சமூகச் சாளரம்

திருமணத்திற்கு பிறகு எனக்கு பிடித்த ஆடைகளை அணிவதில் பல பிரச்சனைகள்.எனக்கு இல்லை; என்னை சுற்றியுள்ள சமூகத்திற்கு.

என் சேலை முந்தானையின் வண்ணம்..

என் குட்டைபாவாடையின் நீளம்..

என் சுடிதாரின் கை அல்லது ஸ்லீவ் இல்லாத மாதிரி..

என் சட்டையின் பாக்கெட்..

நான் உடுத்தும் உடைகளை வைத்து என்னை ஏன் எடைபோடுகிறீர்கள்?

எனக்கு பிடித்தவற்றை அணிவது உங்கள் கண்களுக்கு ஏன் பிடிப்பதில்லை? என அவர்களை கேட்கவேண்டும் போல இருக்கும்.. ஆனால் எப்போதும் போல மௌனம்தான் என் பதில்..

நான் பாலூட்டும் தாயாக இருப்பதால், வீட்டில் இருக்கும்போது எளிதாக களையும் சட்டையை நான் அணிவது என் உறவினர்களுக்கு பிடிக்கவில்லை.

ஒவ்வொரு முறையும் தகிக்கும் சூட்டின் இடையே சமையல் வேலை இருக்கும், வீட்டிற்கு யாரவது வருவார்கள், அவர்களை கவனிக்கவேண்டும், என் அலுவலக வேலையை தொடர வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் என்னை உறுத்திக்கொண்டிருக்கும் மனதின் ஆழத்தில் கத்திக்கொண்டே இருக்கும் ஒரு மனுஷியின் குரல், தொடர்ந்து ஒலித்துக்கொண்டே இருக்கும் ...

வீட்டுதொலைபேசியின் சத்தத்திற்கு இடையில் என் கைக்குழந்தையின் கதறல் கேட்டவுடன் பால் கொடுக்க சட்டை-பாவாடைதான் எனக்கு வசதியாக உள்ளது.

இதை அவர்களுக்கு விளக்கிச் சொல்ல முடியவில்லை. சொன்னால் கேட்கவும் அவர்களுக்கு விருப்பம் இல்லை. காதுகளை இறுக்கமுடி அவர்களின் கட்டளைகளை ஏற்க மட்டுமே நான் பணிக்கப்பட்டுள்ளேன்..

இல்லாவிட்டால், நான் ஒரு அடங்காப்பிடாரி, வேலைக்கு போன பெண் என்பதால் அதிகம் பேசுகிறேன், வாயாடி என வசவுகளைக் கேட்கவேண்டியிருக்கும்..

பாலியல் வன்முறைக்கும் உடைகளுக்கும் என்ன தொடர்பு?

என் நெருங்கிய உறவினர்கள், மிகவும் பழக்கம் இல்லாத உறவினர்கள் என பலர் என் உடைகளை பற்றி கேள்வி கணைகளை தொடுக்கும்போது, எனக்கு ஆதரவாக இருப்பது என் கணவர் பிரவீன் ஜோசப் மட்டுமே..

ஒன்பது ஆண்டுகள்.. பல ஐடி நிறுவனங்களில் வேலை செய்த நான் திருமணத்திற்கு பிறகு, எனது குழந்தையை பார்த்துக்கொள்வதற்காக வேலையை விட்டுவிட்டேன்..

திருமணத்திற்குப் பிறகு, என்னுடைய வேலை, என் குடும்பம் என பலவற்றில் இருந்து விலகி வந்துள்ளேன். என்னுடைய உடை தேர்வில் நான் மாற்றம் செய்துகொள்ளவேண்டும் என கட்டாயப்படுத்துவது நியாமா?

சில சமயம் நான் வீடு திரும்பியவுடன், ஸ்லீவ் இல்லாத உடை மேலே அணிந்திருக்கும் ஷ்ரக் சட்டையை கழற்றினால், என் உறவினர் மோசமாக விமர்சனம் செய்வார்கள்.

எல்லாவற்றையும் விட, அவ்வப்போது ஊடகங்களில் பாலியல் வன்முறை பற்றி செய்தி வந்தால், உடனே என்னிடம் தந்தை என்னிடம் காண்பிப்பார்... ''பார்.. நீ தவறாக உடை அணிந்தால், இது போல பிரச்சனை வரும்,'' என்று அறிவுரை மழை ஆரம்பம் ஆகிவிடும்..

நிர்பயா, ஸ்வாதி கொலை தொடங்கி சென்னை சிறுமி ஹாசினி போன்றவர்கள் கொலைசெய்யப்பட்டதற்கு காரணம் அவர்களின் உடை அல்ல..

கொலையாளிகளின் வன்மம்தான் காரணம்...

'என் துப்பட்டாவிற்குள் ஒளிய பார்க்கும் சமூகம்''

திருமணத்திற்கு முன்பு நான் ஜீன்ஸ், சுடிதார், குர்தா போன்றவற்றை விரும்பி அணிவேன்.. அப்போது கூட என்னுடைய சில உறவினர் '' எப்போதும் துப்பட்டா அணிந்துகொள்'' என்று கருத்து சொல்லிக்கொண்டிருப்பதைக் கேட்டிருக்கிறேன்...

ஒரு குழந்தை பிறந்தது முதல், பெண் குழந்தைக்கு மட்டும் தனிப்பட்ட முறையில் வெட்கம் என்பது ஊட்டிவளரக்கப்படுகிறது என்று எண்ணுகிறேன்..

உண்மையில் சமூகம்தான் படிப்படியாக திருந்தவேண்டும்...

என் துப்பட்டாவிற்குள் ஏன் சமூகத்தின் மோசமான கண்கள் ஒளிந்து கொள்ளப் பார்க்கிறன?

நான் சுதந்திரமாக எங்கும் சென்றுவர என் ஆடை எனக்கு துணையாக இருக்கவேண்டும்.. என்னை ஒருவர் கவனிப்பில் இருக்க உடை ஒரு தடையாக இருந்தால்?

புடவை பெண்கள் குடும்பப் பாங்கானவர்களா?

திருமணம், வளைகாப்பு, கோவில் போன்ற இடங்களுக்கு செல்வதற்கு நான் கட்டாயம் புடவைதான் அணியவேண்டும்.

அதிலும் திருமண நிகழ்வுகளுக்கு பட்டுப்புடவை மட்டுமே அணியவேண்டும்.. சில பட்டுப்புடவைகள் கனமாகதாக இருக்கும்..

என் குழந்தை, கைப்பையை தூக்கிக்கொள்ள என் கணவர் அல்லது தந்தை என்னுடன் வரவேண்டும் என்ற நிலை இருக்கும்...

புடவை அதிலும் பட்டுப்புடவைதான் ஏன் அணியவேண்டும் என்று காரணம் கேட்டால்.. ட்ரடிஷனலாக தெரியவேண்டுமாம்..நாம் மற்றவர்கள் கண்களில் பவ்யமாக தெரியவேண்டும் என்பதற்காக நம்மை சிரமப்படுத்திக்கொள்வதில் என்ன இருக்கிறது?

சேலை கட்டிய பெண்கள் குடும்பப் பாங்கானவர்கள் என்றும் நவீன ஆடைகளை அணிந்தவர்கள் மோசமானவர்கள் என்றும் ஒரு பிம்பத்தை இந்தச் சமூகம் கட்டியமைக்கிறது....

என்னுடைய ஒவ்வொரு போராட்டத்திலும் எனக்கு உதவியவர் பிரவீன்....என் உடையைப் பற்றி அவர் ஒருநாளும் விமர்சனம் செய்ததில்லை.

சுமார் இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு பிறகான போராட்டத்தின் விளைவு… நான் அணியும் உடை பற்றி உறவினர்கள் பேசுவதை நிறுத்திவிட்டனர்..

என்னைப் போல பல பெண்களுக்கு திருமணத்திற்கு பின் எல்லாமே மாறிவிடுகிறது. கல்யாணத்திற்கு பிறகு மினி ஸ்கிர்ட் அணியக்கூடாதா?

ஒருவர் தனக்கு பிடித்த வகையில் உடை அணிவதில் மற்றொருவர் தலையிடுவது அநாகரீகம்.

நான் சென்னையில் ஒரு பொட்டிக் (boutique) தொடங்கியுள்ளேன். பெண்களால், பெண்களுக்கு நடத்தப்படும் ஒரு இணைய நிறுவனம் இது..

என்னுடைய வாடிக்கையாளருக்கு உடைகளைப் பரிந்துரைப்பேன்.. அவர்கள் அணியும் விதத்தைப் பரிந்துரைக்கமாட்டேன்!

(சென்னையை சேர்ந்த ஹெலன்கரோலினா பிபிசி தமிழின் பிரமிளா கிருஷ்ணனிடம் பகிர்ந்து கொண்ட கருத்துக்கள் இவை)

எட்டாம் வகுப்பில் நுழைந்தால் அறிவியல் பாடம் கற்பிக்க மாணவனே உருவாக்கிய பவர் பாய்ண்ட் பிரசண்டேசன்; மூன்றாம் வகுப்புக்கு சென்றால் கூட்டல், கழித்தல் கணக்குகளை புரிந்து கொள்ள கம்ப்யூட்டரில் விளையாடிக் கொண்டிருக்கும் குழந்தைகள்; ஆறாம் வகுப்பில் ஆங்கில சொற்களை சரியாக உச்சரிக்க வழிகாட்டும் கரடிபாத் நிறுவனத்தின் வீடியோ படங்கள்; ஸ்மார்ட் கிளாஸ் வகுப்பறைக்கு சென்றால் எங்கோ இருக்கும் காவனூர் புதுச்சேரி நடுநிலைப் பள்ளி மாணவர்களுடன் வீடியோ கான்ஃபரசிங் மூலம் உரையாடல். இவ்வாறு எந்த வகுப்புக்குச் சென்றாலும் நவீன தொழில்நுட்பங்களை சாதாரணமாக கையாளும் ஆசிரியர்கள்; மாணவர்கள்.

சென்னை அருகே சோழிங்கநல்லூரில் உள்ள ஊராட்சி ஒன்றிய நடுநிலைப் பள்ளிக்கு சென்றால் இத்தனை காட்சிகளையும் காணலாம். தமிழ் தவிர ஆங்கில மீடிய வகுப்புகளும் உள்ளன. திரும்பிய பக்கமெல்லாம் ஐ.டி. நிறுவனங்கள் நிறைந்த சோழிங்கநல்லூரில், மிகப் பெரும் தனியார் பள்ளிகள் ஏராளம். எனினும் எத்தனைப் பள்ளிகள் இருந்தாலும் இந்த அரசுப் பள்ளியில் மாணவர்களின் கூட்டம் நிரம்பி வழிகிறது. 1 முதல் 8-ம் வகுப்பு வரை 596 மாணவர்கள்; 17 ஆசிரியர்கள்; 3 சிறப்பாசிரியர்கள் உள்ளனர். வேறு பள்ளிகளிலிருந்து வரும் புதிய மாணவர்களின் சேர்க்கை நடந்து கொண்டேயிருக்கிறது. விரை வில் மாணவர்களின் எண்ணிக்கை 700-ஐ எட்டக் கூடும் என ஆசிரியர்கள் எதிர்பார்க்கிறார்கள்.

பாடம் போதிப்பதில் நவீன தொழில்நுட்பங்களைப் பயன்படுத்தும் சோழிங்கநல்லூரில உள்ள ஊராட்சி ஒன்றிய நடுநிலைப் பள்ளி.

“எப்ப பார்த்தாலும் என் பையன் செல்போனி லேயே விளையாடிட்டு இருக்கான்…” எல்லா ஊரிலும் கேட்கும் பெற்றோர்களின் புலம்பல் இது.

“பரவாயில்லை. பசங்கள விளையாட விடுங்க”. இப்படிச் சொல்கிறார்கள் சோழிங்கநல்லூர் அரசு நடுநிலைப் பள்ளி ஆசிரியர்கள்.

“செல்போன் என்பது இன்று பெரியவர் கள், குழந்தைகள் என்ற பாகுபாடு இல்லாமல் எல்லோராலும் சகஜமாகப் பயன்படுத்தப்படு கிறது. சிறுவர்கள் இவ்வாறு பயன்படுத்துவதை தடுக்க முடியாது. ஆனால் பயனுள்ள வழிகளில் அவர்கள் பயன்படுத்துவதை நம்மால் உறுதிப்படுத்த முடியும்” என்கிறார் இந்தப் பள்ளியின் ஆங்கில ஆசிரியர் சு.பத்மாவதி.

பாடப்புத்தகங்களில் அன்றாடம் மாணவர்கள் படிக்கும் அத்தனை பாடங்களையும் விளையாட்டுகளாக விளையாட முடியும். இதற்கான ஆயிரக்கணக்கான செயலிகள் (App) கிடைக்கின்றன. அத்தகைய செயலிகளை நாங்கள் டவுன்லோடு செய்து வைத்திருக்கிறோம். எங்கள் ஸ்மார்ட் கிளாஸ் வகுப்பறைகளில் மாணவர்கள் உற்சாகமாக பாடம் கற்க இந்த செயலிகள் பெரிதும் பயன்படுகின்றன. மாணவர்கள் மெமரி கார்டு கொண்டு வந்தால், இந்த செயலிகளை பதிவு செய்து கொடுக்கிறோம். தங்கள் வீட்டில் உள்ள செல்போனில் அந்த கார்டை செருகி மாணவர்கள் பயன்படுத்துகிறார்கள். வகுப்பில் நடத்தும் பாடங்களை மீண்டும் வீடுகளில் கேட்க வசதியாக எனது வகுப்பு மாணவர்களுக்கு விரைவில் ஐ பேட் வழங்குவதற்கான முயற்சியில் ஈடுபட்டிருக்கிறேன்” என்கிறார் பத்மாவதி.

அனிமேஷன் படங்கள்

அறிவியல் பாடங்களை மாணவர்கள் எளிதில் புரிந்து கொள்ள வசதியாக ஏராளமான அனி மேஷன் படங்களை ஆசிரியர் சு.சக்திவேல் முருகன் உருவாக்கியுள்ளார். இந்த அனி மேஷன் படங்களை தனது பள்ளியில் மட்டும் இவர் பயன்படுத்தவில்லை. மற்ற பள்ளி மாணவர்களுக்கும் பயன்படும் வகையில் சமூக ஊடகங்கள் மூலம் சக ஆசிரியர்களுக்கு அனுப்பி வருகிறார். இவர்கள் இருவரும் உதாரணங்கள் மட்டுமே. இவர்களைப் போலவே இந்தப் பள்ளியின் அத்தனை ஆசிரியர்களும் பலவித திறன்களைக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

காவனூர் புதுச்சேரியில் உள்ள நடுநிலைப் பள்ளி மாணவர்களுடன் வீடியோ கான்ஃபரசிங் மூலம் உரையாடும் சோழிங்கநல்லூர் பள்ளி மாணவர்கள்.

பிரிட்டிஷ் கவுன்சில் விருது

இந்தப் பள்ளிக்கு இன்னும் பல பெருமிதங்கள் உள்ளன. இந்தியாவின் மிகப்பெரும் கல்வி நிறுவனங்களில் ஒன்றான சென்னை ஐ.ஐ.டி. சார்பில் இந்தப் பள்ளியின் 4 மாணவர்கள் கடந்த ஆண்டு தேர்வு செய்யப்பட்டனர். கற்றல், கற்பித் தல் உத்திகள் பற்றி ஐ.ஐ.டி. பேராசிரியர்கள் அளித்த பயிலரங்கில் அவர்கள் பங்கேற்றனர். “பள் ளிக்கு திரும்பிய அந்த மாணவர்கள், நான்காம் வகுப்பு மாணவர்களுக்கு மிகச் சிறப்பாக வகுப் பெடுத்தனர்” என ஆசிரியர் சரஸ்வதி கூறுகிறார்.

சர்வதேச அளவில் சிறந்த பள்ளிகளுக்கு பிரிட்டிஷ் கவுன்சில் சார்பில் வழங்கப்படும் விருதை 2013-ம் ஆண்டு இந்த அரசுப் பள்ளியும் பெற்றுள்ளது. தரமான கல்வி, மிகச் சிறந்த ஆசிரியர்கள், அறிவார்ந்த மாணவர்களைக் கண்டு அருகேயுள்ள பல தொழில் நிறுவனங்கள் இந்தப் பள்ளிக்கு ஆர்வமாக பல உதவிகளை செய்து வருகின்றன. ஒரு சாஃப்ட்வேர் நிறுவனம் சார்பில் கம்ப்யூட்டர்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளதுடன், அந்நிறுவனத்தின் ஊதியத்தில் ஒரு ஊழியரும் நியமிக்கப்பட்டுள்ளார்.

இன்னொரு நிறு வனம் மாணவர்களுக்கு விளையாட்டு பயிற்சி அளிக்க உடற்கல்வி ஆசி ரியரை நியமித்துள்ளது. மற்றொரு நிறுவனம் சார்பில் ரூ.20 லட்சம் மதிப் பில் புதிய வகுப்பறைக் கட்டிடம் கட்டும் பணி நடந்து வருகிறது. கற்பித்தல் உபகரணங்களை வேறு சில நிறுவனங்கள் வழங்கியுள்ளன. அனை வருக்கும் கல்வி இயக்கம் மூலம் மாணவர்களுக்கு கராத்தே பயிற்சியும் அளிக்கப்படுகிறது.

எதிர்கால இலக்கு

“இவ்வளவு சிறப்பம்சங்கள் நிறைந்த இந்தப் பள்ளியில் பணியாற்றுவதில் மிகவும் பெருமிதம் அடைகிறேன்” என்கிறார் தலைமையாசிரியர் அ.கா.ஹமிதா பானு. அவர் மேலும் கூறும் போது, “இந்தப் பள்ளியை மேலும் மேம் படுத்த எங்களுக்கு இன்னும் பல கனவு கள் உள்ளன. பள்ளிக்கென ஒரு ஆடிட் டோரியம், நூலகத்துக்கென தனிக் கட்டிடம், ஆடியோ, விசுவல் வசதிகள் கொண்ட கம்ப்யூட்டர் லேப் போன்ற வசதிகளை உருவாக்க வேண்டும். இன் னொரு ஸ்மார்ட் கிளாஸ் வகுப்பறை தேவைப்படுகிறது. இந்த வசதிகளை உருவாக்க நன்கொடையாளர்களின் ஆதரவை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம். இவை எல்லாவற்றையும்விட பள்ளி மாணவர்களின் எண்ணிக்கையை 1000-ஆக உயர்த்துவதே எங்கள் பிரதான இலக்கு” என்றார்.

இவர்களது இலக்கு பெரியதுதான். எனினும் இந்த இலக்கை விரைவிலேயே இவர்களால் எட்டி விட முடியும். அதற்கான எல்லா தகுதிகளும் இந்தப் பள்ளிக்கும், ஆசிரியர்களுக்கும், மாணவர்களுக்கும் உள்ளன.

தங்கள் பள்ளியை எப்படியெல்லாமோ மேம்படுத்த வேண்டும் என்ற கனவுகளை அரசுப் பள்ளி ஆசிரியர்கள் பலர் சுமந்து திரிகிறார்கள். ஆனால் அந்த கனவுப் பள்ளியை எவ்வாறு உருவாக்குவது என்ற வழிமுறையை அவர்கள் அறிந்திருக்க மாட்டார்கள். இன்னொரு பக்கம், ‘அரசுப் பள்ளியில் இவ்வளவுதான் முடியும்; இதுக்கு மேலே எதுவும் செய்ய முடியாது’ என்று சொல்லும் ஆசிரியர்களும் பலர் உள்ளனர். இத்தகைய ஆசிரியர்கள் அனைவரும் சோழிங்கநல்லூரில் உள்ள ஊராட்சி ஒன்றிய நடுநிலைப் பள்ளிக்கு ஒருமுறையேனும் அவசியம் சென்று வர வேண்டும்.

முன்பின் பார்த்திராத ஒரு நபர், சரியாக ஆறு மாதங்களுக்கு ஒருமுறை என்னை அழைக்கிறார், எனக்குச் சரியாகத் தெரியாத, ஆனால், ஆரோக்கியக் காரணங்களுக்காக நான் அவசியம் செய்தாகவேண்டிய ஒரு பணியைப்பற்றிச் சொல்லி நினைவுபடுத்துகிறார் (officecleanzsingapore.files.wordpress.com)

CRM உலகத்தில் இது ஓர் எளிய பணிதான். ஆனால், அவர் ஒரு CRMஐப் பயன்படுத்திக்கொண்டிருப்பார் என்று எனக்குத் தோன்றவில்லை. சொல்லப்போனால், அப்படி CRMஐப் பயன்படுத்துவது அவருக்குச் சிக்கலான விஷயமாக இருக்கும் (community.mis.temple.edu)

பல பெரிய நிறுவனங்களும் தங்களுடைய வாடிக்கையாளர்களுடன் தொடர்ந்து தொடர்பில் இருக்கிறார்கள். எடுத்துக்காட்டாக, செல்பேசி நிறுவனங்கள் தங்களுடைய வாடிக்கையாளர்கள் பணம் செலுத்தவேண்டிய தேதியை நினைவுபடுத்தி மின்னஞ்சல்கள்/குறுஞ்செய்திகளை அனுப்புகின்றன (xanjero.com)

வட இந்தியாவில் மணப்பெண் ஒருவர் தனது திருமண வீடியோவில் ஷார்ட்ஸ் அணிந்து நடனமாடிய வீடியோ ஒன்று யூ ட்யூபில் 6 மில்லியன் பார்வையாளர்களை பெற்றுள்ளது.

இதை பற்றி கேட்டதற்கு மணமகன் மட்டுமே அனைத்து மகிழ்ச்சியையும் பெற வேண்டுமா என்ன? என கேள்வி எழுப்புகிறார் மணப்பெண் அமிஷா பாரத்வாஜ்,

அந்த வீடியோவில் அவர் ஷார்ட்ஸ் அணிந்து தனது தோழிகளுடன் ஆங்கிலப்பாடல் ஒன்றிற்கு நடனம் ஆடுகிறார்.

"இந்த வீடியோ ஏன் இந்தளவிற்கு பகிரப்பட்டது என எனக்கு ஆச்சரியமாக உள்ளது ; ஏனென்றால் அது மணப்பெண் ஒருவர் தனது மணநாளில் மகிழ்ச்சியாக இருப்பது போன்ற இயல்பான ஒரு நிகழ்வுதான்" என கூறுகிறார் அமிஷா.

ஆனால் பலர் அவர் அணிந்திருந்த ஆடை குறித்தும், அந்த பாடல் குறித்தும் கருத்து தெரிவித்துள்ளனர்.

"எனது வீடியோ, இந்திய மணமகள் என்றால் ஒரே மாதிரியாக நடந்து கொள்ள வேண்டும்; நடனமாடக் கூடாது, கண்டிப்பாக இந்த வீடியோவில் நான் அணிந்த மாதிரியான ஆடைகளை அணியக் கூடாது; என்பது போன்ற பழமைவாத சிந்தனைகளை தகர்த்தெறியும்" என அமிஷா பாரத்வாஜ் கூறுகிறார்.

"இந்திய மணப்பெண்கள் இம்மாதிரியாகத்தான் நடந்து கொள்ள வேண்டும் என பல நாட்களாக எழுதப்படாத சட்டம் ஒன்று உள்ளது; மணப்பெண் என்றால் வெட்கப்பட வேண்டும், அவ்வப்போது சிரிக்க வேண்டும், பெற்றோர்களை விட்டு போகும்போது அழ வேண்டும். ஆனால் தற்போது நவீன இந்திய மணப்பெண்கள் தாங்கள் எவ்வாறு இருக்க வேண்டும் என தாங்களே தீர்மானிக்கின்றனர்" என்கிறார் அமிஷா.

ஒரு சில வருடங்களுக்கு முன்பு வரை, இந்தியாவில் திருமண வீடியோக்களைத் தயாரிப்பது ஒரு நீண்ட மற்றும் சுவாரஸ்யமற்ற ஒரு விஷயமாக இருந்தது.

ஆனால் தற்போது பாலிவுட் பாடல்களின் தாக்கத்தால் பல சுவாரஸ்யமான திருமண வீடியோக்களை தயாரித்து வருகின்றனர்.

மேலும் இம்மாதிரியாக நடனம் ஆடுவது, வீடியோவில் முதன்மையாக தோன்றுவது ஆகியவற்றை மணப்பெண்கள் அதிகமாக விரும்புகின்றனர்.

"இந்த வீடியோ வித்தியாசமாக வர வேண்டும் என நினைக்கவில்லை ஆனால் எனது ஆழ்மனதில் எனக்கு என்ன வேண்டுமோ அதை செய்வதற்கான துணிவு என்னிடம் இருந்தது" என கூறுகிறார் அமிஷா பாரத்வாஜ்.

தன்னம்பிக்கை கொண்ட இளைய சமூகத்தைச் சேர்ந்த பெண்ணாக இருப்பதால் என்னால் இவ்வாறு செய்ய முடிந்தது. மணமகன்கள் தங்களுக்கு வேண்டியதை செய்கிறார்கள், நடனமாடுகிறார்கள், குடிக்கிறார்கள், மணமகன்கள் தாங்கள் நினைத்தபடி மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் போது மணப்பெண்கள் மட்டும் வெட்கப்பட்டு தலைகுனிந்து இருக்க வேண்டும் என எதிர்பார்கின்றனர் என்பது எனக்கு புரியவில்லை.

காலத்திற்கு ஏற்ப மணமகள்களும் மாறிக் கொண்டு வருகிறார்கள் என்பதை அனைவரும் உணர வேண்டும்.

பலர் இந்த வீடியோவிற்கு நேர்மறையான கருத்துகளை தெரிவித்துள்ளது மூலம் இந்த மாற்றத்தை பலர் ஏற்றுக் கொண்டதாக தெரிகிறது; ஆனால் சிலர், இந்த வீடியோவில் இந்திய கலாசாரத்தை கெடுப்பதாக கருத்து தெரிவித்துள்ளனர்.

"என்னை யாரும் கேலி செய்யவில்லை ஏனென்றால் என் பக்கம் பேச இணையத்தில் நிறைய பேர் இருந்தனர்" என தெரிவிக்கிறார் அமிர்தா பாரத்வாஜ்.

"இயல்பு நிலை"

இந்த வீடியோவை எடுத்தவர்களான சுப்ரீத் கவுர் மற்றும் பவன் சிங் இந்திய மணப்பெண்கள் மாறிவிட்டதாக தெரிவிக்கின்றனர்.

பத்து வருடங்களுக்கு முன்னர் நாங்கள் வீடியோக்களை எடுக்கும் போது மணப்பெண்கள் அழகாகவும், ஒல்லியாகவும் இருக்க வேண்டும் என தெரிவிக்கப்பட்டது. ஆனால் தற்போது அநேகமாக பலர் புதிய முயற்சிகளை சோதித்து பார்க்க விழைகின்றனர் என சிங் தெரிவிக்கிறார்.

திருமணம் என்பது அவர்கள் வாழ்வின் முக்கிய தருணம் என்றும் அதில் தாங்கள் தாங்களாகவே இருக்க வேண்டும் என்றும் பல மணப்பெண்கள் புரிந்து கொண்டுள்ளதாக கவுர் தெரிவிக்கிறார்.

மேலும் கடந்த பத்து வருடங்களில் பெண்கள் பலர் பணிபுரிய தொடங்கிவிட்டதால் அப்போதைய சூழல் தற்போது இல்லை.

அமீஷா மட்டுமல்ல இது குறித்து நீங்கள் தேடினால் பல புதுமையான திருமண வீடியோக்களை நீங்கள் பார்க்கலாம் என கூறுகிறார் சிங்.

அம்மாதிரியான மணப்பெண்களில் ஒருவர்தான் இஷிதா கிர்தார். பெண்கள் தங்கள் பெற்றோர்களை விட்டுச் செல்லும் போது பொதுவாக அழ வேண்டும் ஆனால் அவர் அழவில்லை.

"திருமணம் என்பது மகிழ்ச்சியான ஒரு தருணம்; எனவே நடனமாடுவது என நான் முடிவு செய்தேன்; பிறரையும் என்னுடன் நடனமாட வைத்தேன்" என கூறுகிறார் கிர்தார்.

மணப்பெண் என்றால் இவ்வாறாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என சிலர் நினைப்பதற்கு ஹிந்தி திரைப்படங்களும், தொலைக்காட்சி தொடர்களும் ஒரு காரணமாகும்.

"திரைப்படங்களில் மணப்பெண்கள் வெட்கப்படுவது போன்றே காட்டுகின்றனர் எனவே அதை மக்கள் கண்மூடித்தனமாக நம்புகின்றனர்". என கிர்தார் தெரிவித்தார்.

"நீங்கள் வெட்கப்பட வேண்டுமென்றால் வெட்கப்படுங்கள் ஆனால் இவ்வாறுதான் நடக்க வேண்டும் என்பதற்காக அதை செய்யாதீர்கள்" என மற்றொரு மணப்பெண்ணான மனன்மிதா குமார் கூறுகிறார்.

குடும்பங்களின் ஆதரவு

இம்மாதிரியான வாய்ப்புகள் அனைவருக்கும் கிடைப்பதில்லை. சிறிய நகரங்களில் உள்ள பெண்கள், ஏன் நகரங்களில் உள்ள சில பெண்களுக்கும் கூட இம்மாதிரியான வாய்ப்புகள் கிடைப்பதில்லை என கூறுகிறார் கவுர்.

"ஒரு முறை எனது வாடிக்கையாளர் பெண் ஒளிப்பதிவாளரை நம்ப முடியாது எனக்கூறி வீடியோவிற்கு மறுப்பு சொல்லிவிட்டார். மற்றொருவர் மணப்பெண் தனியாக வீடியோ எடுக்க ஒப்புக் கொண்டதால் வேண்டாம் என்று மறுத்துவிட்டார்".

"மாற்றங்கள் வந்து விட்டது; ஆனால் மணப்பெண்கள் இயல்பாக இருக்கும் நிலை வருவதற்கு இன்னும் நீண்டகாலம் உள்ளது".என்கிறார் கவுர்.

இம்மாதிரியான வீடியோக்களை எடுப்பதற்கு மணப்பெண்களுக்கு ஆதரவளிக்கும் அவர்களின் குடும்பத்தையும் நாம் பாராட்ட வேண்டும் என்கிறார் அமீஷா.

என்னால் இம்மாதிரியான வீடியோ எடுக்க முடிந்ததற்கு காரணம் எனது கணவருக்கு இதில் ஆட்சேபணை இல்லை என்பதாலும் தான். நான் இதற்காக அவரிடம் அனுமதி கேட்க வேண்டும் என்றில்லை இருப்பினும் உங்களுடைய துணை உங்கள் ரசனைகளை ஒத்திருந்தால் அது சிறப்பானது என்கிறார் அமீஷா.

இந்த வீடியோ எப்போது படம் பிடிக்கப்பட்டது என்பது கூட எனக்கு தெரியாது. ஆனால் இந்த வீடியோ, மணப்பெண் என்றால் வெட்கப்பட்டுதான் நிற்க வேண்டும் என்று பலரிடம் நிலவும் , குறிப்பாக மணமகன்களிடம் நிலவும், கற்பிதத்தைத் தகர்க்கும் எனக் கூறுகிறார் அமீஷாவின் கணவர் ப்ரணவ் வர்மா.

இலங்கையில் சட்டபூர்வ திருமண வயது 18. ஆனால், பல தசாப்த காலமாகத் தொடரும் இந்தச் சட்டத்தின் கீழ் முஸ்லிம் சிறுமிகள் முன்னதாகவே திருமணம் செய்யலாம். இந்தச் சட்டத்தை நீக்குமாறு கோரிக்கைகள் வலுத்துவரும் நிலையில், தனது விருப்பத்துக்கு மாறாக கட்டாய திருமணம் செய்து வைக்கப்பட்ட ஒரு சிறுமியை பிபிசி சிங்கள சேவையின் சரோஜ் பத்திரன சந்தித்தார்.

15 வயதாக இருக்கும் போது சாஃபாவுக்கு கட்டாய திருமணம் நடந்தது. ''பரீட்சைக்கு படிக்கும் போது ஒரு பையனுடன் எனக்கு காதல் வந்தது.'' என்று கண்ணீர் வழிய சாஃபா கூறினார்.

'' எனது பெற்றோருக்கு அது பிடிக்கவில்லை. எனது மாமாவின் இடத்துக்கு என்னை அவர்கள் அனுப்பி வைத்தார்கள். அங்கு நான் படித்துக்கொண்டிருக்கும் போது, அங்கு வழமையாக வந்து போகும் ஒருவர் என்னை திருமணம் செய்ய விரும்புவதாக எனது மாமா, மாமியிடம் கூறினார்.''

இலங்கையின் பின் தங்கிய கிராமம் ஒன்றைச் சேர்ந்த முஸ்லிமான சாஃபா அதற்கு மறுத்தார்.

தனது இடைநிலைக் கல்வியை முடித்த பிறகு தான் காதலித்த பையனையே திருமணம் செய்ய அவர் விரும்பினார்.

ஆனால், அவர் மறுத்த போதிலும் தமது நண்பருக்கு அவரை மாமாவும் மாமியும் திருமணம் செய்து வைத்தனர்.

திருமணத்துக்கு மறுத்த போது சாஃபா தாக்கப்பட்டார். தமது சொல்லை கேட்காவிட்டால் தாம் தற்கொலை செய்யப்போவதாகவும் மாமாவும் மாமியும் மிரட்டியுள்ளனர்.

''வேறு வழியில்லாததால் நான் எனது கைகளை வெட்டிக்கொண்டேன்,'' என்றார் சாஃபா. தனது சட்டைக் கையை உயர்த்தி தழும்பை காண்பித்தார். ''மாமாவின் இடத்தில் இருந்து கொஞ்சம் மாத்திரைகளையும் எடுத்து சாப்பிட்டுவிட்டேன்.''

''நான் மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெற்றுக்கொண்டிருந்த போது டாக்டருக்கு லஞ்சம் கொடுத்து என்னை சேலைன் பாட்டிலுடன் வெளியே கொண்டுவந்து, தனியார் மருத்துவமனைக்கு கொண்டு போனார்கள். சில நாட்களின் பின்னர் அந்த ஆளை திருமணம் செய்யுமாறு கட்டாயப்படுத்தினார்கள்.''

 

குழந்தையை இழந்த குழந்தை சாஃபா

தப்ப வழி ஏதும் இல்லாததால், தனது இளம் கணவனுடன் இருக்க சாஃபா முடிவு செய்தார்.

ஆனால், சாஃபா தனது ஆண் நண்பருடன் தொடர்பை நீடிப்பதாக அவர் சந்தேகித்தார்.

''அவர் தினமும் என்னை அடிப்பார்'' என்றார் சாஃபா. ''நான் கருவுற்றிருப்பதாக சொன்னபோது என்னை தூக்கி நிலத்தில் அடித்தார்.''

''தனக்கு ஒரு நாளைக்கு மாத்திரமே நான் தேவை என்றும், அது நடந்துவிட்டதால், இனி நான் தேவையில்லை என்றும் அவர் கூறினார்.''

வன்முறையால் தான் தனது குழந்தையை இழந்துவிட்டதை மருத்துவமனையிலேயே தான் அறிந்துகொண்டதாக சாஃபா கூறுகிறார்.

சாஃபா போலிஸ் நிலையத்துக்கு போனபோது அவர்கள் இவரது முறைப்பாட்டை பெரிதாக எடுக்கவில்லை.

ஒரு நாள் கிராம மசூதியில் இருந்து அழைப்பு வந்துள்ளது. அங்கு அவரது கணவர் திருமணத்தை தொடர ஒப்புக்கொண்டுள்ளார். ஆனால், சாஃபா மறுத்துவிட்டார்.

சில நாட்களின் பின்னர் தம்மோடு படுக்க எவ்வளவு பணம் வசூலிக்கிறாய் என்று கேட்டு அடையாளம் தெரியாத ஆட்களிடம் இருந்து தொலைபேசி அழைப்புக்களும் குறுஞ்செய்திகளும் வரத்தொடங்கின.

தனது கணவர் தனது படத்தையும், தொலைபேசி இலக்கத்தையும் சமூக ஊடகங்களில் பகிர்ந்திருந்த்து சாஃபாவுக்கு தெரியவந்தது. கெட்ட வார்த்தைகளில் மிரட்டிய ஆட்கள், `உன்னுடைய தொலைபேசி எண்ணை உனது கணவனிடம் இருந்து பெற்றோம்` என்று கூறியுள்ளனர்.

''இந்த அழைப்புக்கள் அனைத்தையும் நான் பதிவு செய்து வைத்துள்ளேன். அனைத்து குறுஞ்செய்திகளும் என்னிடம் இருக்கின்றன.'' என்று சொன்ன சாஃபாவால் அழுகையை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. ஆனாலும் முழுக் கதையையும் சொல்வது என்று திடமாக இருந்தார்.

ஒரே ஆண்டில் 14% இருந்து 22% மாக அதிகரித்த குழந்தை திருமணங்கள்

என்ன நடந்தது என்பதில் தலையிட சாஃபாவின் தந்தை விரும்பவில்லை.

இந்த கொடுமையான திருமண அனுபவத்தில் இருந்து மீள தேவையான உளநல மற்றும் சட்ட உதவியை பெற சாஃபாவின் தாயார் இப்போது அவரை சமூக நல நிலையத்துக்கு அழைத்துச் சென்றார்.

உளநல சிகிச்சையை பெறுவதற்கு இலங்கையில் இருக்கும் மனத்தடை காரணமாக அவர்கள் ரகசியமாகவே அந்த நிலையத்துக்கு வந்தார்கள்.

கிராமத்தில் தொழிலாளியாக பணியாற்றி சாஃபாவின் தாய் தனது ஐந்து பிள்ளைகளை காப்பாற்றுகிறார்.

1990இல் தனது சொந்த ஊரில் இருந்து இவர் விடுதலைப்புலிகளால் வெளியேற்றப்பட்டார்.

'' ஒரு சம்பவத்தால்தான் நான் எனது மகளை எனது சகோதரனின் இடத்துக்கு அனுப்பினேன். அவளுக்கு இப்படி நடக்கும் என்று நான் நினைத்ததே இல்லை.'' என்றார் அவர்.

தனது மகளை கட்டாயமாக திருமணம் செய்து வைப்பதை தான் எதிர்த்ததாகவும், ஆனால், தனது சகோதரன் அதனை பொருட்படுத்தவில்லை என்றும் அவர் கூறுகிறார்.

''இது ஒரு கட்டாயக் கல்யாணம்'' என்கிறார் அவர். ''அவளது பாதுகாப்பு மற்றும் இப்போது கல்விக்காக அச்சத்தில் இருக்கிறேன்( அவரைப் பற்றி அவரது கணவர் பரப்பும் பொய்கள் காரணமாக). அவள் வகுப்புகளுக்கு போகமுடியாது. பேருந்தில்கூட அவள் போகமுடியாது. அவள் எதிர்காலமே ஸ்திரமில்லாமல் இருக்கிறது.''

ஒவ்வொரு வருடமும், இலங்கையின் முஸ்லிம் சமூகத்தை சேர்ந்த சாஃபா போன்ற நூற்றுக்கணக்கான சிறுமிகள் அவர்களது பெற்றோர் அல்லது பாதுகாவலர்களால் கட்டாயமாக திருமணம் செய்துவைக்கப்படுகிறார்கள்.

முஸ்லிம் சிறார் திருமணம் கிழக்கு மாகாணத்தில், ஒரு வருடத்துக்குள் 14% இருந்து 22% மாக அதிகரித்துள்ளதாக மனித உரிமைகள் சட்டத்தரணி எர்மிஸா திகல் கூறுகிறார். பழமைவாதம் காரணமாகவே இந்த அதிகரிப்பு.

சஃபாவுக்கு 15 வயது. ஆனால், 12 வயதான சிறுமிகள்கூட கட்டாய திருமணத்துக்கு உட்படுத்தப்பட்டதாக முஸ்லிம் குழுக்கள் ஆவணப்படுத்தியுள்ளன.

இலங்கையின் பொதுச்சட்டம் சிறுவயது திருமணங்களை அனுமதிப்பதில்லை. சட்டபூர்வ திருமண வயது 18. ஆனால், ஒரு தசாப்தகால சமூகச் சட்டமான ''முஸ்லிம் திருமண மற்றும் விவாகரத்துச் சட்டம்'', பெரும்பாலும் ஆண்களை உள்ளடக்கிய முஸ்லிம் சமூக தலைவர்களே திருமண வயதை நிர்ணயிக்க அனுமதிக்கிறது.

12 வயதுக்கு குறைவான ஒரு சிறுமி திருமணம் செய்துகொள்ள இஸ்லாமிய மஜிஸ்ட்ரேட்டின் சிறப்பு அனுமதி தேவை என்ற போதிலும், குறைந்த வயதெல்லை கிடையாது.

சிறுமிகளும் அவர்களது தாய்மார்களும் மௌனத்தில் துன்பப்படுகிறார்கள். ஆனால், முல்லாக்கள் மற்றும் பழைமைவாத சமூகத்தலைவர்களின் கடுமையான அச்சுறுத்தல் இருக்கின்ற போதிலும், முஸ்லிம் திருமண மற்றும் விவாகரத்துச் சட்டத்தை திருத்த வேண்டும் என்று முஸ்லிம் பெண் செயற்பாட்டாளர்கள் வலியுறுத்துகிறார்கள்.

ஆதாரம்: கேர்ள்ஸ், நாட் பிரைட்ஸ்; ப்யூஆய்வு மையம்

முஸ்லிம் பெண் செயற்பாட்டாளர்கள் மிரட்டப்படுகிறார்கள்?

இலங்கை தனது அரசியலமைப்பை திருத்த திட்டமிட்டுள்ளது. ஆகவே தாம் செயற்பட இதுவே தருணம் என்று செயற்பாட்டாளர்கள் கருதுகிறார்கள்.

முஸ்லிம் திருமணச் சட்டம் மற்றும் ஏனைய பாரபட்சமான சட்டங்களை திருத்துமாறு ஐநாவும், ஐரோப்பிய ஒன்றியமும் கூட அண்மையில் இலங்கை அரசை கேட்டிருந்தன.

ஆனால், எதிர்பார்ப்பு பெரிதாக இல்லை. ஏனென்றால் பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்னதாக முஸ்லிம் திருமண மற்ரும் விவாகரத்து சட்டத்தை ஆராய நியமிக்கப்பட்ட குழு இதுவரை ஆக்கபூர்வமாக பரிந்துரைகளை செய்யவில்லை.

மாற்றத்துக்கான கோரிக்கைகளை முஸ்லிம் குழுக்களான ஜமயத்துல் உலமா மற்றும் தவ்ஹீத் ஜமாத் ஆகியவை நீண்டகாலமாக எதிர்த்துவருகின்றன.

பரிந்துரைகள் சமூகத்துக்குள் இருந்து வரும் பட்சத்தில் முஸ்லிம் திருமண மற்றும் விவாகரத்துச் சட்டத்தில் திருத்தம் செய்ய தமது அமைப்பு தயார் என்று கூறும் தவ்ஹீத் ஜமாத்தின் தலைவரான பி.எம்.அர்சாத், ஆனால், திருமணத்துக்கான குறைந்த வயதை நிர்ணயிக்க தாம் தயாரில்லை என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.

இஸ்லாமோ தவ்ஹீத் ஜமாத்தோ சிறார் திருமணத்தை ஆதரிக்கவில்லை என்று கூறும் அவர் ஆனால், திருமணத்துக்கு குறைந்த வயதை நிர்ணயிப்பதை தமது அமைப்பு ஏற்காது என்கிறார்.

பெண்ணுக்கு திருமணம் தேவையா என்பதுதான் திருமணத்துக்கான நிர்ணயமாக இருக்க வேண்டும் என்று கூறும் அவர், சில பெண்கள் 18 வயதுக்கு பிறகும் திருமணம் செய்ய விரும்பமாட்டார்கள் என்றும், ஒருவர் எப்போது திருமணம் செய்ய விரும்புகிறார் என்பதை அவரே முடிவு செய்ய வேண்டும் என்றும் கூறுகிறார்.

முஸ்லிம் பெண் செயற்பாட்டாளர்களை தமது அமைப்பு மிரட்டுவதாக கூறப்படுவதையும் அவர் மறுக்கிறார்.

சாஃபாவும் அவரது தாயும் போன அந்த நிலையம், கடந்த 3 ஆண்டுகளில் 3000 முஸ்லிம் பெண்களின் பல்வேறு விவகாரங்களை கையாண்டுள்ளது. அதில் 250 திருமண பிணக்குகளும் அடங்கும்.

'ஆண்களின் மிரட்டல்களால் தான் வீட்டில் இருந்து விலகி இருக்க வேண்டியுள்ளதாக அங்குள்ள சமூகப் பணியாளர் கூறுகிறார்.

''எனது பிள்ளைகளை பள்ளிக்கூடத்துக்கு அனுப்ப பயம்'', என்றார் அவர்.

''எனது அலுவலகத்திலேயே நான் தங்கவேண்டியுள்ளது. ஒரு ஆட்டோவில் போகவும் பயம்.'' என்கிறார் அவர்.

தனது முக அடையாளத்தை வெளிக்காட்ட பயப்படாத சில முஸ்லிம் செயற்பாட்டாளர்களில் பெண்கள் செயற்பாட்டு வலையமைப்பின் ஷரீன் அப்துல் சரூர் ஒருவர்.

சிறார் திருமணத்தை ஒரு சட்டரீதியான பாலியல் பலாத்காரம் என்று கூறும் அவர், இன, மத, தேச வேறுபாடின்றி அனைவருக்கும் 18 வயதே சட்டபூர்வ திருமண வயதாக இருக்க வேண்டும் என்று அவர் கூறுகிறார்.

உறுதியுடன் இருக்கும்சாஃபா

இன்னுமொரு குழந்தையை பெற்றெடுக்க ஒரு சிறுமி உடல் ரீதியாக பக்குவத்தை பெற்றிருக்கமாட்டாள் என்றும், அதனால், அவளது கல்வியும் பாதிக்கப்படும் என்றும் அவர் கூறுகிறார்.

இந்த சிறுமிகள் திருமணம் செய்வது அனைத்து சமூகத்தையும் பாதிக்கிறது என்றும் மொத்த சமூகமே இதனால் பின் தங்குகிறது என்றும் அவர் குறிப்பிடுகிறார்.

இந்த சிறார்களின் குழந்தை பிராயத்தை நிர்மூலம் செய்யாதீர்கள் என்பதுதான், முஸ்லிம் சமூகத்துக்கும், மத தலைவர்களுக்குமான எனது செய்தி என்கிறார் ஷரீன் சரூர்.

தான் சந்தித்த இந்தச் சோகமான அனுபவத்துக்கு மத்தியிலும் சாஃபா ஒரு சிறந்த மாணவி. கல்வியை மீண்டும் தொடங்க அவர் விடாப்பிடியாக இருக்கிறார்.

அவருக்கு நல்ல வேலை கிடைக்கும் என்று அவரது குடும்பம் எதிர்பார்க்கிறது. ஆனாலும், அவருக்கு இன்னமும் நிறைய சவால்கள் இருக்கின்றன.

''நான் டியூசன் வகுப்புக்கு போகும்போது வரும் பையன்கள் என்னிடம் வந்து விரசமான நகைச்சுவைகளை கூறுகிறார்கள். இது மோசமான சித்ரவதை. என்ன செய்வது என்று எனக்கு தெரியவில்லை'' என்கிறார் அவர்.

ஆனால், இதற்கெல்லாம் மசிந்துபோக அவர் தயாரில்லை. தான் ஒரு சட்டத்தரணியாக வரவேண்டும் என்கிறார்.

உன்னைப்போல் பாதிக்கப்பட்ட ஏனையவர்களுக்கு உதவ விரும்புகிறாயா என்று கேட்டதற்கு ''ஆம்'' என்கிறார்.

அவரது சிரித்த முகத்தில் அவரது உறுதி தெரிகிறது.

(*சாஃபா பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது).

ஒருவரின் உடல்நலத்தை மேம்படுத்தும் அம்சமாகதிருமணம் உள்ளது என்று கண்டறிந்த ஆய்வாளர்கள், உடலில் அதிக அளவு கொழுப்பு போன்ற முக்கிய இதய நோய் ஆபத்து காரணிகளால் ஒருவர் பாதிக்கப்பட்டிருந்தால், திருமணத்தால் அவரின் ஆயுள் அதிகரிப்பு சாத்தியப்படலாம் என்று தெரிவித்துள்ளனர்.

இதய நலன் தொடர்பான மாநாடொன்றில், பிரிட்டனை சேர்ந்த ஏறக்குறைய 1 மில்லியன் வயது வந்தோரிடம் நடத்தப்பட்ட ஆய்வை அடிப்படையாகக் கொண்டு, நம் உடல் நலனை நாம் சிறப்பாக கவனித்துக் கொள்வதற்கு ஒரு அன்பான துணை தூண்டுகோலாக இருப்பார் என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் தெரிவித்தனர்.

ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப்பட்ட அனைவரும் உயர் ரத்த அழுத்தம், கொழுப்பு அல்லது நீரிழிவினால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் ஆவர்.

இந்த ஆய்வில் திருமணமானவர்களின் உடல்நலன் திருமணமாகாமல் தனியாக இருப்பவர்களை விட மேம்பட்டு இருப்பது தெரியவந்துள்ளது.

மருத்துவர் பால் கார்ட்டர் மற்றும் அஷ்டன் மருத்துவ கல்லூரியை சேர்ந்த அவரின் சகபணியாளர்கள் இந்த ஆய்வை மேற்கொண்டனர். மாரடைப்பிலிருந்து தப்பித்து உயிர் வாழ்வதற்கும், திருமணத்திற்கும் தொடர்பு இருப்பது இவர்கள் மேற்கொண்ட ஆய்வில் தெரியவந்துள்ளது.

பிரிட்டனின் இதயநாள நலன் அமைப்பின் மாநாட்டில் ஆய்வாளர்களின் அண்மைய ஆய்வு சமர்ப்பிக்கப்பட்டது.

'நம் உடல் நலனை பேணுவதற்கு அன்பான துணை வேண்டும்'

கொழுப்பு மற்றும் உயர் ரத்த அழுத்தம் உள்ளிட்ட பெரும் இதய நோய் காரணிகளுக்கு எதிராக உடலநலனை தாங்கும் சக்தியாக திருமணம் உதவுவதாக ஆய்வாளர்கள் தங்களின் ஆய்வில் சந்தேகம் வெளிப்படுத்தியுள்ளனர்.

இதய நோய் உள்ளிட்ட அனைத்து காரணங்களினால் ஏற்படும் மரணம் குறித்து இந்த ஆய்வில் அலசப்பட்டது.

அஷ்டன் மருத்துவ கல்லூரியை சேர்ந்தவர்களால் நடத்தப்பட்ட 14 ஆண்டு ஏசிஏஎல்எம் ஆய்வில், உடலில் அதிக கொழுப்பு இருந்த 50, 60 மற்றும் 70 வயதான ஆண் மற்றும் பெண்களில் தனியாக வாழ்பவர்களை விட திருமணமானவர்கள் அதிக காலம் உயிர் வாழ்வதாக கண்டறியப்பட்டுள்ளது.

அதே போல், நீரிழிவு மற்றும் உயர் ரத்த அழுத்தத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களிலும் திருமணமானவர்கள் கூடுதல் ஆயுளுடன் வாழ்கின்றனர்.

ஆனால், கூடி வாழ்பவர்கள், விவகாரத்தானவர்கள், திருமண பந்தத்திலிருந்து பிரிந்தவர்கள் அல்லது துணையை இழந்தவர்களுக்கு உடல் நலன் எவ்வாறு உள்ளது என்பது குறித்து தெளிவான தகவல்கள் இந்த ஆய்வில் கிடைக்கவில்லை.

அதே போல், திருமணமானவர்கள் மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்கின்றனரா என்று தங்கள் ஆய்வில் சோதித்து ஆய்வாளர்கள் கண்டறியவில்லை.

அனைவரும் திருமணம் செய்து கொள்ள பரிந்துரைக்கிறதா ஆய்வு?

தங்களின் ஆய்வு கண்டுபிடிப்பு குறித்து மருத்துவர் கார்ட்டர் கூறுகையில், ''இது குறித்த அடிப்படை காரணங்களை மேலும் அறியவேண்டும். இதய நோயுள்ளவர்கள் மட்டுமல்லாமல் இதய நோய் தொடர்பான ஆபத்து காரணிகளால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கும் திருமணம் என்ற அம்சம் உடல்நலன் தொடர்பாக பாதுகாப்பாக உள்ளது'' என்று தெரிவித்தார்.

''அதற்காக அனைவரும் திருமணம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்று நாங்கள் கூறவில்லை'' என்று மேலும் தெரிவித்த கார்ட்டர், மேலும் குறிப்பிடுகையில், ''திருமணத்தால் உண்டாகும் ஆதாயங்களை நாம் பெருக்கிக் கொள்ள வேண்டும். அதே போன்று நண்பர்கள், குடும்பம் மற்றும் சமூக ஆதரவுதளங்களையும் நமது உடல்நலன் மற்றும் ஆரோக்கியத்துக்கு நன்மை விளைவிக்கும் வகையில் பயன்படுத்திக் கொள்ளவேண்டும்'' என்று மேலும் தெரிவித்தார்.

பிரிட்டிஷ் ஹார்ட் ஃபவுண்டேஷனை சேர்ந்த மருத்துவர் மைக் நாப்டன் கூறுகையில், ''இதனால் இறுதியாக நமக்கு கிடைக்கும் செய்தி என்னவென்றால், நமது சமூக தொடர்புகள் மற்றும் உயர் ரத்த அழுத்தம் போன்ற ஆயுளுக்கும், உடலுக்கும் ஆபத்து விளைவிக்கும் காரணிகள் நமது உடல்நலன் மற்றும் ஆரோக்கியத்தை தீர்மானிக்கும் முக்கிய காரணிகள்'' என்று தெரிவித்தார்.

''நீங்கள் திருமணமானவரோ அல்லது திருமணமாகாதவரோ, இதய நோய் உண்டாக்கும் ஏதாவது ஆபத்துக்கள் உங்கள் உடலில் இருந்தால், அதனை சமாளிக்க உங்களிடம் மிகவும் அன்பாக இருப்பவரை நீங்கள் நாடலாம்'' என்று அவர் மேலும் தெரிவித்தார்.

“பசி” என்ற ஒன்று இல்லை என்றால், நாமெல்லாம் முதுமையிலும் பட்டாம் பூச்சிகளாகக் காதலர்கள் போல் பறந்து திரியலாம். இந்தப் பசியைப் போக்குவதற்கு, ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு நாளும் படுகின்ற வேதனைகளும் சோதனைகளும் கொஞ்சம் நஞ்சமல்ல. 

பசியைப் போக்குவதற்கு “வேலை” என்பது மிக மிக முக்கியமானது. நான்கு பேர் கொண்ட ஒரு குடும்பத்தில் மூவராவது வேலைக்குப் போகவேண்டும். அப்போதுதான் குடும்பத்தைக் காப்பாற்றி, எதிர்காலத் தேவை கருதி, ஓரளவுக்கு மிச்சப்படுத்தலாம். 

அதிலும், குழந்தை குட்டிகள் இருந்தால், இரவு - பகலாக உழைத்துக்கொண்டிருக்க வேண்டும். அவர்கள் தலையெடுத்ததும், கொஞ்சமாவது ஓய்வு எடுக்கலாம். இப்படித்தான் ஒவ்வொருவருடைய குடும்பச் சக்கரமும் ஓடிக்கொண்டிருக்கின்றது. 

அதிலும், வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்புக் கிடைத்துவிட்டால் ஒரு கொண்டாட்டம்தான். சிலருக்குக் கைகூடும்; பலருக்கு அது கூடவே கூடாது. அதுவும் குறிப்பிட்டதொரு வயதுக்கு மேல், வெளிநாட்டில் வேலை எடுப்பதென்பதும் கடினம்; அது கிடைக்காது. 

இன்னும் சிலர், தங்களுடைய குடும்பத்தையே பணயம் வைத்துவிட்டு, வெளிநாடுகளுக்குச் சென்றுவிடுவர். பெரும்பாலும், வறுமையின் கோரப்பிடியில் சிக்குண்டிருக்கும் கிராமங்களைச் சேர்ந்தோர், குறிப்பாக, வடக்கு, கிழக்கு, தெற்கு மற்றும் மலையகத்தைச் சேர்ந்த பெண்கள், மத்திய கிழக்கு நாடுகளுக்குப் பணிப்பெண்களாகப் படையெடுக்கின்றனர்.

அங்கு போய் அவர்கள் படுகின்ற கஷ்டங்கள் பல. சிலர், உயிரைக் கொடுத்துவிட்டு, சடலங்களாகத் திரும்புகின்றனர். இன்னும் சிலர், கற்பை பறிகொடுத்துவிட்டு, குழந்தைகளுடன் திரும்புகின்றனர். இன்னும் சிலரோ, உடலுறுப்புகள் இன்றித் திரும்புகின்றனர். 

சவூதி அரேபியாவுக்குப் பணிப்பெண்ணாகச் சென்று, அவ்வாறான இன்னல்களுக்கு உள்ளாகிக்கொண்டிருப்பவரே, டபிள்யூ.டபிள்யூ.இந்திராகாந்தி. இலங்கைப் பெண்ணான இவர், தொடர்பான செய்தி, கடந்த திங்கட்கிழமையன்று (22) அநேக பத்திரிகைகளின் முன்பக்கத்தில் இடம்பிடித்திருந்தது. 

தம்புள்ளையைச் சேர்ந்த 36 வயதான டபிள்யூ.டபிள்யூ.இந்திராகாந்தி, 2015ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 14ஆம் திகதி, பணிப்பெண்ணாக சவூதி அரேபியாவுக்குச் சென்றுள்ளார்.

இராணுவத்தில் சேவை புரியும் இளைஞனைத் திருமணம் முடித்திருந்த அப்பெண், 18, 11 மற்றும் 7 வயதுடைய மூன்று பெண் பிள்ளைகளின் தாயாவார். கணவர் பிரிந்து சென்றமையால், பிள்ளைகளை வளர்ப்பதற்காகப் பொருளாதாரச் சிக்கல்களுக்கு முகங்கொடுத்த நிலையிலேயே, இவர் வெளிநாடு சென்றிருந்தார். 

எனினும், ஒப்பந்தக் காலம் முடிந்து நாடு திரும்பக் காத்திருந்த சந்தர்ப்பத்தில் தனக்கு நேர்ந்துள்ள கொடுமையை, அண்மையில் சமூக வலைத்தளமொன்றில் மிகச் சிறிய காணொளியாக இவர் வெளியிட்டுள்ளார். குறித்த காணொளியை அவதானித்த தம்புளையைச் சேர்ந்த இளைஞன் ஒருவர், இந்திராகாந்தியின் வீடு தேடிச்சென்று, அவரது நிலையை, இலங்கை ஊடகங்கள் வாயிலாக வெளிக்காட்டினார். 

இந்திராகாந்தி, வேலை பார்த்த வீட்டினது எஜமானியின் சிறுநீரகம் பழுதடைந்துள்ளதாம். எனவே, அந்த வீட்டு எஜமானரான பாபா உள்ளிட்ட குழுவினரால், சுகதேசியான தன்னிடமிருந்து சத்திரசிகிச்சை மூலம் சிறுநீரகமொன்றைத் தருமாறு வற்புறுத்தி, அவரைப் பலாத்காரமாகத் தடுத்து வைத்துள்ளதாக, அவர் தெரிவித்துள்ளார். தனக்கு ஏற்பட்டுள்ள இந்நிலைமையை, எஜமானுக்குத் தெரியாமல், இரகசியமான முறையில், ஸ்கைப் மூலம் வீட்டாரைத் தொடர்புகொண்டு அவர் கூறியுள்ளார். 

தனது ஒப்பந்தக் காலமும் மார்ச் மாதத்துடன் முடிந்த நிலையிலும், இலங்கை திரும்புவதற்கான எந்தவொரு ஏற்பாட்டையும் எஜமானர் செய்யவில்லையெவும் இந்திராகாந்தி தெரிவித்துள்ளார். 

அத்துடன், “எனது 4 மாத சம்பளப் பாக்கியும் தரவில்லை. கடந்த 19ஆம் திகதியிலிருந்து எனக்கு படுக்கக்கூட இடமில்லை. அறையிலிருந்து வெளியேற்றி விட்டார்கள். நான் இந்நாட்களில் சமையலறையில் மெத்தையொன்றைப் போட்டுப் படுக்கின்றேன். 

“நான் எனது நிலைமை பற்றி எனது அம்மாவிடம் கூறினேன். அவர் இது தொடர்பாக தம்புள்ளையிலுள்ள வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்புப் பணியகத்துக்கு அறிவித்துள்ளார். அவர்கள் முறைப்பாட்டை குருநாகலுக்குக் கையளித்துள்ளார்கள். 

“எனக்கு தற்போது சம்பளம் கிடைக்காததால், எனது பிள்ளைகளும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். பாடசாலைக்குச் செல்லவும் வழியில்லை. எனக்கு ஏற்பட்டுள்ள இந்நிலைமையிலிருந்து மீள, அதிகாரிகள் உதவி செய்ய வேண்டும்” என, அவர் வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளார். 

பணி நிமித்தம் மத்திய கிழக்கு நாடுகளுக்குச் சென்று, இலங்கையர்கள் அனுபவிக்கும் எத்தனையோ இன்னல்களுக்கு, இதுபோன்று இன்னும் எத்தனையோ எத்தனையோ உதாரணங்களை முன்வைக்கலாம். 

எஜமானியினால் உடல் முழுவதும் ஆணி ஏற்றப்பட்ட நிலையில் நாடு திரும்பியிருந்தார் ஒரு பெண். அத்துடன், வேலைக்குச் சென்ற வீட்டுக் குடும்பத்தினரால் தீக்காயங்களுக்கு உள்ளாகிய நிலையில் பெண்ணொருவர் நாடு திரும்பினார். மேலும், வன்புணர்வு, கூட்டு வன்புணர்வுக்கு உள்ளாக்கப்பட்ட நிலையிலும் பெண்கள், நாடு திருப்பினர். இவ்வாறு பாதிக்கப்பட்ட பெண்கள் மற்றும் ஆண்கள், இலங்கை அரசாங்கத்தின் செலவில், வேலைவாய்ப்புப் பணியகத்தின் ஊடாகக் கடந்த காலங்களில் இலங்கைக்கு அழைத்து வரப்பட்டனர். 

மத்திய கிழக்கு நாடுகளுக்குச் சென்று இவர்கள் அனுபவிக்கும் துன்பங்களுக்கான முதல் புள்ளிகள், இவர்களது சொந்தக் கிராமங்களிலும் கொழும்பு நகரிலேயும் இடப்பட்டு விடுகின்றன. கிராமங்களில், நலிந்துபோன பொருளாதாரத்தில் உள்ளவர்கள், எப்படியாவது வெளிநாடு சென்று, முன்னேற வேண்டுமென எண்ணுகின்றார்கள். 

இதற்காகத் தமது தகுதியையும் மீறி, பாரியளவில் இவர்கள் கடன்படுகின்றனர். அதிலும், ஒரு சில பேர் மீற்றர்  வட்டிக்குக்கூட (சாதாரண வட்டியிலும் பார்க்க 2 அல்லது 3 மடங்கு அதிகமாக இருக்கும்) கடன் பெறுகின்றனர். 

பின்னர், வெளிநாடு செல்லும் கனவுகளுடன் கொழும்புக்குப் படையெடுக்கும் இவர்கள், போலியான பல முகவர்களால் ஏமாற்றப்படுவதும் இல்லாமலில்லை. இவ்வாறான சம்பவங்களும் கடந்த காலங்களில் அரங்கேறியுள்ளமை நாம் அறிந்த விடயமே. 

வெளிநாட்டுக்கு அனுப்பி வைப்பதாகக் கூறி, சட்டவிரோதமான முறையில் போலி முகவர்களால் தடுத்து வைக்கப்பட்ட இளைஞர்கள் சிலர், வேலைவாய்ப்புப் பணியக அதிகாரிகள், பொலிஸாருடன் இணைந்து மேற்கொண்ட சுற்றிவளைப்பு நடவடிக்கையில் மருதானைப் பகுதியில் வைத்து மீட்கப்பட்டனர். இவ்வாறான சம்பவங்களால் பெருவாரியான பணத்தையும் இவர்கள் இழக்கின்றனர்.

அது மட்டுமல்லாமல் கடவுச்சீட்டு (பாஸ்போட்) எடுக்கும் பொருட்டு, முதன்முறையாகக் கொழும்புக்கு வரும் அநேகர், குடும்பங்களாகவே வருகின்றனர். விடுதிகளில் (லொஜ்கள்) தங்கும் இவர்கள், அங்கும் பல்வேறு அசௌகரியங்களுக்கு முகங்கொடுப்பதுடன், பணத்தையும் வீண்விரயம் செய்யவேண்டிய நிலைக்குத் தள்ளப்படுகின்றனர். 

இவ்வாறான லொஜ்கள், பெரும்பாலும் வசதி குறைந்தளவிலேயே காணப்படும். அத்துடன், சுகாதார வசதி அற்றதாகவே இருக்கும். ஓர் அறையில் 9 பேர்கூடத் தங்கவைக்கப்படுவர். 

இவ்வாறாக, வெளிநாடுகளுக்குச் செல்வதற்கு முன்னர் இலங்கையிலேயே, இவர்கள் நொந்து நூலாகிவிடுகின்றனர். எனினும், செல்லும் இடத்திலாவது விடிவு கிட்டும் என்று எண்ணினாலும், அங்கும் கார்மேகங்களே, இவர்களைச் சூழ்ந்துகொள்கின்றன. 

இலங்கையின் பொருளாதாரத்தில், மத்திய கிழக்கு நாடுகளில் பணிபுரியும் இலங்கையர்கள் அனுப்பும் பணம், பாரியளவில் பங்களிப்புச் செய்கின்றது. அதாவது, இலங்கை வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்புப் பணியகத்துக்கு, 2015ஆம் ஆண்டில் 338 மில்லியன் ரூபாயும் 2016ஆம் ஆண்டில் 642 மில்லியன் ரூபாயும் இலாபமாகப் பெறப்பட்டதாகவும், இந்த இலாபம், இவ்வருடம், 45 சதவீதத்தால் அதிகரித்துள்ளதாகவும், வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்பு அமைச்சு சுட்டிக்காட்டியுள்ளது. 

வருமானம் அதிகரித்து விட்டதாக அரசாங்கம் பெருமை கொள்கின்றது. எனினும், சமூகக் கட்டமைப்பில் பாரிய தொய்வு நிலை ஏற்பட்டுக்கொண்டு செல்வதைக் காணக்கூடியதாய் உள்ளது. 

வெளிநாடுகளுக்கு வேலைக்குச் செல்லும் குடும்பப் பெண்கள், தமது பிள்ளைகளில் எதிர்கால நலனைக் கருத்திற்கொண்டே பெரும்பாலும் செல்கின்றனர். எனினும், பொறுப்பற்றவர்களின் பராமரிப்பின் கீழ், தமது குழந்தைகளை இவர்கள் விட்டுச் செல்கின்றனர்.

சில குடும்பங்களில், கணவர் பராமரிப்பில் விடப்படும் குழந்தைகள், குறைந்தது முதல் 3 மாதங்கள் அல்லது 6 மாதங்களுக்கு நன்றாகக் கவனித்துக்கொள்ளப்படுகின்றனர். பின்னர், மனைவியின் பணம் அதிகளவில் புழக்கத்தில் வரத் தொடங்கியவுடன், தலைகீழாக நிற்கத்தொடங்கிவிடுவர்.

மனைவி அனுப்பும் பணத்தில், கணவன் உல்லாச வாழ்க்கையை அனுபவிப்பார். இதனால், குழந்தைகளைக் கவனிக்காது விடுவார். சில வேளைகளில், வேறு ஒரு பெண்ணுடன் குடித்தனமும் நடத்தத் தொடங்கிவிடுவார். 

அதேபோல், கணவன் வெளிநாட்டு வேலைக்குச் சென்று, பிள்ளைகளின் தேவைக்காகப் பணம் அனுப்பும்போது, மனைவி தனது பிள்ளைகளைக் கைவிட்டுவிட்டு வேறு ஒருவருடன் குடும்பம் நடத்தத் தொடங்கி விடுவார். அண்மையில்கூட இவ்வாறானதொரு சம்பவத்தை எமது பத்திரிகையிலேயே வெளியிட்டிருந்தோம். 

அதாவது, ஐந்து மற்றும் மூன்று வயதுகளுடைய பெண் பிள்ளைகள் உள்ள தமது குடும்பத்தை காப்பாற்றுவதற்காக, 26 வயதான குடும்பத்தலைவன், மத்திய கிழக்கு நாடொன்றுக்குத் தொழிலுக்குச் சென்று திரும்பியுள்ளார்.

இந்நிலையில், 23 வயதான தன்னுடைய மனைவி,  அவருடைய ஆசை நாயகனுடன், கட்டிலில் இருப்பதைக் கண்ட கணவன், அவ்விருவரையும் கையும்மெய்யுமாகப் பிடித்து, இருவரினதும் கரங்களையும் பற்றிப் பிடித்து ஒன்றாக சேர்த்துவைத்ததன் பின்னர், பிள்ளைகளை அவர்களுக்கே சீதனமாகக்  கொடுத்துவிட்டு, அவ்வீட்டிலிருந்து கண்ணீருடன் விடைபெற்றுச் சென்றிருந்தார். இச்சம்பவம், காலி - மஹியங்கனைப் பகுதியில் கடந்த 2ஆம் திகதி இடம்பெற்றிருந்தது. 

சில சந்தர்ப்பங்களில், உறவினர்களின் பொறுப்பில் ஒப்படைக்கப்படும் சிறு பிள்ளைகளை, அவர்கள் வேலைக்கு அனுப்பி சம்பாதிப்பதும் நடைபெறாமலில்லை. இன்னும் சில சந்தர்ப்பங்களில், இவ்வாறு வேலைக்குச் செல்லும் கணவனோ அல்லது மனைவியோ பல வருடங்கள் கழிந்தும் வராமலே போய்விடுவார்கள். 

இவ்வாறான மோசமான சம்பவங்களால், பிள்ளைகள் அநாதைகளாக்கப்படுகின்றனர். மேலும், தாத்தா, தந்தை, மாமா மற்றும் தனயன் உள்ளிட்ட பாதுகாவலர்களாலேயே பாலியல் வன்புணர்வுக்கு உள்ளாக்கப்படும் பெண் பிள்ளைகளின் எதிர்காலம் கேள்விக்குறியாகின்றது.

இவ்வாறு வெளிநாடு சென்ற பலரது குடும்பங்கள் சீரழிந்து வருகின்றன. இவற்றுக்கான தீர்வுகளையும் நாம் தேட வேண்டும். வெளிநாடுகளுக்குச் சென்று பல இன்னல்களுக்கு உள்ளாவதைப் பார்க்கிலும், உள்நாட்டிலேயே மகிழ்ச்சியான ஒரு குடும்ப வாழ்க்கையை ஏற்படுத்திக்கொள்வதற்கு முனையலாம்.

குடும்பமாய் ஆவதற்கு முன்னரே ஓரளவுக்குச் சம்பாதித்து, கட்டுக்கோப்பான குடும்பத்தை அமைத்துக்கொண்டால், மேற்குறிப்பிட்ட பிரச்சினைகள் வராமல் பார்த்துக்கொள்ளலாம். 
அரசாங்கமும் இந்த விடயத்தில் கவனமெடுத்துச் செயற்பட வேண்டும்.

உள்நாட்டிலேயே பெருவாரியான வேலைவாய்ப்புகளை உருவாக்க நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு துறைகளிலும் வேலைவாய்ப்புகளை அதிகரிக்க வேண்டும். 

குறிப்பாக பெண்களுக்கு ஏற்றாற்போல், கொஞ்சமாவது வருமானம் கூடியதாய் இருக்கத்தக்க வகையில், ஆடைத் தொழிற்சாலைகளிலேனும் வேலைவாய்ப்புகளை அதிகரித்துக்கொடுக்க வேண்டும். 

மேலும், யுத்தம் காரணமாக வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களில் மூடுவிழா கண்டுள்ள அல்லது கண்டுகொண்டு வருகின்ற சீமெந்து, செங்கல் மற்றும் கரும்பு போன்ற பல தொழிற்சாலைகளுக்குப் புத்துயிர் கொடுக்க வேண்டும்.  

இலங்கையின் தற்போதைய சட்டத்தின்படி, சிறுபிள்ளைகளைக் கொண்டிருக்கும் தாய்மார்கள், பணிப்பெண்களாக வெளிநாடுகளுக்குச் செல்வது தடை விதிக்கப்பட்டுள்ளது. அத்துடன், 25 வயதுக்குக் குறைந்தவர்களும் வேலைவாய்ப்புக்காக வெளிநாடு செல்ல முடியாது. 

எனினும், இது எவ்வளவு தூரம் நடைமுறையில் உள்ளது என்பது கேள்விக்குறியே. கிராம சேவகர்கள் மற்றும் முகவர்கள் ஊடாக, வயது தொடர்பில் போலியான தகவல்கள் வழங்கப்பட்ட நிலையிலேயே பலர், பணியாளர்களாகச் சென்று விடுகின்றனர். 

இதற்குச் சிறந்ததொரு எடுத்துக்காட்டுத்தான், சவூதி அரேபியாவில், போத்தல் மூலம் பால் பருக்கும்போது, குழந்தையொன்று இறந்த விவகாரத்தில் குற்றவாளியாக இனங்காணப்பட்டு, சவூதி அரேபியா - றியாத்திலுள்ள உயர் நீதிமன்றத்தினால் மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்ட இலங்கைப் பணிப்பெண்ணான 17 வயதுடைய றிசானா நபீக். 

முகவர் ஒருவரது மோசடியான செயல் காரணமாக, வயது குறைவான றிசானா நபீக்கை, கூடிய வயதுடையவரென்று, அவரது கடவுச்சீட்டில் காட்டப்பட்டு, வெளிநாட்டுக்கு அனுப்பிவைத்ததாலேயே, அவருக்கு இந்த நிலைமை ஏற்பட்டது. 

இந்திராகாந்தியின் சிறுநீரகத்துக்கு 50,000 சவூதி றியால் (2,035,143.46 இலங்கை ரூபாய்) தருவதாக, அடாவடியாக பாபா (எஜமான்) வற்புறுத்தியுள்ளார். “என்னை மிகவும் துன்புறுத்துகின்றார்கள். எனது உயிர் தொர்பாகவும் எனக்கு நம்பிக்கை இல்லை” என இந்திராகாந்தி தெரிவித்துள்ளார். 

எனவே, சவூதி அரேபியா, குவைத் மற்றும் யோர்தான் போன்ற மத்திய கிழக்கு நாடுகளுக்கு வேலைக்குச் செல்லும் இலங்கையர்களின் உயிருக்கு உத்தரவாதம் இல்லை என்பது, இவ்வாறான பல்வேறு சந்தர்ப்பங்களில் புலப்பட்டு நிற்கின்றது. இவர்களது உயிர்களை யார் காப்பாற்றுவார்?

எனினும், இந்திராகாந்தி கொடுத்து வைத்தவர். இவரது விடியலுக்கான வாசல் தற்போது திறந்துள்ளது. அதாவது, சிறுநீரகங்களைக் கேட்டு தொழில்தருநரால் தடுத்துவைக்கப்பட்டிருந்த தம்புள்ளை, கந்தலம பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த டபிள்யூ.டபிள்யூ.இந்தராகாந்தி என்பவரும் அவருடைய தொழில்தருநரும், றியாத்திலுள்ள டிறியா பொலிஸ் நிலையத்துக்கு விசாரணைக்காக, அழைக்கப்பட்டிருந்தனர் எனவும் மேற்படி பெண், இலங்கைத் தூதரக அதிகாரிகளால்,  தொழில்தருநரிடமிருந்து விடுவிக்கப்பட்டுள்ளார் எனவும், இலங்கை வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்புப் பணியகம், செவ்வாய்க்கிழமை (23) அறிவித்துள்ளது. 

பத்திரிகைகளில் வெளியான செய்திக்கு அமைய, இந்திராகாந்தி குறித்து உடனடியாக ஆராயுமாறு, வெளிநாட்டு வேலை வாய்ப்புகள் அமைச்சர் தலதா அதுகோரல, சவுதி அரேபியாவுக்கான இலங்கைத் தூதுவருக்கு, விடுத்த பணிப்புரைக்கு அமைய, துரித நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டுள்ளமை வரவேற்கத்தக்கது. 

எனினும், இலங்கை சென்று, பிள்ளைகளுடன் மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கையை வாழ்வேன் என்ற எதிர்பார்ப்புடன் காத்திருக்கும் இந்திராகாந்தியை, இலங்கைக்கு அழைத்து வருவதற்கான நகர்வுகள் எவ்வாறு உள்ளன என்பதைப் பொறுத்திருந்துதான் பார்க்க வேண்டும்

பிரான்ஸ் அதிபர் தேர்தலில், இமானுவெல் மக்ரோங்(39) வெற்றி பெற்றதும், அவரை விட பிரபலமானார் அவரது மனைவி பிரிகெட்டி(64). மக்ரோங்கை விட பிரிகெட்டி 25 வயது பெரியவர் என்ற செய்தி பலரை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது.

இருவருக்கும் இடையில் உள்ள வயது வித்தியாசம் பல ஊடகங்களில் தலைப்பு செய்தியானது.

ஆணுக்கு வயது அதிகமாகவும், பெண்ணுக்கு குறைவாகவும் இருக்கும் நிலையில்தான் பெரும்பாலான திருமணங்கள் நடக்கின்றன.

மக்ரோங்-பிரிகெட்டி போல, தன்னை விட அதிக வயது கொண்ட பெண்ணை திருமணம் செய்து கொண்ட தம்பதிகள் எதிர்கொண்ட கேள்விகள் என்ன, அவர்களின் வாழ்க்கை எத்தகையது?

பலர் கசப்பான அனுபவங்களை எதிர்கொண்டுள்ளனர், சிலர் பெண்ணுக்கு அதிக வயது என்பதை ஒரு தடையாக பார்க்கவில்லை என்றும், சமூகத்தின் பொதுப்புத்தியில் உள்ள வயது வித்தியாசத்தை தாண்டி, தாங்கள் எடுத்த முடிவுதான் சிறந்த முடிவு என்று பிபிசி தமிழிடம் கூறினர்.

பிரான்ஸ் அதிபர் மக்ரோங் 25 வயது வித்தியாசத்தில், திருமணம் செய்துள்ளார் என்று தெரியவந்ததும் அதை தனது மகள் நிலா கொண்டாடியதாக கூறுகிறார் புதுச்சேரியை சேர்ந்த கல்வியாளர் சாலை செல்வம் என்ற பெண்மணி. 49 வயதான சாலை செல்வத்தின் கணவர் செந்தில் அவரைவிட 9 வயது இளையவர்.

வயதில் குறைந்த செந்திலை திருமணம் செய்துகொண்டதால், இளமையாக உணர்வதாக கூறுகிறார் செல்வம்.

''எங்களுடையது காதல் திருமணம். இருவருக்கும் மத்தியில் வயது தடையாக இருப்பதாக உணரவில்லை. ஆனால், எங்கள் மகளுக்கு அதை புரியவைப்பதில் சிரமம் இருந்தது. மக்ரோங் பற்றி படித்தபோது எனது மகள் உற்சாகமாகிவிட்டாள்,''என்றார் செல்வம்.

39 வயதில் சுகப்பிரசவம்

''இருவரும் கலந்து பேசி முடிவு எடுப்போம். என் அனுபவத்தில் இருந்து கருத்து சொன்னால், அதை செந்தில் ஏற்றுக்கொள்வதில் பிரச்சனை இல்லை. குழந்தை பெற்றுக்கொள்வது பற்றிய கற்பிதங்களை உடைப்பது போல எனது மகளை 39 வயதில் சுகப்பிரசவத்தில் பெற்றேன்,'' என்றார் செல்வம்.

முதலில் நண்பர்கள் தன்னை தடுத்ததாக கூறிய செந்தில் அவர்களை சமாளித்த விதம் பற்றி கூறுகிறார்.

''பெண்ணுக்கு வயது அதிகம் என்றால், கணவனை மதிக்கமாட்டார், எல்லா விஷயங்களிலும் தன்னை முன்னிறுத்துவார் என்றும் கூறினார்கள். சமூகம் இது போல பல கருத்துக்களை நம் மீது திணிக்கும். பலர் ஆச்சரியப்படும் வகையில், நாங்கள் அதிக மகிழ்ச்சியுடன் உள்ளோம்,'' என்கிறார் ஓவியர் செந்தில்.

இந்த வித்தியாசமான திருமணத்தை செல்வத்தின் பெற்றோர் ஆதரித்ததாகவும், செந்தில் தனது குடும்பத்திற்கு வயது வித்தியாசம் பற்றி திருமணத்திற்கு முன் சொல்லவில்லை என்றும் செல்வம் மற்றும் செந்தில் தெரிவித்தனர்.

காதல் வாழ்க்கையில் கடந்துவந்த கசப்பான அனுபவங்கள்

''அப்பாவிடம் சொன்னபோது, எங்கள் ஊரில் அயீஷாமா என்பவர் தன்னை விட 12 வயது அதிகமான நபரை திருமணம் செய்திருந்தார், மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்தார் என்றார். வயதை விட என் விருப்பம் முக்கியம் என்று அப்பா பார்த்தார்,'' என்கிறார் செல்வம்.

''மகிழ்ச்சி நாம் தேர்வு செய்வதில் உள்ளது. நம் மனதுக்கு பிடித்த வாழ்க்கையை வாழ்வதில் எந்த சிக்கலும் இல்லை. பிறரின் பார்வைக்காக வாழ்வதில் எங்களின் நிம்மதியை எதற்கு இழக்கவேண்டும்?'' என்கிறார் செந்தில்.

தன்னில் சரிபாதியாக உணரும் இருவரும் தங்களை முழுமையாக நேசிப்பதால் பிரச்னைகளை எதிர்கொள்வதில் சிரமமில்லை என்கிறார்கள்.

செல்வம், செந்தில் போன்ற மற்றொரு தம்பதிக்கு, வலி மிகுந்த அனுபவங்கள் உள்ளதாக கூறுகிறார்கள்.

சென்னையை சேர்ந்த சிம்மச்சந்திரனுக்கும், அவரது மனைவி லலிதாவுக்கும் 11 ஆண்டுகள் வயது வித்தியாசம். ஐந்து வயதில் போலியோவால் இடது கால் செயல் இழந்ததை அடுத்து, பல தருணங்களில் உடலில் உள்ள குறையால் மனஉளைச்சலுக்கு ஆளானவர் சிம்மசந்திரன்.

தமிழ்நாடு மாற்றுத்திறனாளிகள் சங்கங்களின் கூட்டமைப்பின் தலைவரான சிம்மச்சந்திரன், உடல் குறை பற்றி திருமணத்திற்கு பிறகு வருந்தவில்லை, அதற்கு காரணம் வாழ்க்கைத் துணை லலிதா என்று அவர் பிபிசி தமிழிடம் தெரிவித்தார்

''குடும்ப நண்பர்கள் மூலம் லலிதா அறிமுகமானார். எங்களுக்கு ஒருவரை ஒருவர் பிடித்துவிட்டது. நம்மை குறை சொல்பவர்களுக்காக வாழ்ந்தால், நம் வாழ்க்கையை எப்போது வாழ்வது?,'' என்ற கேள்வியை முன்வைக்கிறார் சிம்மச்சந்திரன்.

''16 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, 2000-ஆவது ஆண்டின் ஆகஸ்ட் மாதம் 8-ஆம் தேதி (திருமணமான நாள்) முதல், என்னை விட வயது அதிகமாக உள்ள லலிதா, என்னுடைய எல்லா பிரச்சனைகளையும் பங்குபோட்டு கொள்ள துணிந்தார். எங்கள் இருவருக்கும் வயது பிரச்சனையாக தெரியவில்லை. ஆனால், உறவினர்கள் குறை கூறியதால், லலிதா குடும்ப நிகழ்வுகளில் கலந்து கொள்வதை தவிர்த்துவிட்டார்,'' என்கிறார் சிம்மசந்திரன்.

வாழ நினைத்தால் வாழலாம்

லலிதாவை மகிழ்ச்சியோடு வைத்திருக்க சிம்மச்சந்திரன் தேவையான உதவிகளை செய்யத் தொடங்கியதாக கூறுகிறார். ''என் வேலைகளில் வீட்டை தூய்மை செய்வதும் அடங்கும்,'' என்கிறார் அவர்.

சிம்மசந்திரன்(47) லலிதா (58) தம்பதிக்கு இரண்டு மகன்கள். ஒரு சில நாட்கள் இளைய மகன் லலிதாவை பள்ளிக்கூடத்திற்கு வரவேண்டாம் என்று கூறியபோது அவருக்கு புரியவில்லை. மகனின் நண்பர்கள் கேலி செய்ததால், அதையும் அவர் தவிர்க்க வேண்டியதாகிவிட்டது என்றார்.

''லலிதா வெளியே செல்வது மிகவும் குறைந்துவிட்டது. அதனால் அடிக்கடி நான் அவரை கோயில்களுக்கு அழைத்து செல்கிறேன்,'' என்கிறார். கடந்த மாதம் ஜார்கண்ட் மாநிலத்தில் உள்ள 24 சமண சமய தீர்த்தங்கரர்களின் கோவிலுக்கு சென்ற பயணத்தை நினைவு கூர்ந்தார்.

லலிதா மீதான காதல், தன்னை எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக வைத்திருப்பதாக கூறும் சிம்மச்சந்திரன் , பெண்ணுக்கு வயது அதிகமாக இருந்தால், பெண் அதிக ஆளுமை செலுத்துவார் என்பது உட்பட பல கற்பிதங்கள் தன்னுடைய வாழ்க்கையில் பொய் என்கிறார்.

http://www.bbc.com/tamil/india-39961662