11-24-2005, 06:58 PM
வலி தெரியாக் காயங்கள்.... பாகம் 4
அம்மா கேட்டா "என்ன தம்பி யோசனை?"என்று
"இல்லையம்மா மாலினியை நினைத்தேன் எப்படி இருக்கிறாவோ தெரியாது. அவள் அண்ணாவின் இழப்பு எங்களை இப்படி வரவைத்து விட்டது இருந்தாலும் இப்போ எத்தனையோ பாதுகாப்பா எனக்கு இருக்கு என்று சொன்ன அம்மாவின் வார்த்தைகளையும் ஆமோதித்தான்.
" எப்போ எங்கே வேணும் என்றாலும் எல்லோரும் பயம் இல்லாமல் போகிறோம் வருகிறோம். அப்பாதான் தனிய அவரும் அலுவல் பார்ப்பதாகவும், ஊரோடு இடமாற்றம் வாங்கிக் கொண்டு வருவாராம்" என்றும் எழுதி இருந்தார்.
"சரி அம்மா அப்பாவுக்கு கடிதம் எழுதும் போது மாலினி குடும்பத்தையும் கேட்டு எழுதுங்கோ" என்று சொல்லி விட்டு பூந்தோட்டத்துக்குள் மும்முரமானான் அவன்.
மெதுவாக மழைக்காலமும் வந்தது அவனுக்கும் வேணிக்கும் எப்போதும் பூந்தோட்டமே கதியானது. பூக்கன்றுகள் தேடி சிலசமயங்களில் இணுவில் வரை அலைவார்கள் ஒருநாள் இருவரும் பூந்தோடத்தில் நின்ற போது சரசரவென்று அவள் கால்களில் ஏதோ ஊர்ந்து போனது. ஜயோ என்று கத்தியபடி வேணி அவன்மேல் பாய்ந்து விட்டாள். என்னென்று குனிந்து பார்த்தவனுக்கு ஒருபாம்பின் தடம் ஈரமண்னில் தெரிந்தது கொஞ்சம் பெரிய தடம் பயத்தில் நடுங்கியபடி வேணி அவன் சொன்னான் பயப்படவேண்டாம் சாரைப்பாம்புதான் என்று அவள் பயத்தை போக்கியவன் அது நாகப்பாம்புதான் என்ற முடிவுக்கு வந்தான் ஆனால் யாரிடமும் சொல்ல வில்லை வேணியை வீட்டுக்கு அனுப்பி விட்டு, அந்தபாம்பின் தடம் பார்த்து தொடர்ந்தான்.
இவனது தேடுதலை கண்ட அம்மா கேட்டா என்ன தம்பி என்று அவன் ஒன்றுமில்லை என்று தேடுதலை தீவிரபடுத்தினான்.
-தொடரும்-
அம்மா கேட்டா "என்ன தம்பி யோசனை?"என்று
"இல்லையம்மா மாலினியை நினைத்தேன் எப்படி இருக்கிறாவோ தெரியாது. அவள் அண்ணாவின் இழப்பு எங்களை இப்படி வரவைத்து விட்டது இருந்தாலும் இப்போ எத்தனையோ பாதுகாப்பா எனக்கு இருக்கு என்று சொன்ன அம்மாவின் வார்த்தைகளையும் ஆமோதித்தான்.
" எப்போ எங்கே வேணும் என்றாலும் எல்லோரும் பயம் இல்லாமல் போகிறோம் வருகிறோம். அப்பாதான் தனிய அவரும் அலுவல் பார்ப்பதாகவும், ஊரோடு இடமாற்றம் வாங்கிக் கொண்டு வருவாராம்" என்றும் எழுதி இருந்தார்.
"சரி அம்மா அப்பாவுக்கு கடிதம் எழுதும் போது மாலினி குடும்பத்தையும் கேட்டு எழுதுங்கோ" என்று சொல்லி விட்டு பூந்தோட்டத்துக்குள் மும்முரமானான் அவன்.
மெதுவாக மழைக்காலமும் வந்தது அவனுக்கும் வேணிக்கும் எப்போதும் பூந்தோட்டமே கதியானது. பூக்கன்றுகள் தேடி சிலசமயங்களில் இணுவில் வரை அலைவார்கள் ஒருநாள் இருவரும் பூந்தோடத்தில் நின்ற போது சரசரவென்று அவள் கால்களில் ஏதோ ஊர்ந்து போனது. ஜயோ என்று கத்தியபடி வேணி அவன்மேல் பாய்ந்து விட்டாள். என்னென்று குனிந்து பார்த்தவனுக்கு ஒருபாம்பின் தடம் ஈரமண்னில் தெரிந்தது கொஞ்சம் பெரிய தடம் பயத்தில் நடுங்கியபடி வேணி அவன் சொன்னான் பயப்படவேண்டாம் சாரைப்பாம்புதான் என்று அவள் பயத்தை போக்கியவன் அது நாகப்பாம்புதான் என்ற முடிவுக்கு வந்தான் ஆனால் யாரிடமும் சொல்ல வில்லை வேணியை வீட்டுக்கு அனுப்பி விட்டு, அந்தபாம்பின் தடம் பார்த்து தொடர்ந்தான்.
இவனது தேடுதலை கண்ட அம்மா கேட்டா என்ன தம்பி என்று அவன் ஒன்றுமில்லை என்று தேடுதலை தீவிரபடுத்தினான்.
-தொடரும்-
inthirajith