Jump to content

ஊமை! – சிறுகதை


Recommended Posts

ஊமை! – சிறுகதை

 

213074396515131591591668199385sirukathai.jpg

ரமே­ஷுக்கு அன்று முத­லி­ரவு. பால் செம்­பு­டன் படுக்­கை­ய­றைக்­குள் நுழைந்த மனைவி பத்­மாவை பாசத்­தோடு அர­வ­ணைத்து தனது அரு­கில் உட்­கார வைத்­தான். தன்­னைப் பற்­றி­யும் தனது குடும்­பத்தை பற்­றி­யும் விரி­வாக எடுத்­து­ரைத்­தான். நான் ஒரு தனி­யார் நிறு­வ­னத்­தில் மேனே­ஜ­ராக வேலை பார்ப்­ப­தா­க­வும், தனக்கு ஒரு தம்­பி­யும் ஒரு தங்­கை­யும் உண்டு என்­றும், அப்பா ரயில்­வே­யில் வேலை பார்ப்­ப­தா­க­வும், அம்மா கொஞ்­சம் வாயா­டி­யா­னா­லும் அன்­பா­வ­ன­வர் என்­றும் கூறி­னான். நீ குடும்­பத்­தில் மூத்த மரு­ம­கள் என்­ப­தால் எல்­லோ­ரி­ட­மும் அன்­பா­க­வும் – பாச­மா­க­வும் நடந்து கொள்ள வேண்­டும் என்­றும் குடும்­பத்தை நல்ல முறை­யில் கவ­னித்து கொள்­ள­வேண்­டும் என்­றும், கூறி­னான்.

எல்­லா­வற்­றிற்­கும் சிரித்­த­ப­டியே "சரி.. சரி'' என்று தலையை ஆட்­டி­னாள் மனைவி. அதைப் பார்த்து மிக­வும் சந்­தோ­ஷம் அடைந்­தான் ரமேஷ். "ஆஹா.. நான் எவ்­வ­ளவு நேரம் பேசி­யும் வாய் ­தி­றந்து ஒரு வார்த்தை கூட பேச­வில்­லையே! எவ்­வ­ளவு அடக்­கம்! என்ன மரி­யாதை!! அழ­கும் – அடக்­க­மும் நிறைந்த மனை­வி­யல்­லவா நமக்கு கிடைத்­தி­ருக்­கி­றாள்! உண்­மை­யிலேயே நாம் கொடுத்து வைத்தவன்­தான்'' என்று நினைத்து மகிழ்ந்தான்.

மறு­நாள் காலை எல்­லோ­ரும் அமர்ந்து சிற்­றுண்டி சாப்­பிட்டு கொண்­டி­ருந்­த­னர். அப்­போது ரமேஷ் மாமாவை பார்த்து...

"மாமா, உங்க மகள் ஏன் வாய் திறந்து பேசவே மாட்­டேன்ங்­கி­றாங்க. ராத்­தி­ரி­யில இருந்து நானும் பார்க்­கத்­தான் செய்­கி­றேன். ஒரு வார்த்தை கூட பேசவே இல்­லையே? வெட்­கத்­தில பேச­வில்­லையா..? இல்லை மவுன விர­தமா..?''

"என்ன மாப்ளே.. எது­வும் தெரி­யா­தது போல கேட்­கி­றீங்க? அவள் எப்­படி பேசு­வாள்? அவள்­தான் ஊமை­யா­யிற்றே?''

இதை கேட்டு அதிர்ச்­சி­ய­டைந்­தான் ரமேஷ். "என்ன மாமா சொல்­றீங்க? பத்மா ஊமையா? உண்­மை­யைத்­தான் சொல்­றீங்­களா? இல்லை தமாஷ் பண்­றீங்­களா..?'' – பதட்டத்து­டன் கேட்­டான்.

"ஆமாம் மாப்­பிள்ளை, உண்­மை­யைத்­தான் சொல்­றேன். ஏன், பத்மா ஊமைங்­கிற விஷ­யம் உங்­க­ளுக்கு தெரி­யாதா? புரோக்­கர் இந்த விஷ­யத்தை உங்­க­கிட்ட சொல்­ல­லையா..?''

"சொல்­லவே இல்­லையே? ஐய்யோ நான் ஏமாந்து போயிட்­டேனே? புரோக்­கர் என்னை ஏமாத்திட்­டானே? போயும்­போ­யும் ஒரு ஊமைய்­யய்யா நான் கல்­யா­ணம் பண்­ணி­னேன்? நேத்து ராத்­திரி நான் அவ்­வ­ளவு தூரம் பேசி­யும் பதி­லுக்கு ஒரு வார்த்தை கூட பேசா­மல் தலை தலையை ஆட்­டி­னாளே, அது இத­னால் ­தானா? பெண் பார்க்க வந்தபோது கூட என்னை பிடிச்­சி­ருக்­கான்னு கேட்­டேன். "ஆமாம்'' என்றுதான் தலையை அசைத்­தாள். அப்­போதே நான் உஷா­ராகி இருக்க வேண்­டுமே? வெளி அழகை பார்த்து மயங்­கி­விட்­டேனே? ஐயையோ இனி நான் என்ன செய்­வேன்?'' தலை­யில் அடித்­த­படி புலம்­பி­னான்.

"நாங்க எல்லா விஷ­யத்­தை­யும் புரோக்­கர்­கிட்ட சொல்­லித்­தான் இந்த கல்­யா­ணத்தை நடத்தினோம். எங்க மேல எந்த தப்­பும் இல்லை. நாங்க யாரை­யும் ஏமாத்­த­வும் இல்லை. பத்து வய­சு­ வரை அவள் நல்­லாத்­தான் பேசிக்­கிட்­டி­ருந்­தாள். அவளை நாங்க வாயா­டின்னு கூட சொல்­லு­வோம். யார் கண்­ணு­பட்­டதோ தெரி­யல. பத்து வய­சில வந்த டைபா­யிடு ஜுரம் அவளை வாய்­பே­சாத படி ஊமை ஆக்கிடுச்சு. மற்­ற­படி அவள் பிற­வி­யிலே ஊமை இல்லை. புரோக்­கர் செய்த தப்­புக்கு நான் மன்­னிப்பு கேட்­டுக்­கி­றேன்.'' மாம­னார் தனது பக்க நியா­யத்தை எடுத்­து­ரைத்­தார்.

'தனக்கு வாய்­பே­சாத ஊமை மனை­வி­யா­னதை நினைத்து வருந்­தி­னான் ரமேஷ். சரி நடந்­தது நடந்­தாச்சு . முறைப்­படி தாலி­கட்டி மனை­வி­யும் ஆக்­கி­யாச்சு , முத­லி­ர­வும் நடந்­தாச்சி. இனி ஏன்ன செய்­வது? குடும்­பம் நடத்­த­வேண்­டி­ய­து­தான். எல்­லாம் என் தலை­விதி' என்று தன்­னைத்­தானே சமா­தா­னப்­ப­டுத்தி கொண்­டான்.

ஊமை மனை­வி­யு­டன் அவ­னது வாழ்க்கை தொடர்ந்­தது. மனைவி ஊமை­யாக இருப்­பது ஒரு வகை­யில் அவ­னுக்கு நிம்­ம­தியை கொடுத்­தது. அவன் என்ன கத்­தி­னா­லும் அவள் வாய் திறக்க மாட்­டாள். என்ன திட்­டி­னா­லும் பதில் பேச­மாட்­டாள். கண­வன் – மனைவி சண்­டை­கள் நடக்­காத வீடு­கள் இல்லை. சில வீடு­க­ளில் கண­வ­னின் குர­லை­விட மனை­வி­யின் குரல் ஓங்கி நிற்க்­கும். கண­வன் வாயி­லி­ருந்து மடை திறந்த வெள்­ளம் போல தகாத வார்த்­தை­கள் வரும். அதற்கு ஈடு கொடுக்­கும் வகை­யில் 'நீ நல்­லா­யி­ருப்­பியா..? நீ நாச­மாக போக..!'  போன்ற சாபங்­கள் மனை­வி­யின் வாயி­லி­ருந்து வரும். ஆத்­தி­ரத்­தால் வீட்­டில் பாத்­தி­ரங்­கள் பறக்­கும். விலை­யு­யர்ந்த பொருட்­கள் உடை­யும். வாய் சண்டை முற்றி சில நேரங்­க­ளில் அடி ­த­டி­யில் முடிந்­து­வி­டும். அது சில சம­யங்­க­ளில்

விவா­க­ரத்து வரை சென்­று­வி­டும். இந்த பிரச்னைகள்  எது­வும்

ரமே­ஷின் வாழ்­வில் இல்லை. அந்த வகை­யில் அவன் நிம்­ம­தி­யாக

இருந்­தான்.

இருந்­தா­லும், மனைவி பேசி பார்க்­க­வேண்­டும் என்ற ஆசை அவ­னுக்கு இருந்­தது. அவளை பேச வைப்­ப­தற்­கான பல முயற்­சி­களை அவன் மேற்­கொண்­டான். பல

டாக்­டர்­க­ளி­டம் சென்று ஆலோ­சனை கேட்­டான். அலோ­பதி, ஆயுர்­வே­தம், ஹோமி­யோ­பதி, அக்­கு­பஞ்­சர் என்று பல சிகிச்சைகளை செய்து பார்த்­தான். மந்­தி­ர­வா­தி­க­ளி­ட­மும் பணத்தை இழந்­தான். எதி­லும் பயன் இல்லை. எல்லா சிகிச்சைகளும் தோல்வி அடைந்­தன.

பத்து வரு­டங்­க­ளாக பல்­வேறு முயற்­சி­கள் செய்­தும் மனை­வியை பேச வைக்க முடி­ய­வில்லை என்று வேத­னை­யோடு இருந்­த­போது, அன்­றைய ஓர் ஆங்­கில பத்­தி­ரி­கை­யில் ஒரு செய்­தியை பார்த்­தான். "அமெ­ரிக்­காவை சார்ந்த பிர­பல காது, மூக்கு, தொண்டை மருத்­து­வ ­நி­பு­ணர் தாமஸ் சென்­னை­யில் உள்ள தனியார் மருத்­து­வ­ம­னைக்கு வரு­கி­றார். பிறவி ஊமையை தவிர மற்­ற­வர்­களை பேச வைக்­கி­றார்'' என்று இருந்தது. இந்த செய்­தியை படித்த ரமேஷ் மகிழ்ச்­சி­யால் துள்ளி குதித்­தான். நம்­மு­டைய மனை­விக்கு விடி­வு­கா­லம் பிறக்க போகி­றது. நாம் நினைத்­தது நடக்க போகி­றது என்று சந்­தோ­ஷ­ம­டைந்­தான். உட­ன­டி­யாக மருத்­து­வ­ம­னைக்கு சென்று முன்­ப­திவு செய்­து­கொண்­டான்.

குறிப்­பிட்ட நாளில் மனை­வி­யை­யும் அழைத்­துக் கொண்டு மருத்­து­வ­ம­னைக்கு சென்­றான். மனை­வியை பரி­சோ­தித்த டாக்­டர் 'பிரச்னை எது­வும் இல்லை. தொண்­ட­டை­யில் ஒரு சிறிய ஆப­ரே­ஷன் செய்­தால் போதும். பேச்சு வந்­து­வி­டும். இரண்டு லட்­சம் ரூபாய் செலவு ஆகும்' என்­றார். இதை கேட்ட ரமே­ஷின் முகம் மலர்ந்­தது. "எவ்­வ­ளவு பணம் செல­வா­னா­லும் பர­வா­யில்லை டாக்­டர். என்­னு­டைய மனை­விக்கு பேச்சு வந்­தால் போதும்'' – என்று மகிழ்ச்சி பொங்க சொன்­னான்.

மறு­நாளே ஆபரேஷன் வெற்­றி­க­ர­மாக நடந்­தது. "ஒரு மாதத்­திற்கு பிறகு மனைவி கொஞ்­சம் கொஞ்­ச­மாக பேச ஆரம்­பிப்­பாள்'' என்­றார் டாக்­டர். டாக்­டர் சொன்­னது போலவே ஒரு மாதத்­திற்கு பிறகு மனைவி பேச ஆரம்­பித்­தாள். முதன் முத­லில் 'அத்­தான்' என்று தன்னை அழைப்­பாள் என்று ஆசை­யோடு எதிர்­பார்த்­தான். ஆனால் அவள் "அ..ம்..மா'' என்று பேச ஆரம்­பித்­தாள். பிறகு "அ..ப்..பா'' என்று சொன்­னாள். 3–வதாக ரமேஷை பார்த்து "அ..த்..தான்'' என்று அழைத்­தாள். இதைப்­பார்த்த ரமேஷ்

மகிழ்ச்­சி­யால் துள்ளி குதித்­தான். மனைவி பேசு­வதை பார்த்து பர­வ­ச­ம­டைந்­தான். தனது முயற்சி வெற்றி பெற்­றதை நினைத்து பெரு­மை­ய­டைந்­தான். எல்­லோ­ருக்­கும்

இனிப்பு வழங்கி மகிழ்வை பகிர்ந்து கொண்­டான்.

நாட்­கள் செல்ல செல்ல, மனைவி சர­ள­மாக பேச ஆரம்­பித்­தாள். சில நேரங்­க­ளில் அள­வுக்­க­தி­மா­க­வும் பேசி­னாள். இது ரமே­ஷுக்கு வேத­னையை கொடுத்­தது. போக போக ரமேஷை ஏதிர்த்து பேச­வும் துணிந்­தாள். ரமேஷ்  ஒன்று சொல்ல, பதி­லுக்கு அவள் இரண்டு சொல்ல, அத­னால் அவர்­க­ளுக்­குள் அடிக்­கடி சண்­டை­கள் வர­வும் ஆரம்­பித்­தன.

ஒரு ­நாள் ஒரு நெக்­லஸ் வாங்­கி­ கேட்­டாள் மனைவி.

''என்­னி­டம் பணம் இல்­லை­'' என்றான் ரமேஷ்.

"ஆமா.. உங்­களை கல்­யா­ணம் பண்ணி பத்து வருஷமானது. என்ன சுகத்தை கண்­டேன்? நல்ல நகை­கள் உண்டா? நல்ல புட­வை­கள் உண்டா? பக்­கத்து வீட்டு ரமாவை பாருங்க. மாசத்­துக்கு ஒரு புடவை எடுக்குறா. வரு­ஷத்­துக்கு ஒரு நகை எடுக்குறா. ஞாயிற்­றுக்­கி­ழ­மை­யானா ஸ்கூட்­ட­ரில் ஸ்டார் ஓட்ட­லுக்கு போயி ஜாலியா டிபன் சாப்­பிட்டு வர்­றாங்க. நீங்க என்ன வாங்கி தந்­தீங்க? வெளி­யில எங்­க­யா­வது கூட்­டிட்டு போனீங்­களா? பத்து வரு­ஷமா ஊமையா இருந்­த­தி­னால எது­வும் கேட்க முடி­யல. இப்ப ஒரு நகை வாங்கி கேட்டா இல்லேன்னு சொல்­றீங்க. சம்­பா­திக்­கிற காசெல்­லாம் என்ன செய்­றீங்க? உங்க குடும்­பத்­துக்கு கொடுக்­கி­றீங்­களா? எல்­லாம் என் தலை­யெ­ழுத்து''.

மனை­வி­யின் ஆவேச பேச்சை கேட்டு ரமேஷ் அதிர்ச்சி அடைந்­தான். என்ன சொல்­வ­து­ என்று தெரி­யா­மல் சிலை போல நின்று கொண்­டி­ருந்­தான்.

"என்ன பேசா­மல் நிற்­கி­றீங்க? கேக்குறதுக்கு பதில் சொல்­லுங்க. ஏன் நீங்க இப்ப ஊமை­யா­யிட்­டீங்­களா..?'' கிண்­ட­லாக கேட்­டாள்.

மனைவி இப்­படி மோச­மாக பேசு­கி­றாளே என்று கவ­லை­ய­டைந்­தான் ரமேஷ். அவள் இப்­படி பேசு­வாள் என்று கொஞ்சம் கூட அவன் எதிர்­பார்க்­க­வில்லை. பத்து வரு­ஷம் பேச­றதை எல்­லாம் பத்து நிமி­ஷத்­தில் பேசி­விட்­டாளே என்று வருந்­தி­னான். ஊமை­யாக இருந்­த­போது எந்த பிரச்னையும் இல்­லா­மல் வீடு நிம்­ம­தி­யாக இருந்­தது. பேச ஆரம்­பித்­த­வு­டன் என்­னு­டைய நிம்­ம­தி­யெல்­லாம் போச்சே. கிளி மாதிரி பேசு­வாள் என்றுதானே நினைத்­தேன். இப்­படி பேய் மாதிரி கத்­து­வாள் என்று கன­வி­லும் நினைக்­க­வில்­லையே. இனிமே போக போக என்­ன­வெல்­லாம் பேச போகி­றாளோ. நினைத்­தால் பய­மாக இருக்­கி­றதே. ஐயோ இனி நான் என்ன செய்­வேன்?' என்று கண்­க­லங்­கி­னான். அவளுடைய பேச்­சுக்கு முடிவு கட்ட நினைத்­தான்.

"நீ ஊமையா இருந்­தப்போ எந்த பிரச்னையும் இல்­லாம வீடு சந்­தோ­ஷமா இருந்­தது. நீ பேச ஆரம்­பிச்­சவுடனே என் நிம்­ம­தி­யெல்­லாம் போச்சு. கொஞ்­ச­மும் மரி­யாதை இல்­லாம என்னை கேவ­லமா பேசுறே. பணத்தை செலவு பண்ணி உன்னை பேச வச்­சேனே, என்னை சொல்ல­ணும். உன்னை மீண்­டும் பேச முடி­யா­த­படி ஊமை­யாக்கி காட்­டு­கி­றேனா இல்­லை­யான்னு பாரு......'' என்று கோப­மாக பேசி­விட்டு விர்ரென்று வீட்­டை­விட்­டு வெளியே கிளம்­பி­னான்.

நேராக மருத்­து­வ­ம­னைக்கு சென்­றான். அங்­கி­ருந்த டாக்­டரை பார்த்து "சார்! அந்த அமெ­ரிக்க டாக்­டர் தாமஸ் மீண்­டும் எப்ப வரு­வார் சார்..?'' என்று கேட்­டான்.

"அடுத்­த­ மா­தம் முதல்­வா­ரத்­தில் வரு­வார். எதுக்கு கேக்குறீங்க?"

"இல்ல.. என் மனை­வியை மறுபடியும் ஊமை­யாக்­க­னும். அவள் பேசாம இருந்­தப்போ வீட்­டில சண்டை சச்­ச­ரவு எது­வும் இல்­லாம நிம்­ம­தியா இருந்­தது. இப்ப பேச ஆரம்பிச்சவுடனே என் நிம்­ம­தி­யெல்­லாம் போச்சு. என்­னையே

எதிர்த்து மரி­யாதை இல்­லாம பேசுறா. அத­னால அவளை மறுபடியும்

ஊமை­யாக்க முடி­யு­மான்னு கேட்கணும்.''

இதை கேட்டு டாக்­டர் கல­க­ல­வென சிரித்­தார். "இந்தா பாருங்க ரமேஷ். நீங்க நினைக்­கிற மாதிரி உங்க மனை­வியை மீண்­டும் ஊமை­யாக்க முடி­யாது. ஆனா உங்க பிரச்னைக்கு தீர்வு காண ஒரு வழி இருக்கு. அவங்க கத்­தி­னா­லும் அது உங்க காதில விழா­த­படி, உங்க காதை செவி­டாக்­கிட்டா போச்சு. அதுக்கு அமெ­ரிக்க டாக்­டர்­தான் வர­ணும்னு இல்லே. அந்த வேலையை நானே செய்­வேன். என்ன செய்­யட்­டுமா..?''

இதை கேட்­ட­தும் துண்டை காணோம் துணியை காணோம் என்று ஓட்டம் பிடித்­தான்

ரமேஷ்.

http://www.dinamalarnellai.com

Link to comment
Share on other sites

  • கருத்துக்கள உறவுகள்

அது இருந்தால் இது இல்லை, இது இருந்தால் அது இல்லை......! ராமேசுக்கு வேணும். லட்சத்தில ஒருத்தருக்குத்தான் இப்படி பொருத்தம் அமையிறது. அதுக்கு பரிகாரம் செய்து துலைச்சுப்போட்டு  நிக்கிறார்......!  tw_blush:

Link to comment
Share on other sites

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.



×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.