எந்தவொரு ஆயுதத்தையும் காணமாட்டீர்கள்.  ஆனால் என்னுடன் இருப்பத்து நான்கு மணிநேரமும் இருப்பவர்கள் முன்னாள் போராளிகள் என்றார்.

தொடர்ந்தும் அவர் சொன்னார் யுத்தம் நிறைவுக்கு வந்த பின்னர் அதில் இடம்பெற்ற சரிபிழைகளை  நான் ஆராயவோஇ விமர்சனம்  செய்யவோ வரவில்லை, என்னுடைய பணி இப்போது என்னை நம்பி வந்துள்ள முன்னாள் போராளிகள் உட்பட  ஆயிரக்கணக்கான தமிழ் உறவுகளின் முன்னேற்றத்திற்காக   ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்பதே. நிற்க

கடந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை கிளிநொச்சி கூட்டுறவாளர் மண்டபத்தில் சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்கள பணியாளர்களினால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த அவருக்கான பிரியாவிடை  நிகழ்வில்   கேணல் ரட்ணபிரியவை சந்தித்தேன் அப்போது அவர் சொன்னார் நான் என்னுடைய மக்களை மிஸ் பண்ணுகிறேன் (i அளைள அல pநழிடந) என்றார். எனவே நான் எண்ணுகிறேன் இதுதான் கேணல் ரட்ணபிரியவின் பிரியாவிடையின் போது  அவரின் கழுத்தை மறைத்து நிரம்பி வழிந்த மாலைகளும்இ அவரை நனைத்த கண்ணீரும். அவரை தங்களின் தோளில் சுமந்து வந்து வழிய அனுப்பிய முன்ளனாள் போராளிகளும்.

அரசியல் நெருக்கடிகள் நிர்வாக சிக்கல்கள் என எண்ணிலடங்கா பிரச்சனைகளிற்கு முகம்கொடுத்து எம்மையெல்லாம் அன்புடன் ஆதரித்த அதிகாரி இடமாற்றம் பெற்று மீண்டும் இராணுவத்திற்கு செல்கிறார். பணியாளர்கள் ஒவ்வெருவரையும் தனித்தனியே நிலையறிந்து உதவிகள் பல செய்து தாயாய் தந்தையாய் அண்ணனாய் நண்பனாய் எம் மனங்களில் உயர்ந்திட்டார்.

நாம் தமிழராய் எதிரியாய் 30 வருடங்களுக்கு மேலாக இருந்தும் எவ்வித வேற்றுமையும் இன்றி எம்மை அன்போடு அரவனைத்த  உள்ளம் பிரியும் வேளை எவ்வாறு கண்ணீர் சிந்தாமல் இருப்பது. எனத் தனது பதிவை மேற்கொண்டிருகின்றார் இது உண்மையும் கூட. ரட்ணப்பிரிய சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தில் பணியாற்றுகின்றவர்களை ஒரு குடும்பத்தை போலவே பார்த்துக்கொண்டதாக பலரும் தெரிவித்திருக்கின்றனர்.

பணியாளர்களின் குடும்பங்களில் இடம்பெறுகின்ற நல்லது கெட்டது நிகழ்வுகளில் பங்கெடுத்தல், அவரவர் குமும்ப நிலைமைகளுக்கு ஏற்ப உதவுதல், தட்டிக்கொடுத்தல் போன்ற மனங்களை வெல்லக்கூடிய செயற்பாடுகளை ரட்ணப்பிரிய மேற்கொண்டிருக்கின்றார். இதனைத் தவிர சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தில் பணியாற்றுகின்ற ஒரு பணியாளர் மாதம் ஒன்பதாயிரம் ரூபாவை திணைக்களத்திற்கு செலுத்திவிட்டு  வெளியில் சென்று  வேறு  பணிகளிலும் ஈடுப்படலாம்.  இதனை  அவர்கள் எந்த அடிப்படையில்  மேற்கொண்டார்கள் எனத் தெரியவில்லை,  மாதம் முப்பதாயிரம் ரூபா சம்பளம் பெறும் ஒரு சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்கள பணியாளர் ஒருவர் ஒன்பதாயிரம் ரூபாவை செலுத்திவிட்டு வெளியில் நாளாந்த கூலித் தொழில் ஒன்று சென்றால் அவருக்கு இரண்டு வருமானங்கள் கிடைக்கிறது. இது மாதிரி சலுகைகளை ரட்ணப்பிரிய ஏற்படுத்தி கொடுத்திருந்தார். இதனைத்தவிர அவ்வவ்போது சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தில்  இடம்பெறுகின்ற விழாக்கள் கொண்டாட்டங்கள் மற்றும் வருட இறுதி விருந்துபசாரங்கள் என்பன ரட்ணப்பிரியவுக்கும் பணியாளர்களுக்கும் இடையேயான நெருக்கத்தை மேலும் வலுப்படுத்தியது.

இதனைத் தவிர திணைக்களத்திற்கு வெளியே அவர் மேற்கொண்ட கல்விஇ வாழ்வாதாரம் உள்ளிட்ட மனிதநேயப் பணிகள் திணைக்களத்திற்கு வெளியேயும் ரட்ணப்பிரியவுக்கு உறவை ஏற்படுத்தியது

யுத்தத்திற்கு பின்னர் தமிழ் மக்களின் தலைவர்கள் அவர்களின் பிரதிநிதிகள் மக்களுக்கு  செய்யாத ஒன்றை  ஒரு இராணுவ கேணல் செய்திருக்கின்றார் அதனால்தான் அவருக்கான இடமாற்றம் வந்த போது சிவில் பாதுகாப்புத் திணைக்களத்தில் பணியாற்றுகின்ற  முன்னாள் போராளிகள் மற்றும் பணியாளர்கள் வடமாகாண ஆளுநரிடமும்இ கொழும்புக்கு சென்று அமைச்சர் மனோகணேசன் அவர்களையும்இ  சந்தித்து அவரை இடமாற்றம் செய்ய  வேண்டாம் என்று கோரியதும்இ ஆர்ப்பாட்டங்கள் செய்ததும் காணப்படுகிறது.

இனமத மொழிக்கு அப்பால் கேணல் ரட்ணப்பிரியவிடம் மனிதநேயம் காணப்பட்டுள்ளது  அதனால்தான் அவரின் பிரியாவிடையின் போது மனிதர்களின் கூட்டமும் கண்ணீருடன்  வழியனுப்பினார்கள் என்று தெரிவிக்கப்படுகிறது.

இது ஒரு புறமிருக்க  1996  இல் விடுதலைப்புலிகள் யாழ் குடாநாட்டைவிட்டு வெளியேறி பின்னர் வடமராட்சியில் எப்படி லறி விஜேவர்தன மக்களின் மனங்களை வெல்வதற்கான நடவடிக்கையில் ஈடுப்பட்டாரோ அவ்வாறே ரட்ணப்பிரியுவும் செயற்பட்டிருகின்றார்.   அக்காலப்பகுதியில் குடாநாட்டில் கடத்தல்கள், காணால் போனல், பாலியல் வன்புனர்வுகள், கொலைகள்,  என  ஒரு புறம் தொடர பயங்கரவாத தடைச்சட்டம் அவசரகால  தடைச்சட்டத்தின் கீழான நடவடிக்கைகள் என மிகமிக நெருக்கடியான சூழ்நிலையில்  பிரிகேடியர் லறி விஜேவர்தன வடமாராட்சி மக்களின் மனங்களை வென்றிருந்தார். அந்த  நெருக்கடியான சூழ்நிலையில் வடமராட்சியில் இளைஞர்கள் அச்சமின்றி நடமாடவும், சோதனை நிலையகளில் கடுமையான சோதனைகள் கைது எதுவும் இன்றிய நிலையை உருவாக்கியது,  பொது மக்களுடன் நெருங்கி பழகி நட்பை உருவாக்கி  அவர்கள் அந்நியப்பட்டு செல்லாது நெருங்கி வர வைத்து   தனது இராணுவ  நோக்கை அடைந்துகொள்வதில் லறி விஜேவர்த்தன வெற்றிப்பெறிருந்தார்

இதனால்தான் அவர் மாற்றலாகி செல்லும் போது அவருக்கு விடுதலைப்புலிகள் இருந்த அக்காலத்திலேயே பருத்திதுறையில் பிரியைாவிடை செய்யும் அளவுக்கு மக்களின் மனதை வென்றிருந்தார். பின்னர் அந்த  பிரியாவிடை முடிந்து செல்லும் போது கரும்புலி தாக்குதலில் அவர் கொல்லப்பட்டார். இதற்கு பின்னர்  சில இராணுவ  அதிகாரிகள் தமிழ் மக்களின் மனங்களை வெல்வதற்கான முயற்சிகளை மேற்கொண்ட போதும் அது வெற்றிக்கொள்ளவில்லை.

இந்த நிலையில் 2009 க்கு பின்னர் விடுதலைப்புலிகள் இல்லாத இந்தசூழலில் கேர்ணல் ரட்ணப்பிரியுவும் அதனை மேற்கொண்டிருக்கின்றார். ரட்ணப்பிரியவின் இந்த  நடவடிக்கைகள் அரசினதும்,   இராணுவத்தினதும் நிகழச்சி நிரலுக்கு அமைவாக இடம்பெற்றிருந்தாலும்,  அதற்கப்பால்  ரட்ணப்பிரியவின் தனிப்பட்ட அனுகுமுறைகளும் இதற்கு காரணம். துப்பாக்கியால் யுத்தத்தை வென்றி  இராணுவம் இப்போது செயற்பாடுகளால் தமிழ் மக்களின் மனதை வெல்வதற்கான யுத்தத்தை 2009 க்கு பின்னர் ஆரம்பித்து விட்டார்கள். அதில் ஏற்பட்ட ஒரு பாரிய வெற்றிதான் ரட்ணப்பிரியவின் பிரியாவிடை.

தற்போது  இராணுவத்தினரால் முன்னெடுக்கப்படுகின்ற  operation  Psychology வெற்றிகரமாக தொடர்ந்தால் இலங்கை அரசுக்கு உள் நாட்டில் மட்டுமல்ல சர்வதேச அளவிலும் பல வெற்றிகளை பெற்றுத்தர வழிவகுக்கும்.

எனவே தமிழ் மக்களின் பிரதிநிதிகள் மக்களை பிரதேசவாதங்களாலும், சாதிவாதங்களாலும் வேறுப்படுத்தி  அவர்களிடமிருந்து அந்நியப்பட்டும், மக்கள் மத்தியில் ஏற்பட்டுள்ள அரசியல் பொருளாதார வெற்றிடங்களை நிரப்பாமலும் விட்டுச்செல்கின்ற போது நேற்று பருத்துறையில் பிரிகேடியர் லறி விஜேயவர்த்னவுக்கும் இன்று கேர்ணல் ரட்ணப்பிரியவுக்கும் நடந்த பிரியாவிடை நாளை லெப் கேர்ணல், மேஜர், கப்டன் என தொடங்கி சிப்பாய் வரை சென்று முடியும்.

http://globaltamilnews.net/2018/84016/

இளைஞர் மாநாடுகளை நடாத்துவது தொடர்பான அறிவித்தல்களை, தமிழ் மக்கள் பேரவையும் தமிழரசுக் கட்சியும் அண்மையில் வெளியிட்டிருக்கின்றன.   

இந்த ஆண்டு இறுதிக்குள் அல்லது அடுத்த ஆண்டு ஆரம்பத்தில், மாகாண சபைத் தேர்தல்கள் நடாத்தப்படும் வாய்ப்புகள் உண்டு. அவ்வாறான சூழலில், இளைஞர் மாநாட்டுக்கான அறிவித்தல்கள் கவனம் பெறுகின்றன.   

தற்போதுள்ள தமிழ்த் தேசிய அரசியல் களத்தை, (குறிப்பாக தேர்தல் கள அரசியலை) நோக்கும் போது, தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு ஒரு முனையிலும் தமிழ்த் தேசிய மக்கள் முன்னணி மற்றும் சி.வி. விக்னேஸ்வரனை முன்மொழியும் தமிழ் மக்கள் பேரவை ஆகியன இன்னொரு முனையிலும் நிற்கின்றன.   
கடந்த உள்ளூராட்சி மன்றத் தேர்தல் காலம் முதல், முன்னணிக்கும் விக்னேஸ்வரனுக்கும் இடையில் சொல்லிக் கொள்ளும் படியான இடைவெளியும் உண்டு. அது, சரி செய்ய முடியாத அளவுக்கு ஒன்றும் இல்லை.  

 ஆனாலும், அதற்கு முன்னால் விக்னேஸ்வரன் நிரூபித்துக் காட்ட வேண்டிய சில விடயங்கள் உள்ளன. அதன் ஒரு கட்டமாகவே, இளைஞர் மாநாட்டுக்கான அழைப்பு, பேரவையால் விடுக்கப்பட்டிருக்கின்றது.   

முதலமைச்சர் பதவியிலிருந்து விக்னேஸ்வரனை நீக்குவதற்கான முனைப்புகளைத் தமிழரசுக் கட்சி எடுத்த போது, அவருக்கு ஆதரவாக வீதிக்கு வந்தவர்களில் பெரும்பான்மையானவர்கள் இளைஞர்கள்.   

தமிழ்த் தேசிய அரசியலில் மாற்றுத் தலைமைக்கான கோஷம் வலுவிழந்திருந்த தருணத்தில், தமிழரசுக் கட்சியின் அவசரக்குடுக்கைத்தனம், விக்னேஸ்வரனை மாற்றுத் தலைமைக்கான ஒரு கட்டத்தில் கொண்டுவந்து சேர்த்தது.   

அது, கூட்டமைப்புக்கு எதிரானவர்களை மாத்திரமல்ல, கூட்டமைப்புக்குள் இருக்கின்ற தமிழரசுக் கட்சிக்கு எதிரான தரப்புகளையும் விக்னேஸ்வரனை நோக்கித் தள்ளுவதற்கான ஏதுகைகளை வழங்கியது.   

ஆனாலும், 2015ஆம் ஆண்டு பொதுத் தேர்தலில், தன்னுடைய குரல், தமிழ் மக்களால் புறக்கணிக்கப்பட்ட சூழலில், விக்னேஸ்வரன் புதிய அணியொன்றுக்கு தலைமையேற்பதிலிருந்து ஒதுங்கியிருந்தார். அதனால், அவரை நோக்கித் திரண்ட தரப்புகள், அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாகச் சிதறி நின்றன.   

கூட்டமைப்பு ஆட்சியமைத்துள்ள வடக்கு மாகாண சபையின் முதலமைச்சர் என்பதைத் தாண்டி, விக்னேஸ்வரனுக்கும் கூட்டமைப்புக்கும் இடையில் எந்தவிதமான ஒட்டுறவும் தற்போது இல்லை.   
உறவைப் புதுப்பிப்பது சார்ந்து, விக்னேஸ்வரனுக்கும் கூட்டமைப்புக்கும் பொதுவான தரப்புகளால், (குறிப்பாக, சட்டத்தரணிகள் மற்றும் வர்த்தகர்களால்) கொழும்பில் தற்போது பேச்சுகளும் நடாத்தப்படுவது இல்லை.   

தமிழரசுக் கட்சி மாத்திரமல்ல, கூட்டமைப்பின் ஏனைய பங்காளிக் கட்சிகளும் விக்னேஸ்வரனை நோக்கித் தமது எதிர்ப்பைக் காட்டத் தொடங்கிவிட்டன. அண்மையில், நடைபெற்ற கூட்டமைப்பின் பங்காளிக் கட்சிகள் கூட்டத்தின் போதும், இது வெளிப்பட்டது.  

அவ்வாறான நிலையில், கூட்டமைப்புக்கு எதிரான அணிகளின் தலைமைப் பொறுப்பை, தனது ஆதரவுத் தளத்தை நிரூபித்துக் கொண்டு ஏற்க வேண்டும் என்கிற நிலை, விக்னேஸ்வரனுக்கு ஏற்பட்டிருக்கின்றது.   

கேள்விகளுக்கு அப்பால், கடந்த வருடம் அவரை நோக்கித் திரண்ட தரப்புகள், தற்போதும் அவ்வாறான நிலையில் இல்லை. கூட்டமைப்புக்கு எதிரான தரப்புகளாக முன்னிறுத்துபவர்கள் கூட, விக்னேஸ்வரனுக்கு எதிரான கடும் விமர்சனங்களை, கடந்த சில மாதங்களாக முன்வைப்பதைக் காணக்கூடியதாக இருக்கின்றது.   

குறிப்பாக, அவரது உரைகளிலும் ஊடக அறிக்கைகளிலும் ஒரு நிலை தாண்டிய பூடகமும் முரண்பாடுகளும் காணப்படுகின்றன. இதனால், அவரது உண்மையான நிலைப்பாடு என்னவென்று தீர்மானித்து, அதன்பால் இயங்குவதற்கான தன்மை இழக்கப்பட்டிருக்கின்றது.   

கூட்டமைப்பில் மாத்திரமல்ல, முன்னணியிலும் விமர்சனங்களைக் கொண்டு, விக்னேஸ்வரனை நோக்கிக் கடந்த வருடம் அணி திரண்ட சில தரப்புகளையும் அவர், கடந்த உள்ளூராட்சி மன்றத் தேர்தலின் போது கைவிட்டார்.   

அதனால், அந்தத் தேர்தலில் என்ன முடிவு எடுப்பது என்பது தெரியாமலேயே, அநாதைகளாக அந்தத் தரப்புகள் அலைந்தன. வேண்டாவெறுப்பாக, தேர்தல் களத்தை அணுக வேண்டியும் வந்தது. இதனால், குறித்த தரப்புகளுக்கு விக்னேஸ்வரன் மீது பெரும் கோபம் உண்டு.   

இவ்வாறான சூழ்நிலையில், இளைஞர் மாநாடொன்றை வெற்றிகரமாக நடத்துவது என்பது, விக்னேஸ்வரனுக்கும் பேரவைக்கும் முன்னாலுள்ள பெரும் சவால். ஏனெனில், கடந்த வருடம் கட்சி அடையாளங்களைத் தாண்டி, விக்னேஸ்வரனுக்காகக் கூடிய கூட்டத்தை, இப்போது அணி திரட்ட முடியுமா என்கிற கேள்வி எழுகின்றது?   

அத்தோடு, வழக்கமாகவே, பேரவையின் அனைத்து நிகழ்வுகளிலும் செயற்பாட்டுத்தளத்தில் அதிக அர்ப்பணிப்பைக் கட்சிகளே ஆற்றியிருக்கின்றன. ‘எழுக தமிழ்’ அதற்கு நல்லதோர் உதாரணம். 

பேரவைக்குள் இருக்கின்ற புலமையாளர்களுக்கோ, சிவில் சமூக செயற்பாட்டாளர்கள் என்று தங்களை அடையாளப்படுத்துபவர்களுக்கோ ஆட்களை அணிதிரட்டும் வல்லமை இல்லை.   

விக்னேஸ்வரன் அணியில், வடக்கு மாகாண அமைச்சர் அனந்தி சசிதரன், முன்னாள் அமைச்சர் பொ. ஐங்கரநேசன் மற்றும் தமிழரசுக் கட்சியின் தென்மராட்சி அமைப்பாளர் கந்தையா அருந்தவபாலன் ஆகியோர் உள்ளனர்.   

அவர்களுக்கு ஓரளவுக்கு மக்கள் செல்வாக்கும் உண்டு; மக்களை அணி சேர்க்கும் வல்லமையும் உண்டு. ஆனாலும், அமைச்சர் என்கிற நிலைக்கு அப்பால், அனந்தி சசிதரனின் அரசியல் செயற்பாடுகள் தற்போது கிட்டத்தட்ட உறங்கு நிலையிலேயே இருக்கின்றன. முன்புபோல அவர், அரங்குக்கு வருவதில்லை.   

அவ்வாறான கட்டத்தில், பேரவை என்கிற அடையாளத்தோடும், தனக்குள்ள செல்வாக்கோடும், ஐங்கரநேசன் மற்றும் அருந்தவபாலன் ஆகியோரின் ஒத்துழைப்போடும், இளைஞர் மாநாட்டை நடாத்தி முடிக்க வேண்டிய கட்டம் விக்னேஸ்வரனுக்கு ஏற்பட்டிருக்கின்றது.  

குறைந்தது, 5,000 இளைஞர்களையாவது, அணி திரட்டிக் காட்டுவதன் மூலம் தான், கடந்த வருடம் தான் பெற்றிருந்த நிலையை, விக்னேஸ்வரன் மீண்டும் பெற்றுக்கொள்ள முடியும். அதன்மூலமே, தனிக்கட்சி ஆரம்பித்தாலும், அதனை தலைமைக் கட்சியாகக் கொண்டு புதிய கூட்டணியொன்றுக்குச் செல்ல முடியும்.   
ஆனால், கடந்த உள்ளூராட்சி மன்றத் தேர்தலில், தாம் பெற்ற வாக்குகளையோ, தமிழ்த் தேசிய அரசியலில் தமக்கான அங்கிகாரத்தையோ முன்னணி இழப்பதற்கு விரும்பாது.  

 குறிப்பாக, குறித்த மாநாடு வெற்றி பெறும் பட்சத்தில், அது, கூட்டமைப்புக்கு எவ்வளவு நெருக்கடிகளை வழங்குமோ, அதேயளவுக்கு முன்னணிக்கும் வழங்கும்.   

ஏனெனில், வடக்கு மாகாண சபைத் தேர்தலில், கூட்டமைப்புக்கு எதிரான கூட்டணியில், விரும்பியோ விரும்பாமலோ விக்னேஸ்வரனும் முன்னணியும் சேர வேண்டியிருக்கின்றது. 

அவ்வாறான நிலையில், ஆசனப்பங்கீடுகளின் போது, பேரம் பேசுவதற்கான வாய்ப்புகளை இளைஞர் மாநாட்டின் வெற்றி தடுத்துவிடும் என்பது, முன்னணிக்கு இருக்கின்ற நியாயமான பயம்.   

விக்னேஸ்வரனை கூட்டமைப்புக்கு எதிரான மாற்றுத் தலைமையாக முன்னிறுத்தும் தரப்புகளைப் பொறுத்தளவில், முன்னணியின் இரண்டாம் மட்டத் தலைவர்கள் மற்றும் ஆதரவாளர்கள் குறித்தும் பெரும் பயமும் பதற்றமும் உண்டு.  

அவ்வாறான நிலையில், ஆசனப்பங்கீடுகளின் போது, அவர்களுக்கு வழங்கப்படும் அதி முக்கியத்துவம், தங்களைப் பிரச்சினைகளுக்குள் உள்ளாக்கும் என்றும் கருதுகிறார்கள். இதனாலும், இளைஞர் படையணியொன்றை விக்னேஸ்வரனுக்குப் பின்னால் திரட்டுதல் என்பது, அவசியமாகியிருக்கின்றது.   

 இனி வரப்போகும் காலம், மீண்டும் தேர்தல் பரபரப்புகளை உருவாக்கப்போகின்றது. குறிப்பாக, வடக்கு மாகாண சபைத் தேர்தல் என்பது, கூட்டமைப்பு, விக்னேஸ்வரன் தலைமையிலான அணி மற்றும் ஈழமக்கள் ஜனநாயகக் கட்சி (டக்ளஸ் தேவானந்தாவும், முருகேசு சந்திரகுமாரும் இணைந்த அணி) ஆகிய மும்முனைப் போட்டிகளைக் கொண்டதாக அமையப் போகின்றது.   

அதில், கூட்டமைப்பும் விக்னேஸ்வரன் தலைமையிலான அணியும் முதலாவது இடத்துக்கான போட்டியில் இருக்கின்றன. அந்தப் போட்டிக்கான வெற்றிகரமான ஆரம்பத்தை, இளைஞர் மாநாட்டின் வெற்றியிலிருந்து ஆரம்பிக்கவே விக்னேஸ்வரனும் பேரவைக்காரர்களும் நினைக்கிறார்கள்.