பனையின் கவலை!

**********************

என் மண்ணைப் பற்றி

பிடித்ததனால்

மரமாக நிற்கின்றேன்

பிள்ளைகளை

மாடுழக்கி தோலுரித்து

பற்களால்- உதிரக்கழி

உறிஞ்சி தூக்கியெறிய

வந்தவனோ

பனம் பாத்தியென்று

மண்தோண்டி

மூடிச்சென்றான்.

நாளை வடலியாக

வளருமென்ற

நம்பிக்கையில்தான்

நான் வாழுகின்றேன்.

-பசுவூர்க்கோபி.

கவலை தருகிறது!

**********************

பெளவுத்தத்தை வணங்கும்-அன்பு

பெரும்பான்மை மக்களே!

புத்தர் போதித்ததெல்லாம்

அறமும்,அகிம்சையும் தானே.

அடாவடித்தனமும்,அரசியலுமா?

புத்தரின் புனிதம் கெடுமளவில்-சில

காவியுடையணிந்தவர்களை

எப்படி அனுமதிக்கீறீர்கள்.

ஒற்றுமையான நாட்டில் தான்

ஒவ்வொரு மனித இனமும்

வாழநினைப்பது தப்பா?

இலங்கையென்ற அழகிய நாடை

கெடுப்பதற்கென்றே- சில

அரசியல் வாதிகளும்,

அரசடி வாதிகளும்

தங்களின் சுகபோக வாழ்வுக்காகவே

இனங்களை பிரித்து

பிணங்களை தின்ன நினைப்பது

உங்களுக்கு புரியவில்லையா?

மதங்களெல்லாம் மனிதத்துள்ளடங்கும்.

புத்தபெருமானே இன்று பார்த்தால்

இரத்தக் கண்ணீர் வடிப்பார்.

எந்த அரசாங்கம் வந்தாலும்

இவர்களுக்கு அடங்குவதென்றால்

ஜனாதிபதி,பிரதமர் என்ற

அரசியலமைப்புத்தான் ஏனோ?

அறிவார்ந்த சிங்கள மக்களே!

சிந்தியுங்கள்.

அன்புடன் -பசுவூர்க்கோபி.

18.11.2025

🌾 “நவம்பர் 27 — நினைவுத் தீபங்கள்” / 🌾 “November 27 — Lamps of Memory” / In English & Tamil



அமைதியான வடக்கின் கரைகளிலும்
காற்றுவீசும் கிழக்கின் சமவெளிகளிலும்
ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஒரு தேதி வருகிறது
அது புனிதமானது, நிலையானது
அது மையால் எழுதப்படாத நாள்
அது நவம்பர் இருபத்தியேழு!



மறைந்து போக மறுத்த மக்களின் இரத்தம்
கண்ணீராலும் சுவாசத்தாலும் எழுதப்பட்ட நாள்!
பல்கலைக்கழகங்களைக் கனவு கண்ட மகன்கள்
வகுப்பறைகளில் கவிதைகளைப் பேசும் மகள்கள்
கதிரவனுடன் உதித்த விவசாயிகள்
தாலாட்டுப் பாடல்கள் பாடும் தாய்மார்கள்
பனைமர நிழலின் வயல்களில் சாய்ந்த தந்தைகள்
வாழ, பேச, வாக்களிக்க,
சமமான மனிதர்களாக மதிக்கப்பட
சாதாரண உரிமைகளைக் கேட்கும்
சாதாரண மனிதர்களே இவர்கள்!

அவர்களின் அமைதியான நம்பிக்கைகளை
அரசின் இரும்புக்கரம் உடைத்தது
அவர்களின் அடையாளத்தை அச்சுறுத்தியது
அவர்களின் குரலை பயங்கரவாதியாக்கியது
அவர்களின் இருப்பை நசுக்கியது!

நீண்ட போர் அரசு திணித்தது
முப்பது வருடங்கள் இடம்பெயர்வு
எறிகணை வீச்சு, வீடுகள் எரிந்தன
குடும்பங்கள், நிலங்கள் உடைந்தன
கல்லறைகள் முளைத்தன ஆயிரம்ஆயிரம்
மண்ணின் கீழ் அமைதியாக மறைந்தன!

வீழ்ந்த ஒவ்வொரு போராளிக்கும்
பருவம் அடையாத பிஞ்சுக் குழந்தைக்கும்
கற்பு பறிகொடுத்து மரணித்த பெண்ணுக்கும்
இரவில் கடத்தப்பட்ட ஒவ்வொரு அப்பாவிக்கும்
இப்போது ஒரு விளக்கு மட்டுமே எரிகிறது!

யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து மட்டக்களப்பு வரை
டொராண்டோவிலிருந்து லண்டன் வரை
பாரிஸிலிருந்து சிட்னி வரை
இதயத்தில் நிறுத்தி விளக்கு ஏற்றி
தமிழர் வணங்கும் நாளிது!

போருக்காக அல்ல
பழிவாங்குவதற்காக அல்ல
கண்ணியத்திற்காக நீதிக்காக
உலகம் பார்க்க மறுத்தவர்களுக்காக
துக்கப்படுவதற்கான உரிமை இது!

விளக்குகள் ஒளிர்கின்றன, உண்மைகள் புலப்படுது
தேசத்தின் ஒற்றுமை குலைக்க முடியாது
இறந்தவர்களை வணங்க தடுக்க முடியாது
சமத்துவம் மறுக்கப்பட்டு ஒடுக்கப் பட்டாலும்
அணைக்கப்படாத சுடராக ஓங்கி எரியும்!

நவம்பர் 27 அரசியலல்ல, அன்பைப் பற்றியது
தாய்நாட்டிற்காக, மொழிக்காக,
தொலைந்து போன குழந்தைகளுக்காக,
அழிக்கப்பட்ட உண்மை வரலாற்றுக்காக
ஒரு மக்களின் தாய்நாட்டின் அன்பு!

ஒவ்வொரு விளக்கும் சிமிட்டும் போதும்
உலகம் அழைக்கப்படுகிறது
அப்பாவிகள் வணங்கப் படுகிறார்கள்
பெயர்கள் பூச்சிக்கப் படுகின்றன!

ஏனென்றால் .....

நினைவாற்றல் - ஒரு எதிர்ப்பின் செயல்
ஒளி - நீதியின் ஒரு வடிவம்
நினைப்பது - அழிக்கப்படுவதை மறுப்பது!

சவக்குழிகள் மறைந்திருக்கும் இடத்திலும்,
குரல்கள் மௌனமாக்கப்பட்ட இடத்திலும்,
உயிர்கள் திருடப்பட்ட இடத்திலும்
ஒவ்வொரு தமிழ் வீட்டிலும்
பொன்னான, உறுதியான, நித்தியமான
விளக்குகள் இன்று எரிகின்றன!

தீபஒளியில் வாக்குறுதி வாழ்கிறது
ஒரு நாள் உண்மை எழும்
சிதறப்பட்ட ஒடுக்கப்பட்ட தமிழ் மக்கள்
அதே சூரியனின் கீழ் சமமாக நிற்பார்கள்!

அதுவரை,

ஒவ்வொரு நவம்பர் 27 ஆம் தேதியும்
அதற்குப் பிறகு ஒவ்வொரு நாளும் -
நாங்கள் நினைவில் கொள்கிறோம்
நாங்கள் தீபம் ஏற்றுகிறோம்
நாங்கள் பேசுகிறோம்
நாங்கள் மதிக்கிறோம்!

கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,
அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்

🌾 “November 27 — Lamps of Memory

On the quiet shores of the North,
and the wind-swept plains of the East,
a date returns each year—
solemn, unbroken, undefeated!

November 27.

A day written not in ink,
but in blood, tears, and the breath
of a people who refused to disappear!

They were sons who dreamed of universities,
daughters who whispered poems in classrooms,
farmers who rose with the sun,
mothers who hum lullabies to sleeping children,
fathers who bent over fields of palmyra shadow—
ordinary lives
asking for ordinary rights:
to live, to speak, to vote, to be treated as equal human beings!

But their peaceful hopes
met the iron fist of a state
that saw their identity as a threat,
their voice as a rebellion,
their existence as something to erase!

And so the long war came—
thirty harrowing years
of displacement, shelling, burning homes,
broken families, broken lands,
and a thousand unmarked graves
hidden beneath the soil of silence!

For every fallen fighter,
for every child who never reached adulthood,
for every woman whose final cry vanished in the smoke,
for every innocent man taken in the night—
a lamp now glows!

And the Tamil people, wherever they are—
from Jaffna to Batticaloa,
from Toronto to London,
from Paris to Sydney—
pause, remember, and pray!

Not for war.
Not for revenge.
But for dignity.
For justice.
For the right to grieve openly
for those the world refused to see!

The lamps illuminate more than memory.
They expose the truth:
that a nation cannot kill its way to unity,
that a people cannot be forced
to forget their dead,
that equality denied
returns again and again
as the unextinguished flame!

November 27 is not about politics—
it is about love.
The love of a people
for their homeland,
their language,
their lost children,
their erased history!

And as each lamp flickers,
the world is invited—
at last—
to understand why Tamils bow their heads
and whisper the names
of the unreturned!

For memory is an act of resistance.
Light is a form of justice.
And to remember
is to refuse erasure!

So the lamps burn on—
golden, steadfast, eternal—
in every Tamil home across the globe.
They stand where graves were hidden,
where voices were silenced,
where lives were stolen!

And in their glow lives a promise:
that one day, the world will hear,
the truth will rise,
and the Tamil people—
scattered, scarred, but unbroken—
will stand equal under the same sun
that once witnessed their suffering!

Until then,
we remember.
We light.
We speak.
We honour.
Every November 27,
and every day after!

Kandiah Thillaivinayagalingan,
Athiady, Jaffna.

துளி/DROP: 1904 [🌾 “நவம்பர் 27 — நினைவுத் தீபங்கள்” / 🌾 “November 27 — Lamps of Memory”
https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32427541396894421/?

“சிவப்புத் தீப நாளில்” / “On This Day of Red Flame” (நவம்பர் 27, 2025)

“சிவப்புத் தீப நாளில்”

(நவம்பர் 27, 2025)

சிவப்புத் தீப நாளில்

கல்லில் செதுக்காத பெயர்களையும்

காற்று கிசுகிசுத்து செல்கிறது!

சிதறிய தேசத்தின் நினைவுகளை

நடுங்கும் எம் இதயங்களில்

மீட்டுப் பார்க்கும் நாளிது!

தோட்டாக்களுக்கு இடையில் புத்தகங்கள் ஏந்தி

விடியலுக்குப் பதிலாக சாம்பல் ஆகிய

குழந்தைகளை நாம் நினைவில் கொள்கிறோம்!

கண்ணீரால் உலகையே இணைத்த தாய்மார்களின்

தாலாட்டுப் பாடல்கள் புலம்பல்களாக மாறின

வரலாற்றை நாம் நினைவில் கொள்கிறோம்!

அநீதியின் புயல்களுக்கு எதிராக எழுந்து

பனைமரம் போன்று உறுதியாக நின்ற

தந்தையரை நாம் நினைவில் கொள்கிறோம்!

வகுப்பறைகள் வயல்களில் எதிர்காலக் கனவுகண்டு

சோதனைச்சாவடிகள் துப்பாக்கிச்சூடுகளில் காணாமல் போன

இளைஞர்களை நாம் நினைவில் கொள்கிறோம்!

முப்பது ஆண்டுகள் இரத்தம் சிந்தியது

ஒவ்வொரு துளியும் கதையைச் சொல்லுது!

நம்பிக்கை மறுக்கப்பட்டது

குரல்கள் நசுக்கப்பட்டது

வீடுகள் சாம்பலானது

சுதந்திரம் கனவானது

சுவாசிக்கவும் தடையானது

ஆனாலும் உண்மை நிலைத்தது

தமிழ் உணர்வு உயர்ந்தது!

யாழ்ப்பாணத்தின் பண்டைய மணலிலும்

முல்லைத்தீவின் துயரக் கரையிலும்

மட்டக்களப்பின் தடாகங்களிலிலும்

திருகோணமலையின் புனிதபூமியிலும்

மன்னாரின் பண்டைய கடலிலும்

கனடா, லண்டன், பாரிஸ்,

ஒஸ்லோ, சூரிச், சிட்னியிலும்

தமிழ் இதயங்கள் துடிக்கின்றன

சிவப்புத் தீபம் எழுகிறது!

நீதிக்கான தீபம்

நினைவிற்கான தீபம்

பெயர் தெரியாதவர்களுக்கும் தீபம்

கேள்விப்படாதவர்களுக்கும் ஒரு தீபம்!

போருக்கான அழைப்பல்ல இது

உண்மைக்கான அழைப்பு இது

வெறுப்பின் பாடல் அல்ல இது

மனிதகுலத்தின் பாடல் இது!

சிறிய கல்லறை கூட

உலக அன்பின் தீபமே

மீறப்பட்ட வாக்குறுதிகளின் தீபமே!

வீரர்களாக மட்டும் அல்ல

புள்ளி விவரங்களாக அல்ல

மறக்கப்பட்ட நிழல்களாக அல்ல

தமிழ் மகன்கள் மகள்களாக

சமத்துவத்தின் கனவு காண்பவர்களாக

கண்ணியத்தை என்றும் தேடுபவர்களாக

பூர்வீக இடத்திற்காக துடிப்பவர்களாக

நாம் அவர்களை நினைவில் கொள்கிறோம்!

அவர்களின் கதைகள் நட்சத்திரங்களாக

தலைமுறைகளை முன்னோக்கி வழிநடத்த

தியாகம் எல்லாம் விதையாகமாற

நீதி அங்கே ஒருநாள் மலரட்டும்!

இன்றைய நமது நினைவுகள்

காயமடைந்த கடந்த காலத்திற்கும்

சுவாசிக்கக் கூடிய எதிர்காலத்திற்கும்

பாலமாக இனிமேல் அமையட்டும்!

வீழ்ந்தவர்களுக்காக

மறக்கப்பட்டவர்களுக்காக

எதிர்காலத்திற்காக

மண்ணிலிருந்து

கடலிலிருந்து

வானத்திலிருந்து

நம்மிடமிருந்து அழிக்கமுடியாத

தியாக பெயருக்காக

சிவப்புத் தீப நாளில்

ஒரு சுடர் எழுகிறது!

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

“On This Day of Red Flame”

(27 November, 2025)

On this day of red flame,

When the wind carries whispers of names

Carved not on stone,

But on the trembling hearts

Of a scattered nation—

We remember.

We remember the children

Who carried books instead of bullets,

But were met with smoke instead of dawn.

We remember the mothers

Who held the world together with their tears,

Whose lullabies became laments

For sons who never came home.

We remember the fathers

Who stood like palmyra trees

Against storms of injustice,

Their shadows long, their courage longer.

We remember the youth, bright as early fire,

Who dreamt of classrooms and fields and futures,

But found only checkpoints, boundaries, and gunfire.

For thirty years, the island bled,

And every drop carried a story—

Of hope denied,

Of voices silenced,

Of homes turned to ash,

Of freedom dreamt but never allowed to breathe.

But still, the Tamil spirit rose.

From Jaffna’s ancient sands

To the shores of Mullaitivu’s sorrow,

From the lagoons of Batticaloa

To the seas of Mannar,

To Canada, London, Paris, Oslo, Zurich, Sydney—

Wherever Tamil hearts beat,

A flame rises on this day.

A flame for justice.

A flame for memory.

A flame for those unnamed and unheard.

This is not a call to war,

But a call to truth.

This is not a song of hatred,

But a song of humanity.

For even the smallest grave

Holds a universe of love

And a history of broken promises.

We remember them—

Not as soldiers alone,

Not as statistics,

Not as shadows of a forgotten war—

But as Tamil sons and daughters,

Dreamers of equality,

Seekers of dignity,

Hearts that beat for their rightful place

In the land that bore them.

May their stories become stars

Guiding generations forward.

May their sacrifice become seed

From which justice one day blossoms.

And may our remembrance today

Be the bridge

Between a wounded past

And a future where all can breathe freely.

Today, we light the flame—

For the fallen.

For the forgotten.

For the future.

For the Tamil name that cannot be erased

From the soil,

From the sea,

From the sky,

From us.

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

“சிவப்புத் தீப நாளில்” / “On This Day of Red Flame” (நவம்பர் 27, 2025 / 27 November, 2025)

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32389047344077160/?

'சிங்காரச்சுவரில் காதலை நாம் எழுதுவோம்!'

சிங்கப் பாறையின் நிழலில் நிற்கிறேன்

சித்த மெல்லாம் எனக்கு உன்பெயரே!

கண்ணாடிச் சுவர்களைத் தொடும் போது

கண்ணே உன்ஞாபகம் என்னை வாட்டுதே!

குன்றில் வரைந்த தங்கநிற மங்கையே

குட்டி அரவணைப்பு தாராயோ நிழலில்!

தீட்டிய சிற்பத்தில் உன்னைக் கண்டேன்

தீராத மோகத்தில் அவளைத் தொட்டேன்!

சிகிரியாவின் தென்றல் காதலைச் சுமக்கிறது

சிறகடித்து வந்து இதயத்தை அணைக்கிறது!

சிங்கப்பாறை பற்றி தொல்லியலாளர் எழுதட்டும்

சிங்காரச்சுவரில் காதலை நாம் எழுதுவோம்!

["[1] சிங்கப் பாறை" - சிகிரியா குன்று

[2] சிகிரியா சுவரோவியங்கள் — மஞ்சள், செம்மஞ்சள் நிறங்களில் தீட்டப்பட்ட வானுலகப் பெண்கள் / தங்கநிற மங்கை

[3] ‘மிரர் வால் / mirror wall’ - கண்ணாடி சுவர் அல்லது சிங்காரச் சுவர்.

அதில் காணப்படும் கல்வெட்டுகள் தோராயமாக

கி.பி 8 முதல் 10 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலானவை ஆகும்.

[4] உதாரணத்துக்கு ஒன்று:

“தங்க நிற மங்கையரை கண்டவன்,

தன் இதயத்தில் ஒளிர்கிறான் —

வானில் சூரியன் ஒளிர்வது போல்.”]

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

துளி/DROP: 1899 ['சிங்காரச்சுவரில் காதலை நாம் எழுதுவோம்!']

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32373298478985380/?

'கருணை பொழியும் கதிர்காம முருகா'

கருணை பொழியும் கதிர்காம முருகா

கவலை நீக்கிடும் வள்ளி மணவாளா!

கற்பூர ஒளியில் அவளைக் காண்கிறேன்

கண்கள் இரண்டும் அழகில் மயங்குது!

சக்கரைப் பந்தலில் இதயத்தைப் பறித்தாள்

சண்முகா நீயும் வள்ளியைப் பறித்தாய்!

சக்கரத் தோடு கழுத்திலே ஆடிட

சங்கமம் ஆகிறாள் இதயத்தில் இன்று!

கண்களில் ஒரு காதல் தேடல்

கரை புரண்டு ஓடுது மனதில்!

கதிரவன் ஒளியில் அவள் மட்டுமே

கந்தன் கடம்பனாய் என்னை அழைக்கிறாள்!

உன்னைக் காண தனிமை ஏங்குதே

ஏதேதோ மாற்றம் என்னுள் வருகுதே!

வள்ளி நீயோ முருகன் நானோ

வந்தாய் சுகமாய் என்னை ஆளாவோ!

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

'கருணை பொழியும் கதிர்காம முருகா']

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32280545221594040/?

எலி பிடிக்கிறேன் சிஞ்ஞோரே
----------------------------------------------

என்ன சத்தம் அது

எலியாக இருக்குமோ

இரவிரவாக விறாண்டியதே என்று

பல வருடங்களின் பின்

பரணுக்குள் ஏறினேன்

எலி என்றில்லை

ஏழு எட்டு டைனோசர்கள் 

அங்கே நின்றாலும்

கண்டே பிடிக்க முடியாத

ஒரு காடு அது என்று

அங்கே நான் விக்கித்து நிற்க

'என்ன, மேலே எதுவும் தெரியுதோ............' என்றார்

காடு வளர்த்து

எலி பிடிக்க என்னை மேலே ஏற்றிய

என்னுடைய கங்காணி

முப்பது வருடங்களுக்கு முந்தி இருந்த

வாழ்க்கையின் அடையாளம் கூட

அங்கே தெரிந்தது

பழைய சாமான்களாகவும் சட்டி பெட்டிகளாகவும்

இந்தப் பூகம்ப தேசத்தில்

தலைக்கு மேல கத்தி

பரண் தான் போல

மொத்தத்தையும் அள்ளி விற்றாலும்

சில பணம் கூட தேறாது

அள்ளுகிற கூலி நூறு

அது அவ்வளவும் நட்டம்

ஒரு மூலையில் கிடந்த முதலாவது சூட்கேசை

இன்னும் இது இருக்குதே என்று

நினைவில் உருகி

மெல்லிதாக தொட

இரண்டு சாம்பல் எலிகள் பாய்ந்து பறந்தன

சூட்கேசின் அடுத்த பக்கத்தில்

அவை போட்டு வைத்திருந்த ஓட்டையால்

'என்னப்பா, அங்கே சத்தம்............

ஏதோ ஓடுதோ.................'

'காலில் தடக்கி

ஏதோ சாமான் உருளுது..................'

புலியையே முறத்தால் 

அடித்துக் கலைத்தவர்கள் அவர்கள்

நான் எலியையே ஓடவிட்டவன் ஆகக் கூடாது 

சிஞ்ஞோரே.

“நீயே எம் வேர்,” மக்கள் ஒன்றாய் முழங்கினர்!

யாழ் நூலகம் அரசகாவலர்களால் எரிந்தது

புத்தர் பெருமானும் சேர்ந்து எரிந்தார்!

நூலகத்தின் முன்றலில் அவரின் சாம்பல்

தொண்ணூறாயிரம் நூல்களின் சாம்பலுடன் கலந்து!

அறிவார்ந்த அற்புதங்கள் உறைந்த இடம்

ஆயிரமாயிரம் நூல்கள் வாழ்ந்த இடம்!

இதயமற்ற அரசு நடத்திய கொடூரத்தில்

ஈரமிழந்து வெம்மையில் வாடி வதங்கியது!

அந்த நொடியில் நூலகத்தின் சுவர்கள்

சாம்பலின் நினைவைக் கூறின!

சாம்பலின் நடுவே விதை முளைத்தது

தமிழர்களின் உள்ளத்தில் மீண்டும் மலர்ந்தாள்!

மூடிய புத்தகங்கள் பிரார்த்தனையாய் திறந்தன

மறைந்த எழுத்துக்கள் ஆசீர்வாதமாக மாறின!

நூலகத்தின் அமைதி தெய்வீகத் தாலாட்டானது

“நீயே எம் வேர்,” மக்கள் ஒன்றாய் முழங்கினர்!

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

“நீயே எம் வேர்,” மக்கள் ஒன்றாய் முழங்கினர்!

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32226482883666941/?

'அழிவற்ற அன்பின் ஆனந்தம் ஆகாதோ?'

பெண் நிலவு உன்னைப் பார்த்து

வெண் நிலவும் பொறாமை கொள்ளுதோ

கண்ணழகி உன்னைப் பார்த்த நானும்

வண்ண ஒளி கந்தனை மறந்தேனோ?

அலைகடலென திரண்ட அடியார் கூட்டத்தில்

அலைமோதுதே என்மனம் உன் விழிகளில்

அறியாத உணர்வுகளின் வரிகள் எல்லாம்

அழகாக உன்னுதட்டினில் புதைத்து எனோ?

வாழ்க்கை ஓடத்தில் நீயும் நானும்

வாடாத மலராய் இருக்க மாட்டோமா

வாலிபம் தந்த காதல் மோகம்

வாசனை வீசி எம்மை அணைக்காதா?

மொழியும் உணர்வும் பின்னிய பந்தம்

விழியில் பேசிய அன்புச் சொந்தம்

வழியொன்றில் மலர்ந்த காதல் சந்தம்

அழிவற்ற அன்பின் ஆனந்தம் ஆகாதோ?

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

'அழிவற்ற அன்பின் ஆனந்தம் ஆகாதோ?'

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32106754852306412/?

'மனசுக்குள் மத்தாப்பூ'

அதிகாலை தென்றலிலே மனசுக்குள் மத்தாப்பூ

அழகுப் பதுமை இதயத்துக்குள்ளே புகுந்ததே!

அணங்குப் பார்வை தீண்டிய நொடியிலே

அன்பு மலர்ந்து காதல் பூத்ததே!

உன்னை நினைத்தால் இருதயம் துள்ளுதே

தீப்பொறி போலே எண்ணங்கள் ஒளிருதே!

மௌனமாய் வெடிக்கும் காதல் இதுவோ!

குறும்புப் புன்னகையால் என்னை மயக்கியவளே

குறையில்லா அழகை வீசும் வனிதையே

குதூகலம் பொழியும் வண்ண மையிலே

குதர்க்கம் வேண்டாம் அருகில் வாராயோ?

கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்

'மனசுக்குள் மத்தாப்பூ'

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32072218642426700/?

போதையை ஒழிக்க போர்க்கொடி தூக்குவோம்!

******************************************************************

எழுபது வருடமாய் ஆட்சியில் இருந்தவர்

என்னத்தை எமக்கு  கி̀̀̀̀ளித்தார்க̀̀̀̀̀̀̀̀̀ள்.

இலங்கையை விற்றுமே இனங்களை அழித்துமே

இன்னல்கள் தந்துமே கெடுத்தார்கள்.

உலகத்தின் குழந்தையாய் உன்னத அழகியாய்

இயற்கையே படைத்தாள் எம்நாட்டை

ஊளலும்,இலஞ்சமும் போதையும்,சண்டையும்

ஊரெல்லாம் அலைந்ததே எம் வாழ்க்கை.

ஐவகை நிலமும் ஆறுகள் குளமும்

அழகிய கடலும் அவள் தந்தாள்.

பொய்யையும் போரையும் உலகுக்கு காட்டி

பொல்லாத செயல்செய்து அவன் உயர்ந்தான்.

அரசியல் வாதியோ நானில்லை - ஆனால்

அனுர ஆட்சியை தினமறிவோம்.

இளையோரை கொல்லும் பாதாளப் போதையை

எல்லோரும் சேர்ந்துமே ஒழித்திடுவோம்.

ஏற்றங்கள் தாழ்வுகள் கட்சிகள் பேதங்கள்

எல்லாம் மறந்து அணிதிரள்வோம் -தோழரின்

இத்திட்டம் மேம்பட இளையோரை காத்திட

இனங்கள் அனைத்துமே கை கோர்ப்போம்.

வணக்கம்.

அன்புடன் -பசுவூர்க்கோபி.

'ஏதோ ஒன்று நடக்கிறது' / 'Something happens'

ஒவ்வொரு நாளும் ஏதோ ஒன்று நடக்கிறது,

ஆனால் உண்மையில் எதுவும் அர்த்தமுள்ளதாக இல்லை...

மழை பெய்தாலும், என் இதயம் வறண்டு கிடக்கிறது,

சூரியன் உதித்தாலும், என் நிழல் மட்டுமே வளர்கிறது.

இலங்கையின் வாசனை மறைந்துவிட்டதா?

அல்லது நான் என்னையே இழந்துவிட்டேனா?

Every day, something happens,

Yet nothing truly makes sense…

Though it rains, my heart stays dry,

Though the sun rises, my shadow only grows.

Has the scent of Sri Lanka faded away?

Or have I simply lost myself?

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

[Kandiah Thillaivinayagalingam,

Athiady, Jaffna]

'ஏதோ ஒன்று நடக்கிறது' / 'Something happens'

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/32002873182694580/?

இனிய தீபாவளி

------------------------

ஒரு ஆட்டை எப்படிக் கொல்வதென்று நாங்கள் கதைத்தோம்

அதன் மூக்கையும் வாயையும் இறுக்கி மூடி பிடித்தல் ஒரு வழி

தலைகீழாகக் கட்டி தொங்கவிட்டு கழுத்தில் கீறுதல் இன்னொரு வழி

தலையில் ஒரேயடியாக போடுதலும் ஒரு வழியே

இப்படி சில வழிகள் இருக்கின்றன என்றனர் 

எப்படிக் கொன்றாலும் எட்டியும் பார்க்க மாட்டோம் என்றனர் பலரும் நானும்

ஒழித்திருந்து மிளகாயும் வெங்காயமும் அரிந்தோம்

ஒரு ஊர்ச் சந்தையில் இந்த வாரம் விற்ற ஆடுகளின் தொகை ஆறு கோடி ரூபா

ஒரே மழை என்று அங்கே வியாபாரம் மந்தம் என்றார்கள்

இப்படி இன்னும் நூறு சந்தைகளாவது இருக்கும்

ஐப்பசி மாதம் கிருஷ்ணபட்சம் சதுர்த்தசி திதியில்  இறந்த உயிர்கள் 

எப்படி இறந்தாலும் நேரே வைகுண்டம் போகுமாம்

நரகாசுரன் கூட அப்படித்தான் அங்கே போனார்

ஆடு அவலப்பட்டு செத்தாலும் 

அது வைகுண்டம் போகுதே என்ற ஆறுதல் வர

இனிய தீபாவளி ஆனது.

தீபாவளித் துளிகள்!

************************

தீப ஒளியில் இருளகன்றது குடிசை எங்கும் வெளிச்சம்

அடுப்புக்குள் பூனை கிடப்பது தெரிந்தது.

தீபாவளி எப்போது வருமென காத்துக் கிடந்தார்கள் குழந்தைகள்

அடுத்த புது உடுப்புக்காக.

விற்கும் விலையை இருமடங்காக்கி பாதிவிலைக்கு

தருவதாக கொடுக்கிறார்கள் கடைக்காரர்கள்.

நரகாசூரனை அழித்த நாளென கொண்டாடுகிறார்கள்

உயிரோடே இருக்கிறான் போதைப்பொருள் அசுரனாக.

தீபாவளி கொண்டாட்டத்துக்காக பழய உடுப்புகளை

களட்டி வீசுகிறார்கள் பாவம் ஆடு மாடுகள்.

கோயில்களை விடவும் நிரம்பி வழிகிறது மக்கள் கூட்டம்

மதுக்கடை வாசல்களில்.

ஆலயங்களுக்கு எல்லா  பூக்களும் எடுத்து செல்கிறார்கள்

ஆனால் செவ்வந்தியை தவிர்த்து.

பெற்றோலுக்கு பதிலாக  மது ஊற்றி ஓடும் வாகனங்கள்

பயணிகள் எச்சரிக்கை.

தபால் காரர்களிடமிருந்து  தீபாவளி காட்டுகளை

கைபேசிகள் பறித்தெடுத்துவிட்டன.

தீபாவளி இனிப்புகளும் பலகாரங்களும் இப்போது அம்மாக்கள்

செய்வதில்லை ஆயாக்கள் செய்கின்றார்கள் கடைகளில்.

அன்புடன் -பசுவூர்க்கோபி.

“எல்லோர் வாழ்விலும் இருள் அகன்று ஒளி பிறக்க இனிய நல் தீபாவளி நல் வாழ்த்துகள்”

கைக்கூ வடிவில்...

நீண்ட இடை வெளிக்குப் பின் "அன்பு இதயங்களை" சந்திப்பதில் மகிழ்வடைகின்றேன்.நன்றி

ஐஸ் மழை கொட்டுகிறது

    நனைந்தவர்கள் எரிந்து சாகிறார்கள்.

   “போதை”

*************************************************

ஜாலியாக பஸ்களில் ஏறும் பிரயாணிகள்

   ஆவியாக்கி இறக்கப்படுகிறார்கள்.

   “விபத்து”

***************************************************

பட்ட மரமும் துளிர் விடுகின்றது

   பார்ப்பதற்கு யாருமில்லை.

   “முதியவர்கள்”

*****************************************************

எரிவோம் என்று தெரிந்தும்நெருப்பை

   தலையில் கொட்டுகிறார்கள்.

   “வடி”

****************************************************

நச்சு மருந்து கடைகளாக மாறிவிட்டன

   “மரக்கறிச் சந்தை”

*****************************************************

தற்போது காமத்துக்கே முதலிடம் கொடுக்கிறது.

   “காதல்”

**********************************************************

பருவமழை பெய்யாவிட்டாலும் விதைக்கிறார்கள்

   “காமம்”

*****************************************************

மீன் பிடிக்க வலைபோடுகிறார்கள்- அதில்

   தாங்களே மாட்டிக்கொள்ளுகிறார்கள்.

   “இந்தியமீனவர்கள்”

****************************************************

   ஒழிந்திருந்தாலும் உன் வாழ்வை

   உயர்த்தும்,தாழ்த்தும் அளவுகோல்.

   “நாக்கு”

*****************************************************

    பழய அரசுகளால் செயற்கையுரத்தை தடைசெய்து

   இயற்கை உரம் தயாரிக்கப்பட்டது.

   “மனித எலும்புக்கூடுகள்”

தொடரும்…

அன்புடன்-பசுவூர்க்கோபி.

கடவுள்களால் கொல்லப்படும் ஆநிரைகள்

-------------------------------------------------------------------

மேய்ந்து கொண்டும்

சாணம் இட்டும்

புரண்டு விட்டு

சரிந்து தூங்கி எழும்பிக் கொண்டிருக்கும்

ஆநிரைகளைப் பார்க்க 

கடவுள்கள் சில நாட்களில் வருகின்றார்கள்

அன்று கடவுளே நேரே வருகின்றார் என்று

குட்டிகளுடனும் கருக்களுடனும்

ஆடாமல் அசையாமல்

கடவுள் வரும் வழியில்

ஆநிரைகள் அப்படியே நிற்கின்றன

நாள் முழுதும்

காவலர்களுடன் வரும் கடவுள்கள்

கையை அசைப்பார்கள்

எழுதி வைத்து வாசிப்பார்கள்

இனி எங்களின் ராஜ்ஜியம் என்பார்கள்

மற்றயவை பொய்க் கடவுள்கள் என்றும் சொல்கின்றார்கள்

கடவுள்களின் முன்னேயே

ஏதோ நடந்து 

ஆநிரைகள் சில

குட்டிகள் சில

கருக்களில் சில

எரிந்து நசிந்து மூச்சடக்கி என்று

இறந்து போகின்றன

அன்று வந்த கடவுள்

ஓடித் தப்பி மறைந்து விடுகின்றார்

மிச்சமான கடவுள்கள்

தங்களுக்கு மிகவும் வேண்டாத ஒரு கடவுளே

கொன்று குவித்தது என்கின்றார்கள்

கடவுள்களின் போதகர்களும்

தங்களின் கடவுள்களின் சொற்களையே போதிக்கின்றார்கள்

இது தான் தருணம் என்று

ஆநிரைகளின் இடம் வரும் சில கடவுள்களிடம்

'அவங்கள சும்மா விடாதீங்க................' என்று கதறுகின்றன

எரியாமல் நசியாமல் மூச்சுடன் 

இன்று உயிர் தப்பிய ஆநிரைகள்

அடுத்த கடவுள் வருகையிலும்

இன்று தப்பிய ஆநிரைகள் சில

இறக்கப் போகின்றன

சும்மா விடப் போவதில்லை இந்தக் கடவுள்கள்.

"மூன்று கவிதைகள் / 12"

விலங்குகளுக்கு விலங்கிட்டு கூண்டில் அடைத்து

மனித விலங்குகளை சுதந்திரமாய் விட்டோம்

விலங்குகளை ஒவ்வொன்றாக அடக்கி அடக்கி

குப்பை மனிதர்கள் செழிக்க விட்டோம்!

ஆசையில் மூழ்கி அசிங்கத்தைப் பூசி

புண்ணிம் கண்ணியம் புதையுண்டு போக

பாதை தவறி அழுக்கைச் சுமந்து

மனிதன் வாழ்கிறான் மனிதம் இல்லாமலே!

........................................................

பெரிய தோற்றத்தில் நடக்கும் யானையே

உன் அறிவும் உனக்குப் பெரிதோ?

சிலவேளை மதம் பிடித்து அலைந்தாலும்

உன்னிடம் மதம் [சமயம்] இல்லாதது எனோ?

பரிவாக உன்னைக் கவனிக்கும் பாகன்

உன் நிழலிலேயே இளைப்பாறுவது தெரியாதோ?

வேடிக்கைப் பார்க்கும் மக்களை எல்லாம்

தள்ளி நிற்க பயப்படுத்துவது எனோ?

பாசத்தின் அருமை உனக்குத் தெரியுது

வேசமிடும் மனிதனுக்கு அன்பு தெரியாதோ?

மோசமான இலங்கை அரசியல் உலகில்

மனிதம் வளராது இறந்தது எனோ?

............................................

யாழின் தென்றலில் நல்லூர் வளாகத்தில்

நடந்து சென்றோம் கைகள் கோர்த்தே!

புனித நிலத்தில் ஞானம் சேர

மனம் நிறைந்து ஆனந்தம் பெருகியதே!

நல்லூர் மேளமும் கடல் ஓசையும்

மனதில் நிலைத்து என்றும் வாழுமே!

கடல் சறுக்கல் டால்பின் பாய்தல்

ஈழ சுற்றுலாவைப் பறை சாற்றுமே!

தெற்கும் மேற்கும் மனிதம் நிலைத்தால்

வடக்கும் கிழக்கும் மீண்டும் தளிருமே!

ஒற்றுமை கீதம் உள்ளத்தில் பாடினால்

வேற்றுமை நீங்கி சொர்க்கம் ஆகுமே!

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"மூன்று கவிதைகள் / 12"

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/31528636796784890/?

"மூன்று கவிதைகள் / 11"

தீரா அலைகளின் ஓயா ஓசையினால்

தீண்டித் தீண்டிச் செல்லும் அலைகளால்

குளிர்ந்து நடுங்கி சிலிர்த்து நடக்கிறான்

வெள்ளை மணலில் கோட்டை கட்டுகிறான்!

நிமிர்ந்து எழும் கடலலை அருகே

பிரிய மனமின்றி கடலில் நீந்துகிறாள்

சிப்பிகள் சோகிகள் தேடி எடுத்து

மாலை ஒன்று செய்து மகிழ்கிறாள்!

...........................................

அலை சறுக்கு ஆனந்தம் ஆனந்தமே

கடலில் பறக்கும் பறவை அதுவோ

மேகத்தின் மேல் மிதப்பது போல

பூரிப்பு ஒன்று ஆட்கொள்கிறது தாயே!

இன்ப ஊற்று உள்ளத்தில் பாய

சக்தி பாய்ந்து ஆன்மாவை நனைக்க

உப்புச் சுவை நாவில் கரைய

ஆழி சொர்க்கம் இன்பம் இன்பமே!

.........................................................

மரக் கம்பம் விடிவெள்ளி நமக்கு

விரி கடலே பள்ளிக்கூடம் - ஐலசா

குட்டி மீன்கள் நம்தோழன் - ஐலசா

கொக்காய் நாம் ஒற்றைக்காலில் - ஐலசா

அருமை மேகம் நமதுகுடை - ஐலசா

பாயும் புயல் நம்ஊஞ்சல் - ஐலசா

பனிமூட்டம் உடல்போர்வை - ஐலசா

பிடிக்கும் மீன்கள் நம்உணவு - ஐலசா

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"மூன்று கவிதைகள் / 11"

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/31488051377510099/?

"மூன்று கவிதைகள் / 10"

பண்பாடு வரலாறு காட்டும் உடை

பலராலும் உடுத்த வெள்ளை வேட்டி!

காலம் மாற கோலம் மாறினாலும்

திருவிழாக் காலத்தில் தோன்றும் வேட்டி!

படித்தவரும் கட்டினர் பாமரரும் கட்டினர்

உடுத்த வேட்டியில் மகிழ்ச்சி கொண்டனர்!

மடித்தகரை சால்வையை தோளில் போட்டு

எழுந்து நடந்தனர் மனதில் கம்பீரம்பொங்க!

...........................................

நீல வானத்தில் நிலவு ஒளிர

நீண்ட கடலில் அலைகள் தோன்ற

வெள்ளை மணலில் நண்டு ஓட

துள்ளிக் குதிக்குது டால்பின் கூட்டம்!

காற்று வெளியில் பட்டம் பறக்க

காந்த மொழியில் மங்கை பாட

சலங்கை ஒலிக்க பெதும்பை ஆட

சங்கு பொருக்கி பேதை மகிழ்ந்தாள்!

.........................................................

யாழ் நூலகத்தின் படிகளின் இடையில்

புத்தரின் சடலம் குருதியில் கிடந்தது

அரச காவல் காடையர் கும்பல்

நூல்கள் ஏடுகளுடன் தர்மமும் எரித்தனர்!

இரவு இருளில் அதிகாரிகள் வந்தனர்.

எங்கள் பட்டியலில் இவரில்லையே என்றனர்

இவரைச் சுடாமல் எரிக்க முடியாதே

சத்தியம் மறந்தே மனிதம் எரித்தோம் என்றனர்!

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"மூன்று கவிதைகள் / 10"

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/31440053538976550/?

"மூன்று கவிதைகள் / 09"

முன்னழகும் பின்னழகும் கண்ணிலே நிற்குதே

முடியழகும் இடையழகும் மனதைக் கலக்குதே

உன்னழகு ஈடில்லா தனியழகு அல்லவா

மன்னவனின் சன்னிதியில் என்னையே மறந்தேனே!

சிங்கார புன்முறுவல் சிரிப்பை உதிர்த்தவளே

சிவப்புநிற பட்டாடை தக்கபடி உடுத்தவளே

பூமாலை சூடிய அலங்காரக் காந்தையே

கண்திறந்து பார்க்காயோ அன்பு காட்டாயோ !!

...........................................

தீ குச்சிகளை தேடிக்கொண்டிருக்காதீர்கள்

அவளிடம் கேளுங்கள் சிரிப்பில் இருந்து நெருப்பை

உண்டாக்குவது எப்படி என்று?

என் கல்லறைக்கு வரும் போதாவது

அவளை பார்த்து யாராவது கேளுங்கள்

அந்த புன்னகைக்கு என்ன அர்த்தம் என்று?

.........................................................

மஞ்சள் வெயில் பூத்த வானமும்

பனை மரங்களின் இனிய தாலாட்டும்

பச்சை கிளிகளின் கொஞ்சும் சங்கீதமும்

யாழ் தொட்டால் காதுகளுக்கு எட்டிவிடும்

எல்லோர் மன தோடும் ஒட்டிவிடும்

அன்பும் பண்பும் துளிர்த்துவிடும்!

வீட்டை விட்டு எட்டி நடந்தால்

வானம் பாடிகளின் ஆட்டமும்

வீதியோர பசுக்களின் கூட்டமும்

காதுகளில் ஒலிக்கும் செந்தமிழும்

வானுயர நிமிர்ந்த பனைமரமும்

மனதைத் தொடும் நினைவுகளே!

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"மூன்று கவிதைகள் / 09"

https://www.facebook.com/groups/978753388866632/posts/31395276500120921/?