புலம் பெயர்ந்த நாடுகளில் உள்ள முதியோரர்களின் நிலை?

[Malalai]

புலத்தில் உள்ள முதியோர்களில் சிலர் கவனிக்கப்படுகின்றார்கள் சிலர் உதாசீனப்படுத்தப்படுகின்றார்கள். அவர்கள் சரியாக கவனிக்கப்படுகின்றார்களோ இல்லையோ என்ற பிரைச்சனையை விட முக்கியமானது ஒன்று இருக்கின்றது அதுதான் தனிமை, தாயகத்தில் உறவுகள் நட்புகள் சூழ தமக்கு நன்று அறிமுகமான இடத்தில் இருந்துவிட்டு புலத்திற்கு வருபவர்கள் இங்கு கட்டிட காட்டில் தனிமையில் இருந்து மனதளவில் வாடி வதங்குகிறார்கள். புலத்தில் பிள்ளைகள் மருமக்கள் வேலைக்கு சென்றபின்பு வீட்டில் தனிமையில் இருக்கும் இவர்களுக்கு நேரத்தை எப்படி கழிப்பது என்பதே முக்கிய பிரச்சனை. இந்த பிரைச்சனையை எப்படி தீர்ப்பது?

சரியா சொல்லியிருக்கிறீர்கள் மதன் அண்ணா...இங்கு வயது வந்தவர்கள் முகங்களைப் பார்க்கும் போது அந்தத் தனிமையின் ஏக்கங்கள் தெரியும்...தனிமை என்பது கூடியிருக்கும் கூட்டத்தைவிட அவர்கள் வாழ்ந்த சூழ்நிலை இழக்கப்படுவதால் ஏற்படுகிறது என நினைக்கிறேன்...தெரியாத கட்டமைப்புக்களும், புரியாத மொழியும் என்று பல விதமான காரணிகளால் தனிமை உருவாக்கப்படுகிறது முதியவர்கள் மனநிலையில்.....அத்துடன் கூடுதலான முதியவர்கள் தான் குழந்தை பராமரிக்கும் பணிக்கு(தங்கள் பிள்ளைகள் வீட்டில்) அமர்த்தப்பட்டு இருப்பார்கள்.....கவலையான விடயம் என்ன என்றால்...முதுமைப் பருவமும் குழந்தைப் பருவமும் உள்ளத்தில் ஒன்று தானே...அந்தக் குழந்தைகளிடமே திரும்பவும் குழந்தை பராமரிக்கும் பொறுப்பு விழுவது மிகவும் கவலைக்குரிய விடயம்......இத்தனை வருடமும் தங்கள் குழந்தைகளைப் பராமரித்தவர்கள் ஓய்வு பெறவேண்டிய காலத்தில் மீண்டும் குழந்தைப் பாரத்தை சுமக்க வைக்கப்படுகிறார்கள்.....புலம் பெயர்ந்த முதியவர்கள் தான் கூடுதலான தாக்கத்திற்கு உட்படுத்தப்படுகிறார்கள்....சுயமாக செய்ய முடியாத சூழ்நிலையில் ஏதோ காலம் முடிகிறது தானே வாழ்ந்து விட்டு போவோம் என்ற எண்ணத்தை ஏற்படுத்திக் கொண்டு சாமாளிப்புடனான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கும் முதியவர்கள் எண்ணிக்கையில் குறைவிருக்காது.....