06-22-2003, 09:40 AM
பிரதீபகுமரன்
நினைவில் திரைகள் இழுபடும் போதெல்லாம் துயரின் மொழியாக விழி நீரால் நிறையும்.
கோபம் அலையாக நெஞ்சினுள் சுழன்று எழ சினத்தின் உச்சமாக, விண் தொடும் பெரு உருவாகி கைகளை அகலவிரித்து கால்களின் கீழ் எதிரி நசிபட எமது பலத்தை அவனுக்கு உணர்த்தும் ஆவேச உணர்வின் தகிப்பில் விழிநீர் ஆவியாகி உறையும்.
வெற்றியின் நிச்சயம் பற்றிய அவர்களின் பேச்சுக்களும் எமது நிலம் மீதான ஆக்கிரமிப்பும் நெஞ்சினில் தீ மூட்டும்.
இதழ்களை அசைத்தபடி ஒவ வொரு புூவிலும் மாறிமாறிப் புூக்கிறதே, அது என்னபுூ?
சிவப்பில் கறுப்பு புள்ளிகள் மஞ்சளில் சிவப்பும் கறுப்பும் கலந்த புள்ளிகள். தனி மஞ்சளில் சிவப்பில் என, இத்தனை வண்ணங்களின் கலப்பில் அவள் புூக்கள் பார்த்ததில்லை.
மரங்கள்தானே புூக்கும், புூக்களும் புூக்குமா? தம்மைச் சூழ உள்ள ஒவ வொன்றிற்கும் விடைதேடும் பெரும் வினாவாகி அவளைச் சூழ்ந்தது. அவள் தேடலின் விடையாக அம்மா அதன் பெயர் சொன்னா.
'வண்ணத்துப்புூச்சி' ஈர்க்கும் வண்ணங்களைக் கொண்ட அவை அவள் எண்ணங்களை நிறைத்தன.
ஒவ வொரு இரவிலும் அவற்றின் நினைவுடனேயே படுக்கப்போகும் அவளது கனவிலும் வண்ணத்துப் புூச்சிகளே பறந்தன.
அம்மாலு}. பொம்மைகள்லு}. சொக்கிளேற்லு} என எல்லைப் பட்ட அவளது மகிழ்வு விரிந்துலு} உயிர்ப்பான இதனோடும் பிணைந்துகொண்டது.
அதன் சுறுசுறுப்பும் அசைவுகளின் வசீகரமும் அவளை குஸி கொள்ளவைக்கும், கை கொட்டித் துள்ளுவாள்.
அவற்றை முழுவதுமாக புரிந்துகொள்ளும் ஆசையில் பிடிப்பதற்காக கை நீட்ட, பறந்துவிடும். மறுபடியும் புூவில் வந்து அமர்ந்ததும் மெல்ல அருகே சென்று கைகளை உயர்த்த மறுகணம்லு}
சலிப்புூட்டாத இந்த விளையாட்டு முதலில் சந்தோசம் தந்தாலும் கடைசிவரை ஒன்றைக்கூடப் பிடிக்கமுடியாதபோது மனம் சோம்பி அழுகைவந்தது.
அம்மாவைப் பிடித்துத்தரும்படி அடம்பிடித்தாள். எத்தனை சொல்லியும் கேட்க மறுக்கும் தன் சின்னமகளின் கண்களை உற்றுப் பார்த்த அம்மா சொன்னா.
'கடவுள்தான் வண்ணத்துப்புூச்சியாகி வானத்திலே இருந்து இங்க பறந்துவாறார்.
நாங்கள் எல்லாரும் சந்தோசமாக இருக்கிறமோ என்று பாக்கிறத்திற்காக. சுஜிக்குட்டி மாதிரி சின்னப்பிள்ளைகள் துக்கமாக இருந்தா அவருக்கு பிடிக்காது.
அவையளை சந்தோசப் படுத்தத்தான் தன்ரை சிறகுகளில் வடிவு வடிவான வண்ணங்களை உண்டாக்கி இருக்கிறார். விதம் விதமாக பறந்து காட்டுறார்.
நீங்கள் அவரால் பறந்து உங்களை சந்தோசப்படுத்தவும் ஏலாது. வானத்திற்குத் திரும்பிப் போகவும் ஏலாது'
அம்மாவின் வார்த்தைகளை அக்குழந்தை மனம் முழுவதுமாக நம்பியது.
தூர இருந்தே தன் சந்தோசத்தை அவருக்கு சொல்லிக்கொள்ளவும் பழகினாள்.
-
நாவரண்டு தண்ணீருக்காக அவளுள் ஏதோ ஒன்று அவளைக் கெஞ்சியது.
தண்ணீர்க்கான் வெறுமையாகி அப்பொழுதிற்கான தன் முக்கியத்துவம் இழந்து ஓரத்தில் கிடந்தது.
காட்டின் வெம்மை உடலைப் பற்றி எரியச் செய்ய மரங்களில் இலைகள் அசைவற்று தவமியற்றின.
வியர்வையில் நனைந்த சீருடை வேண்டாத ஒன்றாக வருத்தியது.
கடைசியாகக் குளித்த நாளை எண்ண ஒரு கையின் விரல்கள் போதவில்லை.
உச்சந்தலை, நெற்றி, கன்னங்கள், உடலெங்கும் என அனலினில் 'வேகக்' கண்கள் மட்டும் இடைவெளியின்றி இலக்கில் ஆழ்ந்திருந்தன.
சிறிய அசைவிற்கே பதில் தரும் தூரத்தில் எதிரி.
முதல் நாள் சண்டையில் ஓய்ந்து போய்விட்டானோ என்னவோ அசுமாத்த மில்லாமல் இருந்தான். அதுதான் இன்னும் சலிப்புூட்டியது.
அவளுடைய நிலையில் அவள் மட்டுந்தான். குறிப்பிட்ட தூர இடைவெளியின் பின்பே ஏனைய போராளிகளின் நிலைகள்.
காடெங்கும் சூழ்ந்திருந்த வெறுமை அவளை சோர்வடையச் செய்தது.
இதற்கு முன்னும் அவள் காடுகளுள் வாழ்ந்திருக்கிறாள். இத்தனை கொடூரமானதாகக் காடு தன் முகத்தை எப்போதும் காட்டியதில்லை.
பசுமை, அமைதி, பட்சிகள் என காட்டின் மீது நகரத்தைவிட அவள் நேசிப்பு அதிகமாகவே இருந்தது.
அமைதி போர்த்திய அக்காடுகள் ஓசைகளடங்கிய மெல் உணர்வை நெஞ்சினுள் நிறைக்கும்.
சிந்தனையின் தெளிவாக மகிழ்வின் புதிய முகமாக அப்பொழுதுகள் அமைதியால் நிரம்பி வழியும்.
உயிர்ப்பின் சலனமற்ற முடிவற்ற சூனியம் போன்று இருள் சூழ்ந்த காட்டின் இந்தத் தோற்றம் புதியது.
இடைவெளியற்ற வெடியோசைகளின் அதிர்வினால் காட்டு விலங்குகள் முற்றாக இடம்பெயர்ந்துவிட புவியின் ஆரம்ப நாட்களின் கோலம் காட்டியது அச்சூழல்.
சூரியக்கதிர்கள் சாட்டைகளாகி ஆவேசமாகப் புதிய நிசப்தமே மொழியாக காட்டின் கதறல் காதுகளில் எதிரொலித்தது.
எறிகணைச் சிதறல்களால் இடைவெளியின்றி காயப்பட்ட மரங்களின் பசிய இலைகள் கூட அனல் வீசும் தீயின் நாக்காக கோபத்தை அள்ளிச் சொரிந்தன.
பல நாட்களாக தூக்கமில்லாத விழியின் ஓரங்களை தூக்கம் பசையாக இழுக்க, முதல் நாள் சமரில் எங்கோ அடிபட்ட கால் இடையிடையே வலித்தது.
முகம், கழுத்து என பொங்கிய வியர்வையை துடைக்க மறந்தவளின் பார்வை அருகே கிடந்த கொப்பி மட்டையில் மோதித் திரும்பியது.
'வெக்கை கூடி விட்டா விசர் நாய் போல உறுமிக்கொண்டிருப்பாய் உனக்குக் கிட்ட இருக்க எனக்குப் பயம்' என்று கூறியபடி இவளுக்கே அதிக நேரம் விசிறிவிடும் வைதேகியின் முகமே இலக்கின் திசை முழுவதும் நிறைந்திருந்தது.
வைதேகிதான் அவளுடன் நேற்றுவரை அங்கே இருந்தவள், நேற்றைய சண்டையின் வெற்றிக்கான விழுதுகளாக அவளும் சில தோழர்களும்.
இந்த நேரம் விதைத்திருப்பார்களா? ஒரு கணம் உள்ளம் மௌனிக்க ஊற்றென விழியினுள் நீர் நிறைந்தது.
அவளது இந்தப் போராளி வாழ்வு நெருங்கிப் பழகியவர்களின் சாவுகளை தாண்டியே நீண்டுவந்துள்ளது.
ஒவ வொன்றாக எத்தனை பேரின் நினைவுகள் இந்த மண்ணைப் போலவே அவள் மனதிலும் படிந்து கிடக்கிறது.
நினைவில் திரைகள் இழுபடும் போதெல்லாம் துயரின் மொழியாக விழி நீரால் நிறையும்.
கோபம் அலையாக நெஞ்சினுள் சுழன்று எழ சினத்தின் உச்சமாக, விண் தொடும் பெரு உருவாகி கைகளை அகலவிரித்து கால்களின் கீழ் எதிரி நசிபட எமது பலத்தை அவனுக்கு உணர்த்தும் ஆவேச உணர்வின் தகிப்பில் விழிநீர் ஆவியாகி உறையும்.
வெற்றியின் நிச்சயம் பற்றிய அவர்களின் பேச்சுக்களும் எமது நிலம் மீதான ஆக்கிரமிப்பும் நெஞ்சினில் தீ மூட்டும்.
-
எண்ணங்களின் நீட்சியை நிறுத்தி அவை பார்வையில் பதிந்தன.
இத்தனை நேரம் எப்படி அவள் பார்வையிலிருந்து ஒதுங்கின எனப் புரியவில்லை. ஒன்றிரண்டாக, ஐந்தாக, பத்தாக அவற்றை பார்த்திருக்கிறாள்.
ஆனால் ஆயிரக்கணக்கில் காடெங்கும் மிதந்து வரும் அவைகளின் அணிவகுப்பு உற்சாக உலுப்பலாக இதயத்தை அசைத்தது.
எகிறி பட்டென்று விழிகளில் அறைகின்ற வண்ணங்களாக இல்லாமல் வெண்மை, வெளிர்மஞ்சள், லேசான சாம்பல் என மென்மையாக விழிநுழையும் நிறங்களில் எம்மை சூழ்ந்து நிறைந்திருந்தன.
உயிர்ப்பின் சுவடழிந்திருந்த அப்பகுதியில் ஓராயிரம் உயிர்களின் ஆனந்தநடனம்.
லேசான சிறகின் விரிப்பில் அங்கும் இங்கும் அசையும் அவைகள் பறக்கும் மலர்களாகவே விழிகளை நிறைத்தன.
இத்தனை நேரம் அவளை அழுத்திய துயரின் கனமெல்லாம் மெல்ல மெல்லக் கரைய மிக மிக இலேசாக தன்னை உணர்ந்தாள்.
கொடிய அந்தத் தனிமை உணர்வை துடைத்தெறிய, அவளை அமைதிப்படுத்தி இலக்கினில் ஆழ்ந்திருக்கச் செய்யவே அவை அங்கே நிறைந்தன போலத் தோன்றியது.
சின்ன வயதும் அம்மாவும் கண்களில் வந்து போயின, புதியவள் ஒருத்தி தன் நிலையை நோக்கி நீர் நிறைத்த 'கானு' டன் வருவது தெரிந்தது.
வேர்த்துக் களைத்த அவள் இவளைவிட சின்னவளாகத் தெரிந்தாள். விளையாட்டுத் தனமாக அவைகளைப் பிடிக்கக் கை நீட்டிய அவளை நோக்கி இங்கிருந்து தன்னை மறந்து 'பிடிக்கக் கூடாதம்மா வைதேகி அக்காவின்ர சிறகு முறிஞ்சிடும்' எனக் கத்தினாள்.
அவை அக்காடெங்கும் இருளை விரட்டியபடி பறந்துகொண்டிருந்தன.
நினைவில் திரைகள் இழுபடும் போதெல்லாம் துயரின் மொழியாக விழி நீரால் நிறையும்.
கோபம் அலையாக நெஞ்சினுள் சுழன்று எழ சினத்தின் உச்சமாக, விண் தொடும் பெரு உருவாகி கைகளை அகலவிரித்து கால்களின் கீழ் எதிரி நசிபட எமது பலத்தை அவனுக்கு உணர்த்தும் ஆவேச உணர்வின் தகிப்பில் விழிநீர் ஆவியாகி உறையும்.
வெற்றியின் நிச்சயம் பற்றிய அவர்களின் பேச்சுக்களும் எமது நிலம் மீதான ஆக்கிரமிப்பும் நெஞ்சினில் தீ மூட்டும்.
இதழ்களை அசைத்தபடி ஒவ வொரு புூவிலும் மாறிமாறிப் புூக்கிறதே, அது என்னபுூ?
சிவப்பில் கறுப்பு புள்ளிகள் மஞ்சளில் சிவப்பும் கறுப்பும் கலந்த புள்ளிகள். தனி மஞ்சளில் சிவப்பில் என, இத்தனை வண்ணங்களின் கலப்பில் அவள் புூக்கள் பார்த்ததில்லை.
மரங்கள்தானே புூக்கும், புூக்களும் புூக்குமா? தம்மைச் சூழ உள்ள ஒவ வொன்றிற்கும் விடைதேடும் பெரும் வினாவாகி அவளைச் சூழ்ந்தது. அவள் தேடலின் விடையாக அம்மா அதன் பெயர் சொன்னா.
'வண்ணத்துப்புூச்சி' ஈர்க்கும் வண்ணங்களைக் கொண்ட அவை அவள் எண்ணங்களை நிறைத்தன.
ஒவ வொரு இரவிலும் அவற்றின் நினைவுடனேயே படுக்கப்போகும் அவளது கனவிலும் வண்ணத்துப் புூச்சிகளே பறந்தன.
அம்மாலு}. பொம்மைகள்லு}. சொக்கிளேற்லு} என எல்லைப் பட்ட அவளது மகிழ்வு விரிந்துலு} உயிர்ப்பான இதனோடும் பிணைந்துகொண்டது.
அதன் சுறுசுறுப்பும் அசைவுகளின் வசீகரமும் அவளை குஸி கொள்ளவைக்கும், கை கொட்டித் துள்ளுவாள்.
அவற்றை முழுவதுமாக புரிந்துகொள்ளும் ஆசையில் பிடிப்பதற்காக கை நீட்ட, பறந்துவிடும். மறுபடியும் புூவில் வந்து அமர்ந்ததும் மெல்ல அருகே சென்று கைகளை உயர்த்த மறுகணம்லு}
சலிப்புூட்டாத இந்த விளையாட்டு முதலில் சந்தோசம் தந்தாலும் கடைசிவரை ஒன்றைக்கூடப் பிடிக்கமுடியாதபோது மனம் சோம்பி அழுகைவந்தது.
அம்மாவைப் பிடித்துத்தரும்படி அடம்பிடித்தாள். எத்தனை சொல்லியும் கேட்க மறுக்கும் தன் சின்னமகளின் கண்களை உற்றுப் பார்த்த அம்மா சொன்னா.
'கடவுள்தான் வண்ணத்துப்புூச்சியாகி வானத்திலே இருந்து இங்க பறந்துவாறார்.
நாங்கள் எல்லாரும் சந்தோசமாக இருக்கிறமோ என்று பாக்கிறத்திற்காக. சுஜிக்குட்டி மாதிரி சின்னப்பிள்ளைகள் துக்கமாக இருந்தா அவருக்கு பிடிக்காது.
அவையளை சந்தோசப் படுத்தத்தான் தன்ரை சிறகுகளில் வடிவு வடிவான வண்ணங்களை உண்டாக்கி இருக்கிறார். விதம் விதமாக பறந்து காட்டுறார்.
நீங்கள் அவரால் பறந்து உங்களை சந்தோசப்படுத்தவும் ஏலாது. வானத்திற்குத் திரும்பிப் போகவும் ஏலாது'
அம்மாவின் வார்த்தைகளை அக்குழந்தை மனம் முழுவதுமாக நம்பியது.
தூர இருந்தே தன் சந்தோசத்தை அவருக்கு சொல்லிக்கொள்ளவும் பழகினாள்.
-
நாவரண்டு தண்ணீருக்காக அவளுள் ஏதோ ஒன்று அவளைக் கெஞ்சியது.
தண்ணீர்க்கான் வெறுமையாகி அப்பொழுதிற்கான தன் முக்கியத்துவம் இழந்து ஓரத்தில் கிடந்தது.
காட்டின் வெம்மை உடலைப் பற்றி எரியச் செய்ய மரங்களில் இலைகள் அசைவற்று தவமியற்றின.
வியர்வையில் நனைந்த சீருடை வேண்டாத ஒன்றாக வருத்தியது.
கடைசியாகக் குளித்த நாளை எண்ண ஒரு கையின் விரல்கள் போதவில்லை.
உச்சந்தலை, நெற்றி, கன்னங்கள், உடலெங்கும் என அனலினில் 'வேகக்' கண்கள் மட்டும் இடைவெளியின்றி இலக்கில் ஆழ்ந்திருந்தன.
சிறிய அசைவிற்கே பதில் தரும் தூரத்தில் எதிரி.
முதல் நாள் சண்டையில் ஓய்ந்து போய்விட்டானோ என்னவோ அசுமாத்த மில்லாமல் இருந்தான். அதுதான் இன்னும் சலிப்புூட்டியது.
அவளுடைய நிலையில் அவள் மட்டுந்தான். குறிப்பிட்ட தூர இடைவெளியின் பின்பே ஏனைய போராளிகளின் நிலைகள்.
காடெங்கும் சூழ்ந்திருந்த வெறுமை அவளை சோர்வடையச் செய்தது.
இதற்கு முன்னும் அவள் காடுகளுள் வாழ்ந்திருக்கிறாள். இத்தனை கொடூரமானதாகக் காடு தன் முகத்தை எப்போதும் காட்டியதில்லை.
பசுமை, அமைதி, பட்சிகள் என காட்டின் மீது நகரத்தைவிட அவள் நேசிப்பு அதிகமாகவே இருந்தது.
அமைதி போர்த்திய அக்காடுகள் ஓசைகளடங்கிய மெல் உணர்வை நெஞ்சினுள் நிறைக்கும்.
சிந்தனையின் தெளிவாக மகிழ்வின் புதிய முகமாக அப்பொழுதுகள் அமைதியால் நிரம்பி வழியும்.
உயிர்ப்பின் சலனமற்ற முடிவற்ற சூனியம் போன்று இருள் சூழ்ந்த காட்டின் இந்தத் தோற்றம் புதியது.
இடைவெளியற்ற வெடியோசைகளின் அதிர்வினால் காட்டு விலங்குகள் முற்றாக இடம்பெயர்ந்துவிட புவியின் ஆரம்ப நாட்களின் கோலம் காட்டியது அச்சூழல்.
சூரியக்கதிர்கள் சாட்டைகளாகி ஆவேசமாகப் புதிய நிசப்தமே மொழியாக காட்டின் கதறல் காதுகளில் எதிரொலித்தது.
எறிகணைச் சிதறல்களால் இடைவெளியின்றி காயப்பட்ட மரங்களின் பசிய இலைகள் கூட அனல் வீசும் தீயின் நாக்காக கோபத்தை அள்ளிச் சொரிந்தன.
பல நாட்களாக தூக்கமில்லாத விழியின் ஓரங்களை தூக்கம் பசையாக இழுக்க, முதல் நாள் சமரில் எங்கோ அடிபட்ட கால் இடையிடையே வலித்தது.
முகம், கழுத்து என பொங்கிய வியர்வையை துடைக்க மறந்தவளின் பார்வை அருகே கிடந்த கொப்பி மட்டையில் மோதித் திரும்பியது.
'வெக்கை கூடி விட்டா விசர் நாய் போல உறுமிக்கொண்டிருப்பாய் உனக்குக் கிட்ட இருக்க எனக்குப் பயம்' என்று கூறியபடி இவளுக்கே அதிக நேரம் விசிறிவிடும் வைதேகியின் முகமே இலக்கின் திசை முழுவதும் நிறைந்திருந்தது.
வைதேகிதான் அவளுடன் நேற்றுவரை அங்கே இருந்தவள், நேற்றைய சண்டையின் வெற்றிக்கான விழுதுகளாக அவளும் சில தோழர்களும்.
இந்த நேரம் விதைத்திருப்பார்களா? ஒரு கணம் உள்ளம் மௌனிக்க ஊற்றென விழியினுள் நீர் நிறைந்தது.
அவளது இந்தப் போராளி வாழ்வு நெருங்கிப் பழகியவர்களின் சாவுகளை தாண்டியே நீண்டுவந்துள்ளது.
ஒவ வொன்றாக எத்தனை பேரின் நினைவுகள் இந்த மண்ணைப் போலவே அவள் மனதிலும் படிந்து கிடக்கிறது.
நினைவில் திரைகள் இழுபடும் போதெல்லாம் துயரின் மொழியாக விழி நீரால் நிறையும்.
கோபம் அலையாக நெஞ்சினுள் சுழன்று எழ சினத்தின் உச்சமாக, விண் தொடும் பெரு உருவாகி கைகளை அகலவிரித்து கால்களின் கீழ் எதிரி நசிபட எமது பலத்தை அவனுக்கு உணர்த்தும் ஆவேச உணர்வின் தகிப்பில் விழிநீர் ஆவியாகி உறையும்.
வெற்றியின் நிச்சயம் பற்றிய அவர்களின் பேச்சுக்களும் எமது நிலம் மீதான ஆக்கிரமிப்பும் நெஞ்சினில் தீ மூட்டும்.
-
எண்ணங்களின் நீட்சியை நிறுத்தி அவை பார்வையில் பதிந்தன.
இத்தனை நேரம் எப்படி அவள் பார்வையிலிருந்து ஒதுங்கின எனப் புரியவில்லை. ஒன்றிரண்டாக, ஐந்தாக, பத்தாக அவற்றை பார்த்திருக்கிறாள்.
ஆனால் ஆயிரக்கணக்கில் காடெங்கும் மிதந்து வரும் அவைகளின் அணிவகுப்பு உற்சாக உலுப்பலாக இதயத்தை அசைத்தது.
எகிறி பட்டென்று விழிகளில் அறைகின்ற வண்ணங்களாக இல்லாமல் வெண்மை, வெளிர்மஞ்சள், லேசான சாம்பல் என மென்மையாக விழிநுழையும் நிறங்களில் எம்மை சூழ்ந்து நிறைந்திருந்தன.
உயிர்ப்பின் சுவடழிந்திருந்த அப்பகுதியில் ஓராயிரம் உயிர்களின் ஆனந்தநடனம்.
லேசான சிறகின் விரிப்பில் அங்கும் இங்கும் அசையும் அவைகள் பறக்கும் மலர்களாகவே விழிகளை நிறைத்தன.
இத்தனை நேரம் அவளை அழுத்திய துயரின் கனமெல்லாம் மெல்ல மெல்லக் கரைய மிக மிக இலேசாக தன்னை உணர்ந்தாள்.
கொடிய அந்தத் தனிமை உணர்வை துடைத்தெறிய, அவளை அமைதிப்படுத்தி இலக்கினில் ஆழ்ந்திருக்கச் செய்யவே அவை அங்கே நிறைந்தன போலத் தோன்றியது.
சின்ன வயதும் அம்மாவும் கண்களில் வந்து போயின, புதியவள் ஒருத்தி தன் நிலையை நோக்கி நீர் நிறைத்த 'கானு' டன் வருவது தெரிந்தது.
வேர்த்துக் களைத்த அவள் இவளைவிட சின்னவளாகத் தெரிந்தாள். விளையாட்டுத் தனமாக அவைகளைப் பிடிக்கக் கை நீட்டிய அவளை நோக்கி இங்கிருந்து தன்னை மறந்து 'பிடிக்கக் கூடாதம்மா வைதேகி அக்காவின்ர சிறகு முறிஞ்சிடும்' எனக் கத்தினாள்.
அவை அக்காடெங்கும் இருளை விரட்டியபடி பறந்துகொண்டிருந்தன.