எப்படி இழந்தோம்

என்பது தெரியாமலேயே

தொலைந்து போய்விட்டன

அந்த இனிய நாட்கள்.

கணக்கன் தோட்டத்து

உப்புநீரில் குளித்தால்

மேனி கருக்குமென்ற

அம்மாவின் அதட்டலுக்கு அஞ்சி

வியாபாரி தோட்டத்து

நன்னீர் கிணறு அதிர

குதித்தாடிய ஈர நாட்கள்...

ஓடைநீர் ஊற்றில் சிக்கிய

உறுமீனுக்காய்த் துள்ளி

விலாங்கு மீன் வேட்டைக்காரனாய்ப்

பீற்றிக்கொண்ட நாட்கள்...

கவட்டைக் கொம்பொடிய

நுங்கு மட்டை வண்டியுருட்டி

சக நண்பர்களுடன்

தோற்றும் ஜெயித்தும்

விளையாடிய நாட்கள்...

மொட்டுவிட்ட

தட்டாஞ்செடிகளில்

பிஞ்சுவிட்டுக் காய்க்கும்வரை

காத்துக் கிடந்து

நாவூறப் பறித்து

ருசித்த நாட்கள்...

நினைத்தாலே நினைவுகளில்

ஈரம் சுரக்கும்

பிள்ளைப் பிராய நாட்களை

தொலைத்துவிட்டு

*கைகளை விரித்தபடி

ஓடிவரும் குழந்தைகளை

வெறுமை பூசிய நாட்களால்

வாரியணைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம்

இப்போது!

- மு.செல்லா

http://www.kamadenu.in/

ஆபாசமென தமிழ்நாட்டு சஞ்சிகைகள் சில எனது “பாவைக் கூத்து” கவிதையை பிரசுரிக்க முடியாது என்றார்கள். தயவு செய்து இக்கவிதையை வாசித்து உங்கள் கருத்தை எழுதுங்கள்.பத்திரிகையாளர்கள் துணிச்சலுடன் பிரசுரிக்க விரும்பினால் பிரசுரியுங்கள்.

,
பாவைக் கூத்து
- வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன்
*
அம்ம வாழிய தோழி, 
யார் அவன் என்று வினாக்குறியானாய்
அறிந்திலையோடி?
*
வீட்டுக் காவல் மறந்து 
சந்து பொந்து மரங்களில் எல்லாம்
காலைத் தூக்கி நின்றாடி 
பெட்டை நாய்களுக்கு
மூத்திரக் குறுஞ்சேதி எழுதி அலையுமே
அந்த சீமை நாயின் பேர் இல்லத்து
வம்பனடி அவன். 
போயும் போயும் அவனையா கேட்டாய்?
*
பொம்மலாட்டப் பாவையைபோல்
ஒருவர் சொல்லுக்கு ஒருவர் ஆடிய
இனிய நம் நாட்கள் போய்விடும் தோழி.
உன் மழலை அவனை ஆட்டும் நாள் வரை
இனி அவனே உந்தன் பாவைக் கூத்தன்.
*
காலை தோறும் எண்திசை வானிலும்
ஒன்றே போன்ற சிறு வெண் கொக்குகள் 
ஆயிரம் ஆயிரம் பறக்க விடுகிற
கழிக் கரையோர புன்னை மரமினி 
என் துணை ஆகுக.
*
அறம் இல்லாது
ஒரே காதல் சேதியின் ஆயிரம் பிரதி
பலருக்கு அனுப்பும் கைபேசிக் கிளியே
அவனே உனக்குச் சாலவும் பொருத்தம் 
அப்பாலே போ.

ரூபன் சிவராஜா

கருவறை முடி

பிஞ்சுடலின் தசை திறந்து

சிதைத்திருக்கிறது

பாசிசப் பூமி புத்திரரின்

காமவெறி

ஆசிஃபா

நேற்றுவரை அவள்

நாடோடிகளின் செல்ல மகள்

குதூகலித்து

குதிரை மேய்த்துத் திரிந்தவள்

காடு மலை மேடுகளில்

சுதந்திரமாய்

காற்றோடு நடந்தவள்

இன்று அவள் என் மகள்

இனி அவள் உலகக் குழந்தை

எப்படித் துடித்திருப்பாள்

ஐயோ

மிருகங்கள்கூட அவளை

இப்படிக் குதறியிருக்காது

நேற்று நர்பயா

இன்று ஆசிஃபா

விறைத்த குறிகளில்

மதப்பாசிசத்தைக் காவித்திரிகிறது

காவிக்கூட்டம்

காமவெறியும்

பெண்ணுடலைக் கிழிக்கிறது

இனவெறியும்

மதவெறியும்

அதைத்தானே செய்கிறது

பெண்ணுடலைச் சிதைத்துப் புசித்துக்

கோரப்பசி தீர்க்கிறது

பூட்டிய கோயிலில்

நீ உயிர் துடித்த போது உன் குரல்

எவருக்கும் கேட்கவில்லை

பிரிந்த உன் உயிரிலிருந்து

முனகும் குரலொலி

உலகின் திசையெங்கும்

நீதிகோரி அதிர்கிறது

மகளே

உன்போன்ற பிஞ்சுகளையேனும்

காமவெறி காவுகொள்ளாதிருக்க

உன் ஆன்மக்குரல் காவலிருக்கும்

உன் குதிரைகளோடு

நீ உலவித்திரிந்த

காடு மலை மேடுகளில்

http://www.ponguthamil.com/shownewscontent.aspx?sectionid=9&contentid=22de1775-4fa3-4039-b58b-c956821ce737

 

 

 

உயரத் துடிக்கும்

முடவன் நான்.

அடிக்கு ஒருமுறை

வழுக்கியோ திறனின்றியோ

விழுகிறேன்.

எப்படியோ கை ஊன்றி

எழுந்து விடுகிறேன்

யார் தயவும் இல்லாமல்.

மீண்டும் விழுந்தால்

மாண்டுவிடாமல் எழ

மனதில் உறுதிகொண்டு.

ஒவ்வொரு முறையும் உறுதி

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்

குறைகிறது.

தத்தளிக்கும் என்னை

தூக்கிவிட்டு துயர் துடைக்கும்

தாயுள்ளம் எதிர்பார்க்கும்

தற்குறி இல்லை நான்.

விழுந்தவன் எழட்டும் என

வழி விட்டு

விலகிச் செல்லும்

பண்புகூட எவன் கேட்டான்.

வாழைப்பழ தோல் வழுக்கி

விழுந்தால்கூட

சிரிக்க சொல்லித்தானே

வளர்த்தார் இங்கு

எனவே

எள்ளி நகையாடும் குணம்கூட

இருந்து தொலைக்கட்டும்.

கிடைத்தான் ஒரு கழுதை என்று

ஏறி மிதிக்கும் இந்த

வக்கிரம் மட்டும்தான்

வலிக்கிறது!

http://www.kamadenu.in/news/poems/

உன் தோள் சாய ஆசைதான்......

அன்பே...

உன் தோள் சாய  நான்

தூங்காமல் கத்திருக்கிறேன்

தூக்கத்தில் மட்டும்தான்

நீ வருவயா?

நான் விழித்திருக்கும் நேரமெல்லாம்

நீ விழி மூடிக் கிடக்கிறாய்

நான் விழி மூடும் நேரமெல்லாம்

என் விழிகளுக்குள் நடக்கிறாய்

இருவரும் சேர்ந்தே விழிப்பதும்

சேர்ந்தே நடப்பதும் எப்போது?

பரஸ்பரம் பகிர்ந்து கொள்ளவும்

புரிந்து கொள்ளவும்

எம்மால் முடிகிறது

உடலுக்கு மட்டுமல்ல உணர்வுகள்

மனதுக்கும் உண்டு

முடிவே இல்லாத வாழ்வும்

பிரிவே இல்லாத உறவும்

என்றுமே இல்லை

இருந்தும்

ஏகாந்தத்தை ரசிப்பதுவும்

நேசிப்பை ருசிப்பதுவும்

எமக்குப் பழக்கமானவை

பொத்தி வைத்த தருணங்கள்

பூக்களாய் இதழ் விரிக்க

மயிலிறகாய் வருடும்

உன் நினைவுகளால் சிலிர்க்கிறேன்

கரை தொடும் அலையென

என் கனவில் மட்டும்

வாஞ்சையுடன் வருடும்

உன் பிரிவினில் உணர்கிறேன்

வாழ்வின் அர்த்தத்தை.

”எங்கிருந்தோ வந்து
நம் தெருவோர மரக்கிளையில் குந்தி
தேவதையின் கூந்தலெனத் தன் பூவால் அசைத்த 
அந்தக் குருவியைப் போல்
காணாமல் போனதடி காலங்கள்.”
.
எனது பூவால் குருவி கவிதை 1996ல் சரிநிகரில் வெளிவந்தபோது நான்ஓட்டமவடி ஏறாவூர் முஸ்லிம் மக்களின் காணி மற்றும் மந்தைகள் பிரச்சினை தொடர்பாக பேச படுவான் கரைக்குச் சென்றிருந்தேன். உயிரை பணயம் வைத்து யாருமற்ற பகுதியை கடந்து போனேன். 
இந்த ஆபத்தான நெடும் பயணம் ஏறாவூரில் இருந்து ஆரம்பமானது. ஏறாவூரில் இருந்து வந்தார மூலை வரை என்னை தோழன் பசீர் சேகுதாவுத் தனது வானில் பாதுகாப்பாக அழைத்துச் சென்றான். நான் பாதுகாப்பாக போய் வரவேண்டுமென்ற கவலையுடன் விடை தந்தான். 
.
வன்னியில் இருந்து யாழ்வேந்தன் வந்திருந்தார். சில நாட்க்களின் முன்னர் அவர் முஸ்லிம் குழுவினரை சந்திதிருந்தார். ஓயாமல் எஸ்.எல்.எம்.ஹனீபாவின் தமிழ் கொள்ளை அழகு எனப் புகழ்ந்துகொண்டிருந்தார். ஹனீபாவுக்கு ஞாபகம் இருக்கும். அவர் மட்டக்களப்பில் வேறு பெயரைப் பயன்படுத்தினார். அவருடைய அலுவலகத்தில் என்னை சந்தித்த பெண்போராளிகள் சரிநிகரில் வெளிவந்திருந்த “பூவால் குருவி” கவிதை எங்களுக்கு பிடிச்சிருக்கு எங்கள் கதைபோல இருக்கு” என பாராட்டினார்கள்.

சில பெண்போராளிகளதும் சில பெண் ஆர்வலர்களதும் விருப்பத்துக்குரிய இக் கவிதை காலங்களைக் கடந்து நிற்க்கும். மறு வாசிப்புக்காக
.

பூவால் குருவி
வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன்
.

நெஞ்சுக்குள் தொலையாதிருந்து
ஒரு சிற்றாறாய் ஊருகின்ற
என் முதல் காதல் பெட்டை 
ஒரு வழியாய் உன்சேதி அறிந்தேனடி.
பேய்கள் கிழித்தெரிக்கும் எம்முடைய தேசத்தில்
வன்னிக் கிராமத் தெருவொன்றில்
வெள்ளிச் சருகை மினுங்கும் தலையும்
பொன் சருகை கலையா முகமும்
இன்னும் ஓயாமல் முந்தானை திருத்த எழும் கையுமாய்
போனாயாம் உந்தன் பூப்படைந்த பெண்ணோடு
போட்டிச் சிறு நடையில்.
அது என்ன போட்டி.
.
காவலிலே உன் அன்னை தோற்றதறிவாய்.
அவளிடத்தில் உன்பாட்டி தோற்றதையும் நீ அறிவாய்.
என்றாலும் வாழ்வின் சுழற் தடத்தில்
இன்று நீ அன்னை.
.
நீ தோற்க்க வாழ்வு மேலும் ஒரு வெற்றி பெறும்.
ஆனாலும் நீ எனக்கு இன்னும் சிறுக்கிதான்.
இன்னும் விடாயும் அச்சமுமாய் மிரண்டடிக்கும்
குளக்கரையின் மான் குட்டி.
.
நானுமுன் நெஞ்சத்தில் சிற்றாறா.
இன்னும் காலில் விழுந்து கையேந்தி இரக்கின்ற
திருட்டுச் சிறு பயலா.
அஞ்சி அஞ்சி நாங்கள் அன்று
உடற் கடலில் கை நனைத்து கால் நனைத்து
நீந்த முயன்றதெல்லாம் எண்ணில்
மேனி இன்பத் துணுக்குறுதே.
.
எறிகுண்டாய் வானத்தியமன்
கூரை பிரித்துன் பின்வீட்டில் இறங்கிய நாள்
உன் முன்வீட்டுப் பிள்ளை தொலைந்தாளாம்.
பின் ஒருநாள் ஊர் காண
காக்கி உடையோடு வந்து காட்டோரம் பூப்பறித்து
கூந்தலிலே சூடி நடந்தாளாம்.
தெருவெல்லாம்
நீ உனது பூப்படைந்த பெண்ணின் காவலிலே
நிழலாய் திரிகிறியாம்.
இது பெருங்காவல்.
எல்லாம் அறிந்தேன்.
.
எங்கிருந்தோ வந்து
நம் தெருவோர மரக்கிளையில் குந்தி
தேவதையின் கூந்தலெனத் தன் பூவால் அசைத்த 
அந்தக் குருவியைப் போல்
காணாமல் போனதடி காலங்கள்.

கவிப்புயலின் கஸல்கள்
----------------------------

சில நேரங்களில்....
கனவுகள் பலித்தால்....
வலியென்ன என்பதை....
உன் காதலில்  
கற்றுக்கொண்டேன்.....!

நீ.....
நினைவில் வரும்போது.....
தலைவலி தருகிறாய்....
கனவில் வரும் போது....
தலைவிதியாகிறாய்......!

நீ
போன ஜென்மத்தில்....
பட்டாம் பூசியாய்....
இருந்திருக்கிறாய்...........!

@
கவிப்புயல் இனியவன்
கவிப்புயலின் கஸல் 01

சாவிலும் சுதந்திரம் இல்லை

ஈழ மண்ணினதும் மக்களினதும் விடுதலைக்காகக் களத்தில் நின்று புரட்சிக்கனல் கக்கிய அந்த மாபெரும் கவிஞனை சும்மா புதுவையென்றாலே தமிழ்த் தேசியவாதிகள் யாவருமறிவர். 2009 இலிருந்து காணாமற்போனோர் பட்டியலில் சேர்க்கப்பட்டுவிட்ட அக்கவிஞனை முகநூலில் சிலர் இன்று நினைவு கூர்ந்ததால் அவரைப் பற்றி முன்பொருகால் நானெழுதிய இந்தக் கவிதையை இங்கு பதிவிடுகிறேன்.

வெளிநாட்டில எங்கட பெடிபெட்டயள்

எங்கள் கனவு சுதந்திர வாழ்வு
உங்கள் ஆசை அகண்ட வேலி

வேலியை அகட்டும் வேலைக்கான
கூலியாய் எம்மை நினைத்தன் பொருட்டு
கனவின் கைகளில் ஆயுதம் கொடுத்தீர்
ஒன்றை ஒன்பதாய் பிரித்தீர்
இருந்தும்
கனவின் தினவை கண்களில் ஏந்தியோர்
சொந்தக் கால்களில் நடக்கத் தொடங்கினர்,

புராணகாலப் பொழுதில் இருந்தே
உமக்கு நாம் தான்
போரும் புகைச்சலும்

கடல் தாண்டி நீவிர்
கதியால் போட வந்தவேளை
மீண்டுமொருமுறை
எங்கள் பூஞ்சோலை
உங்கள் வானரங்களால் பிய்த்தெறியப்பட்டது
அந்தப் பூக்களை தொடுத்தே நாங்கள் ஏவியோன் கழுத்தில்
மாலையை ஏற்றினோம்
சிதைதலின் வலி எத்தகையதென்பதின் நினைவூட்டல் அது,

அதன் பின் காலம் சுழன்று
நிழலின் பின்னே
நிசமாய் அரசு நிகழ்ந்தது

எத்தனை உயிர்களின்
எத்துணை வலிகளின்
எத்தனை ஆண்டுக் கனவது
திடுமென
கந்தகப் புகையாய் கடற்கரையொன்றில்
கரைந்து போனதன்
காரியம் மிக்க காரணப் பொருளாய்
நீரும் இருந்தீர்,

ஐந்தொகை இன்னும்
சமப்படவில்லை

வெள்ளையன் கட்டிய
உங்களின் தேசம்  
சுள்ளி சுள்ளியாய் உடையும் வேளையில்
எங்கள் குழந்தைகள்
பெரிய மனதுடன்
உங்களை மன்னித்து அருளலாம்

அதுவரை..  

-திரு-

Mohamed Nizous

பற்ற வைக்கின்ற
பைத்தியகாரனுக்கும் தெரியாது.
எரிகின்ற கடையுடன்

எத்தனை மனிதர்களின்
எதிர்காலமும் எதிர்பார்ப்பும்
எரிகின்றது என்பது.

கல்லை எறிகின்ற
காவாலிக்குத் தெரியாது.
கண்ணாடியுடன் சேர்த்து
தன்னாட்டின் பெயரும்
உடைந்து போய்
உலகளவில் நொறுங்குவது.

பள்ளியை உடைக்கும்
மொள்ளமாரிக்குத் தெரியாது.
அள்ளாஹ்வின் வீட்டில்
அத்து மீறி நுழைந்து
அட்டகாசம் செய்தவன்
பட்டழிந்து போன செய்தி.

வீடுடைத்து எரிக்கும்
காடையனுக்குத் தெரியாது.
பிறந்து வளர்ந்து
பறந்து வாழ்ந்த வீடு
உடைந்து போகும் போது
உள்ளே எழும் வலி
உடைக்கின்ற காடையனை
ஒரு நாள் வதைக்கும்.

ஐம்பதாயிரம் தருவதாக
அறிவித்தல் கொடுக்கும்
அரசுக்குப் புரியாது.
தருகின்ற பணம்
கருகிய இடத்தின்
கறுப்பைப் போக்கவும்
காணாது என்று.

பாட்டுக் கேட்க கோல் எடுக்கும்
பாத்திமாக்களுக்குத் தெரியாது.
வெடில் எழும்பும் வேளை
பிடில் வாசிப்பததைப் பார்த்து
ஊடக 'சக்தி'கள்
உள்ளுக்குள் சிரிப்பதை.

கண்டபடி அடிக்கலாம் என
கணக்குப் போடுகின்ற
காடையர்க்குத் தெரியாது.
இந்த இனம்
எழுந்து நின்றால்
சுவர்க்கம் அடையும் வரை
எவர்க்கும் அஞ்சாது என்பது....

http://www.madawalaenews.com

குரங்கணி வனதேவதைகளுக்கு அஞ்சலி

- வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன்

.

மாடு தழுவி மாளாது தினவு என

யானை தழுவ மழைக்காடு சென்றவரே

மழைக்காடுட்டில் இளைய தமிழகத்தை வரவேற்க

ஆர்வக்கோளாற்றால் இறங்கிவந்த சூரியனே

நீர் சிந்த வானூர்தி வாராத தேசத்தில்

கண்ணீரால் தீயணைக்கும் கடல் சூழ்ந்த தமிழ் நாடே

பெருந்தீயில் பட்ட எங்கள் குலதெய்வ நடுகல்லாய்

குரங்கணியை காக்கச் சூழுரைக்கும் இளையவரே

மேலை மலர்தொடர் வாழ்ந்தால் என்களது கண்மணிகள்

காலமெல்லாம் வாழ்வர்

மலராக வண்டாக பறவைகளாய் விலங்குகளாய்

புல்லாய் வனங்களாய் பொய்கைகளில் மீனினமாய்

வனதேவதைகளாய்

பல்லாண்டு பல்லாண்டாய் வாழிய நம் கண்மணிகள்.

முஸ்லிம் நண்பா!
உங்களுக்காக அழுவதற்கு நான் தயார்!
ஆனால் என்னிடம் கண்ணீர் இல்லை!

உன்னைக்காப்பாற்ற என் கைகளை நீட்டியிருப்பேன்!
உன்னைக்காப்பாற்ற ஓடி வந்திருப்பேன்!
முடியவில்லை என்னால்;
காரணம் இதே ஒரு மாதத்தில்த்தான் உடும்பனில்
அவற்றை நீ வெட்டிவிட்டாயே!
நீ மறந்திருப்பாய்.
என்னால் மறக்கமுடியவில்லை.
காரணம் என்னால் நடக்கமுடியவில்லை!

நினைவிருக்கிறதா உனக்கு..
நீ மறந்திருப்பாய்.
நீ கொலைவெறியோடு விரட்டும் போது;
ஒரு கையில் குழந்தையும்
இன்னொரு கையில் நாய்க்குட்டியுமாகத்தான் ஓடினோம் வீரமுனை, திராய்க்கேணியில்.

நாய்க்குட்டிக்கு அழுத நாங்கள்
உனக்காய் அழமாட்டமா?
ஆனால்;
மன்னித்துவிடு சகோதரா...
இப்போது எங்களிடம் கண்ணீர் கைவசமில்லை!

நீ சிங்கள இனதாண்டவத்தில் தான் தத்தழிக்கிறாய்
நாங்கள் கண்ணீரில் தத்தளிக்கிறோம்!

நாளை இந்த இனகுரோம் வற்றி நீ நலம் பெறுவாய்!
உனக்காய் உலகமே வரும்!

குற்றுயிராய் நந்திக்கடலில் மூழ்கியபோது;
எனக்காய் யாரும் வரவும் இல்லை
நீ வராட்டியும் பரவால்லை
பால்சோறு கொடுத்து கொண்டாடிக்க தேவையில்லை!

முஸ்லிம் சகோதரா!
உனக்காக நான் அழுவதற்கு தயார்
ஆனால் என்னிடம் கண்ணீர் கைவசம் இல்லை.

கொத்துக்கொத்தாய்..
பூவும் பிஞ்சுமாய்...
குஞ்சு குருமனாய்...
குடல் கிழிந்து...
சதை கிழிந்து...
வயிறொட்டி...
உயிரற்ற பிண்டங்களையாய்...
உணர்வற்ற பூச்சிகளாய்...

இதே ஒரு மாதத்தில்தான் ....
வானம் அதிர குழறினோம்!!

உண்மையை சொல்லு
உனக்கு கேட்டதா? இல்லையா??
நீயோ சிங்களத்தின் போர்க்குற்றத்திற்கு துணை போனாய்.

எனக்காய் நீ ஒரு கரம் கூட நீட்டவில்லையே!
எனக்காய் ஒரு துளி கண்ணீர் கூட விடவில்லையே!
எனக்காய் ஒரு குரல் கூட கிழக்கு முஸ்லிம்களிடம் கேட்கவேயில்லையே!!!

உனக்கும் எனக்குமா போர் நடந்தது?
இல்லையே!!!

எதற்காக மெளனமாக இருந்தாய்?
ஏன் திரும்பி நடந்தாய்?

போர்
உங்கள் முன்னால்...
எங்களை;
கடித்துக்குதறி...
கைகளை பின்னே கட்டி..
கறுப்புத்துணியால் கண்களை மூடி..
முதுகில் உதைத்து
பிடரியில் அடித்து...
சப்பித்துப்பி...
தின்று...
கைகழுவிப்போனபோது...
அம்பாந்தோட்டையிலும்...
அழுத்கமவிலும்...
காத்தான்குடியிலும்
அக்கரைப்பற்றிலும்
நீங்கள் வெடி கொழுத்தி கொண்டாடிக்கொண்டிருந்தீர்கள்.

பின்னர் ஒரு நாளில்
முட்கம்பி வேலிக்குள்...
நாங்கள் வானம் அதிர..
தொண்டை கிழிய...
குழறிக்கொண்டிருந்தோம்.
நீங்கள் கொழுத்தி கொண்டாடிய "சீனா வெடிகளில்" ...
எங்களின் கூக்குரல்...
உங்களுக்கு கேக்கவேயில்லை!

இன்று
உனக்காக நான் அழுவதற்கு எனக்கு விருப்பம்.
ஆனால் என்னிடம் கண்ணீர் கைவசம் இல்லை!

போன கிழமைதான்..
லண்டனில் தமிழனை கழுத்தறுப்பன் காட்டிய சிங்களவனுக்கு..
நீ வாழ்த்துகின்றாய்.

இன்று அழுதுகொண்டிருக்காய்.

சம்பூரில் தொலைத்த
தன் மகனை ...
தாயொருத்தி தேடிக்கொண்டிருந்தாள்!

நீயோ!
மூதூரின் ன் வீதிகளில்
"பிறை கொடி சிங்க " கொடி கட்டுவதிலும்...

உன்னிச்சையில் பள்ளிவாசல் அடிக்கல் நாட்டுவதிலும் மும்முரமாக இருந்தாய்.

கல்முனைக்குடி வீதிகளில்...
வெடி கொழுத்துவதிலும்;

வெற்றிக்கொண்டாட்டங்களில்
"கிரிபத்" தின்பதிலும்...
ஆரவாரமாய் இருந்தாய்!

நீ மறந்திருப்பாய்.
ஆனால் நான் மறக்கவில்லை.
மறக்கவும் முடியாது!
மறக்கவும் கூடாது!

உனக்காய் நான் அழவும்..
உனக்காய் என் கரம் நீழவும்..
உனக்காய் நான் ஓடிவரவும்...
என்னால் முடியாது.
ஏனெனில்;
என் கால்களை...
என் கைகளை இதே ஒரு மாதத்தில்தான் உடும்பன், வீரமுனை நீ வெட்டி எறிந்தாய்.
நீ மறந்திருப்பாய்..
ஆனால் நான் மறக்கவில்லை!
ஏனெலில் என்னால் நடக்கமுடியவில்லை!

முஸ்லிம் நண்பா!
உனக்காய் நான் அழ விருப்பம்தான்..
என்னிடம் கண்ணீர் இல்லையே!
ஆனால்;
உன் துன்பத்தில் நானும் துணையாக வர
இனியாவது உன் கரங்களை நீட்டு...
காத்திருக்கிறேன்..

இது சுட்டது.... நாதமுனியரிண்ட என்று நினைத்தால் கம்பெனி பொறுப்பு நில்லாது.

கலோ புத்தா..

கவ் ஆர் யூ

கலோ அல்கா

கவ் ஆர் யூ..

புட்டும் தேங்காய்வும்

புழுத்து மணக்குது

புத்தனும் அல்காவும்

குத்துப்படுவமே...

பார்வைக்குத் தான்

இது வெளிக் குத்து

உள்ள இருக்கு நல்ல

உள் குத்து..!!

முள்ளிவாய்க்கால்

இரத்த சகதியில்

பால்சோறு பொங்கினம்..

ஐநா சபையேறி

புத்தனின் கோரப் பற்களை

கழுவியும் விட்டம்..

பாகிஸ்தான் வரை பறந்து

மல்டி பரலும்

டபக்கென்று அனுப்பச் சொன்னம்..

நாடு முழுதும்

காட்டிக் கொடுப்பில்

காலமும் கழித்தம்..

கூட்டு அழிப்பில்

கூலிப் படைகளை

தந்தும் வந்தம்..

ஊர்காவல்..ஜிகாத் என்று

கூடவும்

அலைஞ்சம்..

நமக்குள் தான் 

எத்தனை நெருக்கம்...

அதுக்குள் வருமே

நெருக்கடி.

இதெல்லம்

தமிழர் தலைக்கு

நம்ம இருவர்

சேர்ந்து ஓங்கும்...

சம்மட்டியடி.

ஓகே.. புத்தா..

நிலமை விளங்குதே

கண்டி நிலகமகளுக்கு சொல்லி வையும்..

ரேக் கெயர்.

யு ரூ அல்கா.

உருப்பெற்று உருப்பெற்று
வார்த்தைகள்
வரிசைகட்டி நிற்கின்றன
பேறுகாலநிலை; பேரவஸ்தை!
ஞாபகங்களின்
தொடர்பறுந்து விடாமல்,
கண்ணாடிக் குவளையை
கை பற்றுதல்போல்
தாள்களில் பிரசவிக்கும்
கணம்வரை
கவனம் வேண்டியிருக்கிறது!

கைதவறி வைத்துவிட்ட
கைத்தொலைபேசி,
மருமகள் மீதான
அம்மாவின் வசைபாடல்,
மூன்றுநாள் காய்ச்சலோடு
மூத்தவளின் முனகல்,
அடுக்களைக்கும் அறைகளுக்குமாய்
அந்தரித்து திரியும் மனையாள்….
கவனத்தை சிதைத்த
காலைநேர களேபரங்களோடு
கருக்கொண்ட கவிவரிகளும்
கட்டறுந்து விடுகின்றன.

அடிக்கடி சிணுங்கும்
அலுவலக தொலைபேசிகள்,
கணினிக்குள் தொலைந்துபோன
கணக்கியல் பதிவுகள்,
முகாமையாளரின்
மேலாண்மை சிடுசிடுப்புக்கள்
கூட்டங்கள்
கொதிநிலை
விதண்டாவாதம்
குரோதம்…..
மறுபடி புனரமைத்த மணல்வீட்டை
அலைவந்து அள்ளிச் சென்றதாய்
காணாது போயின
கவிவரிகள்!

பின்னிரவு,
வினையாற்றல் தளராத
விக்கிரமாதித்தனாய்
அறுந்து கலைந்துவிட்ட சொற்களை
அழகழகாய் கோர்க்கும் முயற்சியில்….
திறந்த கதவிடுக்கில்
ஈரத் தலையுலர்த்தி
தேவதையாய் தெரிகின்றாள் அவள்
போர்வைக்குள் பரவிய வெம்மை
காது மடல்மேவிக் கடக்கிறது
கைவிடப்பட்டது கவிமுயற்சி!
மறுபடியும்
நழுவிய சொற்கள்
கட்டிலெங்கும் சிதறின.

யாரடா சொன்னான்…?
கவி யாப்பது
அப்படியொன்றும் 
கடினமல்ல என்று!

02.03.18
- சோதியா

தேர்த் திருவிழா
-----------------

நினைத்து பார்க்கிறேன்....
கோயில் திருவிழாவை....
பத்து நாள் திருவிழாவில்....
படாத பாடு பட்டத்தை ...!

முதல் நாள் திருவிழாவிற்கு....
குளித்து திருநீறணிந்து....
பக்திப்பழமாய் சென்றேன்...
பார்ப்பவர்கள்.....
கண் படுமளவிற்கு....!

இரண்டாம் நாள் திருவிழாவில்...
நண்பர்களுடன் கோயில் வீதி.....
முழுவதும் ஓடித்திரிவதே வேலை.....
பார்ப்பவர்கள் எல்லோரும்.....
திட்டும் வரை ....!

மூன்றாம் நாள் திருவிழாவில்....
நண்பர்கள்மத்தியில் ....
மூண்டது சண்டை .....
கூட்டத்துக்குள்.....
மறைந்து விளையாட்டு ....!

நாளாம் நாள் திருவிழாவில்....
நாலாதிசையும் காரணமில்லாது....
அலைந்து திரிவேன் ...!

ஐந்தாம் நாள் திருவிழாவில்....
சேர்த்துவைத்த காசை....
செலவளித்து விட்டு....
வெறும் கையோடு இருப்பேன் ...!

ஆறாம் நாள் திருவிழாவை....
ஆறுதலான நாளாக கருதி.....
வீட்டிலேயே இருந்து விடுவேன் ...!

காத்திருப்பேன்....
தேர் திருவிழாவை -அப்பாவின்....
ஆசீர் வாதத்துடன் செல்வதற்கு....
அப்பாவும் படியளர்ப்பார்....
அம்மாவும் படியளப்பா ....!

தேர் திருவிழா இறைவனின்....
அழித்தல் தொழிற்பாடாம்....
அழித்துவிடுவோம்....
முன்னர் ஏற்பட்ட....
நண்பர் பகையையும்....
கொண்டு சென்ற காசையும் ...!

காலம் தான் மாறினாலும்....
நினைவுகள் -காலம் காலமாய்...
திருவிழா வரும் போது....
வந்து கொண்டே இருக்கிறது....
தேரடியில் இருந்து நினைவுகளுடன்....
தன்னந்தனியாக வருகிறேன்....!

@
கவிப்புயல் இனியவன்