பரதக்கலை தமிழருடையதா அல்லது இரவல் வாங்கியதா?

[Aaruran]

இதோ... உங்கள் ஒருதலைப்படசமான சுத்துமாத்துக் கருத்துக்களை, கட்டுரைகளை முறியடிக்கும் விதமாக எழுதப்பட்டுள்ள ஆக்கங்கள்..! இவற்றையும் படிச்சு தெளிஞ்சு அவற்றை வெல்லத்தக்க வகையில் உங்கள் கலைஉங்களது என்று நிறுவுங்கள் பார்க்கலாம்...முடிந்தால்..!

<span style='color:green'>குருவியாரே! எங்கள் இருவரின் பக்கத்துக்கும் சாதகமாக \"ஆதாரங்கள்\" இணையம் முழுவதும் நிறைந்துள்ளது. தமிழர் சொல்வது மட்டும் சுத்து மாத்தாகத் தெரிகிறதா. உம்மைப் போன்ற பம்மாத்துக் காரத் தமிழர்களுக்குத் தமிழர்களின் கருத்துக்களுக்குச் சவால் விடுக்குமளவிற்கு, தமிழெதிரிகளிடம் சவால் விடத் திடன் இருப்பதில்லை. நீங்கள் கீழே சுட்ட தமிழரல்லாதவரின் LINK மட்டும் உண்மையானது, ஆனால் <b>இன்னொரு தமிழறிஞரான செல்வி. குமாரசாமியின் வாதங்கள் சுத்துமாத்து என்று ஏதாவது ஆதாரத்துடன் சொல்கிறீர்களா அல்லது உங்களின் சுயவெறுப்பும் தாழ்வு மனப்பான்மையும் பேசவைக்கிறதா அல்லது இப்ப இங்க வந்த சின்னப் பெடியன்கள் கனக்கக் கதைக்கினம் இப்பவே மட்டம் தட்டி வைக்காட்டிக்குப் பிரச்சனையென்று நினைத்து விதண்டாவாதம் பண்ணுகிறீர்களா</b>?

[size=12]சும்மா பார்ப்பர்ணியம்..பர்ப்பர்ணியன் எதிர்பதாகச் சொல்லிக் கொண்டு ஒரு புறம் சிவனைத் திட்டிக்கொண்டு..கடவுள் இல்லை என்று கொண்டு......இன்னொரு புறம் சதிர் சிவனுக்கு..கடவுளுக்கு ஆடினது அதுக்கு எங்கள் பெண்கள் சிவதீட்சை பெற்று புனிதம் பெற்றவ..அத்துணை சிறப்பானது சதிர் என்று முட்டியும் முழங்கிறீங்கள்...! ஏன் உங்களுக்கு நிமிடத்துக்கு ஒரு வேடம்.! கொண்டு வந்து போடுங்கள் ஆதாரத்தை நிறுவிக்காட்டுங்கள்..சும்மா அளந்துகட்டாமல்..! முடியல்லையா... அதை அதன் வடிவில உள்ளபடி உள்வாங்கி மகிழுங்கள். </span>

<span style='color:green'>பார்ப்பனீயம் தமிழுக்கும், தமிழருக்கும் செய்தவற்றை ஆராய்வதல்ல இந்தத் தொடரின் நோக்கம், நீங்கள் ஒன்றுக்கொன்று முரணாக, சம்பந்தமில்லாத விடயங்களை இழுத்து வருகிறீர்கள்.

இந்தத் தொடரில் நான் சொல்வதெல்லாம் தமிழரின் சதிராட்டத்துக்கும், பரதமுனிவருக்கும் எந்த வித தொடர்பும் கிடையாது. 1930 வரை யாரும் இந்தத் தொடர்பைப் பற்றிப் பேசியது கிடையாது. நீங்கள் 1920 க்கு முந்திய எந்த நூலிலாவது தமிழரின் சதிர் என்ற நடன வடிவுக்கும், பரதமுனிவருக்கும் உள்ள தொடர்பைக் காட்ட முடியுமா,

அதை விட்டு விட்டு சில anti Tamil web site க்குப் போய் வந்ததைச் சுட்டு வந்து ஒட்டி விட்டு சுத்து மாத்து, அது, இது என்று பம்மாத்து விடும் உம்மைப் பார்த்து, இன்றும் எங்களிடையில் உம்மைப் போன்ற தாழ்வு
மனப்பான்மையுடன் இருக்கும் சிலரைப் பார்த்து அழுவதா, சிரிப்பதா என்று தெரியவில்லை.

சிவனை யார் திட்டுகிறார்கள் இங்கு. எங்கே நான் சிவனைத் திட்டினேன், பெரும்பான்மையான தமிழர்களின் சமயம் சைவசமயம். அவர்கள் தங்களுடைய சதிராட்டத்தை தங்களின் கடவுள் சிவனுக்கு அர்ப்பணித்தார்கள், சிவனின் புராணக்கதைகளைப் தங்களின் சதிராட்டத்தில் வெளிப்படுத்தி ஆடி மகிழ்ந்தார்கள். அதே போல் இன்று கிறிஸ்தவத் தமிழர்கள் தங்களின் பரதநாட்டியமென்று இன்றழைக்கப் படும் சதிராட்டத்தைத் தங்களின் கடவுள் ஜேசுவுக்கு அர்ப்பணித்து அவருடைய புகழ் பேசும் பைபிள் கதைகளை ஆடி மகிழ்கிறார்கள்.

உங்களின் வாதத்தின் படி பிராமணீயத்தால் தமிழருக்கு அறிமுகப்படுத்தப் பட்ட கடவுளாகிய சிவனின் பெயரில் சிவதீட்சை பெற்ற தேவதாசிகளால் ஆடப் பெற்ற சதிர் எனப்பட்ட பரதநாட்டியம் பார்ப்பனர்களுடையது தமிழருடையதல்ல, அப்படியென்றால் மேலை நாட்டு மிஷனரிமாரால அறிமுகப் ப்டுத்தப் பட்ட கிறிஸ்தவ ஜேசுவின் மேல், ஞானஸ்னானம் பெற்ற கிறிஸ்தவப் பெண்களால் ஆடப் படும் பரதநாட்டியத்தை இன்னும் 100 ஆண்டுகளில் உம்மைப் போன்ற குருவியொன்று, பரதநாட்டியம் மேல் நாட்டவர்களிடமிருந்து தமிழர் உள்வாங்கியது என்று வாதாடினால் எப்படியிருக்கும் என்று நினைத்துப் பார்க்க எப்படிச் சிரிப்பு வருகிறதோ அப்படித்தான் உங்களுடைய \"வாதமும்\" நகைக்கத்தக்கது மட்டுமல்ல பரிதாபத்துக்குரியது

[size=12]அதைவிடுத்து பிரபல்யமானதுகள் எல்லாம் உங்களது என்று குருட்டுத்தனமான கருத்துக்களால் சாதிக்க நினைக்காதீர்கள். அதை உலகம் கண்ணெடுத்தும் பார்க்காது..! சைவத்தையும் தமிழையும் தமிழர்களையும் பிரிக்க நினைத்தால்..உங்களுக்கு என்று எதுவும் இருக்காது...அதுதான் நாவலர் அன்றே சொல்லிட்டார் சைவமும் தமிழும் தமிழரின் இரு கண்கள் என்று...!</span>

<span style='color:green'>குருவியே! உம்மைப் போன்ற தடங்கல்கள் தமிழர்களிடையே இருக்கும் போது அவர்களால் தங்களுக்குச் சொந்தமானவற்றைக் கூடச் சொந்தம் கொண்டாட முடியவில்லை, எப்படி அடுத்தவர்களுடையதென்பதை எங்களுடையதென்பது. கூடவிருந்தே குழிபறிக்கும் தமிழர்கள் என்று சொல்லிக்கொள்பவ்ர்கள் தான் தமிழினத்தின் சாபக்கேடு.

ஐயா குருவியாரே, நீங்கள் கனவு ஏதாவது கண்டீர்களா? யாரையா இங்கு சைவத்தையும் தமிழையும் பிரித்தது, எனக்கும் சைவமும் தமிழும் பிரிக்க முடியாதது என்பதில் நம்பிக்கையுண்டு. சைவமும் தமிழும் இருகண்கள் என்று நாவலர் சொன்னார், அந்த நாவலர் கூட சிதம்பரத்தில்ல் தமிழ்த் தேவாரம் பாடி 63 நாயன்மார்களுக்கும் குருபூசை செய்ய மறுத்த பார்ப்பான்களை எதிர்த்தார். இன்றும் கூட சைவர்களின் முதன்மையான கோயில் என்றழைக்கப்படும் சிதம்பரத்தில் தமிழ்த்தேவாரம் பாட வடமொழி வெறி பிடித்த பிராமணர்கள் விடுவதில்லை.

<b>ஈழத்தில் வேண்டுமென்றால் சைவமும் தமிழும் இரு கண்கள் என்று கூறலாம் ஆனால் தமிழ்நாட்டில் அப்படியில்லை. அதை வேறொரு தலைப்பில் விவாதிப்போம், இப்போதைக்கு தமிழரின் சதிருக்கு நேர்ந்த சதியைப் பார்ப்போம்</b>

[size=12]Bharata Natyam, along with the other classical art forms in India, has its origins in the manuscript called the Natya Shastra which was written <b>by Sage Bharata around 4000 B.C.</b> <!--emo&:lol:--><img src='http://www.yarl.com/forum/style_emoticons/default/laugh.gif' border='0' valign='absmiddle' alt='laugh.gif'><!--endemo--> It was primarily conceived out of the urge to express one's emotions and exuberance. When the world was in a state of turmoil and endless conflicts, and greed and desires prevailed, <b>Brahma pooled all the resources from the four vedas to create a fifth veda</b> <!--emo&:lol:--><img src='http://www.yarl.com/forum/style_emoticons/default/laugh.gif' border='0' valign='absmiddle' alt='laugh.gif'><!--endemo--> called the Natya Veda. Thus, as a form of expression, often called a yoga, dance proved to be a medium through which common man could find unity between the cosmos and its creator. Originally called Sadir, Bharata Natyam, was strictly prevalent in temples and was performed on religious and festive ocassions by Devadasis. It later came under the patronage of kings of Southern India. It was only in this century that Bharata Natyam revolutionized and gained attention and regard in the society as a classical art form. Rukmini Arundale and others pioneered this movement and it was thus popularized among all classes of society. </span>

<span style='color:green'>சதிராட்டத்தின் தமிழ்த் தொடர்பையறுத்துப் பரதநாட்டியத்துக்கும் தமிழருக்கும் தொடர்பில்லை என்றும். ஆரியரிடமிருந்து தான் தமிழர்கள் நாட்டியக் கலையை இரவல் வாங்கினார்கள் என்று உம்மைப் போன்று காட்ட விரும்பும் கும்பலில் ஒருவரால் அல்லது அப்படிப்பட்ட தமிழெதிர்ப்புக் கும்பலுக்கு வக்காலத்து வாங்கும் உம்மைப் போன்ற உடன் பிறந்தே கொல்லும் நோய்களில் ஒன்று தான் மேற்கண்ட புருடாவை விட்டிருக்கிறது என்கிறேன் நான்

[size=13]<b>நாட்டிய சாஸ்திரம் 4000 BC என்பதை விடப் பெரிய புருடா எதுவுமில்லை,</b> "

<b>\"In fact, the date of the Natya Sastra, according to some, is placed in the 3rd century A.D., i.e. a 100 years after the date of Silappadikãram

( R N. Dandekar, Mythology, Contribution of the South to the Heritage of India, p. 15; The Publication Division, Ministry of Information & Broadcasting, Delhi, 1961.)


[size=15]அதைவிட 1930 வரைக் கேட்பாரற்றுக் கிடந்த சதிராட்டத்தை வேதங்களுடனும், இதிகாசங்களுடனும் தொடர்பு படுத்துயுள்ளது தமிழெதிரிகளின் பூச்சுத்தலை உம்மைப் போல் நம்புவதற்கு எல்லாத் தமிழர்களுக்கும் சுயவெறுப்புமில்லை, நாங்கள் எல்லோரும் இளிச்சவாயர்களுமில்லை.


[size=14]Bharata Natyam - Classical Dance
of the Ancient Tamils</b>


<b>The ancient Tamils had developed a unique and original culture long before the beginning of the Christian era when literature and fine arts flourished. But, by the time of the Cilapathikaram, that is the 2nd century AD, </b>Aryanisation had already started which had its effect in influencing all phases of life including the arts and literature. It is probable that soon after the early Aryans penetrated the South, many Sanskrit or Prakrit words gained general currency.

This was before the Christian era, and may have extended over a period of some centuries.(7) The influence of Aryan culture is clearly seen in the life described in the Cilapathikaram. That is the reason, we find the introduction of a number of Aryan gods, and Sanskrit beliefs in the work. But, this need not lead one to believe that all fine arts were borrowed from the Aryans and that Sanskrit alone gave the key to the whole of Indian culture.

<b>It may be assumed that the style of dancing and music developed by the ancient Tamils were studied and perfected by the early Aryans.</b> who wrote such great treatises like the Natya Sastra and Abhinaya Darpana
It may also be argued that

<b>The Tamil country especially Tanjore, has always been the seat and centre of learning and culture. It was the famous quartet of Chinnayya, Ponniah, Sivanandam and Vadivelu of the Tanjore Court during King Sarabojis time (1798- 1824</b>) which made a rich contribution to music and Bharatanatyam and also completed the process of re-editing the Bharathanatyam programme into its present shape with its various forms <b>like the Alarippu, Jathis­waram, Sabdham, Varnam, Tillana etc.</b>

<b>The descendants of these 4 brothers formed the original stock of Nattuvanars </b>or dance teachers of Bharatanatyam in Tanjore. Originally, they formed a community by themselves and <b>most of them were Saivite non-brahmins, their mother tongue being Tamil.</b> Probably they were the direct descendants of the ancient Tamils.

who tried to preserve the age-old traditions of dance and music passed on by their ancestors.
Though Bharatnatyam is over 2000 years old, it has always been a growing art. Its basic principles and ideals have remained practically unchanged although its repertoire and forms of presentation have been changing from time to time to suit changing conditions and concepts of artistry. Thus the arts of India, especially music and dance are a revela­tion of many thousands of years of culture and civilisation.

[size=9]<b>Footnotes</b>

1. R N. Dandekar, Mythology, Contribution of the South to the Heritage of India, p. 15; The Publication Division, Ministry of Information & Broadcasting, Delhi, 1961.

2. Dr. Charles Fabri, 'Art and Architecture, Contribution of the South to the Heritage of India, p. 22; The Publication Division, Ministry of Information & Broadcasting, Government of India, Delhi 1961.

3. R. N. Dandekar, Mythology, Contribution of the South to the Heritage of India, p. 18; The Publication Division, Ministry of Information & Broadcasting, Government of India, Delhi, 1961.

4. K. R. Srinivasa Iyengar, Chapter XVI, B, “Dravidian Languages and literature, The History and Culture of the Indian People, vol. II, p. 300, Bharatiya Vidya Bhavan. Bombay, 1951.

5. G. Venkatchalam, South Indian Temple Images, Leaves from my scrap Book, p. 96, Raj Book House, Bangalore, 1961.

6. M. A. Mehendale, Chapter XVI, A, Sanskrit Language and Literature, The History and Culture of the Indian People, vol. II, p. 270, Bharatiya Vidya Rhavan. Bombay, 1951.

7. K. R. Srinivasa Iyengar. Chapter XVI B, Dravidian Languages and Literature, The History and culture of the Indian People, Vol. II, p288</span>