அநியாய மங்கரியே

[Manivasahan]

அநியாய மங்கரியே

ஆனந்த மானஎம் தமிழரின் வாழ்வினை

அழித்திடக் கங்கணம் கட்டியே நிக்கிற

அநியாய சங்கலார் உன்னையே கேட்கிறேன்

அடுக்குமோ உன்செயல் அவனியில் சொல்லுவாய்

தந்தையின் வியர்வையில் தோன்றிய கட்சியில்

மந்தியைச் சேர்த்தவன் யாரெனக் கேட்கிறேன்

பந்தியில் சேர்த்திட வொண்ணாப் பாதகன்

நொந்துமே மூடுவன் கண்களைச் சீக்கிரம்

சுந்தரப் பெண்களைச் சுவைத்திடத் துடித்தவன்

சுதந்திரம் பற்றியும் பேசுதல் நீதியோ

தமிழரின் உரிமைகள் பற்றியே பேசிட

தறுதலை உந்தனுக் கேதுமே தகமையாம்

ஈழமண் காத்திட உயிர்தரும் பலரிடை

இழியனாய் இருந்துநீ இழிசெயல் செய்கிறாய்

தரித்திரம் பிடித்தவுன் முகத்தினைத் துரோகியாய்

சரித்திரம் அழுத்தமாய்ப் பதிவினில் வைத்திடும்

அன்றொரு நாளுனை அழுக்கு சங்கரியென

அழைத்ததோர் கும்பலின் காலினைப் பற்றினாய்

அவனியில் இப்படி வாழ்ந்திடல் தேவையோ?

அற்பனே உந்தனை எண்ணினால் கூசுதே

மக்களின் மேடையில் ஏறிய போதெல்லாம்

மகிழ்ச்சியாய் வாழ்வதற்(கு) ஈழமே தீர்வென்றாய்

மந்திக ளோடொரு மந்தியாய்ச் சேர்ந்ததால்

மறதியோ இல்லையேல் மறையது கழன்றதோ?

அயலகம் துப்பிய எச்சிலை நக்கியே

அழிவுகள் செய்கிற கழிவுமாய்; ஆகினாய்

இழிமகன் நீசெயும் செயலினை எண்ணினால்

இறந்துமே போனவுன் தாயுமே நாணுவாள்

பாரினில் நாடின்றி அலைந்திடும் தமிழர்கள்

பாசத்தைப் பிரிந்திங்கு பதறிடும் உறவுகள்

பலரது சாபமும் உன்னைத் துரத்திடும்

படுக்கையில் கிடந்துமே நொந்துமே சாகுவாய்

[Rasikai]

கவிதை அருமை. பாராட்டுக்கள்

[தாரணி]

வாழ்த்துக்கள் மணிவாசகன்!

[Selvamuthu]

மீண்டும் நல்லதொரு கவிதையைத் தந்ததற்கு நன்றிகள் மணிவாசகன்.

தங்களுடைய கவிதை ஊற்று அழகாகப் பாய்கிறது. வாழ்த்துக்கள்!

எனது பார்வையில் இறுதி வரிகள்,

"பலரது சாபமும் உந்தனைத் துரத்திடும்

படுக்கையில் அழுந்தியே சாவுன்னை அணைத்திடும்"

இப்படி வந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று எண்ணுகிறேன்.